یک میلیون و 250 هزار لارو ماهی فیتوفاگ در دریاچه هامون رهاسازی شد.

یک میلیون و 250 هزار لارو ماهی فیتوفاگ در دریاچه هامون رهاسازی شد.

به گزارش ایانا از روابط عمومی سازمان شیلات ایران مدیر شیلات سیستان با اعلام این خبر افزود: با توجه به آبگیری دریاچه هامون جهت بازسازی ذخایر آبزیان دریاچه تعداد یک میلیون و 250 هزار لارو ماهی فیتوفاگ با حضور ناظر اداره حفاظت محیط زیست شهرستان زابل در دریاچه هامون رهاسازی شد.

احمد افشاریان در ادامه گفت: این لاروها در سال جاری در مرکز تکثیر زهک که تنها مرکز تکثیر ماهیان گرمابی در جنوب شرق کشور می باشد تکثیر گردیده است و در روزهای آینده از گونه های دیگر سازگار با زیست بوم دریاچه هامون، رهاسازی ماهی انجام خواهد شد.

مدیر شیلات سیستان در پایان از صیادان درخواست کرد تا از انجام هرگونه فعالیت صیادی در دریاچه تا به وزن رسیدن بچه ماهیان خودداری کنند.

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش تیلاپیا

پرورش تیلاپیا

 

شناسایی

تیلاپیا عضو خانواده cichlidae بوده و دارای مشخصه های زیر می باشد.:

- باله پشتی بلند دارند.

- باله ها خارهای تیز داند.

- باله سینه ای و لگن نزدیک به سر هستند.

تیلاپیاها بومی آفریقا و خاورمیانه می باشند. آنها اصولا از طریق معرفی برای پرورش مصنوعی در نقاط مختلف پراکنده شده اند و اخیرا در همه قاره های گرمسیری یافت می شوند. امروزه تیلاپیا به یکی از مشهورترین ماهیان برای پرورش در سراسر دنیا تبدیل شده و در آفریقا، اروپا، سراسر اقیانوس آرام، چین، اسرائیل، آمریکا و دریای کرائیب پرورش می یابد.

 

ادامه نوشته

آموزش پرورش چند نوع ماهی پرورشی

آموزش پرورش چند نوع ماهی پرورشی

 

پرورش ماهی بس دریائی

1.نام علمی: Lateolabrax Japonicus

2.نام معمولی (رایج): بس دریایی خال دار

 

3.اکولوژی:

ماهی بس دریایی متعلق به جنس Lateolabrax ، زیر رده percoidei، رده پرسیفرم ها (perciforms) و کلاس Actinopterygi است. پراکنش این گونه از غرب تا جنوب سواحل Korean ونزوئلا است. البته در ژاپن، بعضی قسمتهای چین و تایوان نیز یافت می شود. با اینکه بچه مایهان انگشت قد در سوحل زندگی می کنند اما مهاجرتهای متفاوتی دارند.

 

4.پرورش:

L. japonicus گوشتخوار بوده و نسبتا سریع رشد می نماید (حدود بیشتر از 300 میلی متر در طول بدن در طی 2 سال و حدود 600 میلی متر در طی 3 تا 4 سال). این ماهی حتی در آبهایی که دمایشان کمتر از 10 درجه سانتی گراد است، بسیار پرخور می باشند.

 

L. japonicus وحشی چنانچه در اسارت پرورش یابد ( در حالت مصنوعی ) در طی اکتبر و دسامبر بالغ می گردد. زمان بلوغ و تخم ریزی در مکانهای سرپوشیده پرورشی مشروط به تیمار هورمونی و چرخه نوری محیط است. تیمار هورمونی به دو طریق تزریق بوسیله سرنگ و خوردن بوسیله پلتهای غذایی که به آنها هورمون افزوده شده انجام می گیرد.

 

در مورد ماهیان مولد که برای تخم ریزی در پاییز و زمستان مهاجرت می کنند، آبهای لب شور سواحل یا مصب رودخانه ها هدف اصلی است. صید این ماهیان (مولد) بوسیله تورهای ماهیگیری انجام می شود و تخم گذاری آنها بسرعت صورت می گیرد. اخیرا هر ساله از مهاجرت این ماهیان کاسته شده و یافتن ماهیان مولد دشوارتر شده است. نسبت مورد نیاز برای تخم گذاری 1 ماده به 2 نر می باشد.

 

دوره تخم گذاری از اکتبر تا دسامبر (حدود 30 روز) بوده و در طی این دروه تخم گذاری فقط یکبار انجام می شود (دوره اصلی تخم گذاری در ماهیان بس دریایی در کشور کره از اواخر اکتبر تا اوایل نوامبر و در ماهیان بس دریایی خلیج Bohai از آگوست تا نوامبر است). دمای مناسب آب برای تخم گذاری 16 الی 19 درجه سانتی گراد بوده و ماهیان مولد 50 الی 80 سانتی متری حدود 2 تا 15 میلیون تخم می گذارند. در مورد عملیات تکثیر باید گفت که بهترین نتیجه از یک تکثیر خشک (حاصل از تخم کشی 1 ماده به 4 تا 5 نر) حاصل می شود.

 

دوره هچ شده تخم ها بسته به دمای آب بوده و در دمای حدود 18 الی 20 درجه سانتی گراد در مدت 54 ساعت و در دمای 16 الی 17 درجه سانتی گراد حدود 60 ساعت به طول می انجامد.

اندازه ماهیان تازه هچ شده حدود 5/3 الی 6/3 میلی متر بوده و بعد از 2 تا 3 روز کیسه زرده جذب و دهان باز می گردد و این نقطه آغازین تغذیه انگشت قدها خواهد بود. در این زمان و بعد از 20 روز از هچ شدن، بچه ماهیان با روتیفر مخلوط با آرتمیا تغذیه می شوند. اندازه انگشت قدها حدود 10 میلی متر بوده و بهتر است غذای مخلوط شده حدود 30 روز بعد از هچ شدن استفاده شود.

ادامه نوشته

دستگاه تزریق اتوماتیک واکسن به تخم‌مرغ

دستگاه تزریق اتوماتیک واکسن به تخم‌مرغ در موسسه سرم‌سازی مرند ساخته شد.

 

به گزارش ایانا، رئیس موسسه سرم‌سازی رازی شمال غرب کشور در شهرستان مرند، با اعلام این مطلب افزود: در تهیه آنتی‌ژن به طریق کشت در داخل تخم‌مرغ، عمل تزریق معمولا توسط سرنگهای اتوماتیک یا انسولینی در روی میزهای کار معمولی صورت می‌گیرد و برای این کار، قبلا باید تخم‌مرغها ضدعفونی و سپس عمل سوراخکاری انجام و برای تزریق به گروه تزریق تحویل شود. پس از تزریق نیز توسط گروه دیگری درزبندی صورت می‌گیرد و در نهایت تخم‌مرغها به دستگاه ستر منتقل می‌شود. تمامی این مراحل از نظر زمان و هزینه، قابل ملاحظه است.

دکتر ایرج خلیلی گفت: توسط کارشناس این موسسه دستگاهی ابداع شده است که مراحل ضدعفونی، سوراخ کردن و تزریق واکسن به تخم‌مرغ به صورت اتوماتیک و بدون دخالت دست انجام می‌پذیرد و فقط درزبندی به صورت دستی انجام می‌گیرد.

دکتر خلیلی با اشاره به این موضوع که این دستگاه برای اولین بار در کشور اختراع و ابداع شده اضافه کرد: این دستگاه با برق 220 ولت کار کرده و دارای ریل دوکاناله جهت انتقال تخم‌مرغ بوده و قابلیت افزایش ریلها به 10 کاناله یا بیشتر نیز در آن لحاظ شده است و عمل تزریق برای 30 عدد تخم‌مرغ در یک دقیقه به طول می‌انجامد و این زمان به نسبت نوع تخم‌مرغها قابل کنترل و کاهش است.

دکتر خلیلي، داوود دلخوش را مخترع این دستگاه عنوان کردو افزود: اکثر تجهیزات به کار گرفته شده در این دستگاه، در داخل کشور طراحی و ساخته شده است.

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

نکاتی در مورد تغذیه نوزادها و بچه ماهی ها

نکاتی در مورد تغذیه نوزادها و بچه ماهی ها

 

در تکثیر ماهی ها تزیینی تغذیه نوزادها بزرگترین و مهمترین رل را بازی می کند .اکثرا دیده می شود که تکثیر برخی انواع ماهی ها با موفقیت انجام می شود ولی سه چهار روز پس از تکثیر تمام یا قسمت عمده ای از بچه ماهی ها خواهند مرد .

تخم ماهی ها مانند تخم مرغ دارای زرده بزرگی است که فقط قسمت بسیار کمی از آن صرف رشد و نمو جنین شده و قسمت عمده آن پس از تولد ، به صورت توده ای بنام کیسه زرده زیر شکم نوزاد چسبیده است .در چند روز اول بسته به نوع ماهی و درجه حرارت، نوزاد احتیاجی به غذا نداشته و تمام نیاز خود را از مواد غذایی کیسه زرده می گیرد.همین که دو سوم کیسه زرده جذب شد ، مرحله تغذیه مختلط شروع می شود که در آن ماهی برای رشد و نمو خود ، هم از غذای موجود در آب و هم از مانده ذخیره کیسه زرده استفاده می کند .پس از جذب شدن کامل مواد غذایی کیسه زرده ، تمام نیاز غذایی نوزاد باید از بیرون یعنی محیط اطراف او تامین گردد .

شروع تغذیه مختلط بحرانی ترین مرحله در تکثیر و پرورش ماهی ها است .اگر در این چند روز به نوزادها غذای خوب ، مناسب و کافی داده شود ماهی ها بخوبی رشد و نمو کرده و مقاومت آنها در برابر کم غذایی و بیماریهای بعدی زیاد خواهد شد .

بسته بندی ماهی و اندازه نوزاد ، نوع غذایی که باید داده شود متفاوت است .برای مثال نوزاد سیکلیدها اکثرا درشت هستند و تغذیه مختلط آنها را می توان با دافنی های بسیار ریز شروع کرد ، در صورتیکه در ماهی هایی که نوزادهای آنها کوچک است تغذیه با دافنی های ریز را باید ، یکی دو هفته پس از تولدشان شروع نمود .

بهترین غذا برای نوزاد ماهی ها هنگام شروع تغذیه مختلط انواع فیتوپلانکتنها و انفوزوئرها می باشند ( روش تولید انفوزوئرها یا مژه داران شرح داده شده است ) .

پلانکتن ها را می توان از استخرها یا آبگیرهایی که رنگ آب آنها سبز شده و فاقد آلودگی می باشند تامین نمود .برای این منظور می توان یک یا دو سطل آب سبز رنگ از یکی از منابع فوق برداشت کرده و روزی 3 تا 5 بار هر دفعه دو تا سه لیوان از آن داخل آکوآریوم ریخت .قبل از هر وعده تغذیه آنها با فیتوپلانکتن ها می توان بتعداد لیوانهایی که به آنها آب سبز داده می شود ، از آب آکوآریوم برداشت نمود تا جای کافی برای ریختن آب سبز وجود داشته باشد .همزمان با تکثیر ماهی ها باید اقدام به کشت انفوزوئرها نمود .هنگام تغذیه باید به طور متناوب آنها را با آب محتوی انفوزوئرها و آب سبز غذا داد .

در صورت عدم امکان تولید انفوزوئرها و تهیه آب سبز ، تغذیه اولیه نوزادها را می توان با زرده تخم مرغ انجام داد .برای این منظور باید تخم مرغ را به خوبی پخت تا زرده آن کاملا سفت شود .پس از آن باید زرده جدا شده و در یخچال قرار گیرد .تعدادی دستمال 15 × 15 سانتیمتر از تنذیب ( تنظیف) یا پارچه های مشابه آن درست کرده و در هر بار تغذیه مقداری از زرده تخم مرغ به درشتی یک نخود یا کوچکتر ( بسته به تراکم نوزادها ) را داخل دستمال گذاشته و چهار گوشه آنرا بالا آورد .پس ازخرد کردن زرده با انگشتها ، با فرو بردن دستمال در نقاط مختلف

ادامه نوشته

ه : در صورت رفتن به مسافرت یا دوربودن ازمنزل برای تغذیه ماهی ها چه باید کرد؟

ه : در صورت رفتن به مسافرت یا دوربودن ازمنزل برای تغذیه ماهی ها چه باید کرد؟

 

اکثرا ممکن است افرادی که آکوآریوم دارند مجبور به تنها گذاشتن ماهی ها برای مدت کوتاه و یا طولانی گردند .اگر این زمان 3 تا 5 روز است هیچ اشکالی ندارد که به ماهی ها در این مدت اصولا غذایی داده نشود ، زیرا اگر ماهی ها بکسی سپرده شوند که نحوه غذا دادن به آنها را نداند ، ضرری که از تغذیه غیر صحیح آنها توسط فرد ناوارد حاصل می شود ، بمراتب بیشتر از ضرری است که از گرسنه ماندن آنها بوجود می آید .عده ای فکر می کنند که اگر ماهی یک یا دو روز گرسنه بماند خواهد مرد .این درست خلاف حقیقت است زیرا اگر همه شرایط دیگر محیط ماهی خوب باشد ولی فقط غذا در دسترس آن نباشد ، هفته ها ممکن است زنده بماند .وقتی ماهی ها را می خواهند از کشورهای تولیدکننده به سایر کشورها صادر کنند ، مراحل صدوراز آن کشور و ورود به کشور دیگر ممکن است چندین روز طول بکشد .بدون شک نه تنها هنگام حمل و نقل به آنها به هیچ وجه غذا داده نمی شود ، بلکه حداقل 24 ساعت قبل از پرواز نیز آنها را وادار به امساک می نمایند .بنابراین هیچگونه ترسی از گرسنه ماندن ماهی ها برای مدت 3 تا 5 روز نباید وجود داشته باشد .

اگر مدت زمان مسافرت و دور بودن از منزل از 5 روز تجاوز می کند ، بهتر است تغذیه ماهی ها به شخص آگاهی سپرده شود .در صورت نبودن فرد آگاه ، بهتر است به کسیکه این مسئولیت سپرده خواهد شد ، آموزش کافی داده شود و حتی از او خواسته شود که یکی دو بار در حضور صاحب آکوآریوم به ماهی ها غذا دهد .

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

د : آیا تغذیه ماهی ها در فصول مختلف فرق می کند؟

د : آیا تغذیه ماهی ها در فصول مختلف فرق می کند؟

 

بطور کلی اگر قسمتی از جیره غذایی ماهی ها را غذاهای زنده تشکیل می دهد ، تهیه و تامین آنها در فصل زمستان و گاهی اواخر پاییز مشکل می باشد .در چنین شرایطی یا باید نوع غذای زنده را تغییر داد و یا از غذاهای زنده ای که بصورت خشک و تجارتی تهیه می شود استفاده نمود .امروزه می توان انواع خشک شده کرم توبی فکس ، می گوی آب شیرین و حتی دافنی را خریداری نمود .اگر درجه حرارت آب با وجود بخاریهای ترمومتر دار به علت گرمتر یا سردتر بودن بیش از حد هوا در فصول مختلف تغییر کند ، باید میزان غذای داده شده در هر فصل با توجه به درجه حرارت آکوآریوم محاسبه گردد .

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

ج : در هر وعده باید چقدر غذا به ماهی ها داده شود؟

ج : در هر وعده باید چقدر غذا به ماهی ها داده شود؟

 

میزان غذایی که باید هر بار به ماهی ها یک آکوآریوم داد بستگی کامل به درجه حرارت ، تعداد ماهی ها ، شرایط داخل آکوآریوم و میزان سلامت ماهی ها دارد .هر آکوآریوم دار بهتر است از طریق تجربه این میزان را خود مشخص نماید .به طور کلی مقدار غذایی که باید در هر وعده به ماهی ها داد به اید باندازه ای باشد که پس از 3 تا 5 دقیقه هیچگونه اثری از آن باقی نمانده و تمام آن توسط ماهی ها خورده شود .در چنین شرایطی نه تنها ماهی ها سالم خواهند ماند ، بلکه آب نیز همواره تمیز مانده و از حیف و میل غذا جلوگیری خواهد شد .در گرمای 24 تا 27 درجه سانتیگراد اگر در شبانه روز دو بار به ماهی ها به روش فوق غذا داده شود و مقدار غذای مصرف شده در دو بار بدقت محاسبه گردد ، می توان این مقدار غذا را بجای دو بار ، در 3 یا 4 بار به ماهی ها داد .ولی هرگز نباید روزانه 3 تا 4 بار به آنها تا حد سیر شدن غذا داد .اگرچه غذا دادن به ماهی ها دارای لذت زیاد است ولی به هیچ وجه نباید به دلیل لذت بردن بیشتر ، ماهی ها را که در واقع جزیی از افراد خانواده محسوب می شوند ناراحت کرد مگر اینکه جیره غذایی روزانه در چند مرتبه به آنها داده شود .

از آنجا که غذای خشک پس از قرار گرفتن در آب مرطوب و متورم می شود ، هرگز نباید همه غذای یک وعده را یکباره به ماهی داد ، بلکه باید این مقدار کم کم و در مدت چند دقیقه به آنها داده شود .اگر کسی تعداد زیادی آکوآریوم دارد بهتر است ابتدا قسمتی از غذا یکبار به همه آکوآریومها داده شود و سپس مجددا این کار تکرار گردد .بهتر است غذای خشک قبل از دادن به ماهی ها مرطوب نشود زیرا ماهی ها بو و مزه آن را چندان دوست ندارند .

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

ب : روزی چند بار باید به ماهی ها غذا داد

ب : روزی چند بار باید به ماهی ها غذا داد

 

همانطور که می دانیم ماهی ها جانوران خونسردی هستند که شدت متابولیسم و سوخت وساز بدن آنها بستگی کامل به درجه حرارت محیط آنها ،یعنی آبی که در آن زندگی می کنند دارد .هرچه درجه حرارت آب بیشتر باشد ، تنفس سریعتر بوده و هضم غذا و پس دادن مازاد آن تندتر انجام می گیرد .البته گونه های مختلف ماهی ، افزایش درجه حرارت آب را تا حد مشخصی می توانند تحمل نمایند و اگر گرمای آب از آن حد افزایش یابد برعکس تنفس و تغذیه آنها کند و مختل گردیده و ممکن است باعث مرگ و می ر آنها گردد .هرچه درجه حرارت کاهش یابد ، به همان نسبت جذب غذا توسط ماهی کاهش یافته و در حد خاصی باعث امساک آن می گردد .

به طور کلی ماهی های آکوآریومی که در حرارت 25 درجه سانتیگراد ولع خاصی نسبت به خوردن غذا دارند ، در حرارت 22 درجه دارای اشتهای نسبتا خوبی بوده ولی در حرارت 19 درجه سانتیگراد علاقه ای بخوردن غذا نشان نمی دهند .در گرمای 27 درجه سانتیگراد نیز اشتها از میزان خود در حرارت 25 درجه کمتر خواهد شد .علت اصلی کاهش اشتها ، کمتر شدن اکسیژن محلول درآب در حرارت بالاتر می باشد .

به طور کلی به ماهی ها آکوآریومی باید روزانه دو وعده غذا داده شود .عده ای روزی یکبار به این ماهی ها غذا می دهند .این کار نه تنها رشد ونمو ماهی هارا مختل می نماید بلکه لذت غذا دادن به ماهی ها و لذت غذا خوردن توسط ماهی ها را نصف می کند .اگر شرایط طوری است که فقط روزانه یک وعده می توان به ماهی ها غذا داد ، حتما باید تغذیه آنها در صبح انجام گیرد .تغذیه در صبح ، هضم غذا را بخصوص در آکوآریومهای گیاهدار و در مجاورت نور ، آسانتر می سازد .هضم غذا هنگام شب که عملا تولید اکسیژن در داخل آکوآریوم کمتر و تولید گاز کربنیک بیشتر است، مشکلتر می باشد .

اگر بدلیلی مانند قطع شدن برق و غیره درجه حرارت آب ماهی ها تزیینی برای مدتی باید بین 19 تا 20 درجه سانتیگراد باشد ، روزانه باید فقط یکبار غذا به آنها ، آن هم صبحها داده شود .

تغذیه بچه ماهی ها و نوزادها کاملا با ماهی های بزرگتر فرق می کند .به لاروها باید هر ساعت یکبار غذا داد ولی دادن غذا فقط باید هنگام روز صورت گیرد .تغذیه بچه ماهی ها ممکن است هردو ساعت یکبار انجام گیرد .اگر غذای زنده مانند دافنی ، آرتمی ا یا سیکلوپس به ماهی ها داده می شود باید روزانه 5 بار به آنها را غذا داد .مقدار غذای زنده انواع یاد شده در هر دو وعده باید به اندازه ای باشد که پس از نیم ساعت اثری از آنها باقی نماند .

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

غذاهای زنده ؛ شناسایی ، تولید و مصرف آنها

غذاهای زنده ؛ شناسایی ، تولید و مصرف آنها

 

در پرورش تجاری ماهی و طیور اکثرا ملاحظه می شود که در اثر تغذیه مصنوعی نه تنها مقاومت آنها در برابر بیماری کم شده و قدرت تولید مثل آنها کاهش می یابد ، بلکه رنگ و شکل ظاهری و مزه گوشت آنها نیز در مقایسه با انواعی که در طبیعت و با تغذیه طبیعی تولید می شوند ، کاملا متفاوت می باشد .

غذاهای مصنوعی هرچند هم کامل باشند ، با وجود این از نظر برخی املاح و مواد معدنی و نیز ترکیبات ویتامی نها بدون شک دارای کمبودهایی می باشند .دلیل اصلی آن اینست که هرگز نمی توان با غذای مصنوعی گوشت سفید یا قرمزی تولید نمود که از نظر مرغوبیت و مزه مشابه انواع طبیعی باشد .تغذیه مصنوعی ممکن است رشد و نمو دام یا ماهی مورد پرورش را در حد مورد نظر تامین نماید ، اما با وجود این اثر صد در صد طبیعی بر روی کار غدد داخلی و در نتیجه تولید مثل آنها دارد .

ماهی ها آکوآریومی در دو مرحله از زندگی خود احتیاج مبرم به غذای طبیعی دارند تا بتوانند از نظر تولید بافت و نیز فعالیتهای تولید مثل رشد و نمو کامل داشته باشند .اولین مرحله دوره رشد و نمو نوزاد پس از جذب کیسه زرده با مرحله ای است که بصورت بچه ماهی نسبتا کامل در می آید .دومی ن مرحله همزمان با شروع تولید عناصر تناسلی شامل تخم و اسپرم تا پایان دوره تخمریزی یا زنده زایی است .ماهی هایی که در این دو مرحله از زندگی غذای زنده و طبیعی دریافت نمایند ، رشد و نمو و تولید مثل آنها تا حدودی قابل مقایسه با ماهی ها در شرایط طبیعی می باشد .

برخی از ماهی ها در شرایط آکوآریومی اگر غذای مناسب و طبیعی کافی دریافت ننمایند ، هرگز قادر به تولید مثل نخواهند بود ولی برخی دیگر تا حدودی تولید مثل می نمایند اما قدرت باروری آنها و سلامت و مقاومت نوزادانشان قابل مقایسه با ماهی ها در شرایط طبیعی و یا ماهی هایی که قسمتی از جیره غذایی خود را بصورت غذای زنده و بخصوص همزمان با دوران باروری دریافت می نمایند، نمی باشد .

اگرچه تهیه ، تولید و تامین برخی از مواد غذایی زنده تا حدودی آسان است ، با وجود این اکثر آکوآریوم دارها و حتی آکوآریوم فروشیها و تولید کنندگان ماهی ها تزیینی چندان توجهی به آن مبذول نمی دارند .دلیل اصلی آن عدم آگاهی از انواع غذاهای زنده و شناخت آنها و نیز عدم تولید برخی از انواع آنها توسط بخشهای تولید کننده و عرضه آنها به علاقمندان می باشد .

