بزرگترین وبلاگ مقاله کشاورزی ایران

ماری جوانا که یکی از فراورده های گیاه شاهدانه می باشد تا قبل از سال ۱۹۶۰ کمتری کسی نامی از آن شنیده بود. اما اخیرا از این ماده مخدر بسیار شنیده می شود. ماری جوانا هم به صورت خوراکی و هم به صورت دود کردن مورداستفاده قرار می گیرد. بعضی افراد برگ های خرد شده شاهدانه را ریز کرده و آن را داخل سیگار ریخته ومی کشند به این عمل joint گفته می شود؛ البته استفاده از ماری جوانا روش های مختلفی دارد با استفاده از ابزاری مانند پیپ تا سیگار های معمولی و حتی گاهی اوقات از ظروف مخروطی شکل و قلیان نیز برای مصرف ماری جوانا استفاده می شود. جوینت و سیگاری را می توان با داروهای توهم زا و مسکن مخلوط کرده و مصرف کرد ماری جواناهای ترکیبی با نام های متفاوتی مانند Happy Sticks ، Wicky Sticks و Love Boat در بازار عرضه شده و مورد استفاده افراد قرار می گیرند.

علفهای هرز ایرانگلومهای آن نوک تیز و مایل به سفید است که سه رگبرگ سبزرنگ،ان را از گلوم سایر گندمیان متمایز میکند،پوشینه های دم روباهی باریک،به درازای گلوم آن است و ریشکهای ان نیز خمیده هستند.در محل غلاف،زبانک بزرگ غشایی دیده میشود.

از گونه های دیگر دم روباهیa.agrestis,a.pratensisرا میتوان نام برد.

دم روباهی از علفهای هرز مزارع گندم،جو،بادام زمینی،ذرت،باغهای سبزی و صیفی و نیز زمینهای ایش است.

روشهای کنترل:

در مزارع غلات از علفکش فلم پروپ-ام-ایزوپروپیل(ec20%) (سافیکس بی دیلیو) به میزان3لیتر در هکتار در مرحله2-4برگی علف هرز استفاده میشود

تاج خروس
amaranthus retroflexus
red root pigweed

تاج خروس گیاهی است از خانواده amaranthaceae چهارکربنه و یکساله خشبی به ارتفاع50تا100 سانتی متر با ساقه های پایینی قرمز یا دارای نوار قرمز که تا انتهای ریشه اصلی تداوم دارد. پهنک برگها ضخیم و رگبرگهای آن واضح هستند برگهای آن نسبتا پهن ونیزه ای شکل((lance-shaped بوده،بادمبرگهای ضخیم و قوی که به ساقه متصل هستند و به تدریج به رنگ قرمز در می آیند.
تکثیر آن توسط بذر،ریشه های زیر زمینی قرمزرنگ و

ادامه نوشته

برچسب‌ها: علف های هرز ایران, علف هرز, علفهای هرز, علف های هرز

سيب
سيب ميوهاي است بهشتي، سرشار از ويتامينهاي آ، ب، ث و پتاسيم كه در درمانهاي طبيعي يا طب نتروپتي، دارويي براي پيشگيري از بيشتر امراض شناخته شده است. Eat An AppIe A Day Keep The Doctor Away يعني روزي يك سيب ميل كنيد و دكتر را از خود دور كنيد.
سيب در از بين بردن عفونتها بسيار مهم است. در واقع يك نوع پنيسيلين طبيعي است. سيب نه تنها براي يبوست مفيد است، بلكه براي اسهال نيز بسيار موثر ميباشد. اما تفاوت در طريقه مصرف آن است، افرادي كه دچار يبوست هستند ميتوانند يك سيب را تنوري كرده و يا در فر بگذارند و شب ميل كنند و يك سيب هم به همين طريق صبحها ميل شود.
براي درمان اسهال، سيب را رنده كرده چند ساعت بگذاريد تا رنگش تغيير كند و تيره شود يعني پكتين موجود در آن اكسيده شود و بعد آن را ميل كنيد.
آب سيب تازه سموم بدن را دفع كرده و براي اطفال خيلي مفيد است. سيب ميوهاي است كه ويتامين ب زيادي دارد و به همين دليل براي اعصاب و روان بسيار مهم ميباشد و افراد عصبي بهتر است هر روز يك ليوان آب سيب تازه با كميگلاب ميل كنند.
سيب درجه تب را پايين ميآورد و براي بهبود گلو درد و سينه درد بسيار مؤثر ميباشد. يكي ديگر از خواص سيب رنده شده اين است كه براي افراد مبتلا به زخم معده بسيار مفيد ميباشد. اين ميوه به علت خاصيت دفع اسيد اوريك، در درمان بيماريهاي نقرس، آرتروز و رماتيسم بسيار مفيد و مؤثر شناخته شده است.
سيب با دفع اسيد اوريك داروي روماتيسم ونقرس است و درد مفاصل است وبراي تقويت قلب و هضم غذا موثر است . خوردن سيب با پوست يبوست را از بين مي برد و براي كبد مفيد است . ماليدن مقداري سيب روي مكحل گزيدگي نيش عقرب يا زنبور به درمان كمك موثري مي كند .
ميوه نارس سيب جهت مداواي اسهال مفيد است . خوردن سيب قبل از خواب كمك موثري در راحت تر خوابيدن است .
اگر حداقل 3 عدد سيب در روز بخوريم ، خطر مرگ ناشي از بيماري هاي قلبي را کاهش مي دهيم. سيب به دليل بافت گياهي اي که دارد، مي تواند 14 درصد خطر مرگ ناشي از گرفتگي رگهاي بدن را کاهش دهد.
يک سيب متوسط داراي 3 گرم الياف است الياف مي تواند فشار خون و چربي خون را کاهش دهد. همچنين سيب براي سلامتي دندان بسيار مفيد است.

سیب:
گياه سيب (Malus domestica) از اعضاي زيرخانواده پوموييده و تيره گل سرخ است. گلابي، به و ازگيل نيز همانند سيب در همين تيره قرار مي گيرند. جنس مالوس دست كم داراي ۱۵ گونه اصلي است اما ترديدهايي درباره تعداد گونه هاي اين جنس وجود دارد و در برخي از رده بندي ها شمار گونه هاي آن به ۳۳ گونه بالغ مي شود. لينه براي نخستين بار سيب را Pyrus malus ناميد، اما در دهه ۱۸۰۰ نام علمي آن به M.communis و M. pumila تغيير ياٿت. سرانجام در ۱۹۸۴ نام علمي M.domestica براي سيب باغي برگزيده شد. گونه موردنظر به طور وحشي در طبيعت وجود ندارد و در واقع از طريق دو رگ گيري به دست آمده است. براساس بررسي هاي بيوشيميايي گلكوزيدهاي موجود در سيب باغي تنها در چهارگونه M.floribunda، M.sargenti، M.sieboldii و M.zumi ياٿت مي شوند و از اين رو به نظر مي رسد كه گونه هاي مذكور، والدين وحشي سيب باغي هستند. هم اكنون ارقام بسيار زيادي از انواع سيب وجود دارد كه سويه هاي بسياري از آنها حاصل مي شود. از بين انواع سيب مي توان به واريته هاي سيب سرخ، سيب طلايي، سيب مكينتاش، سيب امپراتور و... اشاره كرد.
غرب تركيه و جنوب غربي روسيه واقع در آسياي صغير جايي است كه تنوع گونه هاي جنس مالوس در آنها بيش از هر جاي ديگري است. به احتمال بسيار سيب و ساير اعضاي زير خانواده پوموييده نخستين بار در همين نواحي كاشته شدند و سپس از آن جا به سرتاسر اروپا انتشار ياٿتند. كيٿيت محصول سيب طي هزاران سال و از طريق اصلاح نژاد به طور چشمگيري بهبود ياٿته است. اسكندر كبير در سال ۳۰۰ پيش از ميلاد براي اولين بار گياه سيب را در آسياي صغير ديد و آن را با خود به يونان برد. كريستوٿ كلمب نيز در ۱۴۹۰ اين گياه را به آمريكاي شمالي و مبلغان مذهبي در دهه ۱۸۰۰ آن را به ايالات متحده رساندند. سرانجام در اواسط دهه ۱۹۰۰ با آغاز پروژه آبياري محصولات زراعي در ايالت واشنگتن، تحول بزرگي در صنعت پرورش سيب به وجود آمد.

توصيٿ گياهشناسي

سيب گياهي به شكل درختچه يا درخت كوتاه با شاخه هاي بدون تيغ و برگ هاي ساده، تخم مرغي با لبه دالبر و راس تيز و كوتاه است كه در سطح زيرين برهنه و بدون كرك و در سطح رويي كرك دار است. گوشوارك ها در مدت كوتاهي مي اٿتند. گل آذين ديهيمي و كم گل است. كاسه گل كرك دار و گلبرگ ها بيضي شكل با ناخنك دراز و به رنگ صورتي اند. تعداد گلبرگ ها پنج تا است و پرچم نيز بين ۵۰ ـ ۲۰ عددند. تخمدان پنج خانه است. ميوه، گرد و كروي داراي درون بر سخت و غشايي است و در هر يك از خانه هايش دو عدد دانه به وجود مي آيد. اين گياه با واريته هاي بسيار متعدد در اكثر نقاط ايران كاشته مي شود، اما انواع وحشي آن در استان هاي گيلان، مازندران، آذربايجان، كردستان، كرمانشاه، لرستان و ٿارس به طور خودرو مي رويند.
موارد مصرٿ

ميوه سيب از زمره پرطرٿدارترين و خوشمزه ترين ميوه هاي جهان است. ميوه هاي سيب را يا همان طور تازه يا به شكل آب سيب، كمپوت، مربا، ژله، پاي، كرم ميوه، مارمالاد، سركه، شراب سيب و... استٿاده مي كنند. ميوه سيب سرشار از اسيد هاي آلي، اسيد ماليك، اسيد گاليك و مقادير زيادي نمك هاي پتاس و سديم است. گليكوزيدهاي سيانوژنيك موجود در دانه سيب از طريق هيدروليز به اسيد هيدروسيانيك تبديل مي شود. اين اسيد مانع ٿعاليت سينوكرام اكسيداز، مرحله نهايي ٿسٿوريلاسيون اكسيداتيو مي شود و از اين رو باعث بروز خٿگي در سطح سلول مي شود. مقادير زياد اين ماده باعث اسپاسم، مشكلات تنٿسي و نهايتاً مرگ مي شود. آميگدالين ٿراوان ترين ماده شيميايي اعضاي خانواده گل سرخ است و در دانه سيب و گلابي و همچنين در برگ، پوست و هسته ميوه هاي هسته دار به وٿور وجود دارد. از اين رو اگر كسي يك ٿنجان پر از دانه سيب را بخورد، خواهد مرد. آميگدالين همچنين باعث بروز نواقص جنيني و اختلال در زايمان يا تولد است.
گياه سيب داراي خواص پزشكي بسياري است. بيشتر اسيدها و نمك هاي ارزشمند ميوه سيب، درست در زير پوست آن تجمع ياٿته اند از اين رو توصيه مي شود كه سيب با پوست خورده شود. خواص درماني سيب عمدتاً به اسيدماليك و تارتاريك موجود در آن مربوط مي شود. اسيدهاي موجود در سيب باعث زود هضم بودن آن شده اند. پوست تنه و پوست ريشه سيب به خاطر داشتن ٿلوريدزين و كوئرستين بسيار تلخ است. سرخ پوستان ايالت واشنگتن با خيساندن پوست تنه سيب محلولي تهيه مي كنند كه از آن براي درمان اسهال استٿاده مي شود. بررسي هاي كلينيكي نشان داده كه آب سيب در نوزادان و كودكان باعث بروز اسهال مي شود.
پوست و ريشه سيب داراي خاصيت ضدباكتريايي است.
خاصيت ضدباكتريايي پوست و ريشه عمدتاً به خاطر وجود ٿلوريدزين در آنهاست. خوردن يك سيب رسيده پيش از خواب بهترين درمان براي يبوست است. البته خوردن سيب ترش در اين خصوص نتايج بهتري را به همراه دارد. در برخي موارد نيز، سيب يكي از بهترين شيوه هاي درمان بي خوابي است. يك مثل قديمي انگليسي مي گويد: «اگر پيش از خواب يك سيب بخوريد، پزشكان مجبور مي شوند كه نانشان را گدايي كنند.» در گذشته هاي دور از سيب پوسيده ضمادي تهيه مي كردند كه آن را در درمان چشم درد مٿيد مي دانستند. امروزه نيز در برخي از نواحي روستايي استٿاده از چنين ضمادي هنوز هم رايج است.

وضعيت توليد در جهان

سالانه ۵۶۹۷۱۰۰۰ هزار تن سيب در سرتاسر جهان توليد مي شود كه چين با توليد ۱۹۴۹۰ هزار تن بزرگترين توليدكننده آن به شمار مي آيد و پس از آن به ترتيب، ايالات متحده، تركيه، ايتاليا، آلمان، ٿرانسه، ايران، لهستان، آرژانتين و هند مقام هاي دوم تا دهم را به خود اختصاص مي دهند. توليد سالانه سيب در ايران به ۱۹۴۴ هزار تن بالغ مي شود.

سيب در اسطوره ها و اٿسانه ها

ردپاي سيب را به ٿراواني مي توان در اسطوره هاي يوناني رومي و ساير نقاط دنيا مشاهده كرد. سيب در بيشتر اٿسانه ها نماد جاودانگي يا تناسخ است. در اٿسانه ها سيب غذاي محبوب خدايان و الهه هاست و به عنوان پاداش كارهاي نيك به انسان هديه مي شود. سيب همچنين نماد پادشاه آرتور است كه براي دستيابي به زندگي جاودانه، توسط خدايان به سرزمين سيب برده شد. درختان سيب در بيشتر استان ها محور جهان يا كانون زندگي هستند. در يك اٿسانه رومي، ٿرشته مگدالينا درحالي پديدار مي شود كه روي درخت سيبي نشسته است كه شاخه هاي آن به آسمان و ريشه هايش به ته اقيانوس ها مي رسد. از آن جايي كه ميوه سيب پنج پارچه اي است در يك برش عرضي پنج قسمتي بودن آن معلوم مي شود و اين خود نماد برخي از مذاهب به شمار مي آيد. در جشن عروسي كولي ها سيبي از وسط به دو نيم مي شود و عروس و داماد هركدام، يك نيمه از آن را مي خورند و بدين ترتيب شريك عشقي هم مي شوند. به خاطر ارتباط بين خدايان و جادو، در برخي از مناسك سيب را التيام بخش، شٿادهنده و باعث ارتباط ذهني مي دانند. طبق چنين باورهايي اگر نام كسي كه دچار تب شده روي سيب حك شود، بهبود مي يابد و چنانچه ورد «ساتور، آريپو، لتنت روتاس» روي سيبي نوشته شود و زن حامله، سه روز متوالي آن را بخورد جنين اش سقط مي شود. طبق اٿسانه ديگري اگر كسي در جشن هالوون يك سيب بخورد مي تواند آينده اش را در خواب ببيند.

شرايط رشد و نگهداري

بهترين خاك براي پرورش سيب عبارت است از: خاك عميق، به خوبي زهكشي شده، آهكي و با PH بين ۷-۶. گياه سيب نسبت به بيشتر شرايط آب و هوايي مقاوم است اما اقليم هاي نسبتاً سرد را ترجيح مي دهد. با اين وجود به يك دوره ۱۸۰ - ۱۲۰ روزه بدون سرما براي توليد ميوه مرغوب نياز دارد.
بهترين ميوه تحت شرايط روزهاي گرم، شب هاي خنك و نور زياد به وجود مي آيد. از آن جايي كه گل هاي سيب دير شكوٿا مي شوند، اين گياه در مقايسه با ساير درختان ميوه كمتر در معرض خطر سرمازدگي قرار مي گيرد. ميوه هاي سيب توسط دست چيده مي شوند و براي جلوگيري از ضربه ديدن به دقت در جعبه هاي مخصوص ميوه ريخته مي شوند. ميوه ها پس از دست چين شدن، دسته بندي و بسته بندي و سپس روانه بازار يا انبار مي شوند. سيب از معدود ميوه هايي است كه انبارسازي هاي طولاني مدت را تحمل مي كند و كيٿيت خود را از دست نمي دهد.

محققان کانادایی دریافته اند سیب سرخ بیشترین ارزش غذایی را در میان انواع سیبها دارد. تحقیقات در زمینه ارزش غذایی و ریز مغذیها در هشت نوع سیب مختلف نشان می دهد که کلیه سیبها حاوی ویتامین c و سایر ریز مغذیها هشتند اما میزان آنتی اکسیدانهای موجود در پوست سیب سرخ شش برابر قسمت گوشتی میوه آن می باشد و هر چه سیب سرخ تر باشد میزان آنتی اکسیدانهای موجود در آن بیشتر است. آنتی اکسیدانها مواد شیمیایی هستند که در میوه ها و سبزیجات به وفور یافت می شود و رادیکالهای آزاد در بدن توسط آنها از بین می رود. این رادیکالها عامل ایجاد بیماریهای قلبی- عروقی و سرطان هستند. دانشمندان مصمم هستند با استفاده از مهندسی ژنتیک سیبی را تولید کنند که بیشترین میزان مواد ریز مغذی و آنتی اکسیدان را داشته باشد. امروزه در صنعت فراوری سیب پوست س

ادامه نوشته

ترخون:

در كتب سنتی با نام های «ترخون»، «طرخون» ، «الحوزان»، گفته شده است به فرانسوی آن
را Estragon و Amose petit dragon و Forgon و Dragone و به انگلیسی Taragon و Estragon گفته می شود، گیاهی است از خانواده Compositae تیره فرعی Radeae نام علمی آن Artemisia dracunculus L می باشد.
مشخصات
طرخون گیاهی است پایا. ساقه آن زیاد بلند نمی شود و ارتفاع آن در حدود 60 سانتی متر . برگهای آن سبز تیره. دراز، باریك و نوك تیز و متناوب و بدون دمبرگ برگهای پایین ساقه كمی بزرگتر و تقریبا دندانه ها آن را به 3 قسمت تقسیم می كند و نوك تیز است. گلهای آن سبز مایل به زرد به صورت خوشه كه از كنار برگها وصل به ساقه ظاهر می شود.
تكثیر آن با توجه به این كه دانه های آن اغلب عقیم است،معمولا با تقسیم كردن و كاشت پایه های ان در بهار یا پائیز انجام می گیرد، ولی از طریق كاشت تخم آن در بهار یا پائیز نیز در بعضی مناطق تكثیر می شود.
این گیاه بومی كوهستانهای سرد اروپا و آمریكا و مناطق مختلف روسیه و سیبری است.
با این كه بومی مناطق سرد است ولی از سرمای شدید زمستان در سالهای خیلی سرد لطمه می بیند و باید با برگ و خاشاك و كود آن را حفظ نمود.
در ایران معمولا كاشته می شود و در سبزی خوردن به طور خام و در سالاد بعضی از اشخاص مصرف می كنند.
تركیبات شیمیایی
از نظر تركیبات شیمیایی در طرخون طبق بررسی دانشمندان وجود یك ماده تلخ و اسانس روغنی فرار مشخص شده است.
گیاه دارای حدود 3/0 درصد اسانس روغنی است. اسانس روغنی آن شامل 70-60 درصد متیل چاویكول و مقداری پی متوكسی سینامیك الدئید است ماده متیل چاویكول كه آن را استراگول هم می گویند از نظر شیمی یك آثر میتیلیك از چاویكول است.
چاویكول یك ماده روغنی و به طور قوی ض عفونی كننده است كه از گیاه Betel گرفته می شود و گیاه بتل نوعی فلفل سیاه خزنده است كه بومی هند می باشد و نام علمی آن Piper betel L است كه در بخش خاصی در جلد دیگر این كتاب خواهد آمد.
خواص – كاربرد
طرخون از نظر طبیعت طبق نظر حكمای طب سنتی خیلی گرم و خشك است و نوع وحشی آن خیلی گرمتر و خشكتر از نوع مزروع و كاشته شده آن است و دارای قوه تخدیر می باشد. از نظر خواص برگها و سرشاخه های گلدار آن كه مورد استفاده است معطر و اشتها آور و مقوی معده و محرك و كمی ضد انگل است. اگر در دهان جویده شود تلخ و كمی مخدر است و برای مدتی حس چشایی را كاهش می دهد و ضد اسكوربوت است و برای جلوگیری از خونریزی لثه و التیام زخمهای دهان نافع است . بادها و گازها و اخلاط لزج را تحلیل می برد و انسداد مجاری را باز می كند و خشك كننده رطوبتها یم باشد. اگر آب تازه آن را با سركه رقیق گازدار مخلوط كرده و بخورند برای جلوگیری از ابتلا به آبله و سرخچه و ممانعت از ایجاد علل وبایی در بدن مفید است. آشامیدن آب بعد از جویدن آن در دهان خیلی لذید است . برای گرم مزاجان مضر است و اسراف در خوردن آن موجب قطع باه می شود از این نظر اشخاص گرم مزاج باید با بقولات سرد بخورند و برای سینه خوب نیست و ایجاد خشونت در سینه می كند لذا باید با عسل خورده شود و خیلی بطئی الهضم است و لذا با كرفس خورده شود.
ریشه طرخون وحشی را معمولا عاقرقرحا نیز می گویند كه خواص آن در جای خود تحت عنوان عاقرقرحا بحث می شود.