معمولا غذای زنده به انواع غذاهایی گفته می شود که بصورت زنده به ماهی ها داده می شوند .اگرچه عده ای غذاهای گوشتی منجمد را نیز جزو غذاهای زنده به حسآب می آورند با وجود این از آنجا که بین یک ماده غذایی زنده و نوع منجمد آن ، مخصوصاً با توجه به نحوه انجماد و مدت زمان نگهداری آن بصورت یخ زده تفاوت چشمگیری وجود دارد ، لذا بهتر است این غذاها را به دو دسته غذاهای زنده و غذاهای طبیعی تقسیم نماییم .بدون شک غذای زنده نیز خود غذای طبیعی است ولی از نظر فقدان واژه های خاص می توان این نامگذاری را قبول کرد .غذای طبیعی مورد نظر نیز ممکن است به صورت مختلف مانند تازه ، منجمد ، آرد و غیره وجود داشته باشد .

ساده ترین غذای طبیعی که می توان به ماهی ها داد گوشت تازه قرمز یا سفید فاقد چربی است که باید به اندازه های بسیار ، ریز و قابل بلع توسط ماهی ها به آنها داده شود .بدون شک ارزش غذایی گوشت خالص ، کمتر از ارزش غذایی کرم خاکی تکه تکه شده و یا سایر غذاهای زنده می باشد .علاوه بر گوشت قرمز و گوشت ماهی ، گوشت می گو و عضله صدفها ( در صورت در دسترس بودن ) قابل استفاده می باشند .مصرف گوشت تازه بمراتب بهتر از گوشت منجمد است .غذاهای زنده که می توانند مورد مصرف ماهی ها قرار گیرند دارای انواع زیادی هستند که برخی از آنها در شرایط خاص قابل تکثیر و پرورش بوده و برخی دیگر باید در موارد نیاز از محیط طبیعی خود جمع آوری شوند.

 

 

برخی از انواع غذاهای زنده بشرح زیر می باشند :

1- دافنی یا خاکشی ( خاکشیر )

 

 

شاید افراد کم سن و سال بخوبی دافنی یا خاکشی را نشناسند ولی آنهایی که از آب انبارهای قدیمی آب برداشته اند یا در منزلشان حوض وجود داشته است این حیوان را بخوبی می شناسند .دافنی ها جزو سخت پوستان ریز هستند که در بیشتر آبگیرهای آب شیرین یافت می شوند ، و چون شکل آنها تا حدودی شبیه دانه های خاکشیر است به آن خاکشی یا خاکشیر هم می گویند .در فرهنگ غربی به این حیوان بزبان عامی انه کک آبی می گویند زیرا تا حدودی شبیه به کک معمولی است.

دافنی ها جز بهترین مواد غذایی زنده می باشند که در همه جا یافت می شوند .البته نباید انتظار داشت که در هر برکه یا آبگیر بتوان آنها را پیدا کرد .معمولا در طبیعت بیشتر می توان توده های ابر مانند آنها را در برکه هایی که کنار محل ریزش آشغالهای شهری درست مبشود ، و نیز در آبگیرهایی که آب آنها چندان تمیز نیست، مشاهده نمود .

رنگ دافنی ها قرمز ، سبز یا خاکستری است ولی نوع قرمز آن مرغوبتر است .گاهی توده آنها بقدری بزرگ و متراکم است که از فاصله دور قابل تشخیص می باشد .عمق توده ممکن است از 5 تا 50 سانتیمتر تفاوت نماید .توده دافنی در اثر حرکاتی که دارد از دور بصورت ابر متحرک دیده می شود .از آنجا که دافنی های بزرگ نمی توانند مورد استفاده بچه ماهی ها قرار گیرند ، لذا برای تغذیه آنها باید با الک دافنی های ریز را جدا کرد .

 

 

جمع آوری دافنی از محیط طبیعی

 

پس از شناختن دافنیها و محلهای زیست آنها ، می توان با تورهای دستی خاصی که دارای چشمه های بسیار ریز است به صید اقدام نمود .قطر توردستی باید حدود 25 سانتیمتر و عمق آن 35 سانتیمتر باشد .توری باید بصورت استوانه ای و گرد و بدون درز داخلی دوخته شود .توری های مخروطی زیاد مناسب نیستند چون باعث مرگ و می ر بیشتر دافنیها می شوند .از تنذیب ( تنظیف ) و یا سایر پارچه های مشابه که دارای چشمه های توری بسیار ریزند می توان برای اینکار استفاده نمود .پس از پیدا کردن دافنی ها باید با حرکت دادن تور دستی در داخل آب بصورت 8 انگلیسی آنها را صید نمود .

دافنیهای جمع شده را باید در سطل آب ریخت و به محل مورد نظر برد .اگر آب داخل سطل گرم است می توان مقداری یخ برای خنک کردن آن بکار برد .دافنیها احتیاج به مصرف اکسیژن زیاد دارند و اگر اکسیژن محلول در آب کم شود ، دافنی ها به سطح آب می آیند .صیادان حرفه ای دافنیها، معمولا صبح زود که دافنی ها در سطح آب تجمع می نمایند آنها را صید می نمایند .پس از شروع وزش باد و بالا آمدن آفتآب ، دافنی ها معمولا به عمق آب می روند ولی در مواقعی که تراکم آنها زیاد است در سطح آب می مانند .اگر سایه بانی بر روی آب درست شود ، می توان تراکم دافنی ها را در زیر آب مشاهده نمود.

در مناطق معتدل حداکثر تراکم دافنیها در ماه اردیبهشت است .پس از آن با شروع فصل گرما بتدریج تراکم آنها کم شده و مجددا در اوایل پاییز افزایش می یابد .اگر سرما زیاد نباشد ، در فصل زمستان نیز می توان تراکم کمی از آنها را درآبها مشاهده نمود .بهترین آب مناسب برای رشد و نمو زیاد آنها آبی است که پ – هاش آن خنثی و یا کمی قلیایی باشد .

 

 

 

نگهداری دافنیها به طور زنده

 

اگر اکسیژن کافی در دسترس دافنی ها باشد ، در شرایط مساعد می توان تابستانها تا 3 روز و در بهاریا پاییز تا یک هفته آنها را در یک سطل آب به طور زنده نگهداری کرد .بنابراین اگر در بهار و پاییز هفته ای یکبار و در تابستان هفته ای دو بار در مواقع لزوم اقدام به جمع آوری آنها شود، کافی می باشد .

 

 

 

 

مضرات دافنیها

 

از آنجا که پوسته آنها نرم و غیر قابل نفوذ می باشد دارای اثر می لن بوده و اگر غذای اصلی ماهی ها را تشکیل دهند ، به اندازه کافی چاق نخواهند شد .این غذا را می توان با مواد نشاسته دار مانند گندم وچاودار پخته به طور متناوب به ماهی ها داد تا عیب یاد شده تا حدودی برطرف گردد .گاهی ماهی ها که علاقه زیادی بخوردن دافنی دارند ممکن است در اثر پرخوری از آن بمیرند .همواره با دافنیها ممکن است نوزاد برخی از انگلها یا سایر جانوران آبزی بیماری زا بداخل آکوآریوم انتقال داده شود که معمولا جداسازی آنها بعلت ریزی و یا بی رنگی امکان پذیر نیست .گاهی نیز دافنیها با آرواره های خود به بدن و برانشی بچه ماهی ها چسبیده و اکثراً باعث مرگ و میر آنها می شوند .

 

 

 

 

تکثیر و تولید دافنی

 

اگر چه احتمالا با ایجاد شرایط مساعد مانند پ – هاش با کمی قلیایی ، نور کافی و کمی کود گوسفندی می توان حتی در لگن های پلاستیکی رختشویی اقدام به تولید دافنی نمود ، با وجود این میزان دافنی تولید شده در چنین ظرفی فقط می تواند احتیاجات غذایی یک یا دو جفت ماهی را در طول سال تامین نمایند .

باایجاد شرایط یاد شده می توان اقدام به تولید دافنی نمود .برای این کار باید صید دافنی کم کم صورت گیرد و به تدریج کود به اندازه کافی به استخرها اضافه گردد .خاک خشک مخلوط به محلول پهن گوسفندی و کمی آرد سویا بهترین کود به حسآب می آید .قبلا بهتر است این مخلوط در مجاورت نور آفتآب بخوبی خشک شود تا تخم و نوزاد جانوران مضری که احتمالا در داخل آن وجود دارد از بین بروند .پس از پر کردن استخرها از آب و افزودن کود قرار دادن مقداری دافنی مولد ، بعد از چند روز تولید مثل و افزایش آنها شروع خواهد شد .در استخرهای پرورش دافنی بهتر است در قسمتی از آن سایه بانی برای جمع شدن دافنی ها درست شود .کمی از آب استخر نیز باید هفته ای یکبار تعویض شود تا از غلیظ شدن آن جلوگیری شود .

 

 

 

 

2- سیکلوپس ها Cyclopses

 

در داخل استخر دافنی ها و اکثرا مخلوط به آنها سخت پوستان کوچک دیگری بنام سیکلو پس زندگی می کنند که اندازه آنها از دافنی ها کوچکتر و قد آنها کشیده تر است .حرکت آنها با جهش های متوالی و در یک خط راست انجام می گیرد .در فصل تخم ریزی اکثر ماده ها در طرفین بدن و در مجاورت دم دارای دو کیسه بزرگ تخم می باشند .برای تغذیه بچه ماهی ها ، باید سیکلوپسهای کوچکتر را با الک جدا کرد .

غذای اصلی آنها از فیتوپلانکتنها تشکیل می شود .سیکلوپسها بر خلاف دافنی ها فاقد آرواره مخصوص برای حمله به بدن بچه ماهی ها می باشند .با وجود این گاهی می توان سیکلوپس ها را چسبیده به بدن بچه ماهی ها مشاهده نمود .اکثرا در استخرهای کوچک پرورش دافنی ، سیکلوپس ها با رقابت غذایی ،کم کم باعث از بین بردن تراکم دافنی ها شده وخود جایگزین آنها می گردند .

 

3- آرتیما یا می گوی آب نیمه شور

 

یکی از بهترین غذاهای ماهی ها تزیینی، مخصوصاً بچه ماهی ها ، نوزاد آرتمیا است که یکی از سخت پوستان آبزی می باشد .تخم های بسیار ریزی آرتمیا که به آن برا ین شریمپ یا میگوی آبهای نیمه شور هم می گویند امروزه به صورت تجارتی تولید شده و در بسته های کوچک فروخته می شود .در ایران این آبزی به مقدار بسیار زیاد در دریاچه ارومیه ( رضاییه ) زندگی می کند و در واقع تنها حیوانی است که در این دریا زندگی می کند .در اواخربهار و در تابستان و پاییز می توان توده های تخم را به صورت شناور در قسمت شرقی و جنوب شرقی دریاچه مشاهده کرد .برای تغذیه آنها می توان مقدار کمی کاه تخمیر شده یا گیاه پوسیده را در داخل آب محتوی آنها قرار داد .انفوزوئرها و سایر مواد غذایی که از تخمیر این گیاهان تولید می شوند ، همچنین فیتوپلانکتن هایی که در اثر تابش نور در آب تولید می شوند غذای مناسبی برای نوزادهای آرتمیا می باشند .

 

4- کرم خاکی

 

کرم خاکی را بدون شک همه می شناسند .این همان کرمی است که در باغچه ها و در داخل خاک زندگی می کند و معمولا در مواقع بارندگی که آب موجود در خاک باغچه تجمع می کنند.این زیاد می شود از ترس خفه شدن خاک را ترک کرده و در اطراف باغچه کرم را کرم باران و برخی کرم باغچه می گویند و چون بعنوان طعمه برای صید ماهی با قلآب هم بکار می رود، عده ای دیگر به آن کرم ماهیگیری می گویند .طول آنها گاهی ممکن است تا 20 سانتیمتر هم برسد .هنگام جمع آوری آنها برای تغذیه ماهی ها باید از برداشتن کرمهای داخل توده های پهن که در اطراف آنها ترشحات زرد رنگ دیده می شود، خودداری شود چون حتی ماهی ها درشت وحشی هم از خوردن آنها امتناع می نمایند .برای این منظور می توان در یک قوطی حلبی یا حلب های کوچک نباتی حدود 15 تا 20 سانتیمتر خاک مرطوب ریخته و مقداری پوره سیب زمینی ، آرد ذرت یا آرد چاودار برای تغذیه آنها به خاک اضافه کرده و کرمها را مقداری برگ مرطوب افرا برای تغذیه آنها در روی خاک قرار داد .آکوآریوم فروشی ها می توانند این کرمها را جمع آوری و به علاقمندانی که حوصله یا وقت جمع آوری آنها را ندارند، بفروشند .

 

5- کرم سفید

 

این کرم که رنگ آن سفید شیری است و طول آن 15 می لیمتر یا بیشتر است از خویشاوندان کرم خاکی بوده و به بهترین وجه می توان آنها را در حد تجارتی تکثیر و تولید نمود .تکثیر و تولید آنها در شرایط نسبتا گرم و مرطوب تا حدودی آسان است .در حال حاضر فقط این کرم در کارگاه تکثیر و پرورش تاسماهیان شیلات ایران برای تغذیه نوزاد ماهیان خاویاری تکثیر می شود و تولید سالانه آن حدود 600 کیلوگرم یا بیشتر می باشد .برای تولید آن جعبه های مخصوص که عمق خاک آنها حدود 10 سانتیمتر است بکار می رود .

در پایان می توان توده کرم خالص را برداشت کرده و برای تغذیه ماهی ها بکار برد. کرمهای جدا شده می توانند چندین ساعت در حرارت معمولی یخچال زنده بمانند .در داخل آب آکوآریوم همه کرمها می توانند مدت چند ساعت زنده بمانند .برای تغذیه بچه ماهی ها باید کرمها را با تیغه چاقو تکه تکه کرد و در هر بار غذا دادن به ماهی ها باید به اندازه به آنها داده شود که پس از 15 دقیقه اثری از کرمها باقی نماند ، در غیر این صورت بخصوص در مواقعی که سنگریزه در کف آکوآریوم وجود دارد پوسیده شدن مازاد کرمها باعث آلوده شدن آب آکوآریوم می شود .

 

6- کرم توبی فکس

 

در آبهای کثیف و بخصوص در فاصله 600 تا 700 متری محل ریزش فاضلابهای خانگی و شهری ( نه صنعتی ) در آب رودخانه ها یا آبگیرها ، و گاهی در کناره استخرهای پرورش دافنی می توان قسمتهای زنگ زده ای مشاهده نمود که ابتدا بنظر می رسد توده دافنی باشند .این توده ها اکثرا کرم توبی فکس می باشند .این کرم دارای رنگ صورتی خاصی می باشد .برای نگهداری آن بصورت زنده می توان مقدار صید نشده را در داخل یک سطل زیر شیر آب قرار داده و بطور دائم مقدار کمی آب به داخل آن جریان داد .کرمها در این حالت بصورت توده ای در کف سطل باقی می مانند .هر چه درجات حرارت آب کمتر باشد زمان نگهداری آنها طولانی تر خواهد بود .معمولا در طول مدت سال می توان آنها را از مناطق طبیعی زندگیشان جمع آوری نمود .از دادن کرم های مرده به ماهی ها باید جدا خودداری کرد .

امروزه در کارخانه های سازنده غذای ماهی ها تزیینی به مقدار فراوان از این کرم تولید شده و پس از خشک کردن بصورت مکعبهایی در آورده و در بسته بندیهای خاص با قیمت مناسب در اختیار علاقه مندان قرار می دهند.

 

7- کرم قرمز

 

این کرم را که در کف استخرها و حوضچه های قدیمی و نیز در دریاچه ها و آبگیرها پیدا می شود اکثرا می شناسند .رنگ قرمز خونی و طول آن حدود 12 می لیمتر بوده و با حرکات منظم و به شکل 8 انگلیسی در آب شنا می کند .ماهی ها علاقه خاصی بخوردن آن دارند ولی گاهی دیده می شود که کرم بصورت هضم نشده توسط ماهی دفع می گردد .این کرم که به آن کرم خونی هم می گویند درگل و لای کف ، بخصوص روی چوبهای پوسیده کف آب نوعی لانه برای خود می سازد .

 

8- کرمهای شیشه ای

 

در فصل زمستان در بسیاری از دریاچه ها و استخرها می توان با یک توری دستی مقدار زیادی کرمهای شفاف که به آنها کرم شیشه ای می گویند، صید نمود .این جانوران در واقع کرم نبوده بلکه نوزاد انواع مگسها هستند که طول آنها ممکن است تا 12 می لیمتر برسد .گاهی می توان هفته ها را در آب سرد زنده نگهداشت .ماهی ها معمولا علاقه خاصی بخوردن آنها دارند .

 

9- نوزاد پشه

 

تخم ریزی عده زیادی از انواع پشه ها در آب و بخصوص در گودالهایی که پس از بارندگی بوجود می آید انجام می گیرد .در آبی که دارای گیاهان پوسیده و برگهای مرده زیاد است تخم ریزی آنها بیشتر است .در بیشتر مناطق کشور بخصوص آبگیرها مردابها و گودالهای آب در شمال کشور ، گاهی می توان نوزاد سیاه رنگ حشرات را که تا حدودی کرم مانند بوده و دارای سر بزرگ و دم ایکس مانند است با تراکم بسیار زیاد مشاهده نمود .میانگین طول نوزادها 6 تا 7 می لیمتر است و معمولا در سطح آب شنا می کنند ولی هنگام ترسیدن بلافاصله به عمق آب فرو می روند .تراکم آنها گاهی بحدی است که باعث تیره شدن سطح آب می گردند .می توان آنها را بمقدار زیاد در یک سطل آب حمل و نقل نمود و برای اینکار احتیاجی به سرد کردن آب نیست .بنابراین جمع آوری و مصرف آنها به عنوان غذا نه تنها مورد توجه ماهی هاست، بلکه با اینکار می توان سالانه میلیونها پشه خونخوار را نیز از بین برد .

 

10- مگسها

 

انواع مگسها نیز لقمه مناسبی برای ماهی ها بزرگتر می باشند و اکثر ماهی ها علاقه خاصی بخوردن آنها نشان می دهند .برای جمع آوری آنها نباید از مواد شیمیایی مانند امشی و غیره استفاده کرد چون ممکن است باعث ناراحتی ماهی ها شود .از مصرف پشه های مرده و خشک شده باید خودداری کرد .

 

11- میگوی آب شیرین

 

اشخاصی که در دریای مازندران شنا کرده اند بخوبی این حیوان را که به آن گاماروس و به زبان محلی روش می گویند، می شناسند .در سواحل دریای مازندران دو نوع از آن به حد و فور یافت می شود و معمولا هنگام خارج شدن افراد از دریا ، این جانوران که در لبه آب و بین ماسه ها زندگی می کنند روی پای آنها دیده می شوند .علاوه بر دریای خزر نمونه هایی از آن را در بیشتر آبگیرهای داخلی می توان مشاهده نمود .طول آنها ممکن است تا 10 میلیمتر یا بیشتر هم برسد .این جانوران غذای بسیار مناسبی برای ماهی ها بزرگتر به حسآب می آیند .برای جمع آوری آنها می توان مقداری از ماسه ها ی محتوی آنرا برداشته و با شستشو آنها را جدا نمود .معمولا بین آنها اندازه های مختلف یافت می شود ولی حتی کوچکترین آنها برای تغذیه بچه ماهی ها بزرگ می باشد .بنابراین باید فقط برای تغذیه ماهی ها بزرگتر مصرف گردد .حمل و نقل آنها به شهرها و نقاط دور از ساحل تا حدودی مشکل ولی غیر ممکن نیست .میگوی آب شیرین از غذاهای زنده مناسبی است که می تواند توسط آکوآریوم فروشیها در اختیار آکوآریوم دارها قرار گیرد .مثل هر غذای دیگر هرگز نباید بیش از حد از آنها به ماهی ها داده شود.

 

12– انفوزوئرها یا مژه داران

 

بدون شک مژه داران برای افراد عادی شناخته شده نیستند و اگر چه از گروه های خاصی از جانداران بسیار ریز تشکیل می گردند ، اما با وجود این پرورش دهندگان ماهی هر نوع جانور آبزی تک یاخته ریز را جزو آنها محسوب می نمایند .این کار از نظر علمی چندان صحیح نیست و برای مثال گروه بزرگ روتیفرها که توا م با انفوزوئرها دیده می شوند جزو آنها محسوب نمی شوند .

قد انفوزوئرها بسیار ریز و به اندازه ذرات گرد و خاک می باشد .بنابراین برای جمع آوری آنها باید تورهایی که چشمه آنها بسیار ریز است به کار روند .برای اینکار از پارچه هایی مانند موسیلن و مش مش می توان استفاده نمود .تورهای مخصوص جمع آوری فیتوپلانکتن ها در صورت موجود بودن مناسب ترین وسیله برای جمع آوری آنهاست .

حداکثر تراکم آنها در فصل بهار است ولی در سایر فصول و حتی زمستان هم یافت می شوند .برخی از گونه های آنها به صورت گروهی زندگی می کنند و معمولا با رنگ زنگ زدگی در سطح آب دیده می شوند .گاهی انفوزوئرها ممکن است بطور کامل روی بدن دافنیها را بپوشانند و دافنی را به صورت گویچه ای در آورند، با شستشوی این دافنیها در داخل الک می توان بخوبی آنها را جدا نمود .

انفوزوئرها غذای بسیار مناسبی برای نوزادها پس از جذب کیسه زرده می باشند .نوزادها اکثرا در این مرحله از زندگی توانایی خوردن دافنی های بسیار ریز را هم ندارند و انفوزوئرها به بهترین وجه می توانند غذای اولیه آنها را تشکیل دهند .

 

پرورش انفوزوئرها

 

گسترش و وفور انفوزوئرها بحدی است که اسپور ( نوعی تخم ) آنها در هوا و در هر جای کره زمین یافت می شود .اگر این اسپورها داخل آبی که دارای مواد غذایی پوسیده است بیفتند، به زودی تبدیل به انفوزوئر می گردند .با توجه به این موضوع می توان مقداری مواد غذایی پوسیده در داخل ظرف آب ریخته و آنرا در مجاورت هوا قرار داد و پس از چند روز اقدام به استحصال انفوزوئرها نمود .برای این منظور می توان یک یا دو برگ کاهو را زیر نور آفتآب یا روی رادیاتور شوفاژ خشک کرده و پس از خرد کردن آنرا روی سطح ظرف آب مورد نظر پاشید .می توان کاهو ، اسفناج و سایر برگها را بصورت خام نیز بکار برد ولی تا وقتی که این برگها بخوبی در داخل آب پوسیده و ت

ادامه نوشته

الف : چند نوع غذا باید به ماهی ها داده شود؟

الف : چند نوع غذا باید به ماهی ها داده شود؟

 

 

 

ماهی ها از نظر تغذیه با یکدیگر متفاوت بوده و هر گروه از آنها مواد غذایی خاصی تغذیه می نمایند .ماهی ها یک گونه نیز در سنین مختلف ممکن است عادات غذایی متفاوتی داشته باشند .به طور کلی ماهی ها ممکن است گوشتخوار ، گیاهخوار و یا همه چیز خوار باشند .ماهی های گوشتخوار در مقایسه با ماهی ها گیاهخوار خود بدو دسته تقسیم می شوند ، اول ماهی هایی که از جانوران کوچک بی مهره تغذیه می نمایند.دوم ماهی ها ماهیخوار که غذای اصلی آنها را سایر ماهی ها تشکیل می دهند .در هر صورت معمولا حتی ماهی هایی که عادات غذایی خاصی دارند ، در سنین مختلف گاهی ممکن است بطور اتفاقی و یا انتخابی اقدام به خوردن انواع دیگر غذاها بنمایند .

نکته مهم این است که اکثرا در شرایط آکوآریومی می توان تا حدودی عادات غذایی بیشتر ماهی ها را تغییر داده و یا کنترل نمود .برای مثال سیکلیدها با اینکه عموما گوشتخوار هستند ، با وجود این بخوبی می توان آنها را با غذاهای آماده تغذیه نمود .اصولا ماهی ها حتی در شرایط طبیعی وقتی که غذای اصلی آنها پیدا نشود ، می توانند از انواع دیگر غذاها بطور موقت استفاده نمایند .بدون شک در صورتیکه غذا با سیستم گوارشی آنها مغایر و زمان تغذیه آنها از این غذا طولانی باشد ، رشد و نمو آنها کامل نخواهد بود و این بخصوص در مورد ماهی ها آکوآریومی صدق می کند ، زیرا ماهی ها به اجبار آنچه را به آنها داده می شود، می خورند .

در نگهداری و پرورش ماهی ها باید تا حد امکان سعی شود که بآنها غذایی داده شود که مشابه یا مترادف غذای آنها در محیط طبیعی باشد .از آنجاکه آپارتمان نشینی و زندگی ماشینی امروزی تولید یا جمع آوری غذاهای زنده و مخصوص ماهی ها را مشکل و یا غیر ممکن ساخته است ، کارخانه های تهیه مواد غذایی ماهی های تزیینی اقدام به ساختن انواع غذاهای آماده نموده در برخی موارد غذای خاصی برای هرگونه ماهی یا گونه های مشابه درست کرده اند .شکی نیست که این غذاها هرچند هم که کامل باشند جای غذاهای طبیعی را نمی گیرند ، با وجود این ، خوب یا بد امروزه شاید بیش از 90 درصد غذای ماهی ها زینتی از این منبع تامین می گردد .غذاهای آماده معمولا منشا جانوری و گیاهی داشته و اکثرا انواع ویتامی نها و املاح لازم نیز بآنها اضافه می شود .جانوران مختلف نه تنها از غذاها برای تولید انرژی و ماده سازی استفاده می نمایند ، بلکه مانند انسان از خوردن آنها هم لذت می برند .بنابراین حتی اگر برای تغییر ذائقه و دادن لذت بیشتر به ماهی هم شده باید سعی شود که بطور مرتب از دادن غذای آماده و آن هم منحصرا یک نوع از آنها خودداری شود .

بطور کلی می توان انواع غذاهای ماهی ها را به دو دسته غذاهای آماده و غذاهای طبیعی تقسیم نمود .همانطور که ذکر شد غذاهای آماده را معمولا با توجه به نیاز غذایی گونه های مختلف می سازند .بنابراین در مصرف آنها برای انواع مختلف ماهی باید دقت بعمل آید.از آنجا که این غذاها بهیچ وجه نمی توانند جای غذای طبیعی را بگیرند ، لذا حداقل باید سعی شود که هر چند وعده یکبار به ماهی ها غذای مناسب دیگری داده شود .همچنین بهتر اس

ادامه نوشته

بیماری های ماهی آکواریومی

بیماری های ماهی آکواریومی

 

1- ماهی جدید شما بدون هیچ گونه نشانه ی بیماری مرده است:"علایم تانک جدید" :

افزودن ماهی به تانک گرم جدید می تواند ماهی را شکه کند و در بعضی مواقع مهلک باشد

2-از دست دادن اشتها:یک مشکل محیطی، ماهی که به تازگی اضافه شده است خوردن اغلب غذا ها به جز غذاهای زنده را رد می کند:

شاید به خاطر شرایط بد آب و وجود اوره ی زیاد باشد.مقداری از آب آکواریوم را تعویض نمایید.همچنین ممکن است به خاطر استرس بوده باشد.با ماهی های خود مهربان ترباشید

3-.کرک های پنبه ای شکل بر روی: بدن قارچ ها, (قارچ دهان):

در صورت مشاهده ی این بیماری می توانید از دارو های قارچ کش چون "مالاشیت گرین" و حمام نمک استفاده کنید.(1 قاشق چایخوری برای هر 4 لیتر آب)

لکه های سفید کوچک بر روی بدن سر و باله ها:سفیدک (ایک):

بیماری ای بسبار مطرح (خصوصا در آکواریوم های جدید) روش های مختلفی برای جلوگیری از انتشار آن وجود دارد که بهترین آن استفاده از نمک است(1 قاشق چایخوری به ازای هر 4 لیتر آب)

4-فرسایش در غشای نرمعشای باله ها):دم خوره، فاسد شدن باله ها:

قبل از بروز عفونت ثانوی درمان را شروع کنید.عفونت ثانوی بعد از چند روز قسمت اعظم باله ها را از بین می برد.برای درمان می توانید از آنتی بیوتیک ها به همراه حمام نمک استفاده کنید.

5- ظاهر شدن پرده ای نسبتا سفید بر روی چشم ماهی:کیفیت بد آب ، وجود کلرین در آب

کیفیت بد آب:

تعویض منظم آب از جمله احتیاجات ماهی ها هستند.

وجود کلر:

 

از داروی ضد کلر قبل از قرار دادن ماهی در تانک استفاده کنید.و یا مدت 24 ساعت بعد از پر کردن تانک ماهی ها را بدان منتقل کنید

6- ماهی ها در کف آکواریوم نفس نفس می زنند.در اطراف آبشش ها رگه های قرمزی به چشم می خورد.:به احتمال زیاد به خاطر کمبود اکسیژن و یا نوعی بیماری آبششی:

اگر ماهیان زیادی دارید پمپ هوا کارساز خواهد بود.به اندازه ی کافی اکسیژن در اختیار ماهی ها قرار دهید.در مورد بیماری آبششی اطلاعاتی در دسترس نمی باشد.

7-کرم هایی از آبشش ماهی آویزان شده اند و ماهی دائم نفس نفس می زند.:کرم آبشش Dactylogyrus:

 

یکی دیگر از انگل ها می باشد

 

 

.از دارو های ضد انگل طبق دستور استفاده کنید.

8- قرمز شدن پوست،یا پدیدار شدن نقاط قرمز بر روی باله ها:ویروس،زخم،عفونت باکتریالی:

 

ویروس ها تنها توسط میکروسکوپ قابل مشاهده هستند و بیناری ای علاج ناپذیر اس و لی می توانید در مراحل اولیه از آنتی باکتری ها و یا حمام نمک طولانی مدت استفاده کنید.( گرم برای هر لیتر برای مدت چند روز)

 

9- باله ها سیخ ایستاده اند و ماهی پف کرده است:استسقا(آب آوردن شکم):

 

به نظر می رسد که مربوط به عفونت های باکتریایی باشد.ولی هیچ درمانی در مورد آن وجود ندارد.

 

10- کرم های کوچکی چون انگل ها ار ماهی ها آویزان هستند و ماهی مدام خود را به سنک های داخل آکواریوم می مالد.:کرمهای لنگری(Lernea):

 

ممکن است تعداد زیادی از انگل ها(ی سخت پوست) در اطراف ماهی ها و در تانک شما موجود باشد.می توانید از داروی ضد انگل و یا نمک استفاده کنید.

 

11-رنگ قسمتی از پوست بدن ماهی کدر تر شده است.:تولید بیش از حد بلغم:

 

این بیماری توسط فقدان برخی مواد معدنی ظاهر می گردد

 

 

سعی کنید از ریز مغذی ها و ویتامین های گروهB استفاده کنید.

 

مسلما آکواریوم داران می خواهند ماهی های خود را حفظ کنند و به همین منظور اقدام به خرید برخی دارو ها می کنند و در بعضی مواقع این دارو ها موثر واقع می شود.ولی یک هشدار قبل از مصرف این دارو ها باید مورد توجه قرار گیرد:بعضی از دارو ها می توانند در مدت طولانی زیان آور باشند. درمان توسط "مالاشیت گرین" و "متیلن بلو" می تواند موثر باشد ولی متاسفانه همین داروها برخی از باکتری های مفید را نیز از بین می برند. برخی از دارو ها در طول مدت درمان موجب می شوند کربن و زئولیت از بین بروند. و این امر عامل موثری است که با از دست دادن این باکتری ها(مواد) نیم چرخه ی کربن/ زئولیت ناقص بماند.

حمام نمک

یکی از راه های موثر در درمان بیماری ماهی ها حمام نم

ادامه نوشته

حال سؤالی که مطرح می شود این است که اگر ماهیی که قصد نگهداری از آن را داریم نیاز به یک PH مخصوصی داش

حال سؤالی که مطرح می شود این است که اگر ماهیی که قصد نگهداری از آن را داریم نیاز به یک PH مخصوصی داشت چه کاری باید انجام دهیم. اگر PH آبی که ماهی شما آن را ترجیح می دهد نزدیک به PH طبیعی آب موجود در آکورایم شما است، توصیه می شود که تغییری در آن اعمال نکنید. در غیر اینصورت، یعنی اگر PH طبیعی آب آکواریم شما از PH مورد نیاز ماهیی که قصد نگهداری از آن را دارید زیاد فاصله دارد، کارهایی هست که باید انجام دهید.

اجازه بدهید با روش افزایش سطح PH شروع کنیم. امروزه تعداد زیادی افزایش دهنده PH در فروشگاه ها وجود دارد. محصولات مایع را وقتی به تنهایی استفاده کردم، در حد 50/50 با موفقیت همراه بود. همچنین نیاز به محصولی دارید که بتوانید با آن توان سیستم بافری آکواریم خود را بالا ببرید. برای نگهداری PH در یک مقیاس بالا، به شما استفاده از یک بستر بافری مثل مرجان های خرد شده را پیشنهاد می کنم. شما می توانید این مرجانهای خرد شده را به آکواریم کنونی خود اضافه نمایید. من خودم مرجانهای خرد شده را داخل یک کیسه توری قرار داده و آنرا زیر بستر آکواریم جای داده ام. برای اینکه PH آکواریم خود را در حدود 6/7 حفظ کنید، به ازای هر 40 لیتر آب نیاز به 1 کیلوگرم مرجان خرد شده دارید. برخی از آکواریم داران، این کیسه محتوی مرجان های خرد شده را مانند یک لایه در سیستم *****ینگ خود قرار می دهند. این متد به شما اجازه استفاده از مرجان های خرد شده درشت تر را نمی دهد. اما اگر شما در حد کمی نیازمند تعدیل و سازگاری در سیستم بافری خود هستید این روش می تواند مؤثر باشد. اگر ترجیح می دهید که از مرجانهای خرد شده استفاده نکنید، پودرهای زیاد دیگری در بازار وجود دارد که عمل افزایش سختی آب یا خاصیت قلیایت آنرا انجام می دهند. شما به راحتی توانید این پودرها را طبق دستورالعمل آن به آکواریم خود بیافزایید. البته این متدها گرایش به ایجاد تغییرات شدید در سختی آب دارند که اگر در تنظیم سختی و PH ورزیده و با تجربه نباشید، ممکن است خطرناک باشند. بی خطرترین متد همان استفاده از مرجان های خرد شده می باشد.پس از اینکه توانایی بافرینگ آکواریم خود را تقویت نمودید، می توانید PH آب را در درجه دلخواه تنظیم کرده و به آکواریم بیافزایید. محصولات زیادی در فروشگاه ها موجود است که اینکار را انجام می دهند. اغلب اوقات آبی که برای آکواریم استفاده می کنید به طور طبیعی دارای PH بالایی است و شما فقط نیازدارید که با اضافه کردن مرجانهای خرد شده به تقویت سیستم بافری خود کمک نمایید تا بتوانید PH را در همین سطح بالا حفظ و نگهداری کنید.

 

اما پایین آوردن PH کاری سخت تر است. اگر فکر می کنید که می توانید براحتی با اضافه کردن مواد کاهش دهنده PH سطح آنرا پایین بیاورید کاملاً در اشتباه هستید، چرا که سیستم بافری شما بسادگی و بسرعت میزان آنرا به همان مقدار طبیعی خود افزایش خواهد داد. در واقع شما باید یونهای بافری را از آب آکواریم خود جدا کنید، به این شکل می توانید PH آب را نیز پایین بیاورید. بهترین راه برای انجام این کار اینست که یک دستگاه پالاینده آب ( دستگاهی که آب را سبک می کند ) تهیه کنید. این دستگاه آب شیر را بوسیله یونهای رزین که در خود دارد ----- می کند. آبی که حاصل می شود عاری از نمک و کانی های دیگر است و در واقع آبی است سبک و با سختی صفر.

 

( در مورد این دستگاه قبلاً و در مطالب گذشته وبلاگ صحبت شده است که دراینجا نحوه کار آن و چگونگی ساخت نوع دست ساز آن را مروری میکنیم:

درکارگاه های پرورش ماهی معمولاً از این دستگاه برای کاهش سختی آب و در واقع بدست آوردن آبی با سختی صفر ( آب سبک ) استفاده می کنند. این وسیله که داخل آن ماده شیمیایی بنام رزین یا صمغ شیمیایی است املاح اضافی آب را بخود گرفته و آب سبک و صفر درست می کند. قیمت این دستگاه گران است ولی چون مکانیسم ساده ای دارد می توان نمونه دست ساز آن را ساخت. شمایی از مکانیسم عمل این دستگاه را در شکل زیر می بینید. )

 

https://www.sharemation.com/ehn872ehn/DH0.jpg?uniq=ve6834

 

 

استفاده از این دستگاه بهترین روش برای پالایش آب و در نهایت بدست آوردن آبی است که مخصوص استفاده در آکواریم می باشد. همانطور که گفته شد بدون داشتن یک آب پالایش شده نیز می توانید PH آب را با مواد مخصوص اینکار کاهش دهید، ولی این تنظیم فقط یک یا نهایتاً دو روز پایدار خواهد ماند و بزودی دوباره به میزان اولیه خود بازخواهد گشت. ضمن اینکه این پایین آمدن و بالا رفتن مجدد PH، خطرناک تر و بدتر ازPH نامناسبی است که شم

ادامه نوشته

تنظیم PH در آکواریم های آب شیرین

تنظیم PH در آکواریم های آب شیرین

 

 

 

متنی را که ملاحظه می کنید ترجمه ای است از یک مقاله که توسط Mark Lehr نوشته شده است :

 

 

یکی از مشکلات عمومی و اصلی آکواریم داران نگهداری و حفظ PH در یک میزان ثابت است. خیلی از افراد متوجه اهمیت نقش PH و فاکتورهایی که بر روی آن تأثیر می گذارند، نیستند.

زمانیکه PH را در نظر می گیریم، بیشتر از اینکه هدف خود را، حفظ کردن یک PH ثابت فرض کنیم، باید سعی کنیم هدف ما متعادل نگاه داشتن آن باشد. اگر چه ممکن است PH=7 بهترین و مطلوبترین PH برای ماهیان باشد ولی در هر مقداری بین 6/6 و 8/7 ماهی ها می توانند به زندگی عادی خود ادامه بدهند. ما به عنوان آکواریم دار باید از اتفاقاتی که موجب تغییرات ناگهانی PH می شود، جلوگیری نماییم.

 

خاصیت تغییر پذیری PH آب می تواند بوسیله ظرفیت بافرینگ شناخته شود. شما می توانید ظرفیت سیستم بافرینگ خود را با اندازه گیری میزان سختی آب بدست آورید. میزان سختی بین 4-6 یا کمی بالاتر معمولا برای نگه داشتن سیستم بافری و به تبع آن نگهداری یک PH ثابت کافی می باشد. وقتی که سختی آب آکواریم شما زیر 4 باشد، به این معنی است که سیستم بافرینگ کافی نیست و احتمال سقوط PH وجود دارد. وقتی که میزان PH بالاست سختی آب را بین 6 تا 12 فرض می کنیم. اکثر آکواریم داران میزان کربنات را برای تنظیم درجه سختی انتخآب می کنند که میزان کربنات کلسیم در آب می باشد. این تست همچنین برای نگهداری و تنظیم یک سیستم بافری مناسب، مؤثر است که برای آن اندازه گیری یکی از مقادیر سختی کل و یا سختی کربنات لازم است، ولی اینکه هر دو را مستقلاً اندازه گیری کنیم نیاز نیست. خوشبختانه آکواریم شما معمولاً دارای منبعی طبیعی از کانی های نامحلولی است که یک سیستم بافری تشکیل می دهند و PH را در حد مطلوب حفظ می کنند. تمام این کانی های نامحلول روی هم سختی تام آب آکواریم شما را می سازند. شما نیاز دارید که تست سختی تام را انجام دهید. دانستن این که PH آب آکواریم شما در حد مناسب است نمی تواند گویای موفقیت کامل باشد. تنها با انجام تست سختی تام است که می توانید پیش بینی کنید PH بعد از آنکه تنظیم شد در همان حد باقی خواهد ماند یا خیر. این مسئله ناشی از چرخه های بیولوژیکی طبیعی است که در آکواریم شما روی می دهند. مانند تنفس ماهی ها و ضایعات و کثیفی های معلق و ته نشین شده که نتیجه آن خنثی شدن یون بیکربنات ساخته شده بوسیله سیستم بافرینگ است. آکواریم داران بوسیله تعویض های مکرر و منظم آب آکواریم و نگهداری های روتین، مثلاً تعویض ----- و تمیز کردن تصفیه زیر شنی، این نقصان را جبران می کنند و بدینوسیله به سختی آب می افزایند.

در اینجا بطور خلاصه توضیح می دهیم که چرا هر یک از این نگهداری های روتین آکواریم، برای پایدار نگهداشتن PH لازم هستند. باید بدانید هر کجا که در آکواریم شما ذرات زائد انباشته می شوند، تولید تجمعی از فرآورده های فسفاتی می کنند. تجمع مواد زائد بر روی بستر ماسه ای و لایه ----- شما میزان فسفات

ادامه نوشته

روش تشخیص جنسیت ماهی های طلایی

روش تشخیص جنسیت ماهی های طلایی

ماهیهای طلایی معمولاً بعد از یکسال به سن بلوغ می رسند و در آن موقع قابل تشخیص جنسیت هستند. ماهی نر معمولاً زودتر بالغ می شود. سن بلوغ در ماهی های طلایی برای ماده ها یکسال است و برای نرها معمولاً بعد از نه ماهگی بالغ خواهند شد. ماهیها ی بالغ براحتی قابل تشخیص جنسیت هستند.

 

ماهی نر :

1- لبه باله های آبششی جلو در ماهی های نر :

اولاً : ضخیم تر است.

دوماً : بصورت دندانه دندانه است.

سوماً: بر روی هر برآمدگی که بصورت دانه دانه و زبر است، یک نقطه سفید رنگ برآمده وجود دارد.

2- بر روی سطح آبشش یا برانشی ماهی نر همان نقاط سفید برآمده وجود دارد.

3- معمولاً گلدفیشهای ماده دارای شکم های بزرگتر و گنده ایی هستند در حالیکه نرها دارای شکل ظاهری دراز و کشیده و لاغرتر هستند.

4- درماهی نر زیر شکم قسمت خروجی لوله بیضه های نر در انتهای متصل به بدن شکل آن زوکی شبیه به نوک قلم نی سر شده است.

 

ماهی ماده :

1- ماهیهای ماده دارای باله های نازک و ظریفتر و لبه باله های آبششی خیلی نازک و ظریف است و هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید بر روی آن وجود ندارد.

2- روی سطح برانشی هم هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید وجود ندارد.

3- تمام گلدفیشهای ماده دارای شکمی چاق، گنده و بزرگ هستند و از روی شکل ظاهری آنها با نگاه آول قابل تشخیص هستند.

4- در زیر شکم قسمت خروجی لوله تخمدان در انتهایی که متصل به بدن می شود شکل آن گرد و شبیه به تخم که از آن خارج می شود است

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

لف- روش قفس توری

لف- روش قفس توری

در این روش قفس توری داخل مکان تخمگیری آکواریم یا حوضچه قرار می گیرد. ( معمولاً قفس متناسب با مکان تخمگیری ساخته می شود ) چشمه های تور باید آنقدر درشت باشند که تخمها براحتی از آن عبور کنند. بطوریکه ماهیهای مولد از آن چشمها نتوانند به بیرون از قفس توری بیایند. بهتر است ماهیهای ماده را در ساعت 12 ظهر داخل قفس قرار دهید تا فرصت داشته باشند با محیط انس بگیرند و در آنجا با آرامش احساس امنیت کنند و در واقع محل را انتخآب و مورد پسند قرار بدهند. بعد از 3 الی 4 ساعت نرها به داخل قفس گذاشته می شوند. بهتر است چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی داخل قفس قرار بگیرد تا برای ماهیها محیط طبیعی تر جلوه کند و به امنیت و آرامش ماهیها بیشتر کمک کند. ضمناً گیاهان می توانند محرک و راه انداز خوبی برای تخم ریزی باشند. یادآوری می شود در مکان تخم گیری هرگز غذا داده نشود. محل تخم گیری آکواریم یا حوضچه باید دارای آب با سختی مناسب بین 10 تا 15 درجه DH از قبل آماده شده باشد و در همان بعدازظهر نرها را در قفس قرار دهید. ماهیهای نر خودشان را به ماده ها معرفی می کنند و با حرکت نزدیک و چسبیده و آنها تمایل به تخمگیری یا بی میلی خودشان را ابراز می کنند و بهتر است بصورت طبیعی نور کم و به تاریکی شب ختم شود و هرگز آنشب روشنایی را نباید روشن کنید تا ماهیها بتوانند شب را در آرامش استراحت کنند تا فردا در سپیده دم صبح ابتدای روشن شدن هوا، ماهیهای نر با تعقیب ماهیهای ماده به تخمریزی بپردازند. هر ماهی ماده که اعلام آمادگی کند با دو عدد ماهی نر و گاهی هم بیشتر عمل تخمریزی را شروع می کنند.

ماده ها و نرهای دیگر یکی بعد از دیگری به جمع آنها می پیوندند و طولی نمی کشد که تمام ماهیها تعقیب و گریز را شروع می کنند و تخمها بصورت انبوه پاشیده می شوند و به آرامی به کف و دیواره ها می چسبند.

بعضی ماهیها تخم خوره های حرفه ایی هستند که بر می گردند و تعدادی تخم را قبل از اینکه توری عبور کنند می خورند. که این مسئله اصلاً مهم نیست. چون آنقدر تخم زیاد می ریزند که خوردن تعدادی از آنها هیچ اثری نخواهد داشت. بلکه باعث تشویق و علاقه مندی آنها خواهد شد که در نوبت بعدی بخوبی تخمگیری با تمایل شدیدتری انجام می دهند. چون بصورت غریزی متوجه می شوند سهمی از آن تخمها نصیب خودشان خواهد شد. در هر صورت هیچ گونه مزاحمتی یا ممانعتی از ادامه تخم ریزی نباید صورت بگیرد. معمولاً تخم ریزی حدود 5 ساعت ادامه خواهد داشت و در پایان سطح آب کف می زند و آب کدر و شیری رنگ می شود. دیده شده است، بعضی از ماهیهای ضعیف تر بر اثر فشار زیاد تلف شده اند و گاهی آنقدر صدمه می بینند که بیمار می شوند و هرگز در آینده برای تکثیر مناسب نخواهند بود که در این صورت بهتر از اینگونه ماهیها را از دور خارج کنید.

با مشاهده تخمها و با ساکت و آرام شدن ماهیها باید با حوصله آنها را از آنجا خارج کنید و با حوصله و آرامش کارهای لازم را در کمال خونسردی و با دقت تمام انجام دهید.