ترخون و خواص آن

ترخون یک گیاه قدیمی چند ساله است که که ارتفاع آن ممکن است به 60سانتی ‏متر و بیشتر نیز برسد. ترخون دارای برگ‏ های سبزرنگ بلند و باریکی است که ضعیف نیز می ‏باشند. گیاه ترخون از خانواده‏ی گل آفتاب‏ گردان ‏ها است. گل ‏های این گیاه زرد رنگ هستند که در فواصل تیر تا مهر ماه شکوفه می ‏دهند. قدمت این گیاه به 500 سال قبل از میلاد برمی ‏گردد ترخون برای اولین بار در مناطق جنوبی روسیه و سیبری دیده شده است.
امروزه 2 نوع از این گیاه کشت می ‏شود: روسیه و فرانسه.
برگ‏ های گونه فرانسوی براق‏ تر و تند و تیزتر از گونه ‏ی روسیه‏ای آن می ‏باشد. اکثر ترخون‏هایی که به منظور استفاده در تجارت و بازرگانی استفاده می ‏شوند از برگ‏ های خشک شده‏ی گیاه ترخون فرانسوی حاصل می ‏شوند. البته برخی معتقدند که این گیاه آلمانی می باشد و به اشتباه فرانسوی نام گرفته است.
خواص مفید ترخون

ترخون منبع بسیار خوبی از آهن ()، کلسیم () و منگنز می‏ باشد. این سبزی همچنین دارای پتاسیم ()، منیزیم ()و ویتامین ‏های A () و C ()می ‏باشد.
ترخون بیشتر به صورت یک سبزی در پخت و پز استفاده می ‏شود اما از آن برای مصارف پزشکی نیز استفاده می ‏کنند. به دلیل داشتن خاصیت بی‏ حس‏ کنندگی در دهان، یونانیان باستان این گیاه را برای تسکین دندان درد () می‏ جویدند. این گیاه همچنین در قرون وسطی به عنوان یک پادزهر برای درمان سم مارگزیدگی استفاده می ‏شد. از دیگر خواص مفید ترخون می ‏توان به مواردی چون کمک به هضم بهتر غذا، مسکن ملایم و یک کمک کننده‏ ی خوب به پیشگیری از بیماری‏ های قلبی () و چاقی () اشاره کرد(البته به شرط این که به جای نمک استفاده شود.).

از قدیم الایام برای درمان دردهای شکمی و افزایش اشتها () از ترخون استفاده می ‏شده است. ترخون تنظیم کننده قاعدگی () در زنان است. این گیاه مخصوصاً اگر به شکل دم کرده مصرف شود برای رفع خستگی () و آرامش اعصاب () بسیار سودمند است به همین دلیل برای افراد بیش فعال مفید است.
ترخون تولید صفرا به وسیله ‏ی کبد () را افزایش می‏ دهد و به این ترتیب به هضم و گوارش غذا کمک می‏کند و موجب افزایش سرعت فرایند سم ‏زدایی در بدن می‏ شود.
افرادی که فشار خون بالای ()ی دارند می‏توانند از این سبزی به جای نمک در غذا استفاده نمایند.
ترخون توانایی بسیار زیادی برای مبارزه با کرم‏های روده‏ای نیز دارد.
خواص مفید روغن ‏های فرار ترخون:

روغن‏های ضروری ترخون به وسیله‏ تقطیر با بخار آب از برگ ‏ها و گل ‏های این گیاه استخراج می‏شوند و شامل سینئول، استراگول، اوسیمن و فلاندرن می ‏باشند.
روغن ‏های ضروری یا همان اسانس های فرار موجود در ترخون دارای خواص زیادی می باشند که از آن جمله می توان به مواردی چون ضدرماتیسم، اشتها آور، کمک به بهبود گردش خون، کمک به گوارش بهتر غذاها، برطرف‏ کننده بوی بد، قاعده‏آور، محرک و کرم‏ زدا اشاره کرد.
حالا چگونگی تاثیر روغن‏های فرار بر روی برخی بیماری‏ ها را برای ‏تان توضیح می ‏دهم:
* ضد روماتیسم

بد نیست که بدانید دو عامل مهم در ایجاد رماتیسم (درد مفاصل ()) و آرتریت (التهاب و ورم مفاصل ()) دخیل هستند؛ 1) گردش خون و لنف نامناسب مخصوصاً در اندام‏ هایی مثل دست و پا و 2) تجمع مواد سمّی مانند اسید اوریک در بدن. خوب با این توضیحات برای درمان این بیماری باید 2 اتفاق بیفتد: یا این که ماده ی درمان کننده به جریان خون کمک کند و آن را آسان ‏تر نماید یا باید سم ‏زدا باشد یعنی باید سم‏ ها را از بدن خارج کند.
روغن ‏های فرار ترخون بیشتر به دلیل اول برای این بیماری مفید هستند یعنی توانایی بسیار خوبی برای افزایش جریان خون دارند. بدین ترتیب موجب گرم شدن ناحیه ی آسیب دیده می ‏شوند و علاوه بر این نمی ‏گذارند که اسید اوریک در آن مکان‏ های خاص تجمع کنند. ترخون همچنین به سم‏ زدایی نیز به ‏وسیله‏ ی تحریک دفع ادرار و مدفوع کمک می‏ کند.

* اشتهارآور
ترخون ترشح شیره‏ های گوارشی معده را تحریک می ‏کند و به همین دلیل موجب افزایش اشتها می ‏شود. این اتفاق درست در زمانی شروع می ‏شود که شما آن را در دهان تان قرار می ‏دهید جایی که در آن بزاق تولید می‏ شود. در قسمت ‏های پایین‏ تر دستگاه گوارشی، شیره‏ ی معده و صفرا ترشح می ‏شوند تا اگر غذایی در معده باشد سرعت هضم مواد غذایی را افزایش دهند و اگر نباشد و به عبارتی معده خالی باشد به نوبه ‏ی خود موجب افزایش اشتها شوند.
* کمک به بهبود گردش خون
روغن ‏های فرار موجود در ترخون گردش خون و مخاط را بهبود می ‏بخشند و به توزیع مناسب مواد مغذی، اکسیژن، هورمون ‏ها و آنزیم ‏ها در سراسر بدن کمک می ‏کنند.
* کمک به هضم مواد غذایی
این روغن‏ها یا به عبارتی اسانس ‏ها همان ‏طور که در بالا ذکر شد موجب افزایش شیره‏ های گوارشی در سراسر دستگاه‏ گوارش می ‏شوند و بدین ترتیب به افزایش توانایی بدن به هضم مواد غذایی از طریق تجزیه‏ ی غذاها به مواد مغذی مختلف کمک می کند(ترخون به خصوص برای هضم پروتئین‏ ها و چربی‏ های گوشت کمک کننده ی خوبی است) و به وسیله‏ ی تحریک حرکات دودی روده‏ ها موجب تسهیل حرکت غذاها در کل سیستم گوارشی می ‏شوند.

* بوزدایی
بوی تند و معطر ترخون برای دور کردن بوی بد از بدن استفاده می ‏شود. ترخون همچنین موجب مهار رشد میکروب ‏های روی پوست نیز می ‏شود و به این ترتیب موجب کاهش بیشتر بوی بدن می ‏شود.
* قاعده‏آور
ترخون قاعدگی را آسان ‏تر و آن را منظم می ‏کند. علاوه براین، ترخون موجب تسکین مشکلاتی چون دردهای شکمی، حالت تهوع، خستگی و دیگر آزار و اذیت‏های این دوران ()خواهد شد.
* محرک
ترخون موجب تحریک و تهییع مغز، سیستم عصبی، سیستم گوارشی، سیستم گردش خون و سیستم هورمونی(اندوکرینی) می ‏شود. به عبارتی این گیاه به نوبه ‏ی خود همه ‏‏ی سیستم ‏های متابولیکی را تحریک می ‏کند و در نتیجه رشد و ایمنی بدن را ارتقا می بخشد.
* کرم‏زدا

ادامه نوشته

جعفری:PARSLEY:PETROSELIUM GISPUM
گیاهی است بومی نواحی مدیترانه-روز بلند-دوساله-تیره چتریان یا(UMBELIFERAE)دارای ریشه که به عمق 160س.م خاک 30% آن تا عمق 50 تا 120 C.M درعمق بیشتر از 120س.م قرار میگیرد.
جعفری به دلیل داشتن ریشه های فرعی کم،دارای ارزش بسیار کم در تناوب زراعی است.

__از نظر ساقه:
دارای ساقه علفی که معمولا چند ضلعی و گوشه دار است و سطح ساقه پوشیده از کرک های بسیار ریز است.
__از نظر برگ:
این گیاه دارای برگهای مرکب به اشکال متفاوت است.
__از نظر گل:
این گیاه دارای گل آذین چتر و گلهای زرد متمایل به سبز میباشد.
__از نظر بذر:
بذرهای بسیار ریز که 2 تا3طول و حاوی مواد معطری است که با ساییدن بذرها به هم چند برابر میشود.(و شامل آپیول APIOLE مواد معطر گوگرد دار.)
جعفری دارای سه گونه متفاوت است:
1)برگ صاف P.CVAR VULGAR
2)برگ مجعد(فری)P.C VAR HARTENS
3)ریشه ای P.C VAR TUBCROSUM

__از نظر ارزش:
جعفری دارای املاح زیادی از آهن و کلسیم است. از نظر ویتامین ها غنی از ویتامین C و حاوی ویتامین A زیادی است.

__شرایط آب و هوایی:
این گیاه طالب آب و هوای خنک ، شرایط سایه (نور نسبی) آب فراوان و خاک هوموسی است.آبیاری منظم جعفری در صورتی که با شرایط سایه دهی و چیدن متوالی برگهای تازه توام شود.از گلدهی جعفری جلوگیری میکند و مانع از تولید گل و بذر شده و عملکرد جعفری را بالا میبرد.
عمق کاشت2-3س.م و جوانه زنی بذر بسیار کند است و در نتیجه این گیاه به دماهای پایین ابتدای دوره رویشی حساس میباشد و دماهای پایین باعث میشود گیاه به فاز زایشی یا گلدهی وارد میشود.

__کاشت،داشت،برداشت:
زمان کاشت جعفری بر اساس منطقه از بهار تا پاییز متفاوت است این گیاه از نظر داشت دارای نیاز گیاهی نسبتا کمی است(کمتر به رسیدگی نیاز دارد).شرایط سایه باعث افزایش کیفیت برگها به دلیل کاهش چوبی شدن یا خشبی شدن آن میشود.جعفری از نظر تناوب زراعی ارزش نسبتا کمی دارد به همین لحاظ کمتر در تناوب زراعی گنجانده میشود.زمان برداشت جعفری معمولا زمانی است که برگها بالغ شده و برداشت توسط یگ چاقوی تیز انجام میپذیرد.

خواص جعفری

طعم و مزه لذیذ و پُر از طراوت جعفری باعث شده است که این سبزی به عنوان یکی از سبزی های محبوب مردم شمرده شود. اما با اینکه این سبزی، بسیار مغذی است و برای سلامتی بسیار مفید است، خیلی از مردم آن گونه که باید درباره خواص آن آگاه نیستند و از آن بیشتر برای تزئین غذاهای مختلف استفاده می کنند.
جعفری گیاهی دو ساله است و به حالت وحشی، در اكثر نواحی جنوب شرقی اروپا، شمال افریقا، آسیا و ایران می روید. به علاوه در نواحی مختلف پرورش می یابد.
نکات تغذیه ای:

جعفری یک منبع بسیار خوب ویتامین A ، ویتامین C و ویتامین K می باشد. به علاوه جعفری منبع غذایی خوبی از آهن و اسیدفولیک است.
منظور از منبع بسیار خوب، یعنی 20 درصد یا بیشتر نیاز روزانه ی فرد به آن ماده مغذی را برآورده می کند. منبع خوب، یعنی 10 تا 20 درصد نیاز را برآورده می کند.

فواید جعفری
1) تزئین کننده غذا

تنها یک شاخه کوچک جعفری می تواند بشقاب غذای شما را به طرز زیبایی تزئین نماید.
2) ارتقا دهنده سلامتی:

جعفری شامل دو جزء خیلی مهم در ترکیب خود می باشد که موجب شده این سبزی نقشی بی همتا در سلامت انسان داشته باشد: روغن های فرار و فلاوونوئیدها.
1- روغن های فرار:
اولین جزء مهم موجود در جعفری، روغن های فرار می باشند. این روغن ها به نام روغن های ضروری یا اسانس های گیاهی نیز خوانده می شوند.
از ترکیبات مهم این گروه می توان به میریستیسین (myristicin)، لیمونن (limonene)، آلفا توژن (alpha-thujene) و اِاوجنول(eugenol) اشاره کرد. با تغلیظ این مواد عصاره ای حاصل می شود که دارای خواص درمانی فوق العاده است.
در مطالعات انسانی مشخص شده است که روغن های فرار موجود در جعفری مخصوصا میریستیسین، از شکل گیری و تشکیل تومورها(مخصوصا تومورهای ریه) جلوگیری می کنند. در تحقیقات دیگری مشخص شده است که فعالیت آنزیم گلوتاتیون S ترانسفراز را که مسئول پیشگیری از تخریب سلولی می باشد، تحریک می کند.

از دیگر فعالیت این روغن ها این است که به خنثی کردن انواع مواد سرطان زا مانند بنزوپیرن های موجود در دود سیگار و دود ناشی از ذغال چوب کمک می کند.
2- فلاوونوئیدها:
دومین جزء مهم آن، فلاوونوئیدها می باشند. از ترکیبات مهم این گروه که در جعفری یافت می شود، می توان آپیئین(apiin)، آپیجنین(apigenin)، کریسواِریول(crisoeriol) و لوتئولین(luteolin) را نام برد.

3) جعفری؛ آنتی اکسیدانی قوی

* فلاوونوئیدهای موجود در جعفری مخصوصا لوتئولین(luteolin) از تخریب سلولی ناشی از رادیکال های آزاد اکسیژن جلوگیری می کنند. از این رو در مطالعات انسانی از عصاره غلیظ جعفری به عنوان یک ماده غذایی که ظرفیت آنتی اکسیدان بدن را بالا می برد، استفاده می شود.
* جعفری علاوه بر روغن های فرار و فلاوونوئیدها، منبع بسیار خوب ویتامین C و ویتامین A است که برای پیشگیری از ابتلا به خیلی از بیماری ها حیاتی هستند.
ویتامین C دارای عملکردهای متفاوتی در بدن می باشد. این ویتامین یک آنتی اکسیدان مهم است. در فقدان این ویتامین، رادیکال های آزاد موجب بروز بیماری های مختلفی مانند: گرفتگی عروق، سرطان روده ، دیابت و آسم می شوند. بنابراین متوجه می شویم چرا افرادی که مقدار زیادی از غذاهای حاوی ویتامین C را مصرف می کنند، کمتر دچار این بیماری ها می شوند.

ویتامین C دارای اثر ضد التهابی نیز می باشد. بنابراین برای بهبود بیماری هایی مثل التهاب مفاصل و استخوان ها مفید است.
جعفری حاوی غلظت بالایی از کاروتنوئیدهای پیش ساز ویتامین A، مخصوصا بتا کاروتن می باشد. بتا کاروتن، یکی دیگر از آنتی اکسیدان های مهم است.
رژیم های غنی از بتا کاروتن نیز از پیشرفت بیماری های تصلب شرائین، دیابت، سرطان روده، آسم و التهاب مفاصل و استخوان ها جلوگیری می کنند.
بتا کاروتن در بدن به ویتامین A تبدیل می شود که یک ماده خیلی مهم برای تقویت سیستم ایمنی است و به آن ویتامین "ضد عفونت" نیز می گویند.

4) جعفری برای قلب سالم

جعفری یک منبع خوب اسید فولیک، یکی از مهم ترین ویتامین های گروه B ، می باشد. این ویتامین نقش های متعددی را در بدن به عهده دارد.
یکی از حیاتی ترین نقش های آن در ارتباط با سلامت قلب و عروق است. به این ترتیب که برای تبدیل هموسیستئین به مولکول های بی خطر ضروری است. اگر مقدار هموسیستئین در بدن بالا رود، به سلامت رگ ها آسیب می رساند.
استفاده از مواد غذایی غنی از اسید فولیک مانند جعفری هم برای افراد مبتلا به بیماری های قلبی و دیابت، و هم برای افرادی که می خواهند از این بیماری ها پیشگیری کنند، بسیار خوب است.
در ضمن اسید فولیک، ماده مغذی مهمی برای تقسیم به موقع و مناسب سلول هاست. از این رو برای پیشگیری از سرطان ها مخصوصا سرطان روده و سرطان دهانه رحم در زنان بسیار مفید است.
5) حفاظت در برابر آرتریت روماتوئید

علیرغم اینکه در یک مطالعه نشان داده شد که دوز بالای مکمل ویتامین C موجب بدتر شدن استئوآرتریت( یک نوع بیماری تحلیل برنده مفاصل که با افزایش سن اتفاق می افتد) می شود، در مطالعه ای دیگر در همین زمینه نشان داده شد که غذاهای غنی از ویتامین C مانند جعفری و نه مکمل آن، موجب حفاظت افراد در برابر التهابات پلی آرتریت(نوعی از آرتریت که در آن، دو یا بیش از دو مفصل درگیر می شوند) می گردند.

6) جعفری؛ از بین برنده بوی بد دهان

اگر بعد از خوردن بعضی مواد غذایی مانند سیر یا پیاز، متوجه بوی بد دهان تان شدید، جویدن مقداری جعفری تازه، به خوشبو شدن دهانتان کمک فوق العاده ای خواهد کرد.
روش دیگری که بدین منظور می توانید به کار برید، جوشاندن آرام یک مشت برگ جعفری به همراه چند عدد میخک در یک لیوان آب است.

7) درمان کم خونی

از آنجایی که جعفری هم آهن و هم ویتامین C فراوانی دارد، می تواند به درمان کم خونی ناشی از فقر آهن کمک زیادی نماید، زیرا ویتامین C ، موجب افزایش جذب آهن نیز می شود.

جعفری و اگزالات ها

ادامه نوشته

سبزی ضد صرع و سکته قلبی

اما هیچ میدانستید بادمجان گیاهی ضد بیماری صرع هم هست.متخصصان تعذیه میگویند بادمجان دارای مادهای ضدتشنج است و برای درمان بیماران مصروع اثر شفابخش دارد.
از این گذشته بادمجان مدر و ضد یبوست است و به خاطر دارا بودن آهن برای درمان كمخونی نیز موثر است.این سبزی همچنین رگهای گرفته را باز و خطر سكته قلبی را برطرف میكند.بادمجان به دلیل كالری كم،خوراك خوبی برای كسانی است كه میخواهند وزن خود را كاهش دهند، البته به شرط اینكه آن را در روغن سرخ نكنند.
آب زرد رنگی كه هنگام نمك زدن بادمجان به دست میآید،داروی خوبی برای كسانی است كه دستشان زیاد عرق میكند.آنها میتوانند دست خود را روزی دو بار با آب بادمجان بشویند.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

بادمجان :
Eggplant - Auberjin - Brinjal
خانواده Solanaceae
Solanum meiogena

بومی مناطق حاره است.بیشتر در کوه های شرقی مثل هندوستان -چین-و خاورمیانه کشت می شود.

احتیاجات آب و هوایی:
محصول فصل گرم است.در درجه حرارتهای بالا رشد خوبی دارد.درجه حرارت روزانه 32 تا 27 و شبانه 27 تا 21 توصیه می شود. در مقایسه با فلفل و گوجه فرنگی به سرما حساستر است.در پاییز زودتر سرما زده می شود.احتیاج رطوبتی بالایی دارد.خصوصا در دوره گرم و خشک تابستان عکس العمل خوبی به آبیاری نشان می دهد.به فصل رشد 100 تا 140 روز با دمای مذکور نیاز دارد.

ارقام:
به 3 دسته از نظر فرم میوه تقسیم می شود:
1- قلمی: میوه باریک و بلند است.طول میوه چند برابر قطر است.و معمولا قطر 3 تا 5 سانتیمتر است.
2- معمولی (بومی): طول متوسط میوه 15 تا 18 سانتیمتر است و تقریبا دو برابر قطر است.
3- دلمه ای:قطر میوه زیاد است.و نزدیک به طول میوه است.

واریته های عمده از قلمی ها؟ violetlong از دلمه ای ؟ : Fort myers market ,Black becuty

یکی از مشکلات بادمجان پوسیدگی میوه است که رقم Floriola market به پوسیدگی مقاوم است.رقم Black magic از بقیه زودرس تر است.و برای مناطق با فصل رشد کوتاه مناسب است.همه ارقام تقریبا بعد از نشاءکاری برای رشد کامل به 90 روز احتیاج دارند .

خاک:
خاک لوم شنی با زهکشی خوب لازم است.مواد آلی باید بالا باشد.و حاصلخیز باشد.بهترین PH خاک 5/5 تا 7 است و آماده سازی خاک مشابه گوجه فرنگی است.

ادامه نوشته

12 فايده انار

حضرت محمد (ص) فرموده اند: "هرکس انار بخورد، کينه و دشمني را از خود دور کرده است."
انار اولين بار در شرق ايران يافت شد و بعد به هندوستان، آفريقا، چين، اروپا و آمريکا برده شد.
براي هزاران سال انار به عنوان گنجينه قدرت شناخته مي شد. انسان ها براي زيبا تر شدن از اين ميوه استفاده مي کردند. در مصر، مردگان را با انار دفن مي کردند.
در چين، هسته انار را شکر مي زنند و در جشن عروسي براي خوشبختي عروس و داماد آن را مي خورند.
انار جزوي از نشانه و سمبل نجابت در مردم اسپانيا است.
انار سمبل باروري و ازدواج است.
انار به عنوان رنگ براي پارچه استفاده مي شود.
حال 12 فايده مهم و اصلي انار را براي شما بيان مي کنيم.

1- انار و خاصیت آنتی اکسیدانی:
تحقیقات نشان داده است که انار 3 برابر چای سبز،آنتی اکسیدان دارد.لازم به ذکر است که نقش آنتی اکسیدان ها،حفاظت از بدن در برابر استرس ها،آلودگی های شیمیایی و میکروبی،بیماری قلبی و سرطان هاست.

2- انار:قلب و عروق:
آب انار جلوی تصلب شرایین و بیماری قلبی را می گیرد.انار،از کلسترول بد( LDL) در برابر اکسیده شدن محافظت می کند.آب انار همانند آسپیرین عمل می کند.آب انار از به هم پیوستن پلاکت های خونی جلوگیری می کند، پس مانع از لخته شدن خون می گردد.انار موجب کاهش فشار خون بالا می گردد.آب انار باعث کاهش چربی خون می شود.تحقیقات نشان داده است که اگر روزی سه چهارم لیوان آب انار بنوشید و این کار را مدت 3 ماه انجام دهید،مقدار اکسیژن بیشتری به قلب می رود و باعث سلامتی قلب می شود.آب انار،جلوی تخریبات DNA و بیماری های حاصل از تخریب آن را می گیرد.

3- انار و سرطان:
آب انار به کاهش خطر سرطان پستان کمک می کند.انار از سرطان پروستات جلوگیری می کند و یا رشد آن را آهسته می کند.از سرطان پوست نیز جلوگیری می کند.

4- انار و دیابت
قند موجود در آب انار همانند قند موجود در آب دیگر میوه ها است.از این نظر بیماران مبتلا به دیابت باید در مصرف آن احتیاط کنند و در این مورد با پزشک خود مشورت کنند.

5- انار و کلیه:
انار،از بی نظمی و اختلال در کار کلیه ها می کاهد و به طور کلی ادرارآور است.

6- انار و بیماری آلزایمر:
افرادی که در هفته 2 لیوان یا بیشتر آب انار می نوشند،احتمال پیشرفت و بروز آلزایمر در آن ها نسبت به افرادی که در هفته نصف لیوان آب انار مصرف می کنند، 76 درصد کمتر است.

7- انار و بیماری های عفونی:
انار از تعداد کرم های روده می کاهد.در هنگام تب،به بیمار،انار یا آب آن را بدهید،چرا که در رفع تشنگی بسیار مفید است.انار برای گلو درد بسیار مفید است.شمایی که سرما می خورید،آب انار برای شما دواست.با نوشیدن آب انار،بیماری های عفونی را از بدن دور کنید.

8- انار و پوست:
هسته انار از پیر شدن پوست جلوگیری می کند.اگر می خواهید جوان بمانید،انار مصرف کنید،زیرا خوردن انار باعث می شود که 6 سال جوان تر به نظر آیید.

9- انار : گوش،چشم ،دندان،صدا:
انار و عسل برای گوش درد مفید است.انار و آب انار برای بهبود بینایی و جلوگیری از ضعیف شدن چشم خوب است.انار از خرابی دندان و لثه جلوگیری می کند.آب انار برای صدای گرفته و خشن مفید است.

10-

ادامه نوشته

بنفشه آفریقایی
بنفشه آفریقایی
Saintpaulia
این گیاه از خانواده شمعدانیها Geraniacees بوده و گیاهی آپارتمانی است که بیش از دوازده گونه آن تا کنون شناخته شده است .
اصل آن از آفریقای مرکزی بوده ، ارتفاع آن بین هشت تا ده سانتیمتر و پهنای بوته در حدود پانزده تا بیست سانتیمتر می باشد .
برگهای آن مخملی و نرم و گلهای آن متنوع ، به رنگهای بنفش ، ارغوانی ، زرشکی ، آبی ، صورتی و برای ادامه حیات احتیاج به حرارتی بین دوازده تا پانزده درجه سانتیگراد دارد .
این گیاه نیازمند خاکی قوی ، سبک و قابل نفوذ با زهکشی خوب و نور غیر مستقیم و آبیاری منظم می باشد .

تکثیر و ازدیاد :
این گیاه را به دو صورت می توان زیاد کرد :
1 - بوسیله بذر : برای این منظور گلدان یا جعبه ای را انتخاب کرده مقداری شن در کف آن ریخته سپس مقداری خاک سبک روی آن می ریزند و روی خاک را تا ارتفاع حد اقل پنج سانتیمتر با ماسه نرم و شسته رودخانه ای می پوشانند
آنگاه بذر را روی ماسه می پاشند و به اندازه دو برابر قطر بذر روی آنرا مجددا ماسه نرم میریزند
روی جعبه یا گلدان را شیشه یا ورقه نایلونی کشیده و در محلی گرم قرار می دهند .
نهال ها پس از پانزده تا بیست روز ظاهر می شوند و پس از اینکه سه تا چهار برگه شدند آنها را به گلدان اصلی منتقل می کنند .
2 – بوسیله قلمه : برای گرفتن قلمه از برگهای قسمت پائینی بوته یک برگ را با قسمتی از ساقه بوته جدا کرده و آنرا در خاکی که از مخلوط پیت ، خاک برگ ، ماسه شن رودخانه ای به نسبت مساوی شده قرار می دهند و برای اینکه قلمه جوان زخمی نشود ، قبلا حفره ای در خاک ایجاد می کنند سپس قلمه را در آن قرار می دهند ( مطابق شکل ) و روی آنرا با ورقه ای نایلونی و یا شیشه می پوشانند .

مراحل مختلف قلمه برگ بنفشه آفريقايي
برای ریشه دار شدن قلمه ها درجه حرارتی در حدود بیست درجه سانتیگراد احتیاج است و برای آبیاری بهتر است که هر دو یا سه روز یک مرتبه گلدان را در ظرف آبی قرار داد تا خاک مرطوب گردد و احتیاج به آبیاری از سطح جعبه یا گلدان و برداشتن روکش شیشه ای یا نایلونی ان نباشد .
با این ترتیب پس از پانزده تا بیست روز قلمه ها ریشه دار شده ( مطابق شکل ) و آنرا به گلدان اصلی منتقل می کنند

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

تکثير غير جنسي
اساس روش تكثير غير جنسي
هر يک از سلولهاي هر كدام از گياهان توانايي ساخت يک گياه کامل همانند پايه مادري خود را دارند. و كلاً هر روشي كه بوسيله آن هر يك از اندامهاي گياهي به يك گياه كامل تبديل شود، يكي از زير ردههاي اين روش است.

انواع روشهاي تکثير غير جنسي
1) کشت بافت؛
2) تقسيم بوته؛
3) استفاده از اندامهاي زيرزميني؛
4) استفاده از ساقه و برگ بعنوان قلمه؛
5) استفاده از جوانهها بعنوان پيوند؛
6) استفاده از ساقههاي رونده؛
7) خوابانيدن.

كشت بافت
كشت بافت كار نسبتاً تخصصي بوده و نياز به دستگاههاي مخصوص دارد كه در اينجا مورد بحث نيست.

تقسيم بوته Succres
استفاده از تقسيم بوته براي تکثير گياهان زينتي کاربرد زيادي دارد و تعداد زيادي از گياهان به اين روش تکثير ميشوند. استفاده از اين روش بدليل اينکه گياه کامل و ريشهدار از پايه مادري جدا ميشود و عيناً شبيه پايه مادري شروع به رشد و نمو مي کند، يک روش نسبتاً آسان و بدون هيچ گونه خطر از نظر سازگاري با محيط است و هيچ تغيير ژنتيکي در آن اتفاق نميافتد. نمونه اين نوع تکثير را ميتوان در ديفن باخيا، سانسويريا و آنتوريوم مشاهده کرد.

استفاده از اندامهاي زيرزميني
انواع پيازها و ريزومها از اين طريق تكثير ميشوند. در جلسه آينده به بحث در اين مورد ميپردازيم.

خوابانيدن Layering
تکثير بوسيله خوابانيدن ياLayering يک روش نسبتاً ساده و کم هزينه است. فقط بايد دقت داشت که همه گياهان با اين روش قابل تکثير نيستند. برخي از درختان و درختچهها و تعدادي از پيچهاي زينتي با اين روش تكثير ميشوند.
روش کار بدين صورت است که بخشهايي از ساقه که در حال رشد است را درون خاک حفر ميکنيم و مقداري خاک بر روي آن ميريزيم. بخشهايي که در زير خاک هستند ريشهدار ميشوند و بعد از ريشهدار شدن آنها را از پايينترين محلي که براي خاک ريختن انتخاب کردهايم قطع ميکنيم و بعنوان يک گياه جديد به محل مورد نظر انتقال ميدهيم. اين روش تکثير در گياهاني نظير پيچ لوني سرا (ياس امينالدوله)، ياس زرد و پيچ اناري و تعداد ديگر از گياهان قابل استفاده است.

استفاده از ساقه و برگ به عنوان قلمه
روشهاي قلمه برداشتن بر حسب اينکه از کدام قسمت ساقه صورت گيرد اسامي مختلفي دارند.

انواع قلمه ساقه
- قلمه چوبي Wood Cutting
- قلمه نيمه چوبي؛
- قلمه سبز؛
- قلمه علفي؛
- قلمه برگ.

قلمه يا Cuttingاستفاده ا ز بخشهاي ساقه و گاهي برگي بعضي از گياهان زينتي ميباشد كه قابليت ريشهزايي سريع دارند. اگر آخرين قسمت ساقه يا بخش رشد يافته سال قبل در قلمه استفاده شود، قلمه چوبي يا اصطلاحاً Wood Cutting ميگويند. بيشتر درختان ميوه، درختچههاي زينتي، گياهان برگ ريز و گياهان خزان دار به کمک اين روش تکثير ميشوند. در اين روش طول قلمه 10 تا 25 سانتيمتر است و بسته به نوع قلمه و تعداد، 3 تا 7 گره در قلمه باقي ميماند. اين چنين قلمههايي فاقد برگ هستند، چون زمان قلمه گيري اين گونه گياهان به دوره خواب گياهان نزديک ميشود (حدوداً از اواسط آبان به بعد) .
قلمههايي كه بافت محكمي دارند، كمي خشبي شده ولي انعطاف لازم را دارند و حاصل رشد سال جاري هستند را قلمههاي نيمه چوبي يا نيمه خشبي گويند. درختچههاي زينتي و سوزني برگان و تعدادي از گياهان گلخانهاي نظير آکاليفا Acalypha و گل کاغذي به اين وسيله تکثير ميشوند. طول قلمهها حدود 10 تا 15 سانتيمتر بوده و 3 تا 4 گره روي ساقه بجاي ميماند. قلمهها بدون برگ يا با داشتن يک يا دو برگ کشت ميشوند.
قلمههاي سبز، حاصل رشد جاري گياه و حامل مريستم انتهايي هستند و به سرعت ريشهدار ميشوند. چنين قلمههايي طولي در حدود 5 تا 10 سانتيمتر دارند و حداقل داراي دو گره هستند و معمولاً برگ دارند و با يک يا دو برگ در محيط ريشه زايي کشت ميشوند. اين قلمهها تقريبا در تمام گياهان زينتي مانند سوزني برگها از قبيل كاج مطبق و آلوکالياها قابل استفاده ميباشند.
نوع ديگر قلمههاي ساقه، قلمههاي علفي يا Herbaceous Cutting است که در گياهان زينتي نظير انواع فوتوسها، ديفن باخيا و برگ انجيري کاربرد دارند.
نوع ديگر قلمه، قلمه برگ است. برگهاي بعضي از گياهان قابليت ريشه دار شدن دارند. عمده برگهاي ريشه زا برگهاي کامل هستند. يعني بايد يک برگ کامل همراه با دم برگش در بسترهاي تکثير کشت شود در حاليکه بعضي از برگها را بوسيله تکه کردن يا قطعه كردن، ميتوان تکثير کرد مانند برگهاي بگونياي ريزومدار و سانسويريا.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

تکثير گياهان
کلمه ازدياد معادل کلمه Propagation Plant در انگليسي است. مفهوم ازدياد و تکثير گياهان از زماني آغاز شد که زندگي بشر از حالت ابتدائي خود به شکل زندگي پيچيده و پيشرفته تغيير كرد.
تکثير عبارتست از افزايش تعداد گياهان با حفظ خصوصيات مورد نظر. بطور کلي در عالم گياهي تکثير به دو شکل کلي دستهبندي ميشود.

طريق مختلف تكثير
1- مستقيم يا جنسي Sexual Propagation
2- غير مستقيم يا رويشي Vegetative Propagation

تکثير مستقيم Sexual Propagation
تکثير مستقيم بيشتر بعنوان تکثير بذري شناخته شده است. اساس کار در اين روش استفاده از بذر گياه است. بذر يا Seed از ترکيب دانههاي گرده گلهاي نر و خامه گلهاي ماده بوجود ميآيند كه به دو شكل هموزيگوت و هتروزيگوت وجود دارند. بعد از اين ترکيب چنانچه گرده و مادگي از يک جنس باشند بذر حاصل را بذر همگن يا اصطلاحاً Homozygot مينامند و چنانچه بذر بدست آمده از آميزش دانههاي گرده غير از گياه مادر باشد بذر حاصل را ناهمگن يا اصطلاحاً Heterozygot گويند. معمولاً اين روش براي گياهاني كه ناهمگني يا Heterozygot دارند (مثل گلهاي يك ساله كه نياز به تنوع و چند رنگي بيشتري دارند) از ديدگاه توليد كننده بهتر است. همچنين در جاييكه اين روش مقرون به صرفه است (مثلاً در گياهاني كه تكثير به روش غير بذري مدت زمان طولاني ميگيرد) استفاده ميشود.