1- ماهی های ماده را از ماهیهای نر جدا کنید و هر گروه را به محل خودشان انتقال دهید و مکان نگهداری مولدین باید از قبل آماده شده باشد.

2- در صورتیکه آب خیلی شیری و ابری رنگ شده است بهتر است مقداری از آب را با آب مناسب که همان شرایط را دارد تعویض کنید. می توانید از یک ----- برقی کمک بگیرید و چند ساعت ----- داخل آب کار کند تا آب را شفاف و زلال کند.

3- مقداری داروی متیلن بلو به آکواریم تخمها اضافه کنید. معمولاً ( 1/0 % ) رنگ آب باید آبی آسمانی شود بنابراین بهتر است دارو را قطره قطره اضافه کنید و رنگ آب زیاد آبی پررنگ نشود دارو باعث جلوگیری از رشد و حمله قارچها به تخمها خواهد شد.

4- اکسیژن آب تخمها باید کافی باشد. معمولاً دو روز طول خواهد کشید تخمها باز شوند و روز سم لاروها به دیواره و وسایل داخل آب می چسبند. در این مرحله بهتر است قفس توری از آنجا خارج شود. مواظب باشید لاروها چسبیده به قفس تور با تکانهای آرام رها شوند معمولاً تا روز ششم ( یعنی سه روز بعد از چسبیده شدن ) لاروها هیچگونه غذایی نمی خواهند. در این سه روز لاروها زیر شکمشان کیسه زرده ایی دارند که از آن تغذیه می کنند و احتیاج به هیچ غذایی نخواهند داشت.

صبح روز چهارم ( سعی صبح روز هفتم از زمان تخم ریزی) که لاروها چهار روز عمر دارند کاملاً شنای آزاد پیدا کرده اند و کیسه زرده آنها هم کامل جذب بدنشان شده است. از اینجا به بعد لاروها احتیاج به غذا دارند که اهمیت بسیار زیادی دارد. باید روزانه چهار نوبت به لاروها غذا داد. بهترین غذای زنده در این مرحله نوزادان میگوی نمکی هستند که از قبل باید تدارک دیده باشید. لاروها خیلی پرخور و با اشتها هستند و خیلی سریع رشد می کنند بطوریکه رشد روزانه آنها را با چشم می توان مشاهده کرد بعد از چند روز لاروها باید به مکان جدید و بزرگتر که از قبل آماده شده است انتقال داده شوند. بطور متوسط برای هر متر مربع سطح آب باید 500 عدد لارو ماهی در نظر گرفت. ارتفاع آب باید 30 سانتیمتر باشد ولی چنانچه در حوضچه پرورش ماهی رها شده اند در مدت یکماه ارتفاع بتدریج بالاتر می آید و در آخر یکماه به یک متر خواهد رسید. اکسیژن، *****، نور و تغذیه مناسب همواره باید مورد توجه باشد. بسیار دیده شده است بر اثر آلودگی آب، کمبود اکسیژن محلول در آب تعداد زیادی از لاروها در روزهای اول تلف شده اند.

در پروش ماهی طلایی یک مشکل بزرگ که تعداد بچه ماهی ها را کم می کند، هم جنس خواری بچه گلدفیش های بزرگتر است. بین آنها خیلی زود اختلاف اندازه بوجود می آید و آنهایی که بزرگترند بچه ماهیهای کوچکتر را خیلی راحت می خورند. بهمین منظور بهتر است هر 15 روز یک نوبت بچه ماهی ها را رقم بندی کنیم و آنهایی که هم اندازه هستند یعنی بزرگترها با همدیگر و کوچکترها هم با همدیگر نگه داری کنیم.

بعضی اوقات 500 عدد لارو ماهی طلایی در مدت 15 روز آنچنان تفاوت اندازه پیدا می کنند که به 3 اندازه رشد می کنند. یعنی حدوداً هر 170 عدد به یک اندازه رشد می کنند. که معم

ادامه نوشته

ب- روش استتار گیاهی

ب- روش استتار گیاهی

در روش استتار گیاهی محلی که قرار است در آنجا تخمگیری صورت گیرد. داخل آکواریم یا حوضچه را با انبوه گیاهان طبیعی و مصنوعی کف و بالا را بطور کامل پوشش می دهند. تا تخمها در لابه لای آن استار شود. در مدتی که مولدین سرگرم تخمریزی هستند تعداد کمی از تخم ها خورده می شود. پس از اتمام کار تخمریزی مولدین شروع به خوردن تخمها می نمایند. بنابراین باید مراقبت لازم انجام شود تا در پایان تخم ریزی مولدین از آنجا خارج شوند و همانند روش قبل بقیه مسائل را انجام داد. روش سنتی که در ایران رایج است و بیشتر برای ماهی قرمز هفت سین شب عید انجام می دادند بدین صورت است. در استخرهای پرورش ماهی قرمز ابتدا کف استخر را با انواع جاروهای کوهی و یا خارهای کوهی بصورت بسته بندی درست می کنند و در سرتاسر کف استخر چیده می شود و برای هر استخر 10 عدد ماهی ماده و 14 عدد ماهی نر قرار می دهند و معمولاً در اوایل بهار اینکار انجام می شود و در طی سال فقط روزانه مقداری نان خشک روی سطح آب می اندازند تا ماهیها را به سطح آب بیاورد و نور آفتآب آنها را قرمز کند و در پایان سال اوایل اسفند تمام استخر را خالی می کنند، ماهیهای تولید شده را بفروش می رسانند و تعداد ماهی مادر را دوباره به استخر رها می کنند و مجدداً برای سال بعد بهمین روش کار را ادامه می دهند که در این روش نتیجه تکثیر و پرورش در پایین ترین حد ممکن خواهد بود. البته روش سنتی اصلاً قابل قبول نیست و هیچکدام از اصول تکثیر و پرورش در آن رعایت نمی شود و به نسبت تخم ریزی که انجام می شود، تعداد لاروها در پایان سال بسیار پایین است. در واقع در پایین ترین حد ممکن تولید خواهد شد. چنانچه از روش قفس توری استفاده شود درصد بیشتری تولید خواهد شد.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

روشهای تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی

3- روش طبیعی در آکواریم یا حوضچه

 

الف- روش قفس توری

ب- روش استتار

 

راحت ترین و ساده ترین طریقه تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی روش طبیعی است. همانطور که گفته شد، بهتر است مولدین ماده و نر از همدیگر جدا نگهداری شوند و به بهترین شکل ممکن تغذیه شوند. آب سالم و اکسیژن کافی داشته باشند. ماهی های طلایی در آکواریم یا حوضچه می توانند تخمگیری نمایند. محل تخمگیری باید از قبل کاملاً آماده و مهیا باشد و درجه سختی آب هم بین 10 تا 15 درجه باشد. تعداد ماهی های مولد باید متناسب با آن باشد. مثلاً اگر در یک آکواریم 40 * 35 *70 سانتی متر قرار است تخمگیری انجام شود بهتر است از یک ماهی ماده و دو عدد ماهی نر استفاده شود. چنانچه در حوضچه 1*1*4 متر قرار است تخمگیری شود بهتر است از 10 عدد ماهی ماده و 14 عدد ماهی نر انتخآب و مورد استفاده قرار بگیرد. در محل تخمگیری هرگز به ماهیها غذا داده نمی شود چون غذا دادن علاوه بر اینکه آب را آلوده می سازد باعث فساد و خرابی تخمها نیز می شود و رشد قارچها را همراه خواهد داشت که خود قارچها هم باعث از بین رفتن بقیه تخمهای باقیمانده خواهند شد و در نتیجه غذا دادن در مکان تخمگیری مولدین باعث از بین رفتن تمام تخمها خواهد شد.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

روشهای تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی

روشهای تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی

 

1- روش مصنوعی

در ایران برای اولین بار از روش مصنوعی در کارگاه پرورش ماهی در رشت توسط محمدرضا شیخیان با موفقیت انجام شده است. در روش مصنوعی باید حوضچه های مخصوصی برای مولدین آماده ساخت که دارای سیستم ----- و اکسیژن دهی و ورودی و خروجی آب مرتب باشد و بخوبی قابل کنترل و از قبل آماده و مجهز باشد.

در حوضچه های مخصوص ماهیهای نر از ماهی های ماده بطور جداگانه نگهداری می شوند. از قبل کلیه وسایل و آکواریم ها و ابزار کار آماده و مهیا می شود. در روش مصنوعی طریقه تخمگیری کاملاً بصورت مصنوعی انجام می شود. یعنی ماهی ها هرگز همدیگر را نمی بینند و یا تماسی با هم ندارند. ابتدا ماهیهای مولد باید وزن شوند و به ازای وزن هر ماهیها مقدار هورمون هیپوفیز یا هورمون HCG طبق دستور بصورت محلول درآید و با سرنگ مقدار لازم به هر ماهی تزریق شود. برای ماهی های ماده 24 ساعت قبل از تخم گیری فقط در یک نوبت میزان هورمون تزریق می شود ولی برای ماهی های نر بهتر است مقدار محاسبه شده هورمون در دو نوبت و بفاصله 12 ساعت تزریق شود. بعد از 24 ساعت ماهی های مولد آماده هستند ابتدا ماهی ماده را آزمایش می کنیم، اگر تخمها رسیدگی کامل پیدا کرده باشند برای تخمگیری با احتیاط و به آرامی از دو طرف پهلوی ماده با فشار ملایم تخمها به بیرون هدایت می شوند و داخل یک ظرف قرار می گیرند. سپس از دو عدد ماهی نر استفاده می کنیم و اسپرم گیری می شود. این عمل را گشن گیری یا تخمگیری به روش مصنوعی هم می گویند. حالا با ملایمت تخمها را با اسپرمها مخلوط می کنیم که بهتر است از یک پر استفاده شود تا تخمها صدمه نبینند. سپس تخمهای داخل ظرف را با محلول آب نمک 7/0 % شستشو می دهیم که معمولاً حدود پنج دقیقه باید شستشو را انجام دهیم و همانطور با ملایمت تخمها را با اسپرم نرها مخلوط می کنیم. تا تمام تخمها بخوبی بارور شوند. بعد از آن چون تخمها چسبندگی دارند و تا زمانیکه با آب نمک شستشو می دهیم این خاصیت چسبندگی کم است. حالا باید تخمهای بارور شده را به آکواریم هایی که از قبل آماده ساخته ایم منتقل سازیم. در هر آکواریم تعداد مشخصی بطور تقریبی تخم رها می سازیم، بعد داخل هر آکواریم یک شعله اکسیژن قرار داده می شود و مقداری داروی متیلن بلو با غلظت 1/0 % اضافه می شود تا از خرابی تخمها و شیوع و حمله قارچها جلوگیری بعمل آید. ماهیهای مولد بعد از پایان کار به حوضچه ها بر می گردند و برای نوبت بعدی بخوبی تغذیه و نگهداری می شوند.

تخمها درداخل آکواریم بعد از 48 ساعت باز می شوند و بتدریج لاروها به دیواره آکواریم می چسبند. لاروها همراه خودشان کیسه زرده دارند که تا سه روز از آن تغذیه می کنند و در این مدت به هیچ غذایی احتیاج ندارند. معمولاً از صبح روز چهارم لاروها اشتهای زیادی برای خوردن غذا دارند. نوزادان میگوی نمکی بهترین غذا برای آنها بحسآب می آیند. لاروها هر چه بزرگتر می شوند باید مقدار غذا و محل نگهداری متناسب با آنها باشد و تمیزی آب لاروها و رقم بندی بچه های ماهی طلایی در هر 15 روز یک نوبت باید انجام شود. در روش مصنوعی نکات بسیار مهمی وجود دارد که حتماً باید مورد توجه قرار گیرد.

1- محل تزریق هورمون باید بین برانشی و باله پشتی و در وسط بدن ماهی بصورت عضلانی زده شود و حداکثر نیم سانتی متر سوزن سرنگ بداخل بدن ماهی وارد شود.

2- فاصله زمانی تزریق برای ماده ها نرها رعایت شود.

3- مقدار محلول هورمون باید دقیق محاسبه شود و برای هر ماهی به اندازه تعیین شده تزریق شود.

4- کلیه لوازم باید کاملاً تمیز، استریل و ضد عفونی باشند.

ادامه نوشته

روشهای تکثیر و پرورش ماهیهای طلایی

2- روش نیمه مصنوعی :

در این روش مانند روش مصنوعی تمام کارهای مربوط به تزریق هورمون هیپوفیز یا HCG به مولدین انجام می شود. به جای اینکه با روش مصنوعی تخمها و اسپرم گرفته شود. از اینجا به بعد را بصورت طبیعی ماهیها در کنار یکدیگر قرار می گیرند و بصورت طبیعی با تعقیب و گریز همدیگر و با فشارهایی که ماهیهای نر از دو طرف به پهلوی ماهی ماده وارد می آورند باعث می شوند ماهی ماده تخمهایش را رها سازد و همزمان نرها هم بصورت طبیعی و با میل خودشان اسپرمها را رها می سازند و در چندین نوبت تعقیب و گریز هر نوبت تعداد زیادی تخم رها می شود. معمولاً چند ساعت طول می کشد تا تخمگیری انجام شود. در این روش بهتر است ماهی های ماده و نر بصورت گروهی و به نسبت 5 به 7 در کنار هم قرار بگیرند چون نتیجه تخمگیری بهتر خواهد شد.

چنانچه در آکواریم تخمگیری صورت می گیرد بهتر است تعداد ماده یک عدد و تعداد نرها 2 عدد باشند. در روش نیمه مصنوعی چون نیمی از کار توسط ماهی ها باید انجام شود و چون ماهی ها هم علاقه شدیدی به خوردن تخمهایشان دارند بنابراین باید چاره کاری اندیشید تا تخمها از دسترس مولدین دور یا پنهان شوند. می توان ماهیها ی مولد را داخل قفس توری قرار داد و یا با انبوه گیاهان طبیعی یا مصنوعی آکواریم را پوشانید که تخمها در لابلای گیاهان استتار شوند و یا از چشمه های تور عبور کنند.

بعد از پایان تخم ریزی که معمولاً ماهیها دیگر میلی به تعقیب همدیگر نشان نمی دهند از آکواریم خارج شوند و به محل نگهداری انتقال داده شوند. در این روش معمولاً هر 15 روز یکبار می توانید از ماهی های تخمگیری کنید. در مدت 15 روز بهتر است ماهیهای ماده از نر جداگانه نگهداری شوند و با بهترین روش ممکن آنها را تغذیه نمایید.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

خانواده ماهی های طلایی

خانواده ماهی های طلایی

 

خانواده ماهی طلایی شامل گلدفیش کالیکو، بلک مور، لاین هد، دم چادری، چشم آسمانی، چشم بادبادکی ( بابل آیز ) و انواع دیگر می باشد.

خانواده ماهی طلایی بسیار متنوع و از انواع زیادی تشیکل شده است و بیشترین طرفداران این ماهیها در ژاپن و چین هستند. تکثیر انواع ماهیهای طلایی بسیار آُسان انجام می گیرد و تخمها از مقاومت بالایی برخوردار هستند. سرسختی و مقاومت و زیبایی این ماهی ها باعث شده است روز به روز طرفداران بیشتری پیدا کنند و هر روز کارشناسان پرورش ماهی با استفاده از علم ژنتیک و وراثت، نژادها و گونه های جدیدی را تولید می کنند. تا کنون حدود 100 نوع ماهی طلایی بوجود آمده است. که فقط چند گونه از آنها به ایران آورده شده اند که تمام آنها با موفقیت تکثیر و پرورش یافته اند، برای تکثیر ماهیهای طلایی روشهای متعددی وجود دارد که عبارتند از :

 

۱- روش مصنوعی

۲- روش نیمه مصنوعی

۳- روش طبیعی

 

مقاومت ماهیها طلایی در مقابل درجه حرارت آب زیاد است بطوریکه در زمستان در زیر لایه های یخ زمستانی در کف استخرها براحتی درجه حرارت پایین آب را تحمل می کنند. ماهیها خونسرد هستند و همین امر باعث می شود در هر درجه حرارتی فعالیت متناسب با آن داشته باشند در واقع در تابستان که درجه حرارت آب استخر حدود 30 درجه سانتی گراد است ماهی های طلایی بیشترین فعالیت خود را دارند و به غذا و اکسیژن خیلی زیادی احتیاج دارند و به سرعت هم رشد می کنند و از اواخر پاییز که درجه حرارت پایین می آید فعالیت آنها خیلی کم می شود و مصرف غذا و اکسیژن هم به حداقل می رسد و در زمستان به پایین ترین حد ممکن می رسد. معمولاً در زمستان از ذخیره غذایی بدنشان مصرف می کنند که همین موضوع باعث کم شدن وزن آنها می شود. بطوریکه اگر یک ماهی 200 گرم در اوایل پای

ادامه نوشته

طرز تشخیص جنسیت رزی بارب و شوبرتی بارب

طرز تشخیص جنسیت رزی بارب و شوبرتی بارب

 

ماهی نر :

1- معمولاً بعد از بلوغ ماهی نر به رنگ قرمز پر رنگ درمی آید و روی باله پشتی اش خط سیاه ایجاد می شود.

2- نرها دارای بدن کشیده، لاغر و درازتری نسبت به ماده ها هستند.

 

ماهی ماده :

1- ماده ماده خیلی کم رنگ و رنگ قرمز آن روشن است.

2- ماده ها دارای شکمی بزرگ و چاق هستند که از دو طرف بدنشان بیرون زده است.

 

بقیه باربها معمولاً از روی همین مشخصات قابل تشخیص هستند.

اولاً : ماهی پررنگ تر نر و ماهی کم رنگ تر ماده است.

دوماً : ماده ها چاق ترند ولی نرها لاغرتر.

سوماً: جثه ماهی های ماده از نرها بزرگتر است.

ادامه نوشته

خانواده ماهیهای بارب

خانواده ماهیهای بارب

 

انواع بارب ها شامل تایگر بارب، گرین بارب، رزی بارب، شوبرتی بارب و بارب زرد از جمله باربهایی هستند که در ایران بخوبی قابل تکثیر و پرورش هستند. زندگی تمام باربها با همدیگر شباهت دارند. اگر با غذاهای زنده و مقوی خوب تغذیه شوند، تعداد زیادی تخم می ریزد و هر ده روز یک بار میتوان از آنها تخمگیری کرد. اگر به روش صحیح و در سطح بالا این ماهیها را پرورش دهید، از نظر اقتصادی پر سود است. بسیار آسان و ساده می توانید از باربها تخمگیری نمائید و بخوبی آنها را پرورش دهید. ماهیهای بارب بسیار مقاوم، سرسخت و پرتحرک هستند و معمولاً باید بصورت گروهی از آنها تخمگیری شود.

ماهیهای مولد بهتر است از ماهیهای جوان، با نشاط، سالم و از شاه ماهیها انتخآب شوند. سن بلوغ باربها شش ماهگی است و قبل از تخم ریزی باید ماهی های نر از ماده حداقل 10 روز جدا نگهداری شوند. تا تمایل و علاقه آنها نسبت به همدیگر شدید تر و تعداد تخم بیشتری ریخته شود در این مدت باید تمام شرایط نگهداری بخوبی کنترل شود.

باربها چون پرخور هستند باید اکسیژن زیادی در آکواریم آنها باشد. چنانچه با کمبود اکسیژن مواجه شوند، خیلی سریع تلف می شوند. دیده شده است، تعداد زیادی از مولدین بارب در اثر کمبود اکسیژن و عدم دقت کافی در نگهداری آنها تلف شده اند و چرخه تولید آنها چندین ماه به تعویق افتاده است.

برای پیشگیری و احتمال بروز چنین حالتی بهتر است همیشه هر ماه تعدادی از باربهای جوان و شاه ماهی ها را جدا کنید و بعنوان ماهیهای مولد برای آینده نگهداری کنید تا چنانچه چنین مشکلی پیش آید در کمترین زمان باربهای جوان را بتوانید جایگزین کنید. باربها در آکواریم بخوبی تکثیر می شوند. معمولاً یک گروه که تعداد ماده ها 5 عدد و نرها 7 عدد باشد با همدیگر قرار می گیرند و گروهی تخم ریزی می کنند. برای تخم گیری از باربها ابتدا باید شرایط آب آکواریم با آب سختی بین 3 تا 5 درجه DH آماده شود. قفس توری به اندازه آکواریم داخل قرار می گیرد بطوریکه حداقل 5 سانتی متر از کف آکواریم بالاتر باشد. سنگ هوا برای تأمین اکسیژن داخل آن قرار می گیرد.

معمولاً ماده ها زودتر گذاشته می شوند و پس از چند ساعت نرها هم به آنها معرفی می شوند. چند شاخه گیاه می تواند محیط را آرام و محرک خوبی برای تخم ریزی ماهیها بحسآب آید.

بهتر است محیط آکواریم بطور طبیعی تاریک شود و ماهیها شب را آرام و بدون مزاحمت پشت سر بگذرانند. در سپیده دم فردا صبح تخم ریزی با تعقیب نرها به دنبال ماده ها شروع می شود و هر نوبت تعدادی تخم از چشمه های توری عبور می کنند و به کف آکواریم می روند و تا حدود ساعت 12 ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت. بعد از پایان کار باید مولدین را از آکواریم خارج کنید چنانچه برای 10 روز آینده مجدداً می خواهید از آنها تخمگیری بعمل آورید نرها را از ماده ها بطور جداگانه نگهداری کنید.

( ماهیها مولد بهتر است با غذاهای زنده و مقوی تغذیه شوند. تا آن مقداری که از توان و انرژی و نشاط را از دست داده اند جبران شود.)

سپس به آکواریم تخمها داروی متیلن بلو اضافه کنید تا از حمله قارچها و خرآب شدن و فاسد شدن آنها جلوگیری شود.

معمولاً تا 24 ساعت بعد تخمها باز خواهند شد و لاروها به کف و دیواره ها می چسبند و حرکت خیلی آرام و کمی دارند. کیسه زرده لاروها غذای دو روز آنها را تأمین می کند و روز سوم باید به آنها غذا داد. بهتر است از قبل پیش بینی کرده باشید و تخم میگو باز کنید، بطوریکه همزمان با صبح روز سوم نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده و ریز داشته باشند تا بخوبی تغذیه شوند. در این مراحل برای لاروها آب معمولی آماده شده بهتر است زیرا لاروها برای رشد و جذب مواد غذایی و سوخت و ساز بدنشان ( متابولیسم ) به املاح موجود در آب احتیاج دارند.

آب آکواریم لاروها هرگز نباید آلوده و کثیف و کدر شود. میزان اکسیژن محلول در آب همواره باید به اندازه کافی باشد. از اضافه ریختن غذا به داخل آکواریم جداً پرهیز کنید. مشاهده شده است نوزادان میگو که بعنوان غذا برای لاروها به آکواریم اضافه می شوند زیادتر از مصرف بوده است و در آکواریم بعد از

ادامه نوشته

طرز تشخیص جنسیت تایگر بارب و گرین بارب

طرز تشخیص جنسیت تایگر بارب و گرین بارب

 

ماهی نر:

1- لب و دهان و باله های ماهی نر آلبالوئی پر رنگ است. رنگ مشکل که بصورت نوار دور بدن ماهی است تیره و پر رنگ است.

2- بدن ماهی نر کشیده تر، لاغرتر و پررنگ تر است.

3- جثه بدن ماهی از پهنا نسبت به ماهی ماده کوچکتر است.

 

ماهی ماده :

1- رنگ آلبالوئی بر روی اندامهای ماهی خیلی کم رنگ است و نوار مشکی دور بدن ماهی روشن تر و کم رنگتر است.

2- بدن ماهی ماده چاقتر و گرد تر است که اگر باله هایش را بطور فرضی حذف کنید گرد شبیه به سکه خواهد شد.