مزاياي بذر کاري
1) ارزانتر بودن نسبت به روش غير جنسي؛
2) انبار كردن بذر به مدت طولاني؛
3) كنترل بيماريهاي ويروسي.
ميتوان بذر را براي مدت طولاني در انبار نگهداري کرد بدون آنکه آسيبي به وضعيت رويشي و ژنتيکي آن وارد شود. همچنين از آنجا که بيماريهاي ويروسي عموماً بوسيله بذر انتقال پيدا نميکنند لذا تکثير بذري راه مطمئن براي کنترل بيماريهاي ويروسي است.

معايب کشت و کار با بذر
1) به علت تفرقه صفات، يكنواختي لازم وجود ندارد؛
2) دوره نو نهالي طولانيتر است؛
3) كيفيت اوليه بذر از بين ميرود.
براي آن دسته از گياهان که نياز به يکنواختي دارند روش بذر کاري براي تکثير آنها مشکل آفرين است. همچنين در بعضي از گياهاني كه زمان لازم براي بلوغ و به گل رفتن گياه طولاني است، هزينه زيادي دارد. مثلاً زمان لازم براي درخت گلابي حداقل 7 تا 8 سال است تا يک پايه بذري به درخت ميوه تبديل شود.

روشهاي بذركاري
بذر کاري به دو روش مستقيم و نشا کاري انجام ميشود. روش مستقيم براي بذرهايي با اندازه متوسط عملي است که رويش آنها با مشکل زيادي همراه نيست. گل آحار و جعفري به روش مستقيم بذركاري ميشوند. تعداد زيادي از بذرهاي گياهان زينتي نياز به نشا کاري دارند. در روش نشا کاري ابتدا بذرها را در يک جعبه کشت يا گلدان نشا کشت ميکنيم. بعد از اينکه اندازه گياهان و نشاها به حد معيني رسيد و معمولاً اين حد يک اندازه 4 تا 6 برگه است آنوقت گياهان را به محل اصلي انتقال ميدهيم.

نكات لازم در روش بذر کاري
1- آماده سازي بذر قبل از بذركاري؛ آماده کردن بذرهاي معمولي کار مشكلي نيست کافي است بذر تازه، کاملاً يکنواخت و فاقد هر گونه بذر علفهاي هرز يا گياهان ديگر در اختيار داشته باشيم.
2- تيمار قبل از كشت؛ گاهي براي اينکه بذر بعضي از گياهان سبز شود قبل از رويش يا کشت بذر بايد عملياتي را بر روي آنها انجام دهيم تا بذرها را براي جوانه زدن آماده کنيم و اصطلاحاً به آن تيمارهاي قبل از کشت ميگويند.

كشت بذر (تيمارهاي قبل از كشت)
عمليات قبل از كشت بذر را تيمارهاي قبل از كاشت ميگويند.
الف) خيساندن بذرها؛
ب) رفع سرما Stratification ؛ اين اصطلاح براي آن دسته از بذرها استفاده ميشود که براي رويش نياز به يک دوره سرما دهي دارند يعني اگر يک دوره سرما را طي نکنند قادر به جوانه زدن نيستند.
ج) نرم كردن پوستهاي سخت گياهان به وسيله اسيد سولفوريك؛ پوستهاي بسيار سخت بعضي از گياهان تا نرم نشوند قادر به جوانه زني نخواهند بود.
بسته به نوع گياه و نياز ما روش تكثير جنسي يا غير جنسي را انتخاب ميكنيم. اگر نياز به گياهان يكدست و يكنواخت داريم از تكثير غير جنسي استفاده ميكنيم. اما بيشتر براي گياهان فضاي سبز از روش تكثير بذري استفاده ميشود.
همچنين بسته به نوع بذر (ريزي و درشتي بذر) نوع كاشت فرق ميكند. بذرهاي ريز اطلسي را ابتدا با خاك خيلي سبك مخلوط نموده و سپس در سطح خاك گلدان مورد نظر پخش ميكنيم. از آنجا كه پوشش روي بذر نيز به اندازهي بذر بستگي دارد، حدود نيم سانتيمتر خاك روي بذرها ريخته و آبياري نيز با احتياط انجام ميگيرد. هنگاميكه بذرها رشد كرده و 4 برگي شدند گياه به گلدان اصلي منتقل ميشود. بذرهاي هميشه بهار درشت هستند و به فواصل معين در گلدان كاشته ميشوند و روي آنها را با خاك بيشتري (حدود 2- 5/1 سانتيمتر) ميپوشانيم و آب ميدهيم.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

فیجوآ:

نام علمی:Feijoa sellowiana
نام تیره:Myrtaceae

نوع گیاه: درختچه پهن برگ
ارتفاع: ارتفاع این درختچه همیشه سبز حدود 3 متر است.
از لحاظ ریخت شناسی در این گیاه روی برگها به رنگ سبز خاکستری و پشت آنها به رنگ خاکستری نقره ای می باشد. همچنین گل های زرشکی آن در اواخر بهار یا اوایل تابستان ظهور می یابد و میوه ها به رنگ زرد مایل به سبز یا قرمز هستند.
فرم تاج: قطر تاج حدود 3 متر و فرم تاج کروی با بافت نیمه سنگین است.
از لحاظ اکولوژیکی رشد این گیاه نسبتاً سریع است و مکان های نیمه آفتابی را می پسندد. طالب خاک های بازهکشی مناسب بوده و با هرس فرم، شکل جالبی پیدا می کنند.
کاربرد: در فضای سبز از این گیاه به صورت تاکیدی پرده های، تکی یا گروهی استفاده می شود.
تکثیر: تکثیر این گیاه از طریق تهیه قلمه خشبی، امکان پذیر است.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

بانكسيا
نام فارسي : بانكسيا
نام علمي : Banksia …
نام انگليسي : Banksia
نام تيره : Proteaceae

از ميان 75 رقم از گروه بانكسياها گونه هايي است به صورت كاملا بزرگ و بلند و گونه هايي به صورت بوته هاي كوتاه در حد پوشش دهنده سطح زمين ، زمان بالغ شدن آنها بسته به گونه شان دارد ، اما اگر در شرايط مناسبي قرار گيرند غالبا بعد از 2 تا 3 سال به گل مي نشيند و بسيار پر دوام اند. بعضي از انواع تماشايي آنها خاص نواحي خشك و تقريبا باير هستند و به سختي در نواحي مرطوب رشد مي كنند.
ارقام B.ericifolia , B.marginata , B.spinulosa با برگ هاي چرم مانند و گل آذين و شكوفه هاي سيخكي و انبوه گل به رنگ نارنجي سوخته ي سايه دار و كرم و زرد ، عالي ترين درختچه هاي زينتي براي باغچه اند. بانكسياها باعث جذب پرندگان به باغ مي شوند.
اقليم :
هر رقم آب و هواي خاص خود را مي طلبد. بعضي از گونه ها به هواي گرم نياز دارند ، برخي به شرايط مناطق خنك و يخبندان مقاومت نشان مي دهند برخي شرايط ساحلي را مي پسندند.
آفتاب كامل را ترجيح مي دهند ولي سايه را هم در بخشي از روز تحمل مي كنند.
خاك :
خاكي با زهكشي خوب را مي طلبند. اطراف بوته ها را خاك مخلوط با كود و خاك برگ بپاشيد.
تكثير :
با كاشت بذر تكثير مي شوند.
مخروط هاي چوبي شده بالغ را مي توان در كيف يا كيسه هاي كاغذي گذاشت و در آفتاب يا تنور يا اجاق گرم خاموش قرار داد تا بذرهاي داخل آن آزاد شوند. بذرها در خاك مخلوط زهكشي شده سريعا مي رويند.
نشاهاي حاصله را زماني جاي اصلي بكاريد كه به قدر كافي بزرگ شده باشد.
هنگام جا به جايي ، از به هم فشرده شدن و در هم پيچيدن ريشه ها جلوگيري كنيد. به بوته هاي تازه كاشته شده منظم آب بدهيد. اما بوته هاي سازگار شده گاه به گاه به آبياري عميق نياز دارند.
آبياري :
بوته هاي تازه كاشته شده منظم آب بدهيد. اما بوته هاي سازگار شده گاه به گاه به آبياري عميق نياز دارند.
كود دهي :
به كود و خصوصا فسفر حساس است. اگر رشد گياه خوب است به آن كود شيميايي ندهيد. اگر بايد كودي بدهيد كودي را برگزينيد كه حداقل فسفر را دارد.
مشكلات :
در خاك هاي ضعيف از نظر زهكشي شديدا مستعد ابتلا به پوسيدگي يا گنديدگي ريشه اند.
انواع مختلفي از كرمها برگها را مي خورند ، ولي با برداشتن كرمها با دست مي توان اين مشكل را مهار كرد.
فصل گلدهي :
گونه هاي نامبرده فوق همه داراي دوره گلدهي طولاني در پاييزاند.
هرس ( پيرايش ) :
در صورت نياز و احسا س ضرورت ، بعد از خاتمه گلدهي ، براي فرم دادن ، بانكسيا را هرس كنيد ، اما شكل و حالت طبيعي آنها عموما به هيچ گونه اصلاح و پيرايشي نياز ندارد.
گلهاي بانكسيا را مي توان بريد و به صورت جداي از بوته در گلدان استفاده كرد. انجام لين كار نيز مي تواند به منزله نوعي هرس و پيرايش باشد.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

دافنه
نام علمي: Daphne odora ‘Alba’
خانواده: Thymelaeaceae
نام انگليسي: Winter Daphne
مورفولوژي
اصل اين درختچه از چين و ژاپن است و در باغهاي شمال كشور كشت مي‏شود درختچه‏اي است هميشه سبز, زيبا, با برگ‏هاي ضخيم به رنگ سبز تيره و براق و باريك به طول 5/7 سانتي‏متر و گلهاي سفيد و معطر كه اوايل ارديبهشت ماه شكفته شده و بين باغبانان ميخك هندي ناميده مي‏شود. حداكثر بلندي آن 3-5/1 متر و حداكثر گستردگي 2-5/1 متر است. گونه D.mezereum درختچه‏اي خزانپذير است كه داراي گلهاي صورتي رنگ و بسيار معطر مي‏باشد و اواخر زمستان يا اوايل بهار روي شاخه‏هاي بدون برگ ظاهر مي‏شوند. حداكثر بلندي و گستردگي آن 2/1 متر است, شاخه‏هاي اين درختچه بصورت افراشته رشد مي‏كنند بنابراين در فصل رشد (بهار) قسمت پايين گياه لخت به‏نظر مي‏رسد و بهتر است اطراف آن گلهائي مانند شب بو, قرنفل و يا ميخك كاشته شود.
مكاني سايه از يك باغ صخره‏اي كه اكثر گياهان در آنجا به سختي رشد مي‏كنند براي آن مناسب است.
نيازها
اين گونه در شهرهاي شمال كشورمان و آب و هواي تهران و كرج بخوبي رشد مي‏كند و بعلت حساسيت به سرماي طولاني وخشك در ساير نقاط كشور در گلخانه حفظ مي‏شود. محل سايه-روشن و يا جائيكه داراي سايه بعدازظهر باشد (ضلع شرقي ديوار) براي آن مناسب است البته در محل آفتابي نيز رشد مي‏كند ولي اگر نور مستقيم آفتاب با انعكاس گرما از ديوار مجاور مخلوط شود گياه آسيب خواهد ديد. در نواحي كه داراي تابستان خنك هستند درختچه را در محل گرم و آفتابي كه از گزند باد نيز در امان باشد مي‏كارند. نياز به خاك هوموسي, كمي قليايي تا خنثي بازهكشي خوب دارد براي مهيا كردن زهكشي سريع كه براي اين درختچه اهميت دارد مي‏توان آن را روي بلندي كاشت. در فاصله بين دو آبياري بايد اجازه داد تا خاك كمي خشك شود.
فرم‏دهي اين درختچه بهتر است در زمان گلدهي آن صورت گيرد. بدين صورت كه شاخه‏هاي گلدار كوچك را از نزديكي شاخه‏هاي بزرگتر قطع كرده و تركه‏هاي بلند را از كنار يك جوانه سالم و يا ساقه جانبي كوچك حذف مي‏كنند براي ايجاد يك درختچه گسترده شاخه‏ها را از كنار جوانه‏هايي كه به طرف خارج تاج قرار گرفته قطع نموده و براي ايجاد يك درختچه افراشته با گستردگي كم, شاخه‏ها را از كنار جوانه‏هايي كه به طرف داخل تاج قرار گرفته قطع مي‏كنند. شته‏ها ممكن است نوك ساقه‏ها را از بين ببرند براي مبارزه با آنها از اسپري حشره‏كش‏هاي سيستميك استفاده مي‏كنند.
در صورت ابتلاي گياه به بيماري‏هاي ويروسي چاره‏اي جز در آوردن گياه از خاك و از بين بردن آن وجود ندارد .
كاربرد
براي كاشت در حاشيه‏ها و باغهاي صخره‏اي مناسب است. اين درختچه در تهران در پارك شهر كاشته شده و رشد خوبي دارد.
ازدياد
1ـ خوابانيدن شاخه و يا قلمه ريشه
2ـ گرفتن قلمه خشبي برگدار ساقه در تابستان و قلمه خشبي بدون برگ در پاييز
3ـ كاشت بذر پس از سرمادهي به مدت 3 ماه در دماي 4 درجه سانتيگراد

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : بودلیا ( بوته پروانه )نام انگلیسی : Butter fly bushنام علمی : Buddleia davidiiنام خانواده : Loganiaceaeبرگ ها سز تیره و در سطح زیرین به رنگ سفید خاکستری اند و این امر عامل زیبایی شاخ و برگ و جلب توجه بیشتر نسبت به بوته های کاشته شده در حاشیه می گردد.رنگ گل اقلام مختلف آن ، همه ارغوانی روشن است اما نژادها و گونه های مختلف مشهوری است که گل های آنها سفید ، قرمز ، ارغوانب ، آبی تیره یا اناری است.بوی گلها کمی ناخوشایند است ، اما همین بو باعث جلب پروانه ها می شود.درختچه های بوته پروانه تا ارتفاع 3 متر رشد می کنند و اغلب تعداد زیادی ساقه می آورند.در اوایل عمر به گل می نشیند و بعد از 3 تا 5 سال به بلوغ می رسند.عمر این گیاه زینتی را می توان با قطع منظم شاخه ها و ترکه های پیر طولانی کرد.اقلیم :برای نواحی خیلی گرم استوایی مناسب نیست ، اما در مناطق گرم وسرد ، هر دو به طور موقت نشو و نمو می کند.در محیط دارای آفتاب کامل خوب گل می دهد.خاک :با اغلب خاک ها سازگار است ، ولی بهترین رشد را در خاک یا زهکشی خوب و تقویت شده با موادآلی خواهد داشت. پوشش دادن به سطح خاک یا مالچ پاشی در طول ماه های گرم تابستان به نگهداری رطوبت خاک کمک می کند.تکثیر :از طریق قلمه های نیمه خشبی گرفته شده در پاییز یا قلمه های خشبی گرفته شده در زمستان تکثیر می شود.آبیاری :آبیاری عمیق و منظم در ماه های فصل بهار و تابستان شما را مطمئن خواهد کرد که شکوفه و گل خوبی خواهید داشت.اگر خاک قبلا مالچ پاشی شده و پوشش سطحی خوبی داشته باشد به دوران خشکی تحمل نشان می دهد.کوددهی :برای تقویت خاک محل کاشت گیاه را در اوایل بهار به زمین مواد کامل غذایی بدهید.مشکلات : به هیچ نوع آفت و بیماری خاصی مبتلا نمی شود.فصل گلدهی :سنبله های درختچه ی بوته ی پروانه از اوایل تابستان تا اواسط پاییز ظاهر می شوند.هرس ( پیرایش ) :در اواخر زمستان شاخه ها و ترکه های دراز را کوتاه کنید. کلیه شاخه های لاغر و ضعیف باید قطع شوند. در صورت تمایل می توانید قطع شاخه ها را بلافاصله بعد از خاتمه دوره گلدهی بوته ها انجام دهید.　

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام علمی:Corylus columa

نام تیره:Corylaceae

نوع گیاه: درخت پهن برگ
ارتفاع: ارتفاع این درخت خزان پذیر حدود 9 متر است.
از لحاظ ریخت شناسی دارای برگ هایی به رنگ سبز تیره با کرک های قرمز و گل هایی به رنگ زرد یا قرمز است.
گلدهی: گلدهی آن از اواخر اسفند آغاز شده و تا اوایل فروردین ادامه می یابد. فرم تاج: قطر تاج این درخت به 7متر می رسد، فرم آن هرمی شکل بوده و دارای بافتی نیم سنگین می باشد. میزان رشد این گیاه کند است.
از لحاظ اکولوژیکی این گیاه مکان های آفتابی و نیمه سایه را پسندیده، نسبت به سرما مقاوم می باشد و طالب خاک معمولی با زهکشی مناسب است.
تکثیر: تکثیر این گیاه از راه پیوند خوابانیدن و کاشت بذر امکان پذیر است.
کاربرد: از این گیاه در فضای سبز معمولاً به صورت تک کاشت استفاده می شود

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : کرو وی
نام انگلیسی : Crowea

نام علمی : Crowea sp

نام خانواده : Rutaceae
گونه های کرو وی اکسالاتا ( C.exalata)
و کرو وی سالینگا ( C.saligna ) گیاهان همیشه سبزی هستند که با بسیاری از گیاهان دیگر به راحتی در هم می آمیزند.
گلهای ستاره ایی شکل صورتی آنها در ابتدای زندگی گیاه ظاهر می شوند و برای مدت طولانی تولیدشان ادامه می یابد. این گیاهان بعد از 2 تا 3 سا به بلوغ میرسند ، اما عمرش کوتاه است .
گونه اکسالاتا تا ارتفاع 75 سانتی متر و گونه سالینگا تا ارتفاع 1 متر قد میکشند.
به صورت انبوه یا توام باسایر گیاهان زینتی بسیار جالب می نماید ، اما میتوان آنها را در گلدان هم کاشت.
اقلیم :
آب و هوای معتدل و بدون یخبندانرا ترجیح میدهد. گونه سالینگا ، نسبت به اکسالاتا ، به آب و هوای گرمتری تحمل نشان می دهد.
آفتاب صبح ، سایه بعد از ظهر و آفتاب لکه لکه را می پسندد ، و به حفاظت در برابر بادهای شدید محتاج است.
خاک :
زمین شنی و خاک با زهکشی خوب بهترین نتیجه را به بار می آورد. دادن خاکبرگ کاملا پوسیده ، مدتی پیش از کاشت بوته ها ، نشو ونمای آنها را بهبود می بخشد.
تکثیر :
میتوان از بذر استفاده کرد ، اما برای بوته ای به شکل دلخواه با رنگ گل مطلوب، از فلمه های نیمه خشبی گرفته شده در اواخر تابستان تا اواسط پاییز استفاده کنید.
آبیاری :
پس از کاشت نیاز به آبیاری منظم دارد ، اما بوته های جا افتاده را دتر ماهای گرم هر 2 تا 3 هفته یک بار عمیق و سنگین آبیاری کنید.
کود دهی :
برای تقویت خاک میتوان در اواخر زمستان ، با آرد استخوان کودپاشی جزئی انجام داد. برای پوشش سطح زمین از خاک برگ استفاده کنید ، تا مواد غذایی با ارزسی هم برای گیاه باشد.
مشکلات :
آفت و بیماری خاصی ندارد.
فصل گلدهی :
دورهء طولانی گلدهی این گیاهان از پاییز تا اواخر بهار طول می کشد ، با گلهای گهگاهی در فضل تابستان .
کرو وی شاخه گلهای خوبی هم برای هدیه دادن ارائه میدهد.
هرس ( پیدایش ) :
هرس جزئی گیاه ، بعد از خاتمه دوران گلدهی ، به رشد متراکم بوته کمک می کند.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : شمشادنام انگلیسی : Boxنام علمی : Buxus sempervirens , Buxus microphylla var.japonica نام خانواده : Buxaxeaeهر دو نوع گیاه : انگلیسی ( Buxus sempervirens ) و ژاپنی ( Buxus microphylla var.japonica ) می توانند تا ارتفاع زیاد رشد کنند ، ول غالبا آنها به صورت پرچین یا قیچی خورده در حاشیه باغچه ها یا جداکننده فضاهای مختلف دیده می شوند. شمشاد گیاهانی پایا و پردوام اما کند رشداند و پس از 5 سال به ارتفاع حدود یک متر می رسند.برگ هر دو نوع شمشاد فوق الذکر کوچک است : انگلیسی تیره و پرنقطه ، اما ژاپنی سبز براق و ملایم و گردتر.گل های شمشاد بسیار کوچک و اندکی معطرند ، به همین دلیل به شدت جاذب زنبورها هستند.بوته ی شمشاد را غالبا ابتدا در درون ظرف یا گلدان پرورش می دهند.اقلیم :شمشاد انگلیسی مناطق سردتر را ترجیح می دهد ، اما شمشاد ژاپنی ، با اینکه سردی را تحمل می کنند ، مناطق معتدل را بیشتر دوست دارد. درختچه های شمشاد برای جاهای خیلی گرم مناسب نیستند.برای درآمدن به شکل متراکم و انبوه ، به آفتاب کامل نیاز دارد.خاک :شمشاد بیشتر خاکها را تحمل می کنند ، اما بهترین رشد در خاکی دارند که زهکشی آن محتوی مقداری مواد آلی باشد.تکثیر :از طریق کاشت بذر قابل تکثیر است ، اما بهترین روش تکثیر آنها کاشت قلمه های نیمه خشبی است که در هر موقع از ماه های اواخر بهار یا پاییز گرفته می شوند.آبیاری :شمشادهای کاشته و سازگار شده ، خشکی را تحمل می کنند ، اما بهترین رشد و سرسبزی را وقتی خواهند داشت که در ماه های گرم آب کافی به آنها برسد ، منظو و عمیق. شمشادهای کاشته شده در گلدان را باید همیشه ، مخصوصا در ماه های گرم تابستان ، خوب آب داد.کوددهی :آرد استخوان یا غذای کامل گیاهی را در ابتدای بهار و در اواسط تابستان می توان کار برد.اگر چه خیلی نیازمند مواد غذلیی نیست ولی دادن کود را کنار نگذارید.مشکلات : هیچ آفت یا مرض خاصی این گیاه مقاوم را مبتلا نمی کند.فصل گلدهی :دوره گلدهی شمشادها فصل بهار است ، اما گل های آنها ظاهر قابل توجهی ندارد.هرس ( پیرایش ) :در هر وقت از سال می توان آنها را قیچی کاری کرد و به هر شکل دلخواهی درآورد. اگر شمشادها را به منظور ایجاد حریم و حایل کاشته اید یا منظورتان شکل خاصی است بهتر است به جای قیچی باغبانی و قطع تک به تک شاخه ها از وسیله سرزنی جمعی ( قیچی بزرگ ) استفاده کنید.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : اسکالونیا
نام انگلیسی : Escallonia

نام علمی : Escalonia .........

نام خانواده : Ecalloniaceae

از بوته های اسکالونیا ، با شاخ و برگ همیشه سبزش ، باید بیش از زمان حاضر استفاده شود.
اقلام بسیار زیاد و بسیار دوست داشتنی دارد.
گلهای آن رنگ سفید تا بیشمار صورتی سایه دار و قرمز دارد.
گلها بعد از 3 سال بر شاخساران ظاهر میشوند. بوته ها تا ارتفاع 2 الی 4 متر قد می کشند و پس از 5 تا 10 سال بالغ میشوند. عمر اسکالونیا زیاد است. برای ایجاد حایل و حصار مناسب است ، ولی میتوان ار آن به طور منفرد نیز استفاده کرد . به باد شدید مقاوم است و حتی قادر است در شرایط ساحلی به نشو نمو ادامه دهد ، اما توجه کنید که اسکالونیای مطلوب شما تا چه حد تحمل دارد.
تا کنون بهترین اقلام را " اسلیو دونارد " ( slive donard ) به وجود آورده و پرورش داده است.
اقلیم :
در نواحی خنک و گرم می رویند وفقط تعداد کمی از آنها تحمل سرمای شدید را دارند.
آفتاب کامل روز را می طلبد و تحمل مناطق بادگیر را دارد.
خاک :
به خاکی با زهکش خوب نیاز دارد ، ولی نسبت به نوع خاک حساسیتی نشان نمی دهد . ذر خاکهای فقیر نشو و نما میکند ، اما نتیجه جالبتر در خاکی بدست می آید که با مواد آلی تقویت شده باشد.
تکثیر :
بهترین روش تکثیر اسکالونیا کاشت قلمه های نیمه خشبی آن است که در پاییز گرفته می شوند.
آبیاری :
در طول ماههای گرم به آبیاری عمیق و منظم نیاز دارد. پوشش خاک با مواد آلی به نگهداری رطوبت و افزایش قوت و حاصلخیزی خاک کمک شایان توجهی خواهد کرد.
کود دهی :
کود کامل گیاهی را در اوایل بهار و مجددا در اواسط تابستان به زمین بیفزایید.
مشکلات :
اسکالونیا به آفت یا بیماری خاصی مبتلا نمی شود.
فصل گلدهی :
اغلب اقلام اسکالونیا از اواسط بهار تا پاییز گل می دهند ، با مقداری تفاوت ، بسته به نژاد.
هرس ( پیدایش ) :
پس از پایان دوره گلدهی بلافاصله اسکالونیا را هرس کنید.
در نواحی خنک تر یعنی در جاهای که یخبندان میتواند مساله مهمی حتی در بهار باشد ، بهتر است کمی هرس را به تاخیر بیندازیم تا احتمال بروز سرمای شدید یا یخبندان مجدد برطرف شود.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

توری

نام علمی:Lagerstroemia indica
نام تیره:Lythraceae

نوع گیاه: درخت پهن برگ
ارتفاع: ارتفاع این درخت خزان پذیر حدود 7-6 متر است.
از لحاظ ریخت شناسی در این گیاه گل های خوشه ای آویزان به رنگ صورتی یا قرمز می باشد. در توری برگ ها به رنگ سبز تیره هستند که در پاییز به رنگ زرد روشن تا سرخ در می آیند و رنگ تنه خرمایی تا خاکستری مایل به سفید می باشد.
گلدهی: زمان گلدهی از اواسط تا اواخر تابستان است.
فرم تاج: قطر تاج حدود 4-3 متر و فرم تاج باز با بافت نیمه سنگین است.
از لحاظ اکولوژیکی مکان های آفتاب-کمی سایه را می پسندد. این گیاه در انواع خاک های اسیدی تا قلیایی، فقیر تا حاصل خیز با زهکشی خوب می روید.
کاربرد: در فضای سبز از این گیاه برای زیباسازی خیابان ها، پیاده روها، منازل و .. استفاده می شود.
تکثیر: تکثیر این گیاه از طریق تهیه قلمه خشبی و کاشت بذر امکان پذیر است.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

کرکف (KarKaf) یا افرای چناری

نام علمی Acer platanoides
خانواده Aceraceae
رویشگاه : اروپا و غرب اسیا

تاج کروی و متراکم ، شاخه ها بزرگ و گسترده . ارتفاع 7.5 تا 18 متر و قطر تاجپوششی 6 تا 15 متر است.رشد سریع و سیستم ریشه عمیق .

پوست تنه قهوه ای بسیار تیره (تقریباً سیاه ) و مضرس است .برگها ساده . متقابل ف چند قسکتی با بریدگیهای عمیق و دارای دندانه های تیز میباشد . درازا و پهنای برگ 7 تا 15 سانتیمتر .
برگها سبز روشن و درخشان .

یوه فندقه V بالدار بطول 4 تا 5 سانتیمتر که در تابستان ظاهر و در طول زمستان بر درخت باقی میماند .

در پاییز برگهای زیبای آن منظره باشکوهی را ایجاد میکند و قبل از ریزش به رنگ زرد درخشان در میآید.

بسهولت در هر خاکی در شرایط مساعد و نا مساعد رشد میکند و بنابراین کاربرد وسیع در طراحی باغ دارد .

گرما و سرما را حتی در ارتفاعات تحمل میکند .

در انواع خاکها رشد خوبی دارد ولی بهترین رشد در خاک لومی سبک با زهکش خوب است .مقاوم به خاکهای قلیایی . خشکی را تحمل میکند

زمان هرس زمستان است در نهال جوان شاخه های پایینی حذف میشود و در گیاه بالغ هر ساله هرس و تنک کردن انجام میشود .در غیر این صورت درخت سنگین و شکسته میشود .

به تغذیه خاصی احتیاج ندارد .
آفت این گیاه شته است که برای پیشگیری هر بهار و پاییز با مالاتیون سمپاشی شود .در صورت بروز مجدد آفت سمپاشی تکرار گردد.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

کاری یوتا (Caryota )

خانواده Palmaceae
گونه ی مشهور این گیاه ( C.mitis ) است که به آن نخل خوشه ای، نخل منگوله ای، نخل دم ماهی بوریزی نیز می گویند.
این گیاه را به خاطر شکل برگچه هایش نخل ماهی خوشه ای نامیده اند. از هر یک از انشعابات تنه ی این گیاه ساقه های کمانی شکلی می رویند که هریک ساق برگ های زیادی به بار می آورند. طول ساقه های کمانی آن به ارتفاع خود گیاه بستگی دارد. مثلاً نخل 5/1 متری، ساقه هایی به طول 90 تا 120 سانتیمتر دارد. میزان رشد سالانه نخل دم ماهی خوشه ای از 15 تا 20 سانتیمتر بیشتر نیست و چون این گیاه را نمی توان هرس کرد. خیلی کم تعویض گلدان های آن ضرورت پیدا می کند.
طریقه ی پرورش
1- نور: نور طبیعی مناسب نخل های دم ماهی یا نور روشن و غیر مستقیم و یا فیلترز شده ی آفتاب است حداقل نور مصنوعی نباید از چهارصد شمع کمتر باشد.
2- درجه ی حرارت: در شب درجه ی حرارت ایده آل آنها بین 15 تا 18 و در روز بین 20 تا 30 درجه ی سانتیگراد متغیر است.
3- آبیاری: خاک این گیاهان را همیشه باید خیس نگاهداشت ولی نباید اجازه داد که در زیر گلدانی آن آب جمع شود.
4- کود: نخل های ماهی خوشه ای از بهار تا پاییز هر ماه یکبار به تقویت و کود نیاز دارند و در بقیه ی فصول سال کود دادن به آنها ضروری نمی باشد. گیاهان تازه کاشته شده را تا بهار سال بعد نباید کود داد.
5- فصل تعویض گلدان ها: این گیاهان در گلدان هایی که برای آنها کوچک به نظر می رسد بهتر رشد می کنند تا هنگامی که خاک گلدان ها از ریشه ها پر می شود نباید اقدام به تعویض آنها کرد. بهترین زمان تعویض اوایل هر بهار است.
6- نوع خاک: خاک آن را با یک پیمانه خاک رس، یک پیمانه پیت موس و یا خاک برگ، یک پیمانه ماسه ی شکسته و نصف یک پیمانه کود گاوی پوسیده و یا خشک شده ترکیب کنید. به هر سطل 4 لیتری از این ترکیب دو قاشق چایخوری پودر استخوان بیفزایید.
7- روش تکثیر: این گیاهان را در هر فصلی می توان تکثیر کرد. تکثیر یا از طریق کاشتن بذر آن یا از طریق قلمه زدن پاجوش ها در محیطی مساعد صورت می گیرد

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

بورونیا نام فارسی : بورونیا نام انگلیسی : Boroniaنام علمی : Boronia sppنام تیره : Rutaceaeاقلام زیادی از بورونیاها به خاطر گلها یا سرشاخه های معطرشان کاشته می شوند.این گیاه خیلی زود به گل می نشینند و می توانند در عرض 2 سال بالغ شوند.امکان دارد عمرشان کوتاه شود ، مثلا بورونیای مگاستیگما ، با گلهای قهوه ایی معطر ، که اصل آن از استرالیای غربی است ، به سختی در بسیاری از مناطق ، خصوصا در نواحی مرطوب ساحلی قادر به زندگی و رشدند. اگر شرایط دریافت مایحتاج اصلی او قدری آماده تر باشد راحت تر می تواند به زندگی ادامه دهد. به باغچه های محلی سر بزنید تا بورونیای مناسب و دلخواه تان بیابید.بورونیای لدیفولیا ، بورونیای سیدنی توده ای دلپذیر از گلهای ستاره ایی شکل جواهرنشان خود را به نمایش می گذارد.بوی این گلها تند است.اقلیم :به کونه بورونیا بستگی دارد ، اما به هیچ وجه برای مناطق گرمسیری مناسب نیست.به آفتاب صبح و سایه بعدظهر و آفتاب لکه لکه برای مدت زیادی از طول روز نیاز دارد. برای همه بورونیاها حفاظت از بادهای شدید یک ضرورت است.خاک :خاک بورونیاها باید خوب زهکشی شده باشد و باید بتواند مقداری رطوبت را همواره در خود نگاه دارد. این وضعیتی است که سخت بدست می آید. پوشاندن خاک با مالچ در اطراف بوته ها به این امر کمک می کند. افزودن قلوه سنگ و ریگ یا دانه ها ی ساچمه ایی ، به اندازه مالچ ، که گاهی باعث گندیدگی اطراف ساقه می شودد ، می تواند مفید باشد.تکثیر :از طریق قلمه های نوک ، که در اواخر بهار تا اواسط تابستان می گیرند، تکثیر می شود.آبیاری :به آبیاری زیاد در طول ماههای گرم نیاز دارد ، ولی آبیاری بیش از اندازه تحمل نمی کند. در زمستان خاک اطراف بورونیاها را خشک تر نگاه دارید ولی نه به آن حد که خاک به حالت کاملا خشک و به صورت پودر در آید.کوددهی :مقدار کمی آرد استخوان به صورت گردپاشی سبک در اواخر بهار و بعد از گلدهی مفید است ولی الزامی نیست.مشکلات :بورونیاها همه مستعد ابتلا به گندیگی ریشه اند ، ولی هیچ مشکل خاصی از لحاظ آفت یا بیماری ندارند.فصل گلدهی :در بهار به گل می نشیند ، اما بعضی بورونیاها در اواسط زمستان گل می دهند و می شود انتظار داشت که هر سال بین اواخر زمستان تا انتهای بهار سال آبنده گل بدهند.هرس ( پیرایش ) :بعد از هر خاتمه دوران گلدهی بوته ها را هرس و پیرایش کنید ولی هیچگاه ساقه های خیلی سنگین و قوی را قطع کنید.　

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : یاس درختی کالیفرنیا
نام انگلیسی :
Californian lilac

نام علمی :
Ceanothus
نام خانواده : Rhamnaceae

یاس درختی کالیفرنیایی در فرم های و شکل های گوناگون یافت میشود : خیلی خیلی کوتاه و در حد پوشش زمین و خوابیده بر سطح زمین تا خیلی خیلی بلند با ارتفاع 4 تا 5 متر.
همه ی انواع این گیاه گل های تقریبا آبی دارند ، ولی آبی های متفاوت ، از خیلی کم رنگ تا آبی کبود و بنفش سیر.
در آب و هوای کاملا مساعد ، پر عمر و پردوام اند اما در غیر این صورت عمر کوتاهی خواهند داشت. آنها خصوصا از تابستان های مرطوب و بارانی یا رگبار بیزارند.
این گیاه زود به گل می نشیند ، اما زمان بالغ شدنش ، بسته به نوع متفاوت است.

اقلیم :
در آب و هوای خنک تا معتدل بهترین نشو و نمو دارد. برای کاشت در نواحی گرم و نواحی مرطوب ساحلی مساعد نیست.
تابش کامل خورشید را دوست دارد. نیازمند گردش کامل هوای خوب در اطراف خود است.

خاک :
خاکش باید خوب زهکشی شده باشد . در زمین های ماسه ایی و شنی نیز رشد می کنند ، ولی در خاک سنگین رسی ، که پوسیدگی ریشه را سبب می شود ، پایداری نمی کند.

تکثیر :
اقلامی از یاس درختی کالیفرنیا را میتوان از طریق بذر تکثیر کرد ، اما بیشتر اقلام آن از طریق قلمه های نیمه خشبی در اوایل تابستان تا اواسط پاییز از گیاه می رویند.

آبیاری :
در موقعیت طبیعی در سرزمین های بومی ، بر طبق عادت باران یا آب مورد نیاز خود را فقط در زمستان دریافت می کند و به تابستان های خیلی خشک عادت کرده است. اما در محل کشت ، در صورتی که زمستان خشک باشد ، باید هر 2 تا 3 هفته آنها را آبیاری کرد و شاید در فصل تابستان ماهی یک بار به آبیاری نیاز داشته باشد.

کوددهی :
در اواخر زمستان آرد استخوانی یا کود مرغی به زمین بدهید.

مشکلات :
این گیاه بسیار مستعد ابتلا به گندیدگی ریشه اند ، ولی مشکلاتی از لحاظ آفت یا بیماری خاص دیگر ندارد.

فصل گلدهی :
در فاصله اواسط تا اواخر بهار گل می دهند ، اما اقلامی هم هست که گلدهی آنها تا ماه های تابستان ادامه یابد.

هرس ( پیرایش ) :
پس از پایان دوره گلدهی به قطع سرشاخه ها بپردازید ، ولی شاخه های نورسته و سرکش و نا به جا را در هر موقع از سال می توانید حذف کنید.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : آفتاب پرست
نام انگلیسی : Cherry pie
نام علمی :

Heliotropum arborescens

نام تیره :

Boraginaceae

درختچه گل آفتاب پرست گیاهی همیشه سبز با ساقه نرم وگل های معطر به رنگ ارغوانی روشن تا ارغوانی است ، که در طول بیش از یک فصل در روی بوته می رویند . عطر گل های آن درخت وانیل یا ثعلب را به یاد باغبان می آورد.
بوته های آفتاب پرست 50 سانتی متر یا کمی بیشتر ارتفاع دارند ، پهنای آنها از یک متر بیشتر است ، خیلی زود به گل می نشیند ، در 2 سال به بلوغ می رسد ، و عمری کاملا طولانی دارد . گیاه آفتاب پرست را میتوان برای برجسته کردن یک نقطه باغ ، یا گیاهی پیشنما ، یا آویز گیاهی از بالای دیوارها بکار برد. لرد رابرتس ( Lord roberts ) ، با برگهای سبز بسیار تیره و گلهای بنفش سیر ، محتملا متداولترین نژاد این گیاه است. آفتاب پرست طلایی ( Aureum ) ، با برگهای لیمویی رنگ ، کمتر متداول است. وقتی بوته های این گیاه پهلو به پهلوی هم کاشته شوند جالب تر به نظر می رسند.