3- جثه بدن ماهی ماده از پهنا بزرگتر است.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

طرز تشخیص جنسیت ماهی های تترا:

طرز تشخیص جنسیت ماهی های تترا:

 

ماهی نر :

1- دارای جثه کوچکی است.

2- باله مخرجی اش در زیر شکم بلند تر و نزدیک به دم است.

3- کشیده تر ، لاغر تر و درازتر است.

4- دارای رنگ بیشتر و پررنگ تر است.

ماهی ماده :

1- دارای جثه بزرگی است.

2- باله مخرجی اش در زیر شکم کوتاهتر و با دم بیشتر فاصله دارد.

3- چاق، گرد و اگر باله هایش را بطور فرضی در نظر نگیرید شبیه به سکه خواهد بود.

4- نسبت به نوع نر کم رنگتر و روشن تر است

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

خانواده ماهیهای تترا

خانواده ماهیهای تترا

 

تتراها گروه بزرگی از ماهی های آکواریم هستند که غالباً کوچک جثه و پر تحرک هستند. انواع ماهیهای تترا که تا کنون در ایران تکثیر و پرروش یافته اند، عبارتند از : تترای سیاه، تترای جواهر، تترای نئون، تترای زرد، تترا پنگوئن، تترا نئون سیاه، تترا کاردنبال ، تترا لیمویی، تترا الماسی و تترا امپراطور که در واقع این ماهیها براحتی قابل تکثیر و پرورش هستند.

در هر مرحله ازتکثیر و پرورش ماهیهای تترا نکات مهم و قابل توجهی وجود دارد که باید بدقت آنها را رعایت کنید. تتراها ماهی های آرام و زیبایی هستند و به ماهی های دیگر هیچ صدمه ای نمی زنند.

درجه حرارت 27 درجه سانتی گراد و سختی آب 3 تا 5 درجه DH برای تخم ریزی تتراها مناسب است. آب مورد استفاده برای تخمها علاوه بر اینکه باید دارای DH مناسب باشد، باید حتماً یکهفته توسط ----- ذغالی *****اسیون شود، که در آنصورت آب شفاف، زلال و کریستالی خواهد بود. تتراها در آکواریم راحتتر تکثیر و پرورش داده می شوند. بنابراین مکان تخم ریزی آنها باید شرایطی مناسب باشد. بهتر است ماهی های مولد را داخل قفس توری و در آکواریم قرار دهید. تا اینکه در موقع تخم ریزی براحتی تخمها از چشمه های تور عبور کنند و در کف آکواریم قرار گیرند تا ماهی های مولد فرصت خوردن تخمهایشان را پیدا نکنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی داخل آکواریم تخم ریزی بهترین محرک برای تتراها خواهد بود و وجود گیاه به آنها احساس آرامش و امنیت می دهد و تخم ریزی بهتر انجام می شود در آنصورت بخوبی ماده ها تمام تخمهایشان را رها می سازند.

کارهای مهمی که برای تکثیر تتراها باید انجام دهید عبارتند از:

 

1- ماهیهای مولد نر و ماده را بمدت دو هفته از یکدیگر جدا نگهداری کنید تا نسبت به همدیگر تمایل و علاقه بیشتری پیدا کنند و در آنصورت تعداد تخم هم در موقع تخم ریزی بیشتر رها می شود.

2- آکواریم محل تخم ریزی از قبل آماده می شود و باید دارای آب مناسب با سختی آب 3 تا 5 درجه DH ، نور کافی ، اکسیژن کافی باشد و آب تخمها حداقل یک هفته با ----- ذغالی *****اسیون شود.

3- بهتر است تتراها بصورت گروههای 5 عدد ماده و 7 عدد نر باشند و در کنار همدیگر قرار بگیرند در نتیجه تخمگیری بهتری را در بر خواهد داشت.

4- بهتر است در داخل آکواریم تخم ریزی، قفس توری با چشمه های مناسب قرار دهید و ماهیهای مولد را داخل قفس توری بگذارید، چون این ماهی ها علاقه شدید به خوردن تخمها دارند.

معمولاً ماهیهای ماده را در روز، ساعت 12 ظهر داخل قفس بآرامی انتقال می دهید، بطوریکه هیچ گونه صدمه ای به آنها وارد نشود. چند ساعت بعد ماهی های نر را به آکواریم اضافه می کنید. دیده شده است، تتراها در همان بعد از ظهر شروع به تخم ریزی کرده اند، ولی تعداد تخمها کافی نیست و هنوز ماهی های ماده تخمهای بیشتری دارند که بهتر است تا فردا صبح صبر کنید تا تخم ریزی بطور کامل انجام شود.

فردای آنروز در سپیده دم صبح فعالیت شدید تری را با همدیگر شروع می کنند، رنگ آنها پر رنگ می شود و با سرعت همدیگر را تعقیب می کنند که هر دفعه چندین تخم رها می سازند تا ساعت 12 ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت و تمام تخمهایشان را رها می سازند. هر دفعه که ماده ها تخم می ریزند پشت سر آنها نرها با رها ساختن اسپرم تخمها را بارور می سازند. بعد از اتمام تخم ریزی همدیگر را تعقیب نمی کنند و فعالیتشان متوقف می شود. در اینحالت باید به آرامی ماهی های مولد را از آنجا خارج کنید و به مکان اولیه منتقل کنید ( چنانچه قصد دارید در دو هفته آینده مجدداً از آنها تخمگیری بعمل آورید، بهتر است نرها و ماده ها را از همدیگر بطور جداگانه نگهداری کنید تا برای دو هفته بعد کاملاً آماده شوند. )

5- آب آکواریم تخمها ممکن است بخاطر تجزیه اسپرم نرها شیری رنگ شده باشد. بهتر است قسمتی از آب را تعویض نمایند. ( تعویض آب باید با رعایت نکات مهم از جمله آب هم درجه حرارت باشد و دارای DH مناسب و با آرامی صورت بگیرد)

6- در آکواریمی که تخم ریزی انجام می شود، هیچوقت به ماهیها غذا ندهید. توضیحات و علل آن در مطالب قبلی ذکر شده است.

7- تخمها خیلی زود و در کمتر از 24 ساعت باز و تبدیل به لارو می شوند. لاروها در ابتدا بی حرکت در کف آکواریم قرار دارند و همراه خودشان در زیر شکمشان کیسه زرده ایی مجهز دارند که از آن شروع به تغذیه می کنند. دو روز طول می کشد تا کیسه زرده جذب بدن لاروها شود و در اینمدت شما هیچ غذایی نباید به آنها بدهید.

ادامه نوشته

ماهی دیسکاس

ماهی دیسکاس

 

زیباترین و قشنگ ترین ماهی آب شیرین باعتقاد اکثر کارشناسان ماهیهای دیسکاس هستند. دیسکاسها دارای انواع رنگاهی گوناگونند. مانند دیسکاس آبی، قهوه ایی، سبز که معمولا در 15 ماهگی بالغ می شوند. تمام شرایط و نگهداری و تکثیر آنها مشابه آنجل بهتر صورت می گیرد معمولا داخل گله خودشان همدیگر را انتخآب کنند. یکجفت مولد دیسکاس خوب از تخمها مراقبت می کنند. و معمولا هر 15 روز یکبار تخمریزی انجام می دهند. آب دیسکاسها باید دارای سختی 3 تا 5 درجه DH باشد و دمای آب آنها 27 درجه سلسیوس ثابت باشد. دیسکاسها تخمهایشان را روی اشیاء شیب دار می گذارند. معمولا 48 ساعت بعد از تخمگذاری تخمها باز خواهند شد.

لاروهای دیسکاس سه روز احتیاج به هیچ غذایی ندارند چون از کیسه زرده ایی مجهز که در زیر شکم دارند تغذیه می کنند.

از صبح روز چهارم بعد از تولد لاروها به بدن والدین خود می چسبند و از لعابی که از پوست آنها تراوش می شود تغذیه می شود تغذیه می کنند. بعضی معتقدند که تخمهای خرآب و تجزیه شده که رشد باکتریها را همراه دارد می تواند غذای چند روز لاروهای دیسکاس باشد ولی چیزی که ثابت شده است حضور والدین در هر حالت برای غذا دادن و پرورش لاروهای دیسکاس کاملا واجب ضروری است. زمانیکه بچه ها بخوبی شنای آزاد پیدا کنند و بتوانند نوزادان میگو را بخورند می توان والدین را از آنها دور ساخت و مولدین را برای نوبت بعدی تخمریزی آماده ساخت. تعویض آب به رشد و شادابی بچه های دیسکاس کمک می کند. زیرا آب دیسکاسها بر اثر مدفوع و غذاهای اضافی و مانده در آکواریوم آلوده و کمی اسیدی می شود که در نتیجه آب باعث سوختن لبه های باله و دم آنها خواهد شد. از طرفی دیگر بر اثر تبخیر آب املاح موجود در آب مانند نمکهای کلسیم و منیزیم باقی می مانند و آب را سنگین می کنند که برای دیسکاسها قابل تحمل نیست. بنابراین بهتر است همواره باندازه ایی که آب تبخیر می شود. به همان اندازه هم شما آب از آکواریوم خارج کنید. سپس آب آماده و مناسب اضافه کنید تا همواره تعادل بین املاح موجود در آب و سختی آب برای دیسکاسها برقرار باشد.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

طرز تشخیص جنسیت سیچلاید گورخری:

طرز تشخیص جنسیت سیچلاید گورخری:

 

ماهی نر:

1- باله پشتی بلند و نوک آن تیز است.

2- باله زیر شکم بلند و نوک آن تیز است.

3- لبهای نر کلفت و ضخیمتر است.

4- روی سر آن قوزی ستبر و بر آمده است.

5- بدنش کشیده تر و لاغرتر است.

6- نوک لوله اسپرم در زیر شکم حالت زوکی شکل است.

 

ماهی ماده:

1- باله پشتی کوتاه و نوک آن گرد است.

2- باله زیر شکم کوتاه و نوک آن گرد است.

3- لبها ظریف و باریکتر است.

ادامه نوشته

ماهی سیچلاید گورخری

ماهی سیچلاید گورخری

 

سیچلایدهای گورخری دارای فلسهای ریزی هستند که دائما رنگ خود را عوض می کنند. سیچلایدها دارای هوش سرشاری هستند که با رفتارهای جالب و قابل توجه ایی به تربیت و باروری تخمها و بچه های خود می پردازند.

در واقع هوش سرشار این ماهیها نکات قابل توجه و عجیبی را بهمراه دارد. معمولا هر کدام از سیچلایدهای نر گوشه ایی را بعنوان مقر قدرت خود انتخآب می کنند و هیچکدام از نرهای دیگر حق ورود به آنجا را نخواهند داشت برای انتخآب جفت نرها برای مبارزه به وسط آکواریوم می روند و درگیری و خشونت بخرج می دهند. ماهیهای ماده نظاره گر و تماشاچی آنها هستند و از بین آنها بهترین و قویترین نر را زیر نظر می گیرند و بالاخره نر مورد علاقه شان را انتخآب می کنند. (در واقع نوع ماهی ماده ماهی نر را برای ازدواج انتخآب می کند) بدین ترتیب به مکان مقر نر انتخآب شده می رود و در آنجا می ایستد. در اینحالت ماهی نر انتخآب شده با غرور و شادی با شهامت بیشتری از مرزهایش دفاع می کند و بشدت مراقب اوضاع و احوال نرهای مجاور است. تا به حریم او وارد نشوند. در این مرحله برای جلوگیری از درگیری و خشونت بیشتر بهتر است جفت انتخآب شده را بآرامی به یک آکواریوم دیگر انتقال دهید. و برای آنها یک کوزه یا گلدان کوچک قرار دهید و یا با چند تکه سنگ که بر روی هم می چینید و بحالت غار مانند ایجاد می شود درست کنید که آن مکان مورد انتخآب جفت سیچلاید خواهد بود و در همانجا تخمریزی خواهند کرد. سیچلایدها معمولا درست دارند تخمهایشان را در داخل حفره ها و یا سوراخها مخفی کنند. ماهیهای سیچلاید خیلی زود تخمریزی خواهند کرد. نوع ماهی ماده تخمها را بر روی سطوح صاف می چیند و بلافاصله ماهی نر آنها را بارور می سازد. تخمها چسبنده هستند. بعد از اتمام تخمریزی به مراقبت از تخمها می پردازند. و در حالیکه یکی از آنها تخمها را مراقبت و جریان آب را بر روی آنها ایجاد می کند تا تخمها تمیز بمانند، دیگری برای تهیه خوراک به شکار می رود. مراقبت از تخمها چنان است که حتی در هنگامیکه والدین نگهبانی تخمها را با یکدیگر عوض می کنند تخمها تحت نظر هستند.

بعد از چهار روز تخمها شروع به ترک برداشتن می کنند، والدین آنها را به دهان خودشان منتقل کرده که در حفره داخل دهان قرار می دهند. در طی چهار روز کیسه زرده ایی که در زیر شکم لاروها همراه آنها است بتدریج جذب بدنشان می شود و بعد از آن قادر هستند براحتی شنا کنند. سیچلایدها از فرزندان خود مراقبت می کنند و با رفتارهای هوشمندانه ایی آنها را تحت آموزشهای سختی قرار می دهند. آنها بچه ها را به گردش می برند و در حالیکه یکی از والدین در جلوی صف و دیگری در انتهای صف قرار می گیرند از آنها مراقبت بعمل می آورند. در این مرحله باید دادن غذای زنده را به آنها شروع کنید. بهترین غذای زنده مورد علاقه آنها نوزادان میگو نمکی هستند. روزانه چهار نوبت به آنها غذا بدهید. مقدار غذایی که می دهید باید تمام آن توسط ماهیها خورده شود و چیزی از آن را باقی نگذارند. چنانچه اضافه تر غذا بریزید باعث آلودگی و فساد آب که در این صورت باعث تلفات لاروها خواهد شد. شرایط آکواریوم را باید طبق زنجیره مراقبتهای ویژه و با اصول صحیح نگهداری کنید.

حالت متعددی پیش خواهد آمد که باعث ناراحتی و عصبانیت والدین می شود. که در بیشتر مواقع ماهی نر به اشتباه شروع بخوردن بچه ماهی خودش می کند، که این عمل باعث درگیری و نزاع با ماهی ماده خواهد شد و جفت بشدت با همدیگر زدو خورد می کنند، بطوریکه تا حد مرگ پیش خواهند رفت و اگر شما به کمک آنها نروید و از همدیگر جدا نشوند به مرگ ماهی ماده ختم خواهد شد. قبل از بروز چنین حالتی که ماهی نر بخواهد عصبانی شود بلافاصله باید آنرا از بچه ها جدا کنید و بهتر است فقط ماهی ماده بتنهایی از بچه ها مراقبت کند. بعد از چند روز ماهی ماده را هم از کنار بچه ها بردارید و به ماهی نر خودش معرفی کنید. چنانچه در آنجا درگیری ادامه پیدا کرد بهتر است بین آنها را با یک تیغه شیشه ایی جدا کنید و دو روز بعد تیغه را بردارید اگر همه چیز عادی بود که بین جفت آشتی برقرار است و آنها را تقویت کنید تا مجددا برای شما تخمریزی کنند. چنانچه درگیری ادامه پیدا کرد باز هم بین آنها را با تیغه شیشه ای جدا کنید معمولا بعد از دو مرتبه که آنها را از همدیگر جدا کنید آشتی برقرار خواهد شد.

ادامه نوشته

طرز تشخیص جنسیت آنجل:

طرز تشخیص جنسیت آنجل:

 

ماهی نر:

1- نوک لوله اسپرم نر زوکی شکل شبیه به نوک قلم نی است.

2- لبهای پهن و ضخیمتری نسبت به ماده اش دارد و کمی دهانش بزرگتر است.

3- قوز روی سر نر دارای بر آمدگی بیشتری نسبت به نوع ماده اش دارد.

4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه باز ایجاد می کند.

 

ماهی ماده:

1- نوک لوله تخمدان درست شبیه به تخم و لبه آن گرد است.

2- لبهای نازکتر و باریکتری دارد و کمی دهانش کوچکتر است.

3- قوز روی سر ماده دارای برآمدگی کمتری نسبت به نوع نرش است.

4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه قائمه ایجاد می کند.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

آب تخمها باید دارای DH بین 5 تا 8 درجه باشد و دمای 27 درجه سلسیوس مناسب خواهد بود. مقداری داروی متیل

آب تخمها باید دارای DH بین 5 تا 8 درجه باشد و دمای 27 درجه سلسیوس مناسب خواهد بود. مقداری داروی متیلن آبی به مقدار 1/0% به آب تخمها اضافه می کنیم تا از هجوم و حمله قارچها به تخمها جلوگیری بعمل آید. معمولا بعد از 48 ساعت تخمها باز و تبدیل به لارو می شوند. و روی سنگ در حالیکه با سر چسبیده به سنگ هستند. دم تکان می دهند و اصطلاحا گفته می شود تخمها باز شده و در مرحله دم تکان دادن هستند. بعد از آن از سنگ جدا می شوند و همه آنها در یک گوشه ایی از آکواریوم تجمع می کنند. همانطوریکه می دانید لاروها همراه با خودشان دارای کیسه زرده ایی در زیر شکمشان هستند که تا سه روز از آن تغذیه می کنند. سنگ تخمها را بآرامی آنها را بخارج بیاورید. در این مرحله بر اثر تجزیه پوسته تخمها مقداری آب آلوده شده است مقداری از آب را با آب مناسب که از قبل آماده ساخته اید تعویض کنید تا علاوه بر تمیزی آب؛ لاروها شادآب شوند و کیسه زرده آنها بخوبی جذب بدنشان بشود. چنانچه آب آلوده باشد لاروها ضعیف و بی حال و سفید خواهند شد و کمرشان خم می شود و کیسه زرده آنها آب می رود و در نهایت تلف خواهند شد. (برای تهیه آب مناسب باید DH آب برای لارو آنجل بین 3 تا 5 درجه باشد و یکهفته آنرا با ----- ذغالی *****اسیون کنید که در آنصورت آب شفاف و کریستالی خواهد شد و درجه حرارت را روی 27 سلسیوس ثابت نگهدارید و تغییر نداشته باشد.)

بعد از جذب کیسه زرده؛ لاروها خیلی حریص غذا خوردن هستند و از صبح روز چهارم که دارای شنای آزاد شده اند می توانید به آنها غذای زنده و مقوی بدهید بهترین غذای زنده در این مرحله نوزادان میگو هستند. بهمین منظور باید تخم میگوی نمکی را طوری تنظیم کنید که همزمان با نیاز لاروها آنها هم تبدیل به نوزادان میگوی تازه بدنیا آمده شوند تا بخوبی توسط لاروها قابل صید و خوردن باشند. چنانچه از نوزادان میگو که 24 ساعت قبل از تخم درآمده باشند. و آنها را استفاده کنید بدلیل بزرگ بودن نوزادان میگو لاروهای آنجل آنها را نمی توانند صید و مورد مصرف قرار دهند. این موضوع در روزهای اول دارای اهمیت زیادی است. چنانچه لاروها نتوانند غذا بخورند در مدت 48 ساعت آینده تمام آنها بر اثر نخوردن غذا خواهند مرد.

مطلب مهم دیگر که در این مرحله باید دقت کافی بشود. مقدار غذایی که لاروها احتیاج دارند باید به همان اندازه برایشان بریزید. چنانچه اگر اضافه تر از مصرف آنها ریخته شود. نوزادان میگو در آب شیرین بعد از چند ساعت می میرند و در آب تجزیه خواهند شد و خیلی سریع آب آلوده و کثیف می شود و همین امر باعث تلفات لاروها خواهد شد. برای اینکه درصد تلفات به پایین ترین حد ممکن برسد باید اولا به لاروها فضای کافی اختصاص دهید. و به مکان بزرگتری انتقال دهید.

دوما: آلودگی آب را کنترل کنید در صورت مشاهده اولین تلفات خیلی زود آب را با آب سالم و آماده تعویض کنید.

سوما: بهتر است تا 15 روز اول برای آب لاروها داروی متیلن آبی استفاده کنید تا از آلودگی و تلفات لاروها جلوگیری شود.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

آنجل یا فرشته ماهی

آنجل یا فرشته ماهی

 

آنجل یا فرشته ماهی دارای انواع متعددی است. در گروه سیچلایدها، آنجل یکی از زیباترین ماهیها بحسآب می آید و از طرفداران زیادی برخوردار است. آنجل باله بلند چلگیس، آنجل نیم تنه مشکی، آنجل ببری، آنجل سفید، آنجل مشکی، آنجل باله بلند دودی، آنجل باله بلند سفید هستند، که در ایران تکثیر و پرورش یافته اند و اکثر علاقمندان به این ماهیها برای انتخآب ماهیهای مولد خوب باید تعدادی از آنجلهای جوان، شاداب، سرحال و بدون نقص باله ها و عضو را بصورت گروهی در شرایط عالی نگهداری کنند. و از بین آنهایی که با همدیگر جفت می شوند برای تکثیر و پرورش جدا کنند. برای اینکار باید در روی هر دیواره آکواریوم چندین تکه سنگ به اندازه ارتفاع آکواریوم و به عرض 5 سانتیمتر قرار داده شود. بطوریکه تکه سنگ با دیواره آکواریوم بصورت مورب و زاویه ایی تقریبا 55 بوجود آورد. آنجلها محلهایی که دارای شیب است برای تخمریزی انتخآب می کنند.

ماهیهای آنجل جوان معمولا بین 10 تا 12 ماهگی بالغ می شوند و در آنموقع بین 13 تا 15 سانتیمتر طول خواهند داشت.

در یک گروه معمولا آنجلها برای انتخآب جفت حرکات و رقصهای مخصوصی را انجام می دهند. با سرعت بطرف جفت مورد علاقه شان حرکت می کنند و بنظر می رسد بهمدیگر ضربه وارد می آورند ولی اینطور نیست. ابراز علاقه و دعوت به ازدواج و تمایل یکدیگر را با این حرکات به نمایش می گذارند. ادامه این حرکات رقصها و گردشگهای سریع به چپ و راست بالاخره انتخآب جفت را در برخواهد داشت زمانیکه اعلام قبول ازدواج را نر و ماده با یکدیگر دادند. آنوقت جفت یکدیگر را پذیرفته و حرکات به شکل منظم و دقیق ظاهر می شوند. بطوریکه موازی با همدیگر و در یک ستون و به یک فاصله معین با همدیگر حرکت می کنند. آنها به تمام نقاط آکواریوم سرکشی می کنند تا بالاخره مکان مناسب که معمولا یکی از آن تکه سنگهایی است که به دیواره آکواریوم تکیه داده اید را بعنوان محل تخم گذاری انتخآب و شروع به تمیز کردن آن می نمایند.

ماهیهای دیگر چنانچه دخالت کنند با عکس العمل شدید آنها مواجه خواهند شد و گاهی ضربه ایی هم خواهند خورد. آنجلهای جفت شده با لبهای مکنده شان و لرزش های مخصوصی منطقه ای را بر روی تکه سنگ برای تخمهایشان بدقت تمیز می کنند در اینحالت بهتر است بآرامی آنها را به یک آکواریوم آماده که از قبل تدارک دیده اید با همان تکه سنگ انتخآب شده جفت انتقال دهید. (اگر تعدادی تکه سنگ مشابه داشته باشید بهتر است چون موقعی که آنرا خارج می کنید باید یک عدد دیگر برایشان قرار دهید تا از نبودن محل تخمها عصبانی نشوند) گاهی دیده شده است آنجلهایی با همدیگر جفت شده اند و محلهای نامناسبی را انتخآب کرده اند. مثلا شیشه بخاری آکواریوم یا از این قبیل اشیاء که در آنصورت اگر برای اولین بار تخمریزی می کنند باید اجاره بدهید تخمهایشان را در همان محل بریزند. در غیر اینصورت قهر خواهند کرد و مدت طولانی تخمریزی نخواهد کرد. آنجلهای جوان جفت شده اگر خوب تغذیه شوند معمولا بین 8 الی 15 روز یکبار تخمریزی خواهند کرد. آنجلها هم در موقع تخمریزی لوله مخصوصی از بدنشان خارج می شود که معمولا لوله تخمدان ماهی ماده حداکثر تا 2 میلیمتر بیرون می آید و لبه آن گرد و پهن است. و لوله اسپرم ماهی نر حداکثر تا 1 میلیمتر بیرون می آید که لبه آن زوکی شکل و کوچک است. بعد از بیرون آمدن لوله ها، تخمریزی در محلی که از قبل انتخآب و تمیز شده است شروع می شود.