اقلیم :
فقط برای کاشت در آب و هوای گرم مناسب است و در مختصر یخبندانی صدمه می بیند.
به شرایط آفتابی و گرم ، محفوظ از بادهای شدید نیاز دارد. بهترین رشد را در مکانی دارد که در تمام روز کاملا آفتابگیر باشد ، اما در جایی هم که نیمی از روز آفتابی باشد می تواند زندگی کند.

خاک :
خاک این گیاه باید کاملا ترد با زهکشی خوب باشد. بهترین رشد را در خاکی دارد که با کود حیوانی کاملا پوسیده تقویت شده باشد.

تکثیر :
با قلمه زنی آسان تکثیر می شود. قلمه های نرم از سرشاخه ها را میتوان در طول بهار وتابستان به دست آورد و قلمه های نیمه خشبی را در طول پاییز و زمستان .

ادامه نوشته

خشت ( کوتون ایستر )
نام انگلیسی :
Cotoneaster

نام علمی :
Cotoneaster .......
نام تیره : Rosaceae

شیرخشت انواع مختلفی دارد :
1-
Cotoneaster horizontalis : که در حد پوشش سطح زمین است.
2- C.lacteus : به ارتفاع 3 تا 4 متر می رسد.
3- C.pannosus : درخت گونه است.
انواع شیرخشت ها در بهار گلهای کوچکی می دهند و همهء آنها به خاطر خوشه های زیبای میوه های سرخ آلبالویی آن ، که در پاییز تا زمستان بر بوته می درخشند ، پرورش داده می شوند.
این بوته ها بسته به نوع و اقلیم 5 تا 10 سال طول می کشد تا به بلوغ برسند و همهء انواع آن پردوام و پرعمراند و از ابتدای زندگی گل می دهند.
این درختچه های سخت ، بسیار مفید و خوب هستند ، اما اگر نزدیک فضای باز زندگی میکنید به پرورش آن اقدام نکنید ، زیرا میوه ها باعث جلب پرندگان میشوند ، که بذر آن را نیز به هر جا می پراکنند و مدتی بعد گیاه شیرخشت همه جا را فرا ی گیرد.

اقلیم :به انواع اقلیم ها ، جزء نواحی بسیار گرم ، تحمل نشان می دهد ، ولی بهترین رشد را در آب و هوای خنک و مرطوب دارد.
وجود آفتاب کامل بهترین وضعیت است . بخشی از روز سایه را تحمل می کند ، اما از تراکم گیاه کاسته می شود.
خاک :
خاکهای فقیر را تحمل میکند ، اما بهترین وضعیت را در خاکهای خوبی خواهد داشت که مقدار مواد آلی به آن افزوده باشند.
تکثیر :
گونه هایی را به سهولت با بذر تکثیر می کنند ، اما نژادهای نامبرده را از طریق کاشت قلمه های نیمه خشبی که در ماههای پاییز گرفته میشوند تکثیر م کنند.
آبیاری :
بوته های تازه کاشته شده آبیاری منظم می طلبند اما بوته های جا افتاده مدت طولانی بی آبی را تحمل میکنند.
در ماههای تابستان با آبیاری های عمیق گهگاهی بوته ها را شاداب نگاه دارید.
کوددهی
:
کود چندان لازم نیست ، اما دان مواد غذایی چندمنظوره به زمین در اوایل بهار نشو و نمای بهتر را موجب خواهد شد.
اگر گونه های ریز برگ ، مثل
C.conspicuus ، برای ایجاد دیواره پر پشت دارید ، خاک را منظما تقویت کنید. زیرا ریشه های نباتات مجاور هم برای کسب غذا در رقابت اند.

مشکلات :هیچ گونه آفت و بیماری خاصی ندارند.
فصل گلدهی :
از اواسط تا اواخر بهار گلهای خیلی کوچک و اغلب سفید و صورتی تولید می کند.
در اوایل پاییز تا اواسط تابستان همهء میوه های آلبالو ماندد بسیاری از گونه ها رنگ دار می شوند.
هرس ( پیرایش ) :
بهترین زمان پیرایش اواخر زمستان است. میتوان در سایر ماهها نیز آن را هرس کرد ، اما در این صورت کمتر و در نتیجه ، میوه های کمتری در بهار آینده خواهید داشت.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

هورتانسيا
گياهیست از خانواده ساكسيفراگاسه، هيدرانژئا يا هورتانسيا است كه در ايران كشت و كار آن در گلخانهها صورت ميگيرد. در كشورهايي كه آفتاب سوزان ندارند درختچهاي مناسب هواي آزاد است. هورتانسيا را در گلخانه با دماي 20 تا 22 درجه سانتيگراد و خاك غني و حاصلخيز داراي PH حدود 6- 5/5 پرورش ميدهند. گلهاي هورتانسيا به رنگهاي متنوع ديده ميشود و براي اينكه رنگريزههاي آبي و بنفش آن بطور كامل و شفاف ظاهر شوند بايد از تركيبات آلومينيوم دار بيشتر در محيط پرورش آن استفاده شود. و بدليل آنكه جذب تركيبات آلومينيومي در خاكهايي با PH 5/5 - 5 بيشتر است، لذا بهتر است كه PH خاك همواره مورد آزمايش قرار گيرد و چنانچه PH خاك نوسان داشته باشد با استفاده از كودهاي اسيدي اين مقدار را به حد كافي و مطلوب رساند تا تركيبي بين آلومينيوم و فسفر خاك ايجاد نشود و رنگ شفاف هورتانسيا به حالت عادي ظاهر شود.
در ايران هورتانسيا از جمله گياهان نوروزي است و براي اينكه اين گياه در نوروز گل داشته باشد حدود چهار ماه قبل يعني از اواخر آذر ماه تا اوايل دي ماه بايد گياهان را در گلخانههايي قرار دهند كه اختلاف درجه حرارت شب و روز 5 درجه سانتيگراد باشد. به عبارت ديگر دماي هوا در روز 20 تا 23 درجه و در شب 15 تا 18 درجه سانتيگراد باشد. بنابراين در زمان پيش رس كردن گياه بايد ميزان نور وارد شده به گلخانه كنترل شود تا باعث بوجود آمدن شاخههاي باريك و ضعيف در گياه نشود.
براي اينكه هورتانسيا رشد سريعي داشته باشد كاربرد برخي از تنظيم كنندهها نظير ايندول بوتيلها و سايكوسل براي يكنواخت كردن و كوتاه كردن اندازه شاخههاي اين گياه بسيار مناسب است. چنانچه تراكم بين گلدانها باعث علفي شدن و رويش بيش از حد در گياه نشده باشد امكان كاربرد سايكوسل بيشتر است.

زردي برگهاي هورتانسيا به دو دليل است:

1- كمبود آهن؛ بدليل PHبالاي خاك و عدم جذب آهن است. به عبارت ديگر در خاكهاي كشور ما عمدتا ً كمبود آهن وجود ندارد بلكه شرايط براي جذب آهن مهيا نيست كه با پايين آوردن PH خاك و تنظيم درجه حرارت مناسب اين مشكل برطرف ميشود.
2- توقف رشد يا مشكل در ناحيه ريشه گياه؛ يكي از دلايل توقف رشد ريشهها عدم وجود زهكشي مناسب در خاكهاي هورتانسيا است.
تكثير هورتانسيا در اواسط بهار بوسيله قلمه نيمه خشبي انجام ميشود. براي بالا بردن درصد موفقيت رشد گياه بهتر است از مواد هورموني ريشهزا مانند ايندول بوتيريك اسيد با علامت اختصاري IBA با غلظت ppm4000 استفاده شود.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

نام فارسی : شیشه شوی
نام انگلیسی : Bottle brush
نام علمی : callistemon
نام تیره : Myrtaceae

شیشه شورها ، هنگام ظاهر کردن گلهای خود ، شهد نباتی زیادی هم تولید می کنند و این شهد باعث جلب پرندگان شهد خوار به داخل باغ می گردد. گلهای گونه های بسیاری به رنگ قرمز روشن اند ، اما بعضی هم گل زرد میخکی ، کرم ، شرابی سایه دار دارند. لذا برای هر نوع سلیقه ایی یا متناسب با هر باغی احتمالا می توان گونه ایی از این گیاه را پیدا کرد.انواع پا کوتاه شیشه شور را می توان درون ظرف ها یا گلدان ها پرورش داد. حدود ارتفاع ، برای نوع « جان کوچک » 60 سانتی متر است. نوع « کاپیتان کوک » 180 سانتی متر است ، اما در حالت حداکثر رشد خود به حدود 3 تا 4 متر می رسد.این گیاه خیلی زود به گل می نشیند و بعد از 5 سال بالغ می شود.اگر شرایط زندگی آن مناسب باشد ، عمر گیاه زیاد است.اقلیم :به نوع گیاه بستگی دارد . بیشتر شیشیه شوی ها یخبندان های سبک را تحمل می کنند ، ولی در اولین زمستان باید از یخبندان یا سرمای زیاد حفاظت شوند.به آفتاب کامل در سراسر روز نیاز دارد.خاک :به بسیاری از انواع خاکها پایداری نشان می دهد ، حتی در خاک رسی سنگین خوبر رشد می کند. البته بهترین خاک برای آنها خاک های سبک تر است.تکثیر :اغلب گونه های آن از طریق بذر تکثیر می شوند ، اما انواع مشهور آن را باید از طریق قلمه های نیمه خشبی ، که اواخر تابستان تا اوایل پاییز گرفته می شند ، تکثیر کرد.آبیاری :برای بوته ها آبیاری منظم ضروری است. آنها به دوره های طولانی خشکی تحمل نشان می دهد اما بهترین رشد و خوب ترین گل دهی را وقتی خواهند داشت که در ماه های گرم هر دو هفته یک بار آبیاری عمیق شوند.کوددهی :بدون کود هم از عهده ی رشد و رویش بر می آید ، اما در صورت افزودن مقدار کمی آرد استخوان در اواخر زمستان و در انتهای تابستان رشد و شادابی بهتری نشان می دهد.مشکلات :در بعضی فصول ، کرم های حشرات تارتن به بوته ها خسارت می زنند. شاخ و برگ های تار تنیده را ببرید. انجام سم پاشی هیچ موثر نیست . زنبورها یا مگس های تحم ریز اره ایی ، که در اوایل پاییز ظاهر می شوند ، اگر به موقع شناسایی نشوند ، می توانن بوته ها را بی برگ کنند. سعی کنید لاروهای تارتن را با دست جمع کنید و در ظرف آبی بیندازید که در آن مقداری نفت سفید ریخته باشید تا معدوم شوند.فصل گلدهی :اصلی ترین زمان گلدهی از اواسط تا اواخر بهار است ، اما جوانه زنی و گل افشانی مختصری هم در فصل پاییز دارد.هرس ( پیرایش ) :اگر مایل به پیرایش هستید ، این کار را هرچه زودتر بعد از تمام شدن گل ها انجام دهید ، زیرا شاخه های نو از انتهای گل ها می رویند. برش قسمتی از شاخه ها کمک می کند که بوته متراکم تر شود. همچنین قسمت های لاغر و دوکی و چوب های مرده را از بوته ببرید. شاخه بوته پیر را می توانید کاملا قطع کنید تا بوته احیا ، اما همه برگ های سبز تازه را نبرید

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

درخت سه رنگ

نام علمي : Photinia spp
نام تيره : Rosaceae
نام انگليسي : Christmas Berry
مشخصات گياهي :
نام علمي سه رنگ از لغت يوناني Photieinos به معناي درخشان اقتباس و بعلت براق بودن برگهاي آن به اين نام مرسوم شده است. اين درخت بومي چين بوده وداراي حدود 60 گونه است، گاهي بواسطه شباهتي كه با درخت جل دارد با آن اشتباه ميشود.شامل درختان و درختچههاي هميشه سبز يا خزان شونده ايست كه براحتي رشد ميكنند. برگها ساده و بطور متناوب و برنگ سبز تيره مي باشند. گلها كوچك و سفيد رنگ هستند كه در بهار ظاهر ميشوند. اغلب گونههاي اين جنس ميوههاي كوچك قرمز يا سياه زينتي دارند كه در پاييز و زمستان توليد ميشوند.[لينک ها فقط براي اعضا قابل نمايش هستند. براي عضويت کليک کنيد]
نيازها :
اين گياه مقاوم به سرماي شديد است ولي بايد از بادهاي سرد قوي و يخبندان طولاني محافظت شود. رشد متوسط داشته و نياز به آفتاب يا كمي سايه، خاك گرم ولي نه زياد سنگين و زهكشي شده و آبياري مرتب و متوسط دارد. گونههاي هميشه سبز آن در خاكهاي گچي رشد خوبي دارند ولي گونههاي خزان پذير آن به خاك خنثي يا اسيدي نياز دارند.
روش تكثير :
ـ كاشت بذر در فصل بهار و در شاسي سرد (گونه هاي خزان دار را ميتوان در پاييز كاشت)
ـ تهيه قلمه نيمه خشبي در اوايل تابستان از گونههاي هميشه سبز و خزان پذير
ـ تهيه قلمه خشبي در پاييز از گونههاي خزان پذير
ـ پيوند بر روي پايههاي درخت به در بهار
هرس :
اين گياه نياز به هرس خاصي ندارد. فقط شاخه هاي اضافي در طول دوره رشد حذف ميشود تا فرم زيباي آن حفظ شود.
معرفي گونهها :
سه رنگ چيني P.serrulata (Chiness Photinia)
درخت يا درختچه هميشه سبز است كه تا ارتفاع 10 متر و گستردگي 4 متر رشد ميكند. موطن اصلي آن چين است. برگهاي بيضي شكل جوان آن قرمز و شفاف بوده و پس از رشد كامل سبز تيره ميگردند. گلهاي كوچك سفيد آن از اواسط يا اواخر بهار تا اواسط تابستان ظاهر مي شوند و ميوههاي قرمز رنگ توليد ميكنند.
P.villosa
درختي كوچك و يا درختچهاي خزان پذير است كه تا ارتفاع 5 متر و گستردگي 3 متر رشد ميكند. موطن اصلي آن ژاپن، چين و كره است. برگهاي جوان آن برنزي بوده و سپس سبز تيره ميشوند و در فصل پاييز به قرمز ـ نارنجي تغيير رنگ ميدهند. گلهاي سفيد در اواسط بهار ظاهر شده و ميوههاي قرمز رنگ توليد ميكنند. اين گونه خاك اسيدي را ترجيح ميدهد.
سه رنگ ژاپني P . glabra (Japanese photinia)
درختچهاي است هميشه سبز كه تا ارتفاع 10 متر و گستردگي 4 متر رشد ميكند. برگهاي تخم مرغي شكل آن حدود 7 سانتيمتر طول دارند. برگهاي جوان آن برنزي بوده و سپس سبز تيره ميشوند. گلهاي سفيد و معطر آن از اواخر فصل بهار ظاهر ميشوند وميوههاي قرمز توليد شده در نهايت سياه رنگ ميگردند. موطن اصلي آن ژاپن است.[لينک ها فقط براي اعضا قابل نمايش هستند. براي عضويت کليک کنيد]

P. Fraseri (Fraser Photinia)
درختچهاي است هميشه سبز و مقاوم به سرما ( تا 18 ـ درجه سانتيگراد) كه تا ارتفاع 5 متر رشد ميكند. برگهاي بيضي شكل جوان آن برنزي و بطول 12 سانتيمتر هستند، سپس سبز تيره ميگردند. گلهاي سفيد آن در بهار ظاهر ميشوند.
P. arbutifolia (California toyon)
درختي هميشه سبز است گاهي تا ارتفاع 10 متر رشد ميكند. برگهاي دوكي شكل، سفت و چرم مانند آن 5 تا 10 سانتيمتر طول دارند. گلهاي سفيد آن در بهار ظاهر ميشوند و ميوههاي قرمز براق توليد ميكنند.
P. beauverdiana
درختچهاي خزان پذير است كه تا ارتفاع 9 متر رشد ميكند، برگهاي بيضي شكل آن حدود 13 ـ 5 سانتيمتر طول دارند. گلهاي سفيد آن در بهار ظاهر شده و ميوههاي قرمز توليد ميكنند كه بعد سياه رنگ ميشوند.موطن اصلي آن ژاپن است.
كاربرد :
اين گياه به دليل جذابيت پوشش برگي (بخصوص گونههاي هميشه سبز) و همچنين ميوههاي زيبا از ارزش بسياري برخوردار است. با تغيير رنگ برگها از قرمز به سبز و نارنجي و زرد زيبايي خاصي به محيط عرضه ميكند. از اين درخت بيشتر به صورت تك درخت براي تزيين پاركها استفاده ميشود.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

اقاقیا

نام علمي : Robinia pseudoacacia
خانواده : Leguminosae
نام انگليسي : Fales Acacia

مورفولوژي
درخت سريعالرشد و خزان پذير با تاج گسترده و برگهايي مركب از 23ـ11 برگچة بيضوي به رنگ سبز تيره كه خوشههاي آويخته گلهاي معطر و سفيد رنگ آن در اواسط بهار و اول تابستان ظاهر ميشوند. گلها شبيه گل نخود بوده و عطر آنها در فضا ميپيچد. حداكثر بلندي 25 متر و گستردگي درخت به 15 متر ميرسد

نيازها
مكان آفتابي، در هر نوع خاك حتي خشك و فقير به شرط آنكه غرقاب نباشد رشد ميكند. شاخههاي درخت شكننده هستند و ممكن است در اثر بادهاي شديد آسيب ببينند. حداقل دماي قابل تحمل ان 15ـ درجه سانتيگراد است.

كاربرد
جهت كاشت در پاركهاي جنگلي و شهري، جنگلكاريها و باغچههاي بزرگ مناسب است.[لينک ها فقط براي اعضا قابل نمايش هستند

ازدياد
از طريق كاشت بذر و يا جدا كردن و كاشت ريشه جوشها در فصل پاييز و يا قلمههاي ريشه در فصل زمستان امكانپذير است

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

اقاقیا

نام علمي : Robinia pseudoacacia
خانواده : Leguminosae
نام انگليسي : Fales Acacia

مورفولوژي
درخت سريعالرشد و خزان پذير با تاج گسترده و برگهايي مركب از 23ـ11 برگچة بيضوي به رنگ سبز تيره كه خوشههاي آويخته گلهاي معطر و سفيد رنگ آن در اواسط بهار و اول تابستان ظاهر ميشوند. گلها شبيه گل نخود بوده و عطر آنها در فضا ميپيچد. حداكثر بلندي 25 متر و گستردگي درخت به 15 متر ميرسد

نيازها
مكان آفتابي، در هر نوع خاك حتي خشك و فقير به شرط آنكه غرقاب نباشد رشد ميكند. شاخههاي درخت شكننده هستند و ممكن است در اثر بادهاي شديد آسيب ببينند. حداقل دماي قابل تحمل ان 15ـ درجه سانتيگراد است.