ماهی ماده با نزدیک شدن به صورت زاویه ایی و با

ادامه نوشته

طرز تشخیص جنسیت اسکار

طرز تشخیص جنسیت اسکار

 

ماهی نر:

1- نوک لوله اسپرم نر شبیه به نوک قلم نی و زوکی شکل اس.

2- قوز روی سر ستبر و بلندتر است.

3- لبهای پهن و ضخیمتری نسبت به ماده دارد و کمی دهانش بزرگتر است.

 

ماهی ماده:

1- نوک لوله تخمدان درست شبیه تخم و لبه آن گرد است.

2- قوز روی سر کوتاه تر است.

3- لبهای ماده باریکتر و نازکتر و دهان آن کوچکتر است.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

حالا باز می گردیم به آکواریوم تخمها

حالا باز می گردیم به آکواریوم تخمها

تخمها در آکواریومی قرار گرفته اند که اولا آب شفاف، زلال و تمیز است.

دوما سختی آب تخمها بین 5 تا 8 درجه DH است.

در اینصورت معمولا سه روز که بگذرد تخمها می ترکد و شروع به باز شدن می شود. از روز چهارم روی سنگ در حالیکه از سر چسبیده به تخته سنگ هستند دم تکان می دهند که تعداد تخمهای باز شده بر روی تخته سنگ مشخص می شود. کم کم از سنگ جدا می شوند و با یک شنای کوتاه دوباره به کف می افتند. بهتر است ارتفاع آب را حداکثر به 15 سانتیمتر برسانید و اکسیژن آب به اندازه کافی باشد و تغییرات سریع برای تخمها نداشته باشید. لارو اسکار در زیر شکمش دارای کیسه زرده مجهز و کاملی است که تا چهار روز غذایش را تأمین می کند. توجه کنید چنانچه آب بر اثر تجزیه تخمهای فاسد شده آلوده شده باشد لاروها بی حال و کسل می شوند و متابولیسم (جذب کیسه زرده) بخوبی انجام نمی گیرد و ممکن است لاروها تلف شوند. در اینصورت باید اقدام به تعویض آب لاروها کنید. (آب باید آماده و مهیا باشد)

در این مدت هیچ غذایی نباید به لاروها بدهید. چنانچه تعداد آنها زیاد است بهتر است آنها را در چندین آکواریوم پخش کنید و فضای کافی برای رشد و فعالیت آنها با توجه به تمام نکات ضروری واجب در مورد نگهداری آنها را انجام دهید.

می دانید بهترین غذا برای لاروهای تازه از تخم در آمده می تواند نوزادان میگو باشد که باید از قبل تدارک دیده باشید. مقدار نوزادان میگو را باید به حسآب بریزید زیرا اگر اضافه تر وارد آکواریوم لاروها بریزید، بعد از چند ساعت نوزادان میگو در آب شیرین می میرند و در آب تجزیه می شوند و باعث آلودگی و فساد آب می شوند و در نتیجه این آلودگی ها به لاروها اثر می کند و باعث تلفات آنها خواهد شد.

بنابراین غذا دادن لاروهای اسکار باید با دقت و حوصله انجام شود. چنانچه اکسیژن محلول در آب لاروهای اسکار کم باشد. خیلی زود دچار عوارض و تلفات زیادی خواهند شد. که اگر کمبود اکسیژن در آکواریوم لاروها را سریعا تأمین نکنید. خیلی از لاروها تلف خواهند شد. در مواردی که تشخیص می دهید آب لاروها آلوده شده است. بهترین راه علاج جابجایی بچه ماهی ها به مکان جدید و با آب سالم و تمیز و آماده است یا حداقل مقداری از آب آنها را باید تعویض نمائید و مقداری هم داروی متیلن آبی به آب اضافه کنید.

هر چه سطح وسیعتری برای تعداد کمتری لارو اسکار در نظر بگیرید درصد خطاهای شما کمتر بروز حوادث دارد. و دیرتر باعث تلفات آنها خواهد شد. و در نتیجه تعداد بیشتری از آنها دوران لاروی خود را با موفقیت پشت سر می گذارند. بعد از 15 روز که دوران لاروی اسکارها تمام می شود مقاومت آنها بیشتر خواهد شد و به دوران بچه ماهی وارد می شوند در این مرحله مقاومت بیشتری دارند. ایجاد شوک و استرس و تغییرات سریع در خواص و شرایط آب و کمبود اکسیژن محلول در آب اگر باعث تلفات بچه ماهیها نشود احتمال کج شدن اندامهای بدن بخصوص دهان بچه ماهیها خواهد شد. که هر چه بچه ماهیها بزرگتر می شوند کج بودن دهانشان مشخص تر می شود که در حال حاضر این عارضه را بعنوان سکته کردن ماهی می دانند. در حالیکه اگر در اوایل زندگی لاروها و در دوران بچه ماهی کلیه نکات گفته شده را رعایت کنید قطعا چنین عوارضی برای ماهیها بوجود نخواهد آمد.

مسئله مهم دیگر که باید گفته شود سوء تغذیه بچه اسکارها است. تغذیه نامناسب و اشتباه باعث می شود اسکارهای گرسنه به همدیگر حمله کنند و در وحله اول چشم هم جنسان خودشان را می خورند. بنابراین بعد از مدتی اکثر بچه اسکارها چشم نخواهد داشت و کور شده اند. اگر تمام نکات و اصول تکثیر و پرورش اسکارها را بخوبی رعایت کنید. در آنصورت پرورش اسکار برایتان خیلی آسان خواهد بود. دقت کنید همیشه برای اسکارها باید فضای کافی در نظر بگیرید تا آنها با نشاط و سرحال باشند و خیلی سریع و زود رشد کنند. زنجیره کنترل و مراقبتهای ویژه را که شامل اکسیژن کافی، نور کافی، تغذیه مناسب و مقوی با غذاهای زنده، آب سالم و تمیز، ----- مناسب، جلوگیری از بروز حوادث مانند ایجاد شوک و استرس و تغییرات سریع DH آب، PH آب، درجه حرارت آب و کنترل و پیشگیری امراض و بیماریها که همه این عوامل را باید بدقت توسط شما رعایت و منظم باشد. در هر صورت چنانچه با هر حالت غیر عادی که منجر به تلفات بچه اسکارها مواجه شدید باید تشخیص صحیح بدهید که :

 

1- آیا آب آلوده شده است.

2- آیا غذا دادن اشکال دارد.

3- آیا درجه حرارت آب اشکال پیدا کرده است.

4- آیا DH آب تغییر کرده است.

ادامه نوشته

از اینجا به بعد به دو طریق می توانید از تخمها محافظت کنید.

از اینجا به بعد به دو طریق می توانید از تخمها محافظت کنید.

1- ماهیهای مولد را به آرامی به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید منتقل سازید.

2- سنگ تخمها را بآرامی به آکواریومی که شرایط مناسب دارد منتقل دهید.

 

1- حالت اول:

چنانچه از تخمها مقدار زیادی توسط حرکات ماهیها در نقاط دیگر آکواریوم پاشیده شده است و امکان جابجایی تخمها نیست، در اینصورت بهتر است ماهیهای مولد را از آنجا به آکواریوم آماده دیگری بآرامی انتقال دهید (آکواریوم باید از قبل کاملا آماده و مهیا شده باشد)

 

2- حالت دوم:

چنانچه تخمها بصورت مرتب و منظم بر روی تخته سنگ چیده و چسبیده شده اند. می توانید بآرامی سنگ تخمها را به آکواریومی با مشخصات آب تخمها که از قبل آماده کرده اید منتقل سازید. در هر دو حالت تفاوتی وجود ندارد و معمولا نتیجه یکسان حاصل خواهد شد. چیزی که مهم است باید حتما تخمها از دسترس ماهیها دور شوند و آنها را با شرایط و اصول صحیح نگهداری کنید. برای آکواریوم تخمها حتما باید اکسیژن کافی قرار دهید، چنانچه آب تخمها شیری رنگ است حداقل 3 روز ----- در آکواریوم کار بگذارید تا آب را کاملا شفاف و روشن کند. می توانید در صورت تشخیص و نیاز مقداری از آب را با آب مناسب و آماده تعویض نمائید.

 

سپس به آب تخمها داروی متیلن آبی بمقدار 1/0% اضافه می کنیم. هجوم و حمله قارچها به تخمها باعث فساد آنها می شود داروی متیلن آبی علاوه بر جلوگیری از هجوم و حمله قارچها رشد باکتریهای مضر را هم کنترل و بحالت ثابت و فیکسه نگه می دارد و آسیبی به تخمها وارد نمی شود. بعضی اوقات تخمها آنقدر نزدیک به هم و گاهی هم روی یکدیگر چیده شده اند که چنانچه یک تخم مورد هجوم قارچها قرار بگیرد خیلی سریع بقیه تخمها هم با لایه های ابری سفید رنگی پوشیده می شوند، که در واقع مورد هجوم و حمله قارچها قرار گرفته اند و بدین صورت باعث فساد تخمها خواهد شد. بصورت تجربی بدست آمده است که اگر هر روز مقداری از آب تعویض و مقداری داروی متیلن آبی تازه حل شده به آب تخمها اضافه شود. در مواقعی که شرایط آکواریوم تخمها وضعیت خوبی ندارد بسیار عمل مفیدی است که نتیجه باروری و باز شدن تخمها را بالا می برد.

از آنطرف دیگر ماهیهای مولد هستند که باید آنها را بآرامی انتقال دهید و آکواریوم آنها مرتب و منظم باشد. تغذیه در تخم ریزی برای مراحل بعدی آنها نقش مهم و سرنوشت سازی دارد. باید دقت کنید آنها را ضعیف یا بیمار نکنید که در اینصورت مدتی تخم نخواهند ریخت. آنهایی که به مولدین اسکار فقط ماهی رودخانه می دهند، باید نکات را مورد توجه قرار دهند.

1- ماهیهای رودخانه ایی ممکن است حامل ا

ادامه نوشته

ماهی اسکار سلطنتی

ماهی اسکار سلطنتی

 

اسکار سلطنتی با ابهت ترین، جذآب ترین و پرطرفدار ترین ماهی آکواریم بحسآب می آید. برای تکثیر و پرورش اسکار نکات مهم و فراوانی را باید همواره در نظر داشت .

اگر یک جفت اسکار جوان و سرحال که تازه همدیگر را انتخآب کرده اند و با هم جفت شده اند را با یکدیگر در یک آکواریم نگهداری کنید. خیلی زود شاهد تخم ریزی آنها خواهید بود. اسکار دوست دارد تخمهایش را در کف و روی سطحی صاف بریزد. تخمهای اسکار چسبندگی دارند و به شکل گرد و قهوه ای رنگ و هر عدد آن تقریباً اندازه یک عدد ماش است. در کف آکواریم بهتر است یک تخته سنگ صاف قرار دهید. ( بهتر است تخته سنگ از جنس مرمریت یا گرانیت باشد که تخمها را خرآب نکند. سنگهای گچی یا آهکی تخمها را فاسد می کنند. ) آکواریم باید دارای ----- مناسب، اکسیژن کافی، نور کافی باشد. به مولدین باید غذای مناسب داده شود. بهترین غذا برای آنها غذاهای زنده مثل ماهی رودخانه، بچه قورباغه و آبزیان بزرگ هستند. روزانه یکبار کاملاً آنها را خوب سیر کنید و غذاهای اضافی را از آب خارج نمایید و مقداری از آب را تعویض کنید. ( بعضی اوقات اشخاص تعداد زیادی ماهی رودخانه را در آکواریم می ریزند و آنها تعدادی را می خورند و بقیه را می کشند و رها می کنند. چون سیر می شوند و بیشتر از آن میل به خوردن ندارند، از طرفی دوست دارند هیچ مزاحمی در آکواریمشان نباشد. بعد از چند ساعت ماهی های مرده رودخانه ای در آکواریم اوضاع خرابی را بوجود می آورند. بتدریج اکسیژن آب اشکال پیدا می کند و آلودگی آب باعث تلف شدن جفت اسکار شما خواهد شد) چنانچه غذای زنده در اختیار نداشتید می توانید دل گاو یا گوسفند را تمیز کنید و به اسکارها بدهید.

اسکارهای جفت شده که در یک آکواریوم تنها هستند. خیلی زود سنگ کف را بعنوان محل تخم ریزی انتخآب می نمایند و آنرا شروع به تمیز کردن می کنند. زمانیکه نر و ماده بر روی سنگ بروند و شروع به تمیز کردن آن بکنند، لحظات تخم ریزی نزدیک می شود. که ابتدا با بیرون آمدن لوله تخم ماهی ماده از زیر شکمش که تقریبا به اندازه 3 میلیمتر خارج می شود و شکل لبه آن گرد و چاق است شروع می شود. همزمان لوله اسپرم نرم هم تقریبا به اندازه 5/1 میلیمتر خارج می شود که شکل لبه آن زوکی شکل است.

نر و ماده هر دو چند ساعت قبل از تخم ریزی بر روی سنگ با لرزش و تمیز کردن و با حالات شدید و تغییر رنگ و پر رنگ شدن شروع به آماده و تمیز کردن محل تخم ریزی می کنند.

ماهی ماده با لرزشهای مخصوصی به سطح سنگ نزدیک می شود و تخم ریزی را شروع می کند و بصورت یک خط ردیفی از اول تا انتهای سنگ تخمها را بر روی آن می چیند و چون چسبنده هستند تخمها به سنگ چسبیده می شوند. پشت سر ماهی نر با حرکات و رقصهای شادی و لذت و با لرزشهای مخصوص روی تخمها اسپرم رها می کند. و به همدیگر اعلام رضایت می کنند. این ابزارهای علاقه همراه با بوسه زدن و یا نوازش ب

ادامه نوشته

خانواده ماهیهای سیچلاید

خانواده ماهیهای سیچلاید

 

روشهای تکثیر و پرورش ماهی های سیچلاید

 

سیچلاید ها ماهی هایی وحشی، جنگجو که بسیار عصبانی عمل می کنند و تغییرات داخل آکواریم آنها را شدیداً ناراحت و مضطرب می کند.

انواع سیچلاید هایی که تا کنون در ایران قابل تکثیر و پرورش بوده اند عبارتند از :

دیسکاس، آنجل، اسکار، سیچلاید گوره خری، سیچلاید زرد و سیچلاید جولی و سیچلاید جک دمپسی هستند. که در واقع برای تکثیر و پرورش هر کدام از آنها باید یک جفت را در یک آکواریم قرار داد و شرایط سختی آب برای سیچلاید ها بین 5 تا 8 درجه DH می باشد. بهترین درجه حرارت برای تخم ریزی 27 درجه سانتی گراد است. سیچلایدها با میل و علاقه خودشان تخم ریزی می کنند و هیچ گونه تغییراتی را از طرف شما نمی پذیرند، بلکه ممکن است بر عکس جوآب دهند و آنها را عصبانی کند که در مواقع عصبانیت معمولاً بین جفت نزاع و درگیری بوجود می آید که آنها همدیگر را مقصر قلمداد می کنند. دیده شده است که گاهی این نزاع ها که بین نر و ماده اتفاق افتاده است آنقدر زیاد و شدید بوده است که حتی منجر به تلف شدن یکی از آنها شده است. بنابراین سعی کنید همیشه با آنها بآرامی رفتار کنید. برای تکثیر از سیچلاید ها بهتر است یک گله 10 تایی از آنهایی که بخوبی تغذیه شده اند و رشد کافی داشته اند را در یک آکواریم بزرگ نگه داری کنید. شرایط نگهداری و تغذیه آنها باید کاملاً اصولی و تمام شرایط لازم مهیا و آماده باشد. ماهی های انتخآب شده باید جوان، سالم ، بدون نقص عضو، سرحال ، شادآب ، خوش رنگ، چابک و قبراق باشند. معمولاً چند روز که بگذرد، سیچلاید ها خودشان به انتخآب جفت می پردازند. بطوریکه هر سیچلاید نر در یک قسمت آکواریم حکومت تشکیل و هر کس که به قلمرو او نزدیک شود مورد حمله قرار می دهد. ماهی ماده به قلمرو نر مورد علاقه می رود و در آنجا ساکت می ایستد و باحرکات خاصی اعلام قبول ازدواج با نر انتخآب شده را می دهد. دیده شده است که در اکثر مواقع ماده قویترین و بهترین نر را انتخآب کرده است و هیچ ماهی دیگری حق ورود به منطقه جفت را نخواهد داشت، اگر بر اثر لجاجت ماهی دیگری وارد قلمرو جفت شود بر اثر ضربات زیاد آنها از بین خواهد رفت. بنابراین باید وضعیت ماهیها را کنترل کنید، هرگاه در بین آنها جفتی یکدیگر را واقعاً انتخآب کردند بهتر است آن جفت را بآرامی به آکواریمی که از قبل آماده کردید انتقال دهید و در واقع شروع کار تکثیر و پرورش سیچلایدهای شما با موفقیت انجام شده است.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها

 

ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن 15 سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی 6 تا 8 درجه DH و دمای مناسب 27 درجه سلسیوس باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمی شود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید.

از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتآب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتآب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آید و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، آنچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد.

وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند رد لابلای آنها پنهان و مخفی شود. و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شادآب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

1- آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین 6 تا 8 درجه DH و دمای 27 درجه سلسیوس باشد. ارتفاع آب حداکثر 15 سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود.

اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید و هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن رد مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید.

ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

2- بعد از گذشت 24 ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود. شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد. در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی را پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت. و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع بهمین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید. و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید.

چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین 24 الی 48 ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن آبی به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید 15 روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد و بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید که بصورت دانه های ریز و مانند شکر سفید رنگ است.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از 36 ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ایی که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آمفوزئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یکهفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید.

حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آمفوزئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است.

بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در 24 ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت 24 ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی زرد می زند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها آمفوزئر و فیتوپلانکتن بدهید و در روزهای بعد مجددا نوزادان میگو را امتحان کنید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آمفوزئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا 15 روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است. که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد. و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند. بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعان

ادامه نوشته

طرز تشخیص جنسیت گوارامیها:

طرز تشخیص جنسیت گوارامیها:

 

ماهی نر:

1- دارای باله پشتی بلندتر که نوک آن تیز است.

2- دارای باله زیر شکمی بلندتر که نوک آن تیز است.

3- دارای بدن دراز، کشیده و لاغرتری نسبت به ماده است.

ماهی ماده:

1- باله پشتی کوتاه تر و نوک آن گرد است.

2- باله زیر شکمی کوتاه تر و نوک آن گرد است.

3- دارای بدن گرد، چاق و از عرض پهنتر است.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

طرز تهیه آنفوزئرها و فیتوپلانکتنها

طرز تهیه آنفوزئرها و فیتوپلانکتنها

 

ابتدا ظرفی را آب کنید و در مکانی قرار دهید که نور مستقیم آفتآب به آن بتابد. برای تولید فیتوپلانکتنها و تک سلولیهای گیاهی مقداری برگ کاهو را داخل ظرف قرار دهید. برای تولید انفوزئرها بهتر است مقداری کاه گندم را داخل ظرف قرار دهید. بعد از گذشت یکهفته داخل آب موجودات ره بینی و خیلی ریزی تولید شده اند که غذای لاروهای گوارامی در مرحله اولیه زندگی شان خواهد بود.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

روش تکثیر و پرورش انواع گوارامیها

روش تکثیر و پرورش انواع گوارامیها

 

تمام گوارامیها برای تکثیر و پرورش شرایط یکسان و مساوی دارند.

چنانچه شما بتوانید یک نوع آن را با موفقیت تکثیر و پرورش دهید از بقیه گونه های دیگر گوارامیها براتی خواهید توانست تخمگیری بعمل آورید و براحتی آنها را پرورش دهید.

در ابتدا بایستی گوارامیهای ماده و نر قبل از تخمگیری 15 روز بطور جداگانه نگهداری شوند تا علاوه بر علاقه و میل بیشتر تعداد تخم زیادتری را در موقع تخمریزی رها سازند.

ترتیب و رعایت انجام کارهای لازم برای تکثیر گوارامیها دارای اهمیت زیادی است. چنانچه بموقع آن کارها انجام نگیرد نتیجه تکثیر خرآب خواهد شد.

باید همزمان با آماده ساختن ماهیهای مولد برای انجام تخمریزی پیش بینی لازم را برای تهیه غذای لاروهای گوارامیها صورت بگیرد و از قبل اقدامات لازم را انجام داد و برای آنها غذا تهیه کرد.

لاروهای گوارامی در ابتدا خیلی ریز هستند و غذای خیلی ریزتری احتیاج دارند. معمولا نوزادان میگو را تا یکهفته بعد از شنای آزاد نمی توانند صید کنند و بخورند زیرا برایشان بزرگ است و اگر بی غذا بمانند تمام آنها تلف خواهند شد.

بنابراین باید موجودات زنده خیلی ریزتری را مانند انفوزئرها و فیتوپلانکتنها را تولید کرد. تا لاروهای گوارامی بعد از آنکه کیسه زرده زیر شکمشان را جذب کردند و دارای شنا آزاد شدند، بتوانند آنها را بعنوان اولین غذا استفاده نمایند.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

«خانواده گوارامیها»

«خانواده گوارامیها»

 

گوارامیها دارای انواع زیادی هستند. آنهایی که در ایران تاکنون تکثیر و پرورش یافته اند، شامل: گوارامی آبی، کاذبی، زرد و گوارامی عسلی، گوارامی بوسنده، گوارامی پرل، فایتر یا سیامی جنگجو، گوارامی دارف کوتوله و گوارامی بهشتی هستند.

که اغلب این ماهیها به ماهیهای ضعیفتر و کوچکتر از خود آزار می رسانند. بنابراین باید همیشه گوارامیها را رقم بندی کرد و گوارامیهایی که با ماهیهای داخل آکواریوم یک اندازه باشند قرار داد.

نگهداری از گوارامیها کار آسان و ساده ایی است چون مقاومتشان نسبت به بقیه ماهیهای آکوریومی بیشتر است.

چنانچه گرسنه بمانند خیلی زود هم جنس خواری می کنند و اگر بتوانند حتی بقیه ماهیها را طعمه خود می کنند و آنها را بعنوان غذا می خورند.

گوارامیها خیلی زیاد تغییر رنگ می دهند، در مواقع ترس و آمیزش رنگ آنها پررنگ می شود و با هر تغییراتی در داخل آکواریوم رنگ آنها عوض می شود. برای تکثیر گوارامیها باید از ماهیهای بالغ که معمولا بین 6 تا 8 ماهگی بالغ می شوند انتخآب کرد.