كاربرد
جهت كاشت در پاركهاي جنگلي و شهري، جنگلكاريها و باغچههاي بزرگ مناسب است

ازدياد
از طريق كاشت بذر و يا جدا كردن و كاشت ريشه جوشها در فصل پاييز و يا قلمههاي ريشه در فصل زمستان امكانپذير است

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

تیره کاج (pinaceace) :

درختانی تک پایه با تنه مشخص و انشعابات فراهم یا متقابل ، برگها باریک و خطی و یا سوزنی شکل ، منفرد یا فراهم و با آرایش حلزونی در طول ساقه قرار دارند و حاوی کانالهای رزینی میباشند. مخروطها تک جنسی و مرکب از پولکهای متعددی هستند که با آرایش حلزونی به دور محور مرکزی مخروط قرار گرفتهاند.
مخروط نر در سطح زیرین هر پولک دارای دو کیسه گرده (میکروسپورانژ) و پولکهای مخروطهای ماده ، حاوی دو تخمک در سطح فوقانی است. مخروط ماده تا زمان رسیدن دانه به رشد خود ادامه داده و چوبی میشود و در این زمان دارای پولکهای پایا یا ریزان است.شکل پولکها و مخروطها ، از گونهای به گونه دیگر متفاوت است. دانهها فاقد یا واجد باله است و لپهها به تعداد زیاد دیده میشوند.

گیاهی است سوزنی برگ و زیبا و از خانواده آراکرياسه با شاخههای مطبق، موطن اصلی آن جزيره نور فولک استرالیا است. رشد آن در محيط طبيعی زیاد ولی در آپارتمان به کندی رشد مینمايد احتياج به اکسيژن فراوان دارد و درجه حرارت بالا را تحمل نمیکند .
نیاز های کاج مُطَبَّق:
نور: اگرچه سايه را تحمل میکند ولی نزديک به پنجره با نور ملایم نگهداری کنيد البته قابلیت نگهداری در آفتاب را نيز دارد که بهتر است در بهار و تابستان آن را در خارج از آپارتمان نگهداری کنيد. در نور کامل بدون تابش آفتاب سبزتر ميماند ولی در آفتاب بهتر رشد میکند. هر چند وقت يکبار آن را 180 درجه بچرخانيد تا به طرف نور منحرف نشود.
دما: قابليت تحمل همه دماها را دارد به همين دليل میتوان آن را در داخل يا خارج از آپارتمان نگهداری کرد. (به عنوان گياه باغچهای و آپارتمانی کاربرد دارد.
آبیاری: در تابستان هفتهای دو بار و در زمستان در 7 تا 10 روز يکبار آبياری نما ييد خاک را هميشه مرطوب نگهداريد .
خاک: خاک کمپوست برای اين گياه مناسب است. خاک را سبک تهيه نماييد مخلوطی از دو قسمت گل و سه قسمت برگ پوسيده برای اين گياه مناسب است.
تکثیر:تکثير کاج مطبق در خانه بسيار مشکل و تقريبا ناممکن است. برای تکثير از بذر يا قلمه استفاده میشود که البته قلمه بايد از انتها ی ساقه گياه باشد در غير اينصورت گياه حاصل کج در میآيد.

آروکاياسه Aurucariaceae:
خانواده آروکارياسه يا کاج مطبق خانواده بزرگي نيست اما بدليل آپارتماني بودن يكي از گياهان اين خانواده، از آنها نام برده ميشود.
کاج مطبق گياهي با شاخههاي طبقه طبقه شده و کاملاً منظم است که به خاکي با PH اسيدي و رطوبت نسبي حدود 60 تا 75 درصد و درجه حرارت نسبتاً ثابت نياز دارد. نوسانهاي حرارتي براي گياه خيلي مناسب نيست. نهالهاي يك ساله و دو ساله اين گياه در گلخانه پرورش داده شده داراي قلمههاي يكسان است.
تکثير غيرجنسي گونه کاج مطبق:
گونه ياد شده جزو بازدانگان مناطق نيمهگرمسيري بوده که در شرايط آب و هوايي شمال ايران سازگاري داشته و براي تزئين خيابانها و شهرها بسيار سودمند است . همچنين اينگونه بعنوان گياهان آپارتماني و گرانقيمي و تزئيني محسوب ميشود که جنبه اقتصادي آن حائز اهميت است . ضمنا چون بذر اين گونه زود (ظرف چند هفته) قوه ناميه خود را از دست ميدهد بناچار براي تکثير آنها بايد طريق غيرجنسي همانند قلمه و خوابانيدن اقدام نمود. لذا در اين تحقيق با استفاده از تنظيم کنندههاي رشد (هورمون) بر روي قلمه ساقه-قلمه ريشه و خوابانيدن ميتوان به تکثير انبوه اين گونه مهم دست يافت

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

زالزالک
معرفي گياه
زالزالك يك گياه تيغ دار معمول است كه طول آن به پنج پا مي رسد و در دامنه كوهها و اراضي جنگلي آفتابي در سرتاسر جهان مي رويد. گلهاي اين گياه در ماه “مي” شكوفه مي دهد اما به رغم اينكه زالزالك جزو تيره گياهان طبي مانند انواع رز است ليكن گلهاي اين گياه معطر نيست.

گلهاي آن در بوته هاي كوچك رشد مي كنند و به رنگ سفيد، قرمز يا صورتي هستند. دانه هاي كوچك اين گياه كه به آنها زالزالك گفته ميشود پس از شكوفايي گلها رشد مي كنند. ميوه اين گياه معمولاً پس از رسيدن رنگ قرمز به خود مي گيرند اما رنگ سياه آن نيز يافت ميشود. برگهاي زالزالك درخشان است و به اشكال و اندازه هاي گوناگون رشد مي كنند.
زالزالك گياهى است از تيره گل‏سرخيان (در برخى كتاب‏ها آن را جزء دسته سيبى‏ها آورده‏اند) كه بيشتر به شكل درختچه است و داراى شاخه‏هاى خاردار و گل‏هاى سفيد، معطر و ميوه‏هاى زرد و نارنجى مى‏باشد. ميوه آن خوراكى است و در اكثر نواحى معتدل مى‏رويد. درخت زالزالك به صورت خودرو در گرگان، اراك، كلاردشت، اروميه، بروجرد، كوهستان‏هاى البرز و حتى ناحيه پس‏قلعه شمال تهران وجود دارد و همچنين در شمال ايران، گونه‏هاى وحشى آن به شكل خودرو در جنگل‏ها مى‏رويد و آن را (وليك) مى‏نامند.
تكثير آن از طريق تخم و تهيه نهال انجام مى‏پذيرد و در بهار، شكوفه‏هاى پرپر صورتى‏رنگ زيبايى دارد. ميوه‏اى است كوچك حاوى هسته‏اى سخت.

تركيبات گياه
تهيه دارو از زالزالك از برگها، دانه و گاهي اوقات از گلهاي آن (فقط گلهاي سفيد خواص درماني دارند) آغاز ميشود. اين قسمتها خشكانده ميشوند و سپس به پودر تبديل مي شوند. پودر تهيه شده به صورت انواع كپسول در مي آيد يا توأم با آب به الكل يا گليسرين (مايعي شيرين و غلي الكلي) اضافه ميشود. در نتيجه نوع مايع آن را نيز مي توان تهيه كرد.
اگر الكل و آب با مواد گياهان طبي مخلوط و مايع دارويي از آن تهيه شود، در آن صورت الكل و آب تركيبي قابل هضمتر را تشكيل خواهند داد.

اشكال موجود
زالزالك به صورت انواع كپسول، تنتور، عصاره هاي مايع استاندارد يا عصاره هاي جامد عرضه ميشود. مي توان از برگها، گلها و دانه هاي زالزالك خشك چاي نيز درست كرد.

نحوه مصرف
درصدد تهيه و مصرف فرآروده هاي استاندارد زالزالك باشيد. در پي مصرف نوعي محصول زالزالك باشيد كه برچسب روي آن مؤيد محتواي استاندارد حاوي ۴ تا ۱۰ ميلي گرم فلاونويي يا ۳۰ تا ۱۶۰ ميلي گرم پروسيانيدين اليگومريك و يا ۱/۸ درصد رامنوسيد ويتكسين يا ۱۰ درصد پروسيانيدين باشد.
اگر براي نارسايي يا آنژين قلبي ناگزير به مصرف زالزالك هستيد، لازم است مصرف آنرا حداقل قبل از احساس هر نوع نتيجه اي به مدت شش هفته و روزي سه بار ادامه دهيد.

نكات احتياطي
انجمن فرآورده هاي گياهان دارويي آمريكا زالزالك را از نظر بي خطر بودن درجه ۱ ارزيابي كرده است كه اين ارزيابي نشاندهنده اين است كه گياه مزبور ضمن ميزان بالاي مصرفي خيلي بي خطر است. حتي با وجود اين حالت، همواره عاقلانه خواهد بود اگر دستورالعمل دوز مصرفي آن رعايت شود.
در صورت باردار بودن از مصرف زالزالك پرهيز شود. توجه به هر نوع تغييري كه در طول مصرف زالزالك احساس مي كنيد فوق العاده حائز اهميت است. درد زياد، حملات زيادتر آنژين، تحليل و ضعف بيشتر در طول قدم زدن يا ورزش كردن جملگي دلايل خوبي دال بر ضرورت اجتناب از مصرف زالزالك است و لازم است بلافاصله با پزشك معالج خود مشورت كنيد.
اگر با هيچكدام از اين علايم بيماري مواجه نيستيد، در صورت حصول بهبود پس از شش هفته درمان با زالزالك با پزشك معالج خود صحبت كنيد. روند پيشرفت شما حتي اگر احساس مي كنيد داريد بهتر مي شويد بايد تحت نظر پزشك باشد.
تداخل هاي احتمالي
زالزالك اثرات درماني ديژيتاليس ديگوكسين را تشديد مي كند و از اينرو در صورت مصرف ديژيتاليس از مصرف توأم زالزالك بپرهيزيد. زالزالك مي تواند در كنار ساير تقويت كننده ها (نظير منيزيم يا ويتامين b۶) يا گياهان دارويي (مانند سير يا قارچ خوراكي ريشي) در درمان سيستم قلبي- عروقي اثرات مثبتي بر جاي گذارد!!!

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

تمبر هندي كه از Tamaria Hindi مشتق شده و به معناي ميوه هندي مي باشد. تمبر هندي درختي است بلند كه منشا آن از هند و آفريقاي شمالي بوده است ولي امروزه در بيشتر مناطق گرمسير دنيا پرورش مي يابد.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)- منطقه خزر و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پزشکی شفا برگهاي آن متناوب و مركب شامل 10 تا 20 جفت برگچه فشرده و نزديك بهم است. گلهاي آن به رنگ زرد مايل به قرمز و به شكل خوشه در انتهاي ساقه ظاهر مي شود.

ميوه آن شبيه باقلا به شكل غلاف و نيام و با كمي خميدگي است. اين غلاف به طول 10 سانتيمتر مي باشد كه در آن بين 3 تا 10 دانه قرار دارد.

براي تهيه تمبر هندي ها ميوه ها را شكافته و قسمت گوشتدار آنها را با هسته بيرون آورده و خشك مي كنند.

خشك كردن تمبر هندي طرق مختلفي دارد و در هر منطقه فرق مي كند. مثلا در جزاير آنتيل قسمت گوشتدار آنرا در ظرف بزرگي كه داراي شربت غليظي در حال جوش است وارد مي كنند تا شربت در منافذ ميوه نفوذ كرده و آنرا حل كند.

تمبر هندي كه از Tamaria Hindi مشتق شده و به معناي ميوه هندي مي باشد . تمبر هندي درختي است بلند كه منشا آن از هند و آفريقاي شمالي بوده است ولي امروزه در بيشتر مناطق گرمسير دنيا پرورش مي يابد .
برگهاي آن متناوب و مركب شامل 10 تا 20 جفت برگچه فشرده و نزديك بهم است . گلهاي آن به رنگ زرد مايل به قرمز و به شكل خوشه در انتهاي ساقه ظاهر مي شود .
ميوه آن شبيه باقلا به شكل غلاف و نيام و با كمي خميدگي است . اين غلاف به طول 10 سانتيمتر مي باشد كه در آن بين 3 تا 10 دانه قرار درد .
براي تهيه تمبر هندي ها ميوه ها را شكافته و قسمت گوشتدار آنها را با هسته بيرون آورده و خشك مي كنند .
خشك كردن تمبر هندي طرق مختلفي درد و در هر منطقه فرق مي كند . مثلا در جزاير آنتيل قسمت گوشتدار آنرا در ظرف بزرگي كه داراي شربت غليظي در حال جوش است وارد مي كنند تا شربت در منافذ ميوه نفوذ كرده و آنرا حل كند .
تركيبات شيميايي:قسمت گوشتدار ميوه داراي كمي قند و پكتين و همچنين اسيد سيتريك ، اسيد

ادامه نوشته

اِکلیل کوهی یا رُزماری یک گیاه خشبیچندساله و معطر است که برگ دارد.هایی سوزنیشکل و همیشهسبز

اکلیل کوهی بومی منطقهٔ مدیترانه و کشور اوروگوئهاست. گل‌های آن در رنگ‌های گوناگون سفید، صورتی، بنفش یا آبی می رویند.

ستفاده در آشپزی

از برگهای تازه و خرد شده اکلیل کوهی به دلیل وجود اسانس معطر و روغن فرار و همچنین تانن در سالاد و در تهیه خوراکهای مرغ و ماهی استفاده می شود. پودر برگهای خشک شده اکلیل کوهی به تنهایی یا همراه با سایر ادویه جات به عنوان چاشنی جهت خوش طعم نمودن غذاها به خصوص سس سالاد به کار می رود.

خواص دارویی

از نظر خواص طبی و دارویی اکلیل کوهی اثر ضدعفونی کننده و معرق داشته و جریان خون را در اندامهای شکمی افزایش می دهد و در تحریک میزان ترشح شیره های گوارشی و صفرا بسیار مفید است. این گیاه شفا بخش برای معالجه رماتیسم، فلج، سستی اعضاء، تشنج، اختلالات عصبی و تنفسی و همچنین نارسایی کبد و کیسه صفرا مفید و موثر است. این گیاه و سبزی در ایران کمتر مورد توجه طباخان و بانوان آشپز ایرانی قرار گرفته ولی در کشورها ارو.پایی جایگاه ممتازی در آشپزخانه داشته و در تهیه سسها و هنگام خوردن گوشت کباب وجود آن ضروری است.
مصرف اکلیل کوهی باعث گشادی رگ می شود و بنابراین برای جلوگیری از ریزش موها مفید است.ها و تقویت گردش خون

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

رخت خرمندي، خرمالو، كلهو

نام علمي : Diospyros spp
نام تيره : Ebenaceae
نام انگليسي : Date plum, Persimmon
مشخصات گياهي :
حدود 475 گونه از اين جنس وجود دارد كه به صورت درخت و درختچه، هميشه سبز و يا خزانپذير هستند. گونه D.lotus بصورت خودرو و فراوان در جنگلهاي شمال ايران ميرويد. بدليل فرم تاج جذاب و دارا بودن برگهاي زيبا، براق، پهن يا سرنيزهاي شكل كه بصورت متناوب روي شاخهها استقرار يافتهاند و ميوههاي آبدار آن پرورش و نگهداري ميشود. گياه دو پايه بوده و گلهاي نر و ماده اين جنس جدا از هم بر روي شاخههاي چوب[لينک ها فقط براي اعضا قابل نمايش هستند. براي عضويت کليک کنيد]ي سال قبل تشكيل ميشوند.
نيازها:
گياهان اين جنس بطور كلي در مناطق گرم و مرطوب حاره و نيمه حاره و در نواحي گرمسير خشك يافت ميشوند. گياهي پرتوقع و نيازمند به خاك لومي، عميق و قوي بازهكشي خوب ميباشد. به بادهاي خشك حساس است. تحمل سرما و يخبندان را ندارد.
روش تكثير :
1ـ كاشت بذر بلافاصله پس از رسيده شدن بر روي گياه مادري در هواي آزاد، در اين حالت سرماي زمستانه ركود بذر را از بين ميبرد.
2ـ پيوند شاخه يا پيوند جوانه گونه D. virginiana بر روي پايههاي بذري همين گونه در بهار يا تابستان.
3ـ گرفتن قلمه در تابستان از شاخههائيكه چوب آنها كمي سخت شده است.
هرس :
هرس اين درختان اختصاصي و مداوم نميباشد، بلكه منحصر به يك هرس در آغاز جابجايي، به منظور تشكيل فرم بوده و در سالهاي بعد از فرم گرفتن به قطع شاخههاي زايد و سرشاخههاي سال قبل ميپردازند. در تشكيل فرم همانند ساير درختان، پس از انتقال نهال به بستر اصلي از يك متري الي 120 سانتيمتري سطح زمين سربرداري نموده و تعداد 3 تا 5 شاخه انتهايي را بعنوان شاخههاي اصلي يا اسكلت تشكيلدهنده درخت حفظ مينمايند.
معرفي گونهها :
كلهو ، خرمندي D.lotus (Date plum)
درختي است خزان شونده كه تا ارتفاع 15 متر و گستردگي 6 متر رشد ميكند. كلهو، بومي جنگلهاي معتدله و چين ميباشد و تقريباً در تمام جنگلهاي شمال ايران كاشته ميشود. داراي تاجي وسيع، تقريباً كروي، پوست تنه خاكستري رنگ، محكم و سخت بصورت فلس مانند، جدا شونده است. برگهاي آن بيضي كشيده با نوك باريك، سبز تيره، ضخيم و چرمي و بطول 18 ـ 7 سانتيمتر هستند. گلهاي كوچك، تك جنس و سبز رنگ آن در ارديبهشت و خردادماه ظاهر ميشوند.
ميوه آن سته كوچك، كمي بزرگتر از فندق، برنگ زرد و هنگام رسيدن در پاييز قهوهاي تيره با سطح گردينه پوش است

خرمالوي چيني D. Kaki (Chinese persimmon)
درختي است خزان شونده كه تا ارتفاع 10 متر و گستردگي 7 متر رشد ميكند. داراي تاجي وسيع و