باید از بهترین آنهایی که سرحالتر، شادابتر و خوب رشد کرده اند و نسبت به بقیه بزرگترند و در واقع از شاه تخمها یا شاه ماهیها هستند انتخآب و مورد استفاده تکثیر قرار گیرند.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش ماهی آکواریومی

 

پرورش ماهی آکواریومی

ماهیان آکواریم آب شیرین بیش از بیست هزار گونه در دنیا شناسایی و یا با علم ژنتیکی بوجود آمده اند. تنها گونه های محدود و معینی از آنها به ایران وارد شده است که باتلاش و زحمات فراوان تکثیر پرورش آنها میسر شده است. مطالب مفید بصورت کتآب یا جزوه که بتوان به آن دسترسی پیدا کرد و یا مسائلی چون نگهداری، تکثیر، پرورش و تشخیص جنسیت را تحقیق و مطالعه کرد کمتر یافت می شود. در اینجا در مورد شش خانواده از ماهیهایی که با موفقیت در ایران قابل تکثیر و پرورش بوده اند صحبت شده است که با ایجاد سالن و کارگاه پرورش ماهی، می توانید براحتی آنها را تکثیر و پرورش دهید که آنها عبارتند از :

 

1- خانواده ماهیهای زنده زا

2- خانواده ماهیهای طلایی

3- خانواده ماهیهای بارب

4- خانواده ماهیهای تترا

5- خانواده ماهیهای سیچلاید

6- خانواده ماهیهای گوارامی

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

مدیریت سالنهای پرورش بوقلمون گوشتی(قسمت دوم)

مدیریت سالنهای پرورش بوقلمون گوشتی(قسمت دوم)

 

آماده سازی سالن جهت ورود جوجه

جهت ورود جوجه باید سالن را بعد از شستشو با آب و با استفاده از فرمالین ضد عفونی نموده و سپس 3/1 سطح سالن با استفاده از پلاستیک یا برزنت جدا گردد . پوشال جهت بستر و یا روزنامه در سطح سالن پهن گردد و سپس آبخوریهای دستی و سینی های دانخوری را به میزان مورد نیاز در سطح مورد نظر پخش نمود .

با استفاده از فرمالین و پرمنگنات باید سالن گاز داده شود و بعد از 24 ساعت هوای سالن توسط هواکش تخلیه شود به نحوی که سالن از گاز تخلیه گردد . حرارت سالن را حدود 25 درجه سانتیگراد تنظیم گردد و از قرار گرفتن آبخوری و یا دانخوری در نزدیک منبع حرارتی جلوگیری شود .

در 12 ساعت اولیه ورود جوجه بهتر است از آرد ذرت جهت تغذیه جوجه ها استفاده گردد و سعی شود جوجه ها حرکت داده شوند . همچنین جهت پخش بهتر دان از ته کارتن نیز استفاده میشود . لازم به ذکر است برای جلوگیری از آبریزی باید پوشال بطور یکنواخت در سالن پخش گردد تا ایجاد ناهمواری مخصوصا در زیر آبخوریها ننماید .

از تجمع جوجه ها در یک محل باید جلوگیری شود . بهترین روش تنظیم حرارت و جلوگیری از ایجاد کوران است بدین صورت پخش جوجه ها یکنواخت میگردد .

برای جلوگیری از بروز بیماری و ایجاد گله یکنواخت باید از روش پرورش تک سنی استفاده شود .

vتخلیه جوجه باید بطور یکنواخت در سطح سالن پخش گردد و امکان دسترسی جوجه به آب و دان باید کنترل شود .

vحرارت سالن بعد از تخلیه جوجه باید حدود 35 الی 36 درجه سانتی گراد تنظیم گردد .

تنظیم حرارت و رطوبت و تهویه :

دمای سالن را باید بمرور کاهش داد و در پایان هفته اول به 31 درجه سانتیگراد رساند و سپس هر هفته 2 درجه آنرا کم نمود .

 

vاز رفتار جوجه برای تعیین مناسب بودن دما استفاده میشود . دما و رطوبت بطور مکرر باید بررسی گردد .

vدر سه روز اول دوره پرورش رطوبت بالای 70 درصد و بقیه دوره 50 درصد در نظر گرفته شود .

vکاهش دما و رطوبت سالن میتواند باعث ضعف در عملکرد و کاهش یکنواختی گله شود .

vهمزمان با تنظیم دمای سالن ٬ رطوبت آن نیز با استفاده از مه پاش سالن باید کنترل گردد و نیز با استفاده از هواکش های هوای سالن را از وجود گرد و خاک و گازهای سمی پاک نمود .

نور دهی :

میزان نور مورد نیاز دو روز اول 100 لوکس است و سپس آن را باید 50 لوکس رساند . توصیه شده است که در پرورش بوقلمون گوشتی طبق جدول شماره (4)از برنامه خاموشی استفاده گردد .

در استفاده از جدول بالا بهتر است میزان خاموشی توصیه شده در چند مرحله اجرا گردد. شدت نور باید در سالن یکنواخت باشد و کاهش زود هنگام طول روشنایی در هفته اول فعالیت تغذیه ای و وزن را کم خواهد کرد .

مدیریت پرورش :

هدف از پرورش امکان دستیابی هر گله به وزن مطلوب و مورد نظر با حفظ ویژگیهای کیفی آن است . جهت رسیدن به این هدف توجه به نکات زیر ضروری است :

•پرورش جداگانه جنسهای مختلف به یکنواختی گله کمک می نماید ٬رعایت تراکم گله نیز به یکنواختی آن کمک میکند .

بطور مکرر هر هفته باید وزن کشی بطور تصادفی در سالن انجام گیرد و وزن جوجه را با وزن مطلوب مورد نظر مقایسه گردد . وزن مطلوب جوجه در نژادهای مختلف متفاوت بوده و برای این منظور باید وزن توصیه شده توسط کارخانه تولید کننده جوجه را در نظر گرفت

 

 

جدول در فایل پیوست می باشد

جهت کنترل رشد در حد کمتر از حد اکثر پتانسیل وزن گیری روزانه بعد از هفته اول تا تکامل اولیه سیستم اسکلتی ٬ایمنی و قلبی و ریوی میتوان از تعدیل رشد استفاده کرد . در این راستا برنامه های محدودیت غذایی و نوری قابل اجرا هستند .

مصرف روزانه دان باید کنترل و توزین گردد و امکان دسترسی یکسان گله به دان باید فراهم گردد . پرت دان و هدر رفتن آن بسیار مهم است و جهت جلوگیری از آن باید دانخوریها مرتبا ً تنظیم گردد و البته نوک چینی نیز در این مورد اثر مثبت دارد .

مدیریت قبل از کشتار :

حفظ مرغوبیت بو قلمون در زمان بارگیری و حمل ان به کشتار گاه بسیار مهم است .جهت جلوگیری از موجود از موجود بودن باقیمانده داروئی در گوشت ٬کوکسیدویو استات چهار روز قبل از کشتار قطع شود .از تغذیه با ذرت آسیآب نشده پرهیز گردد و سه ساعت قبل از کشتار از مصرف دان جلوگیری شود .

برنامه محدودیت نوری را میتوان یک هفته قبل از کشتار قطع کرد .

در موقع بارگیری بوقلمون نور سالن باید قطع شود و در صورت امکان از مقسم و توری جهت محدود کردن گله استفاده شود .

در زمان حمل نیز به فضای لازم جهت هر بوقلمون باید توجه نمود و حتی الامکان از حمل بوقلمون هایی غیر هم وزن در یک قفسه جلوگیری شود .

تغذیه :

گرد آوری طیفی از جیره های متعادل که نیاز تغذیه ای بوقلمون گوشتی را در همه مراحل رشد تامین نماید و بازده و سوددهی را به حد اکثر برساند بسیار مهم و ضروری است . جیره ضمن برآورده کردن نیازهای بوقلمون به انرژی ٬پروتئین ٬اسیدهای آمینه ٬مواد معدنی و ویتامین ها و اسیدهای چرب ضروری باید قیمت مناسب نیز داشته باشد . دان همواره باید تازه و از نظر ترکیبات متعادل باشد . تنوع مواد غذایی در جیره حائز اهمیت است . در جدول شماره 6 احتیاجات غذایی بوقلمون گوشتی در سنین مختلف آمده است .

جدول در فایل پیوست

 

هفته اول و دوم به میزان ویتامین D3 جیره بسیار توجه شود و مصرف 1000 واحد بین الملل به ازای هر جوجه در روز از ویتامین D3به منظور پیشگیری از بروز مشکلات ناشی از ریکتزیا یا نرمی استخوان در سنین بالاتر توصیه میشود .

سلامت و بهداشت :

دستیابی به عملکرد بهینه و آسایش گله به حد اقل رساندن بیماری و تلفات و تولید محصول سالم هدف اصلی این بخش است .در این مورد باید نکات زیر را در نظر گرفت :

کیفیت جوجه:

جوجه یک روزه را باید از محل معتبر تهیه نمود و تمامی اطلاعات بهداشتی در مورد جوجه و گله مادر را از محل تهیه جوجه باید کسب نمود .

برای رعایت امنیت زیستی گله باید به موارد توجه نمود :

•پرورش گله تک سن

•استفاده از لباس کار و چکمه بکارگیری حوضچه ضد عفونی هنگام ورود

•جلوگیری از رفت و آمد به واحد های دیگر

•استفاده از مواد اولیه غذایی سالم و تازه (از واحد های دیگر پرورش طیور حتی الامکان دان تهیه نشود )

•جلوگیری از ورود پرندگان به انباردان و عایق بودن سقف انبار و جلوگیری از رطوبت زیاد در انبار دان باید توجه داشت .

از مواردمهم در رعایت بهداشت سالن چه قبل و چه بعد از جوجه ریزی :

•تمیز بودن سالن و نداشتن چاله و صاف بودن کف آن

•شستشو دادن سالن و یا در مواردی شعله دادن کف سالن و محوطه با استفاده از شعله افکن

•ضد عفونی کردن سالن با استفاده از فرمالین و با سودسوزآور و رعایت فاصله جوجه ریزی در بین دو دوره

•سشتشو و ضد عفونی ظروف آبخوری و لوله های آب و انباردان از موارد مهم این قسمت هستند .

سلامتی گله :

جهت جلوگیری از بروز بیماری در گله

ادامه نوشته

تغذیه ماهیان پرورشی(گرمآبی)

تغذیه ماهیان پرورشی(گرمآبی)

از آنجا که سهم عمده ای از هزینه های پرورش ماهی مربوط به تأمین غذاست لذا توجه به مسائل تغذیه ای از جمله نوع غذا ، مقدار غذا ، زمان غذادهی وهمچنین ارتباط تغذیه با سایر عوامل از جمله درجه حرارت آب واندازه ماهی بسیار مهم است.از آنجا که شرایط پرورش وعادات تغذیه ای ماهیان سردابی وگرمابی متفاوت است مسائل تغذیه ای آنها در دو بخش بررسی می گردد.

 

الف) تغذیه ماهیان گرمابی

 

با توجه به اینکه پرورش ماهیان گرمابی بصورت توأم وچهار گونه ای در استخرهای خاکی انجام میشود. لذا بخشی از نیازهای غذایی آنها از محیط طبیعی استخر از جمله زی شناوران گیاهی و جانوری ، کفزیان و گیاهان علوفه ای موجود در استخر تامین می گردد.

 

۱-ماهی فیتوفاک یاکپور نقره ای

فیتوپلانکتون خوار بوده واز پلانکتونهایی که اندازه آنها حدود 20 میکرون است تغذیه می نماید.

 

۲-ماهی کپور سرگنده یا بیگ هد

زئوپلانکتون خوار بوده واز زی شناوران جانوری با اندازه 60 میکرون تغذیه می نماید و از روتیفرها ، سخت پوستان کوچک و آلگهای درشت نیز تغذیه می نماید.

• نکته : تولید دو گونه یادشده در استخرهای پرورش نیازی به غذای دستی نداشته وبا عمل کوددهی وبارور سازی استخر میتوان این دو گونه ماهی را با حداقل هزینه تولید نمود.

 

۳-ماهی آمور

از گیاهان عالی وماکروفیت ها تغذیه می نماید.اینماهیبرای تولید یک کیلوگرم گوشت نیاز به 25 تا 30 کیلوگرم علوفه سبز دارد.

 

4ـ ماهی کپور معمولی :

همه چیز خوار بوده واز جانوران کفزی ، شیرونومیده ها وموجودات پلانکتونی درشت تغذیه می نماید.

• بمنظور سرعت بخشیدن به رشد دو گونه اخیر (آمور ـ کپور) پرورش دهنده ناگزیر است از غذای دستی استفاده نماید. بدین منظور برای تغذیه ماهی آمور از علوفه سبز (شبدرویونجه) استفاده می نماید.ـ برای تغذیه ماهی کپور میتوان مخلوطی از غذای دستی شامل غلات ، کنجاله ها وپودرماهی به شکل خمیری ویا از غذای کنسانتره استفاده نمود. تغذیه ماهی کپور باید درحدی باشد که 70-60 درصد محصول ماهی از غذای طبیعی استخر ومابقی از غذای دستی تأمین گردد.

 

نکته های مهم:

1ـ استفاده از تشت های پلاستیکی جهت تغذیه ماهی کپور به تعداد 10-5 عدد در هکتار وقآب چوبی به ابعاد 2×2 برای تغذیه ماهی آمور ضروری است.

2ـ تشت های غذای ماهی کپور بایستی در یک طرف دیواره طولی استخر ودر خلاف جهت آخور (قآب چوبی)برای تغذیه آمور قرار داده شود.

3ـ جهت تغذیه ماهیان آمور کمتر از 100 گرم بایستی علوفه ها را قطعه قطعه کرده ودر داخل قابهای چوبی قرارداد.

4ـ با توجه به مصرف غذای کپور توسط ماهی آمور وبمنظور جلوگیری از تغذیه ماهی آمور از کنسانتره کپور بایستی غذای ماهی آمور 2-1 ساعت زودتر داده شود.

 

تغذیه ماهیان سردابی(قزل آلا)

 

ازآنجائیکه آزاد ماهیان در محیط طبیعی از نرمتنان , حشرات آبزی , سخت پوستان کوچک و… تغذیه مینماید در شرایط پرورش می بایست نیازهای تغذیه ای آنان از نظر پروتئین , چربی ها , قندها , ویتامین ها و مواد معدنی توسط غذای کنسانتره تأمین کند. میزان نیازمندی ماهیان به مواد فوق با وزن ماهی تغییر می کند به همین جهت غذای کنسانتره ماهیان با توجه به اندازه ماهی در اندازه های مختلف وبا ترکیبات مختلف ساخته می شود.

 

انواع غذای کنسانتره ماهی قزل آلا

 

1_ غذای آغازین(sft) با میزان پروتئین بالاتراز (50-45)درصد،برای ماهیان کمتراز 5 گرم

 

2_ غذای رشد(fft) بامیزان پروتئین بطورمتوسط(45-40) درصد ،برای ماهیان 30-5 گرم

 

3_ غذای پرواری (gft ) با میزان پروتئین حدود(4035) درصد ،برای ماهیان 350-30 گرم

 

4_ غذای مولدین(bft )با میزان پروتئین(45-40)درصد،برای ماهیان مولد (بیش از 350گرم)

 

نحوه و میزان غذادهی ماهی قزل آلا :

 

در صورتی که غذادهی به صورت دستی انجام میشود میزان غذای ماهی قزل آلا پس از محاسبه ، داخل سطل ریخته واز روی دیواره استخر توسط کارگر به داخل استخر پخش می گردد.

 

طریقه محاسبه غذا بدین صورت است.

ادامه نوشته

ماهی خاویار

ماهی خاویار

 

اهیان خاویاری که استروژن نامیده می شوند و از خانواده تاس ماهیان، از جمله گونه های آب زی کم نظیری هستند که از قدمتی چند صد میلیون ساله که به عصر ژوراسیک باز می گردد بر خوردارند و از این رو ماهیان خاویار را فسیلهای زنده جهان می نامند که همراه با تکاملی فیلوژنی تا به امروز باز مانده اند .

 

 

http://aftab.ir/articles/science_education/biology/images/c10a85cf3af272a0ba3a580f3834ddd2.jpg

 

 

اهیان خاویاری که استروژن نامیده می شوند و از خانواده تاس ماهیان، از جمله گونه های آب زی کم نظیری هستند که از قدمتی چند صد میلیون ساله که به عصر ژوراسیک باز می گردد بر خوردارند و از این رو ماهیان خاویار را فسیلهای زنده جهان می نامند که همراه با تکاملی فیلوژنی تا به امروز باز مانده اند . از منظر تعدد گونه ها به ۲۷ گونه و زیر گونه در جهان تقسیم می شوند که از این تعداد ۵ گونه در دریای خزر زندگی می کنند ،دریایی که خود به تنهایی ۹۳ درصد ذخایر ماهیان خاویاری جهان را در خود جای داده است.

اما ارزش ماهیان خاویاری نه به جهت استفاده از گوشت انان که به واسطه تخم انان که به خاویار یا مروارید سیاه مشهور است ،می باشد . خاویار خود به تنهایی به عنوان اشرافی ترین صبحانه جهان محسوب می گردد بسیاری آن را به شکل خام و یا همراه با تخم مرغ و اغشته به زرده ان میل می کنند و گروهی نیز به اندازه نوک قاشقی از ان را همراه با سبزیجات معطر یا قطعه کوچکی از نان و کره می خورند و بوی تند ماهی مانند ان و طعم شورش را بسیار دوست می دارند و انرا بسیار پر کالری و انرژی زا می دانند و این چنین نیز هست .

خاویار انواع گوناگونی دارد چون خاویار طلایی و سرخ و سیاه که البته در این میان خاویار سیاه از ازرشی قابل توجه بر خوردار است. ۵ گونه از ماهیان خاویاری ممتاز جهان نیز در این دریا میزیند که به ترتیب کیفیت عبارتند از « فیل ماهی» -«قره برون یا ماهی خاویاری ایران »- «ماهی خاویاری گلد(چالباش) یا روس»- «ماهی شیپ »-« ماهی ازون برون»، . فیل ماهی بزرگترین ماهی ابهای داخلی است که از نقطه نظر کیفیت خاویار رتبه اول را به خود اختصاص داده است نام دیگر ان بلوگا است و نمونه هایی از انها با وزنی در حدود۱۴۰۰کیلوگرم و سنی بیش از ۱۰۰ سال صید شده است .

هر ۲ یا ۳ سال یک بار تخم ریزی می کند و بین ۱۴ و ۱۷ سالگی بالغ می شود و به واسطه بهترین خاویار، رتبه گرانترین ماهی و خاویار جهان را دارا ست . از قامتی معادل یک و نیم متر تا بیش از چهار متر بر خوردار است ، رکورد صید ان در ایران ۶۲۰ کیلوگرم بوده است.

قره برون یا تاس ماهی ایران در حال حاضر گونه ای مستقل محسوب می شود ،چرا که تا قبل از این انرا زیر گونه ای از ماهی روس می دانستند .

در لفظ به معنای بینی سیاه است که از رتبه دوم ارزش بر خوردار است . در حال حاضر به واسطه تکثیر مصنوعی از نقطه نظر تعدد از گونه روس پیشی گرفته است . از گونه روسی بزرگتر می باشد و کیفیت خاویاری برتر از وی را نیز دارا می باشد از نظر ظاهری تا حدی شبیه به هم می باشند گرچه رنگی تیره تر همراه با رنگ دانه های سفید رنگ که تا بینی وی ادامه پیدا کرده وی را از نظر ظاهری از تاس ماهی روس جدا می کند . وزنی معادل ۶۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم دارد و طولی معادل ۱متر تا بیش از ۲متر که در فاصله ۱۲ تا ۱۴

ادامه نوشته

ماهی سوف

ماهی سوف

 

ماهی سوف (Zander) همچنان قسمتی از معمای این گونه است که بارها در سرتاسر جهان مورد آزار واقع شده و پایان زننده ای از لحاظ سیاست بهره برداری در انتظار اوست. در اروپا سوف یک ماهی ورزشی است و قدر آن دانسته شده است. چنانکه یک خوردنی عالی است. بسیاری از خصوصیات ماهی های سوف حاجی طرخان (Perch) و Ruffe را داراست. یک سوف صید شده منحصر به فرد باید حداقل بیش از 10 سال سن و وزنی بالغ بر 4500 گرم داشته باشد.هر چند تعداد زیادی از آنها کوچک هستند اما بیشتر ماهیگیران با صید سوفهایی به وزن 3 تا 5 کیلوگرم خوشحال می شوند. البته تروفه های بالای 8 کیلوگرم به تعداد کم در سرتاسر جهان یافت می شوند. مثلأ آخرین رکورد صید سوف در انگلستان ، وزنی معادل 8780 گرم داشته است و در ایران اینجانب آخرین رکوردی که از ماهی سوف با مدرک مشاهده کردم به وزن 6 کیلوگرم و بطول 97 سانتمتر بوده است و در یاچه سد 15 خرداد صید شده است

http://www.majidlearn.com/fa/images/stories/fishing/fish/zander/zander01.gif

 

مشخصات عمومی :

 

ماهی سوف گونه ای از ماهی با نام علمی Lucioperca است . ماهی سوف بزرگترین عضو خانواده گسترده (Percidae) (ماهیان باله خاردار خوردنی آبهای شیرین) است. این ماهی به وزنی معادل 20 کیلوگرم و به طولی بیش از 100 سانتیمتر می رسد. نام عمومی ماهی سوف در اروپا Pike-Perch می باشد که شاید سرچشمه آن شباهت ظاهری این ماهی با اردک ماهی است. اما حقیقت این است که آنها هیچ پیوندی با یکدیگر ندارند. سوف آنچه که بعضی‌ها باور دارند نمی‌باشد. اردک ماهی و سوف دو گونه متفاوت می‌باشند. اما از لحاظ شکل ظاهری جزء یک دسته هستند. ماهی سوف ساکن بومی اروپای شرقی و آسیای مرکزی است. یک گونه محلی در شرق اروپا بیش از گسترش این ماهی در غرب اروپا وجود داشته که خویشاوندی نزدیکی با ماهی سوف داشته است که آن نوعی اردک ماهی با نام چشم مات Walleye بوده است که اغلب با یکدیگر اشتباه می شوند والبته بسیاری نیز از این اشتباه سود اقتصادی برده‌اند. مثلأ در سال 2004 میلادی تعدادی از رستورانهای میناپولیس واقع در شرق میناسوتای آمریکا ماهی سوف وارد کرده بودند و آن را بجای وابسته نزدیکش Walleye برای مردم سرو کرده بودند. این بخاطر آن است که مزه این دو ماهی کاملأ شبیه به یکدیگر است. لازم بذکر است که زیستگاه اصلی Walleye در کانادا و آمریکا است.

 

آنها در قسمتهای کم عمق نسبتأ کوچک و نزدیکی کف در قسمتهای مرکزی و پست مسیر رودخانه زندگی می‌کنند. آنها برتریشان را در مکانهای ماسه‌ای وزیر تخته سنگها و مخفیگاههای مناسب آشکار می‌کنند و در هر کجای ممکن روزشان را سپری می‌کنند. آنها آبهای شور و مخازن آب (استخرها) را تحمل می‌کنند. فعالیت اصلی آنها در نزدیکی غروب و صبح زود می‌باشد.

 

مشخصات ظاهری :

 

پشت آنها معمولأ برنگ خاکستری یا قهوه‌ای با خالهای مشکی در نوارهای تیره است. کوچکتر بودن این نوارها نسبت به سوف حاجی طرخان به خوبی مشخص می‌باشد. این نوارها در ماهیان جوانتر واضحتر هستند در صورتیکه با رسیدن به سن بلوغ کاملأ ناپدید می‌شود. پهلوهای ماهیهای جوانتر نقره‌ای است در صورتیکه ماهیهای مسن تر رنگ طلایی مایل به سبز دارند. سطح زیرین (شکم) و بالهای پایینی به رنگ سفید می‌باشد. اگرچه در بعضی از اوقات به مقدار بسیار کم متمایل به آبی است.باله های پشتی مخصوصأ باله خاردار بعد از سن بلوغ خالهایی مشکی را با پشت زمینه زرد و خاکستری حمل می‌نماید. دم نیز دارای لکه های خاکستری است.

 

چشم :

 

طراحی چشمها و دندانهایشان به گونه ای است که تعداد کمی از قربانیان اجازه فرار خواهند یافت. چشمان نسبتأ بزرگی نسبت به اردک ماهی دارند که ظاهر شیشه مانند عجیب دارد زیرا در پشت مردمک چشمشان یک ماده منعکس کننده وجود دارد که در هنگام شب میزان حساسیتشان را در نور ضعیف افزایش می‌دهد و به آنها کمک می نماید تا بیشترین بهره را در شرایط نور ضعیف ببرند و بدین خاطر اغلب شبانه به تغذیه می پردازند. در مکانی که نور شدید وجود دارد ماهی سوف یافت نمی‌شود لذا اختلاف زیادی از لحاظ محل سکونت با ماهی‌های دیگر دارند.

 

دندان :

 

در سالهای اولیه زندگیشان چهار دندان جلویشان رشد می نماید که با آنها به ربودن طعمه هایشان اقدام می کنند و قبل از هوشیاری طعمه هایشان ، آنها را می بلعند و به جیره غذایشان که مقدار کمی از منابع غذایی فراوان موجود می باشد وفق می‌یابند. از آرواره های غار مانند نسبتأ کوچکی نسبت به اردک ماهی برخورداراست اما دندانهای آنها جبران این سایز را می‌نمایند. در جلوی آرواره های بالایی و پایینی دو جفت دندان نیش مانند یافت می‌شود. آنها در آرواره های فوقانی وتحتانی در تورفتگی هایی گنجانده شده‌اند.که بوسیله آنها شکار را سوراخ و زخمی می‌نمایندکه وارد کردن این ضربه جراحت کشنده ای به دنبال خواهد داشت و سپس آن را نگه می‌دارند.

 

 

تغذیه :

 

ماهی سوف در سالهای اولیه زندگی یک نمونه خوب از یک ماهی درنده ومتفاوت از اردک ماهی در هوش می باشد چراکه او تمایل دارد تا در دسته های متراکم و دسته های تجمع یافته به شکار بپردازد تا در آن انبوه و تجمع ، یک دسته از ماهیان را در جای کم عمق احاطه و به آنها حمله نمایند. وقتی که آنها به وزنی بیش از 4500 گرم می‌رسند به نظر می‌آید که گوشه گیر می‌شوند و طعمه های عاقلانه و در دسترس را انتخآب می کنند که این می تواند مبین بخشی از هوش این ماهی باشد. آنها بسیار سرسخت به شکار هستند. این عمل به اکوسیستم کمک می نماید چراکه با از پا درآوردن ماهیهای رشد نیافته و ضعیف ، معیوب و مریض اجازه میدهند تا ماهیان سالم رشد نمایند. همچنین همانند اردک ماهی تمایل دارند تا نمونه های بزرگ و جالب اینکه اغلب از انواع خودشان را از پای درآورند مخصوصأ ماهی هایی با وزن بیش از 500 گرم.

 

جیره غذایی ماهی سوف تا اندازه زیادی به غذای در دسترس او بستگی دارد. هر گونه ای از ماهی ،‌ شکار بسیار خوبی برای آرواره های دنداندار ماهی سوف می‌باشد حتی نوع خودش. آنها علاقمند به نمونه های کوچکتر هستند مخصوصأ ماهیهای قنات ،‌ دهان گشاد رودخانه‌ای ،‌ هم خویشان و Ruffe . آنها ماهیهای کوچکتر را ترجیح می‌دهند غیر از آنکاری که اردک ماهی انجام می‌دهد و طعمه هایشان را از طرف دو یا طرفین ماهی دنبال می‌کنند و گیر می‌اندازند و بدین روش صید می‌نمایند. آنها طعمه را از قسمت سر یا دم می‌بلعند. نمی‌چرخند آن روشی است که اردک ماهی انجام می‌دهد. هر ماهی را که نمی‌توانند ببلعند از دهان خارج می‌کنند. آنگاه با پیوستن گرهی از همنوعان به هم لاشه را تکه تکه می‌نمایند. ماهی سوف میگوهای آب شیرین را نیز می‌خورد. شکاری که گاهی از اوقات فرار می‌کند بواسطه زخمهایی که برداشته می‌میرد و بعضی‌ها بغلط بیان می‌کنند که صوف از روی حماقت کشته است.

 

ادامه نوشته

ماهی حلوا سفید

ماهی حلوا سفید

 

ماهی حلوا سفید با نام انگلیسی silver pomfret و نام علمی pampus argenteus که در کویت زبیدی نامیده می شود ، دارای ارزش غذایی بالایی است که در سراسر جهان مشتریان فراوانی دارد . این ماهی همچنین دارای پراکندگی وسیعی در مناطق مختلف جهان از دریای شرق چین در آسیای جنوب شرقی و اقیانوس هند تا خلیج فارس دارد . در سالهای اخیر به علت بهره برداری بیش از حد ذخایر این گونه در آبهای طبیعی ، کاهش شدیدی در ذخایر آن در کویت و سایر مناطق جهان ایجاد گردیده است . علیرغم کاهش ایجاد شده در ذخایر طبیعی این گونه و افزایش قیمت آن تحقیقات اندکی بر روی توسعه تکنولوژی هچری و پرورش این گونه در سالهای اخیر انجام گردیده است .

 

http://images.google.com/images?q=tbn:8Zp4xF2a7zo4_M:www2.biology.ualberta. ca/jackson.hp/IWR/Taxa/Perciformes/Stromateidae/Pampus/P_argenteus/Specimens/UAMZ_8232.skeleton.jpg

در ژوئن سال 1997 در یک تلاش مقدماتی برای توسعه هچری و تکنیکهای پرورش لارو بخش آبزی پروری شیلات و اقیانوس شناسی موسسه تحقیقات علمی کویت برای اولین بار در جهان در پرورش لارو و تولید بچه ماهی حلوا سفید در شرایط کشت در هچری به موفقیت هایی دست یافت که با استفاده از تخم کشی از مولدین وحشی که به وسیله تورهای گوشگیر سطحی صید گردیده بودند ، تعداد 45 قطعه لارو بصورت موفقیت آمیزی تا مرحله بچه ماهی نورس پرورش داده شدند0

متعاقب این موفقیت کسب شده در مورد پرورش لارو در سال 1997 ، یک پروژه تحقیقاتی 5 ساله با بررسی امکانات فنی کشت ماهی حلوا سفید در کویت از آوریل 1998 آغاز گردید . ازآن پس تاکنون این پروژه توانست بطور موفقیت آمیزی چندین هزار بچه ماهی انگشت قد ماهی حلوا سفید را برای پرورش در نرسری و محیطهای پرورشی تولید نماید و تکنیک های پرورش لارو برای پرورش بازاری توسعه یافت0 در حال حاضر تلاشهای مستمری برای توسعه مولدین پرورشی برای تکثیر در شرایط کنترل شده پرورشی نیز در دست اقدام می باشد.

 

عملکرد هچری :

منبع کنونی برای پرورش لارو استفاده از تخم های گرفته شده از مولدین وحشی است . نرها و ماده های کاملا رسیده در مدت ژوئن تا سپتامبر در آبهای ساحلی کویت در اعماق حدود 5 تا 20 متر یافت می شوند . آنها با تورهای گوشگیر سطح، در زمان جز ر و مدهای بلند هنگام ماه نو و کامل در ساعات روز صید می گردند . در مدت دوره تخمریزی ، دامنه دمای سطحی آب دریا بینC º 33-28 و شوری بین 39-35 قسمت درهزار می باشد .

پیک تخمریزی در ژوئن – جولای ، هنگامی که دمای آب در حدودC º 29-28 است ، می باشد . ماده های کاملا رسیده با تخم های آزاد سیال و آبدار ، بین ساعت های 15 تا 18 در هنگام جزر یافت می شوند0 در صید با تور گوشگیر ، نرهای کاملا رسیده از نظر تعداد نسبت به ماده ها، به نسبت 5:1 بیشتر می باشند0 نرها با یک شاخص گنادوسوماتیک( GSI) خیلی کمتری که نسبت به ماده ها دارند، زودتر به رسیدگی جنسی می رسند 0 مطالعات هم آوری و بافت شناسی نشان می دهد که مولدین با علائم نامشخصی که دارند می توانند حداقل شش بار از ژوئن تا آگوست با یک هم آوری نسبی 6/170 عدد تخم به ازائ هر گرم وزن بدن در هر بار ، تخمریزی نمایند . هم آوری مطلق برای یک ماهی ماده 500 گرمی حدود 350000 تخم می باشد . بطور متوسط از هر عدد مولد رسیده حدود 40000 تا 60000 تخم سالم بر اساس اندازه و وضعیت تخمدان ها می توان گرفت . در صد تخم های سالم بر اساس فصل / ماه صید می باشد بنابراین بالاترین درصد تخم های سالم مربوط به تخم هایی است که در ماه ژوئن گرفته شده اند . تخم های لقاح یافته ، کروی، شفاف و شناور و قطری حدود 1/1 میلی متر دارند . زمان تفریخ تخم ها 15 ساعت در دمایC º30-29 می باشد و نسبت تفریخ بر اساس زمان و وضعیت جمع آوری تخم ها و معمولا بین 50-28 درصد می باشد . لاروهای تازه هچ شده دارای یک کیسه زرده بیضوی بزرگ و اندازه ای حدود 4/2 میلی متر دارند .

پرورش لارو :

بهترین درجه حرارت برای پرورش لاروهاC º 29-27 درجه سانتی گراد و

شوری PPT 40-39 می باشد . معمولا لاروهای تازه تفریخ شده را در تراکم 120-30 قطعه لارو در لیتر ذخیره سازی می کنند . با وجود این میزان ذخیره سازی 40-20 قطعه لارو در لیتر را بدون هیچ اختلاف معنی داری در بقائ لارو در این میزان ذخیره سازی استفاده می نمایند .

میزان بقا در 12 روز بعد از تفریخ ، برای لاروهای تغذیه شده با ترکیبی از مخلوط چندگونه از میکروآلگها شامل کلرلا ، ایزوکرسیس و نانوکلروپسیس با تراکم سلولی یک میلیون سلول در میلی متر در آب محیط پرورش لاروها، به همراه روتیفرهای غنی سازی شده با مواد مغذی ، در مقایسه با استفاده از فقط یک گونه از آلگ ها ، بطور فابل ملاحظه ای بالاتر بوده است .

ابتدا لاروها را با روتیفر با تراکم 5 عدد روتیفر در میلی متر تا روز ششم بعد از تفریخ ، تغذیه می نمایند و سپس تراکم را به 15-10 عدد روتیفر در میلی لیتر ، تا زمان اوج رفتار تغذیه ای شکارگری لاروها در روز هشتم ، افزایش می یابد تا اینکه آنها را با ناپلی آرتمیای تازه هچ شده تغذیه نمایند .

لاروها بطور قابل ملاحظه ای بیشتر از روتیفرهایی که محیط کشتشان با مخلوطی از چند گونه آلگ باشد در مقایسه با اینکه محیط کشت آنها فقط از یک آلگ باشد ، تغذیه می کنند . علاوه بر آن چربی های امگا سه اساسی که دارای اسیدهای چرب غیر اشباع با زنجیره بلند هستند در روتیفرهایی که با مخلوطی از چند گونه آلگ ، همراه با مکمل های تجاری مانند Selco Super و

protein selco DHA تغذیه شده اند بطور قابل ملاحظه ای بیشتر است .

درخلال یک هفته از تغذیه با ناپلی آرتمیا ، لاروها قادر به تغذیه با غذاهای فرموله خمیری می باشند . لاروها همچنین به راحتی جهت تغذیه با غذاهای خمیری در سینی های آویزان شده در ستون آب عادت می کنند .

در شرایط آزمایشی، بقاء تا مرحله بچه ماهی جوان 2/4% بوده است . پرورش لارو و تولید بچه ماهی با استفاده از تانک های فایبر گلاس گرد با ظرفیت یک تا چهار متر مکعب موجب بقائ بهتر لاروها در مقایسه با تانک های بزرگتر بوده است .

یکی از علل تلفات لاروها در هچری ناشی از رفتار لاروها در بلعیدن حبآب های کوچک هوا در سطح آب است که این ناشی از رفتار ذاتی لاروهای ماهی حلوا سفید مبنی بر مصرف مدوزها و ژله ماهی های کوچک است ، حبابهای کوچک که در ظاهر به شکل ژله ماهی های غیر واقعی است توسط لاروها خورده شده و موجب شناور شدن و از دست دادن تعادل لاروها در ستون آب می گردد . این پدیده در مرحله دوم پرورش لارو از روز 25 پرورش به بعد افزایش می یابد. تلفات لاروها بر اثر بلعیدن حبآب های هوا را با جایگزین کردن تکنیک های هوادهی مستقیم در تانک های پرورش لارو می توان کاهش داد . تلفات لاروها بر اثر همجنس خواری در مقایسه با سایر گونه های ماهیان دریایی کمتر است . فقدان همجنس خواری و آمادگی پذیرش غذای فرموله ، تکنیک های هچری را توسعه می دهد و موجب امیدواری جهت تولید تجاری لارو می باشد . مطالعات تحقیقات آتی برای بهبود پرورش لارو ، بر روی تغذیه و تکنیک های مدیریت تانک برای افزایش تولید بچه ماهی خواهد بود .

afsoon6282

-------------------------------------------------------/5/03, 12:13 PM

کشت در محیط های پرورش :

تاریخ کشت ماهی حلوا سفید در محیط های پرورشی در خشکی به سیستم کشت با استفاده از تانک های گرد با ظرفیت های متفاوت حتی بیش از 65 متر مکعب با جریان مداوم آب دریا بر می گردد .

تولید غذای تجاری مناسب برای استفاده در فاز پرورش نیز هنوز در دست اقدام می باشد . بطور هم زمان ، بر اساس نتایج بدست آمده از تجربیات گوناگون ، یک غذای نیمه مرطوب استفاده گردیده است ، غذا را در ظروف پلاستیکی که در ستون آب آویزان است قرار می دهند .

در آزمایشات انجام گرفته بین سالهای 2003-1998 ، متوسط وزن حاصل شده برای ماهیان زیر 50 گرم ، بیش از 34/.0 گرم در هر روز برای هر ماهی و 23/0 گرم در هر روز برای هر ماهی بالای 50 گرم بوده است که بدلیل بهبود غذاهای ساخته شده با افزودنی های غذایی در سال 2004 ، میزان رشد برای ماهیان زیر 50 گرم ، به 62/0 گرم در هر روز برای هر ماهی و در سایزهای بالای 50 گرم ، به 32/1 گرم در هر روز برای هر ماهی افزایش یافته است .

در طول این دوره نسبت رشد ویژه ( SGR ) برابر با 96/5% در هر روز برای هر ماهی در سایز زیر 50 گرم و حدود 13/2% در هر روز برای هر ماهی بالای سایز 50 گرم بوده است .

میزان رشد در طول زمستان از نوامبر تا مارس در کویت هنگامی که دمای آب به زیر 13 درجه سانتی گراد می رسد ، کاهش می یابد . عملکرد رشد در این ماهیان که در تراکم های مختلف 60 ، 80 ، 100 و 120 قطعه در متر مکعب در روش کشت در تانک های با سیستم گردشی، ذخیره سازی شده اند نشان داد که در تراکم ذخیره سازی 60 قطعه در متر مکعب ، بقائ بهتری را می توان بدست آورد . عملکرد رشد ماهی حلوا سفید در استخرهای خاکی و قفس های دریایی تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است

 

توسعه مولدین پرورشی :

در طول مدت پرورش ماهیانی که رشد سریع تری داشتند را در تانک های جداگانه ای به منظور توسعه مولدین پرورشی نگهداری کردند . مطالعات بافت شناسی نشان می دهد که ماهی حلوا سفید از

گونه های Gonochroistic می باشد که جنس های نر و ماده از هم جدا می باشند0 مطالعات همچنین نشان می دهد که پروسه تفریق جنسیت برای نرها و ماده ها به ترتیب در سن 115 و 135 روز بعد از تفریخ کامل می شود . در شرایط پرورش در تانک ، اندازه رشد کامل مولدین از 124 تا 832 گرم است0 ماهیانی که برای توسعه مولد سازی انتخآب شده بود ند رسیدگی گنادها در شرایط اسارت در آنها به سختی صورت می گرفت ، چنانچه اولین نشانه وجود نرهای کاملا رسیده برای تولید اسپرم در اندازه های 134 گرم وزن بدن و 17 سانتی متر طول چنگالی ( FL) مشاهده می گردید و ظهور ماده های رسیده در مولد سازی با مرحله 2 گنادها در اندازه 4/222

ادامه نوشته

سیستم های پرورش تیلاپیا

سیستم های پرورش تیلاپیا

 

استخرها:

انواع متنوعی از استخرها برای پرورش تیلاپیا استفاده می شوند. رایج ترین اما بی حاصل ترین نوع این استخرها آنهایی هستند که ورودی پایین، تخم گذاری بدون کنترل و صید بی قاعده داشته و محصولات عموما بین 500 تا 2000 کیلوگرم در هکتار در سال از ماهیان غیر هم سایز است.

قدم فراتر بعدی استخرهای کوددهی شده با تکثیر کنترل نشده و صید با قاعده است، محصول بین 3000- 5000 کیلوگرم در هکتار در سال از ماهیان غیر هم سایز است.

 

http://www.iranfisheries.net/persian/pics/redbreast_tilapia_800.jpg

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

 

 

 

تیلاپیای شکم قرمز

برای بدست آمدن محصولات بیشتر نیاز به سرمایه گذاری کلان تر در دوره مدیریت و ذخیره سازی است. چنانچه ماهیان تک جنسی ذخیره سازی شده و کوددهی و غذادهی بصورت منظم انجام شود، می توان محصولات را تا 800 کیلوگرم در هکتار در سال (از نوع ماهیان هم اندازه) افزایش داد.

افزایش محصول را می توان با استفاده از یک جنس از ماهیانف غذادهی مکمل و تعویض منظم و مرتب آب بدست آورد. این کار باعث تولید kg/ha 15000 در سال (ماهیان هم اندازه) می شود.اکنون پرورش تیلاپیا در استخرهای چند گونه ای همراه با کپور، گربه ماهی یا میگوی آب شیرین (ماکروبراکیوم) نیز رایج شده است. مزیت اصلی استفاده از استخرها رشد سریع و راحت ماهی از طریق کوددهی استخر و حاصل خیزی خاک است. این روش از چندین معایب نیز برخوردار است:

ساخت استخرها گران تمام می شود. استخرها نیاز به فضا (محیط) زیادی دارند، فقط در مکانهایی که خاک مناسب دارند می توان این استخرها را ساخت و نیاز به آب فراوان جهت جبران آب از دست رفته از طریق تراوش و تبخیر است. ماهیان این استخرها به راحتی شکار و یا دزدیده می شوند و در هنگام صید اندازه های متفاوتی دارند.

 

قفسها

 

پرورش تیلاپیا در قفس با مشکل تخم ریزی بیش از حد روبرو نیست. زیرا تخم ها از بین شبکه های قفس به بیرون سقوط می کنند. دیگر مزیت اصلی قفس این است که لازم نیست پرورش دهند در مکانی که قفس واقع شده صاحب و مالک آب باشد.

دو نوع اصلی قفسهای کوچک و کم تراکم که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند در کانالها یا دریاچه های فقیر از نظر مواد مغذی واقع می شوند. این قفسها را می توان از تور یا گاهی اوقات از بامبو یا سایر مواد و تجهیزات قابل دسترس در محل ساخت. ماهیان در این قفسها از مواد مغذی موجود در آب پیرامونشان استفاده کرده ولی به هر حال با غذاهای مکمل نیز تغذیه می شوند.حداکثر میزانی که می توان برداشت نمود بطور ماکزیمم kg/m3 10 می باشد.

در حال حاضر پرورش تیلاپیا در قفسهای متراکم نیز بسیار رایج شده است. چندین پروژه بزرگ تجاری اخیرا در آفریقا آغاز گردیده است . ماهیان در نسبتهای بیشتر ذخیره سازی گردیده و از غذاهای مکمل تغذیه می شوند.

میزان محصول به طور نمونه حدود kg/m3 25 است. حداکثر ظرفیت با توجه به اکسیژن قابل دسترس محدود می شود.

پرورش در قفس نیازمند سرمایه گذاری کمتری نسبت به پرورش در استخر یا تانک است. همچنین احتیاجی به جریان دادن یا پمپ کردن آب به درون سیستم نیست. عیب اصلی در این روش حساسیت بالا و قرار گرفتن در معرض دزدیده شدن و آسیبهای دشمنان است.

 

ادامه نوشته

تیلاپیای خالدار

تیلاپیای خالدار

 

چنانچه مولدین 1 تا 5/1 کیلوگرمی استفاده شده و بچه ماهیان نورس هر 17 تا 19 روز جمع آوری و برداشت شوند، تولید تا 45 بچه ماهی نورس در هر متر مربع در ماه یا 380 بچه ماهی نورس به ازای هر ماده در ماه افزایش می یابد. همچنین بهتر است بچه ماهیان نورس بطور روزانه توسط یک تور دستی از لبه های استخر (در طول) جمع آوری شوند تا برای مولدین آشفتگی بودجود نیامده و بچه ماهیان نورس آسیب نبینند.

3) قفسهای توری کوچک (hapa) معمولا از نایلون مناسب، پشه بندهای پلاستیکی یا تورهای کتانی ساخته می شوند. این قفسها به سادگی قابل کنترل هستند. زیرا بچه ماهیان نورس نمی توانند فرار کنند و لذا برداشت آنها به سادگی انجام می شود.اندازه آنها 1 تا 40 متر مربع و عمق آنها 1 تا 2 متر بوده و بر روی میله هایی آویزان هستند. همچنین به شکل مربع یا مستطیل ساخته می شوند.

این قفسها دارای طرحهای طرحهای پیچیده ای هستند. بعضی ها دارای محیطی جهت جدا کردن مولدها از بچه ماهیان نورس می باشند.

2 نفر به راحتی می توانند یک قفس 40 متری را صید نمایند. ظرفیت معمول برای ذخیره سازی مولدین 7- 2 ماهی در هر متر مربع است (نسبت جنس نر به ماده 1:2 تا 1:7 می باشد ). میزان تولید بچه ماهی نورس، 150 قطعه در متر مربع در ماه یا 50 قطعه به ازای هر ماده در ماه تا بیش از 880 قطعه در هر متر مربع در ماه یا 400- 300 قطعه به ازای هر ماده در ماه می باشد. اصلی ترین راه برای افزایش تولید، تمیز کردن و صید بچه ماهیان نورس بصورت منسظم و پی در پی است.

4) تانکهای هچری که به راحتی مدیریت می شوند اما نسبتا هزینه ساخت آنها گران است. این تانکها به چندین قسمت به نام واحدهای تخم ریزی و واحدهای پرورش بچه ماهی نورس تقسیم می شوند. واحدهای تکثیر معمولا تانکهای گردی به قطر 1 تا 6 متر بوده که حاوی 5/0 تا 7/0 متر آب هستند. (در این واحدها به هیچ گونه زیرسازی نیازی نیست). ماهیان مولد 100 تا 200 گرمی در یک تا پنج متر مربع آب به نسبت جنسی 1 نر به 2 تا 7 ماده (از رژیم غذایی شامل 30 تا 40 درصد پروتئین به نسبت 1 تا 2% وزن بدن در روز تغذیه می شوند) ذخیره سازی می شوند.

تولید بچه ماهی نورس با تکرار صید بچه ماهیان

ادامه نوشته