ادامه نوشته

افرا

خانواده : Aceraceae
نام انگليسي : Maple

اين جنس به علت تنوع فرم و دامنه گسترش از مهمترين گونههاي جنگلي بوده وشامل 200 گونه از گياهان درختي و درختچهاي است.
در اين جنس برگها ساده و به ندرت مركب ميباشند. پهنه برگها، پنجهاي با بريدگيهاي خفيف يا عميق و به ندرت بدون لوب ميباشد. دمبرگها طويل و رگبرگها شانهاي هستند. گل آذين خوشه يا چتر، گلها نر ـ ماده و اغلب در روي يك پايه هم گل نر و گل ماده و هم گل نر ـ ماده يافت ميشود. گلها به رنگ زرد و ياسبز بوده ودر بعضي گونهها جام گل وجود ندارد.
ميوه در اين جنس خشك بالدار (سامار) مضاعف است.
نيازها :
اكثر گونهها در خاكهاي غني و مرطوب ميرويند و تعداد كمي در خاكهاي خشك و كوههاي صخرهاي رويش دارند. در محيطهاي آفتابي و نيمه سايه رشد مناسبي داشته و اگر نور كافي به آن نرسد مستعد پذيرش آفات گوناگون است.
اين گياه پرتوقع بوده واكثر گونهها به آبياري زياد احتياج دارند و به علت پوست نازكي كه دارند در برابر سرماي ديررس حساس بوده و در زمستانهاي سخت آسيب ميبينند.
روش تكثير :
1ـ افرا به راحتي از طريق بذر قابل ازدياد است اما از خشك شدن آن بايد جلوگيري نمود. در مورد گونه هايي كه بذر آنها زودرس است (بهار رس) بايد بلافاصله پس از رسيدن كاشته شوند. در گونه هايي كه بذر آنها در پائيز ميرسد (اغلب افراها)، سرما دهي به مدت 90 روز در دماي 4 درجه سانتيگراد و سپس كشت آنها در بهار منجر به رويش خوبي خواهد شد. كشت پائيزه در هواي آزاد به شرط آنكه بذرها ابتدا به مدت يك هفته خيسانده شده و آب آنها هر روز تعويض گردد، امكان پذير است. لازم به ذكر است قوه ناميه بذرها يك سال ميباشد.
2ـ بعضي گونهها به وسيله قلمه و پيوند ازدياد مييابند.
معرفي گونهها:
افراي برگ چناري كركف (Norway Maple) A.platanoides
درختي پهن برگ و خزان كننده با 20 تا 30 متر ارتفاع كه داراي تاجي گسترده و با شكوه است. پوست تنه ابتدا خاكستري يا خاكستري متمايل به قرمز و داراي نوارهاي سفيد طولي است. برگها بزرگ، پنجهاي، بدون كرك و داراي 5 تا 7 لوب خيلي تيز ميباشند كه داراي دندانههاي درشتي هستند. گلها بدون دمگل ، چتري و به رنگ زرد مايل به سبز بوده و ميوه آن دي سامار ميباشد.
اين گياه به هواي مرطوب و آبياري زياد نياز داشته و در محيط سايه ـ آفتاب داراي رشد مناسبي است. در خاكهاي لومي رشد نموده وبه زهكشي خوب نيازمند است.
ازدياد اين گونه به راحتي از طريق بذر صورت ميگيرد.
اين درخت با تاج گسترده و قامت بلند و رنگ پائيزه زيبا، جلوه خاصي به فضاي سبز ميبخشد اما از آنجا كه سيستم ريشهاي اين گياه بسيار گسترده است ممكن است به معابر ، آسفالت خيابانها و ساختمانهاي مجاور آسيب برساند و همين امر استفاده از آن را محدود ميسازد.
افراي شبه چناري (Sycamore) A.Pseudoplatanus
درختي پهن برگ، سريع الرشد، خزان كننده و تا ارتفاع 40 متر ميباشد. ظاهر اين درخت از فاصله دور شبيه چنار است ولي رنگ تاج آن نسبت به چنار روشن تر است. سن اين درخت به 500 تا 700 سال نيزميرسد. برگها پنجهاي، پوست تنه فلسي، گلها آويزان و به صورت خوشهاي ميباشند. سامارهاي آن نسبت به گونه برگ چناري داراي زاويه بستهتري است. اين گياه خاكهاي قليايي و خشك را تحمل كرده و در خاكهاي غني با زهكش مناسب رويش بهتري دارد، نور پسند بوده و طالب فضاي باز است و نسبت به هواي آلوده شهر (تهران) مقاوم است.
ازدياد اين گونه از طريق رويش بذر در آبان ماه و سپس باز كاشت نهالها از آبان تا اسفندماه ميباشد.
اين گياه براي كاشت در خيابانهاي عريض و بزرگراهها مناسب است به شرط آنكه فاصله محل كاشت با ساير درختان و ساختمانها رعايت شود. به علت رشد سريع اين درخت ميتوان در جنگل كاري از آن استفاده نمود.
براي كاشت در اراضي باتلاقي كه در اثر تجمع فاضلابهاي شهري بوجود آمده، مناسب ميباشد. از اين گياه به عنوان بادشكن هم استفاده ميشود.
كرب، افراي دشتي (Hedge maple) A. Campstre
درختي است بسيار كند رشد، به ارتفاع حدود 6 تا 15 متر،داراي تاجي نامنظم و شاخههاي قابل انعطاف، نرم و منشعب برگها داراي 5ـ3 لوب با فرورفتگي عميق و قاعده قلبي شكل، پوست شيار دار، گلها سبز مايل به زرد و به صورت خوشههاي برافراشته ، زاويه دوبال ميوه كاملاً باز و دانه فشرده و كرك دار است.
اين گياه نورپسند ، آهك دوست، مقاوم در برابر خشكي، كم آبي و سرما بوده و در تمامي خاكهاي لومي رشد خوبي دارد.
ازدياد آن از طريق بذر صورت ميگيرد.
از آنجاكه گونهاي مقاوم و سازگار است در اكثر مناطق و حتي به صورت خودرو يافت ميشود. اين درخت پاكوتاه به منظور حفاظ و پوشش در كنار آلاچيق هاي پاركها كاربرد دارد.
افراي قرمز (Scarlet Maple) A.rubrum
ارتفاع اين درخت بالغ بر 40 متر و بسيار سريعالرشد بوده و گلهاي آن پيش از ظهور برگها شكوفا ميشوند و داراي پوست ضخيم به رنگ خاكستري است. ساقه هاي جوان ابتدا سبز روشن بوده و به تدريج قرمز رنگ ميشوند. جوانهها و گلها نيز در اين گونه قرمز ميباشد. برگها كشيده و داراي 3 تا 5 لوب كه در تابستان سبز تيره و در پائيز به رنگ قرمز براق در ميآيند.
اين گونه در هر نوع خاكي با رطوبت كافي رشد ميكند و در مناطق با آب و هواي مرطوب و يا زمينهاي باتلاقي رشد مناسبي دارد.
در صورت كاشت اين گياه در فضاي سبز پاركها، بايد در كنار درياچههاي مصنوعي كاشته شوند تا هوا رطوبت لازم را داشته باشد.
افراي سرخ (افراي ژاپني) A.Palmatum ‘Atropurpureum’
درختچهاي است كند رشد، پهن برگ، خزان كننده وزينتي داراي گلهاي ارغواني و قرمز، برگها داراي لوبهائي با بريدگيهاي عميق كه در اين واريته در تابستان به رنگ زرشكي براق و در پائيز به رنگ ارغواني تيره در ميآيند.
اين گياه سايه پسند بوده و در زير سايه درختان بلند رويش دارد. به خاك غني بازهكشي خوب و رطوبت بالا نياز داشته و تاب تحمل خشكي را ندارد. به سرماي شديد حساس بوده ودر برابر بادهاي شديد بايد محافظت شود. واريته ذكر شده در آفتاب رشد خوبي دارد.
از اين گونه زينتي به جهت رنگ زيباي برگها و قامت كوتاه و انبوه در پاركسازي استفاده ميشود (به خصوص در پاركهايي كه به سبك ژاپني ساخته ميشوند) ، براي كاشت در پاسيو منازل و ادارات و تربيت بصورت بن ساي نيز بسيار مناسب است .

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

درخت تمر
● تاریخچه
این درخت بومی منطقه گرمسیر آفریقا است و در سراسر سودان به صورت خودرو به عمل میآید و سالها قبل از آنجا به هندوستان وارد شد .
در ایران در منطقه بلوچستان کاشته میشود .
البته در ایران عموماً به این گیاه ، تمرهندی گفته میشود .
● گیاه شناسی
این گیاه درخت بزرگی دارد با برگهای مرکب و برگچههای فشرده با گلهای خوشهای باز به رنگ زرد مایل به قرمز ؛ میوه این درخت در غلاف بوده و به شکل با قالا است . میان بر میوه ، گوشتی و به رنگ قهوهای مایل به قرمز بوده و طعم آن ترش مایل به شیرین است .
بعضی از انواع تمر دارای میوه کاملاً شیرین است که بیشتر در تایلند به عمل میآید و یا در مراکز تحقیقات کشاورزی آمریکا در میامی و فلوریدا عمل آوری میشود .
هسته این گیاه به شکل تقریبی مربع و به رنگ قهوهای متمایل به قرمز است .
نوع دیگر از تمرهندی دارای هستهای ریز بوده و اگر آن را در آب جوش قرار دهیم به رنگ قرمز میشود ، که به تمر گجراتی یا هیرونی معروف است .
● مواد تشکیل دهنده
این میوه دارای دو طعم شیرین و ترش است .
نوع ترش آن دارای حدود ۱۰ درصد اسید سیتریک و ۸ درصد اسید تارتاریک و مقدار کمی قند ، پکتین ، اسید مالیک ، پتاسیم ، بی تارتارات ، صمغ و فیبر میباشد .
در نوع شیرین آن میزان قند بالاتر بوده و نسبت اسید کمتر میباشد و به این دلیل میوه آن طعم شیرین دارد .
میوه تمرهندی دارای ویتامین B و کلسیم است . برگهای جوان این درخت دارای ویتامین B میباشد . در هسته این میوه مقداری روغن موجود است که دارای مصارف گیاهی است .
● موارد استفاده
پالپ میوه دارای خواص دارویی است و به عنوان مسهل و مدر به کار میرود . میتوان در اختلالات کبدی از آن استفاده کرد .
از دیگر مزایای این گیاه این است که بسیار اشتهاآور است و سرعت هضم غذا را افزایش میدهد . همچنین در رفع سوء هاضمه و تقویت عملکرد معده مؤثر است .
در کشور چین از تمرهندی برای جلوگیری از تهوع و استفراغ در بارداری استفاده میشود . در این کشور از این میوه به جای لیموترش استفاده میگردد .
در اندونزی از میوههای مانده و کهنه آن روغن کشی کرده و در درمان زخم ، جوش ، کورک و برای رفع خارش پوست استفاده میکنند .
در نواحی گرمسیری آمریکا با شکر و آب و میوه تمر هندی نوشابه خنک تهیه مینمایند ، در نوعی چاشنی نیز به کار میرود . همچنین برای سس گوشت و ماهی شور هم استفاده میکنند .
در طب سنتی ایران این گیاه مقوی قلب و معده بوده و اثر ملین داشته و فشار خون را ازبین میبرد . برای رفع تب و رفع عطش نیز مفید است . این میوه را در آب خیس میکنند و بعد آب آن را صاف کرده و با کمی نبات مینوشند . سوپ تمرهندی در درمان سرماخوردگی مفید است .
● پرورش گیاه
میوه تمرهندی در اواخر بهار و اوایل تابستان میرسد و در نواحی گرمسیر و خشک به مدت ۶ ماه روی درخت باقی میماند و ۲۰ درصد از رطوبت خود را ازدست میدهد .
از هر درخت تمرهندی ۳۵۰ پوند میوه در سال برداشت میشود .
اگر آب وهوا مرطوب باشد ، میوه زودتر چیده میشود تا در معرض حمله سوسکها و قارچها قرار نگیرد .
این میوه باید در جای خنک و یا در یخچال نگهداری شود

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

آفتابگردان

نام علمي: HELIANTHUS SPP
خانواده : COMPOSITAE
نام انگليسي : Sun Flower

آفتابگردان گياهي يك ساله و چندساله، داراي سه نوع ريشه است : نخست، ريشه اصلي كه تا 4/2 متر در عمق زمين فروميرود. دوم ، ريشه هاي فرعي كه در 25 سانتيمتري عمق خاك پراكنده ميشوند و مهمترين بخش ريشه را تشكيل ميدهند و سوم ، ريشه هاي سطحي كه نزديك به سطح خاك هستند.
ساقه آفتابگردان اندكي خشن است، قطر آنها 5/2 تا 5/7 سانتيمتر است و ارتفاعشان تا 4 متر ميرسد. برگها به طور متناوب روي ساقه ميرويند. اين برگها عريض، تخم مرغي يا مثلثي شكل دندانه دار ، كركدار و زبر هستند. از اين روي، گوسفندان، بويژه برهها، از خوردن آن امتناع ميكنند. طول برگها به 40 سانتيمتر و عرض آنها به 15 تا 20 سانتيمتر ميرسد. برگها رو در روي آفتاب قرار گيرند به طوري كه پهنك برگهايي كه در معرض نور هستند، همراه با تغيير جهت آفتاب تغيير جهت ميدهند و همواره به حالتي تقريباً عمود بر اشعه آفتاب قرار ميگيرند. پهنك برگ آفتابگردان، به هنگام طلوع خورشيد به سوي مشرق، در غروب به سوي مغرب و در ظهر رو به بالاست.
گلهاي آفتابگردان در انتهاي ساقه ميرويند و گل آذين آن به صورت كلاپرگ (كپهاي) است. اين گلها روي نهنج (طبق) قرار دارند. قطر طبق در حدود 5 تا 15 سانتيمتر است. ليكن در پارهاي اوقات به 40 سانتيمتر ميرسد. طبق داراي 800 تا 1500 گل است. گلهاي اطراف طبق كاسبرگ و گلبرگ دارند. رنگ گلبرگها معمولاً زرد يا قهوهاي مايل به قرمز است و عمر گلها اغلب به 6 هفته ميرسد. اين گلها اندام زايشي ندارند. از اين روي بارور نميشوند، ليكن حشرات، بويژه زنبور عسل را به سمت طبق هدايت ميكنند.گلهاي داخل طبق كاسبرگ ندارند اما اندام ماده و نر دارند و بارور ميشوند و توليد دانه ميكنند. امروزه ثابت شده است كه گلهاي وسط ديرتر از گلهاي كناري ميرسند.[لينک ها فقط براي اعضا قابل نمايش هستند. براي عضويت کليک کنيد]
طبق گل آفتابگردان از صفحهاي به رنگ خرمايي يا تقريباً سياه كه به سمت پايين خم شده تشكيل يافته است. تعداد آنها 1 تا 6 است. در بعضي از واريته ها طبقها هم روي شاخه هاي فرعي، هم در نوك ساقه اصلي به وجود ميآيند، در صورتي كه در بيشتر ارقام معمولاً يك طبق در انتهاي ساقه اصلي ديده ميشود.
آفتابگردان خود بارور نيست، گرده افشاني آن بيشتر توسط حشرات انجام ميگيرد و در بعضي از واريته ها گرده افشاني به طور مستقيم است.
تعداد كرومـوزوم هـاي آن، در ارقام يك سـاله، 17 = n است. در صورتي كه اين تعداد در ارقام چنـد ساله آن 34= n2 و 57 = n3 است. ميوه آفتابگردان نوعي «فندقه» است كه در اينجا با «دانه» مترادف گرفته ميشود. دانه ها بر روي طبق آفتابگردان در امتداد دايره هاي متحدالمركز و فشرده به هم داخل حجره ها قرار دارند.
نياز اقليمي
آفتابگردان گياهي است مخصوص مناطق نيمه گرمسير تا گرمسير . بهترين موقع جوانه زدن اين گياه وقتي است كه دماي خاك در حدود 10 درجه سانتيگراد باشد. مجموع درجه حرارت از زمان كاشت تا هنگام برداشت اين گياه 2600 تا 2800 درجه سانتيگراد است. آفتابگردان در صفر درجه سانتيگراد از بين ميرود.
اين گياه در هنگام گل دادن در برابر مدت تابش نور حساسيت زيادي ندارد. از اين روي، جزو گياهان بي تفاوت (خنثي) به شمار مي آيد.
آفتابگردان در اوايل كاشت به آب كمتري نياز دارد. ليكن پس از رشد كافي، يعني از موقع گلدهي به بعد، مقدار آب مصرفي آن افزايش مييابد، بر طبق آزمايشهاي به عمل آمده، اين گياه از زمان كاشت تا هنگام برداشت در هر هكتار به 4 تا 7 هزار متر مكعب آب احتياج دارد.
آفتابگردان حساسيت زيادي به خاك ندارد و در هر نوع خاكي مي تواند رشد كند. ليكن در زمينهاي سفت و سنگين و زهكشي نشده مسلماً محصول خوبي نخواهد داد. اين گياه در خاكهاي شني ـ رسي يا رسي ـ شني با واكنش 7 معمولاً بهترين محصول را به بار ميآورد و در برابر شوري خاك مقاومتي بسيار اندك دارد.
روش ازدياد
آفتابگردان از طريق كاشت بذر تكثير ميشود.
بذر آفتابگردان بايد عاري از تخم علفهاي هرز باشد. شكسته و پوك نباشد و داراي قوه ناميه خوبي باشد.
بهترين زمان كاشت آن در تهران از اواسط فروردين تا اواخر ارديبهشت است. براي كاشت اين گياه، چاله هايي به عمق 3 تا 6 سانتيمتر ايجاد ميشود و سپس 2 تا 3 بذر را با هم بطور رديفي در داخل هر چاله قرار داده و روي آنها را با خاك پركنند. البته بهتر است كه بذرها را چند ساعت پيش از كاشت در آب قرار دهند.
كاربرد
با توجه به اينكه آفتابگردان از جمله گياهاني است كه عمر گلدهي آن حداكثر تا 6 هفته به طول ميانجامد ميتوان از آن در سطح پاركها و ميادين بصورت كشت رديفي استفاده كرد.
اين روش كاشت آفتابگردان در زيباسازي و جلوه گري آبنماها و اطراف آنها سودمند ميباشد. به علاوه كشت آفتابگردان در گلجاي ها (فلاورباكس) براي تزيين حياط هاي كوچك، تراس ها، بالكن ها و پشت بامهاي منازل توصيه ميگردد. براي اين منظور، بهتر است انواع پرورش يافته اين گياه مورد استفاده قرار گيرند كه معروفترين آنها عبارتند از :
Helianthus annuus nanus :
اين گياه به خورشيد زرد و زرد طلايي معروف است. بلندي آن 50 تا 60 سانتيمتر ميباشد. گلهاي

ادامه نوشته

آشنایی با گیاه اشنان و خصوصیات آن

اشنان درختچه ای است پایا ، چند ساله ، دارای انشعابات فرعی متعدد ، ساقه های ترد ، سفید رنگ و بر روی آن برگ های استوانه ای کم و بیش کشیده و دراز گوشتی و آب دار قرار می گیرند. برگ های متقابل ضخیم که از نوعی کرک های غده ای با راسی که دارای یک سعدل بسیار بزرگ هستند ، پوشیده شده اند . این سلول ها پر از آب و شیره ی واکوئولی غنی از املاح و اسید اگزالیک می باشند.

این پوشش کرکی به هنگام خشکی هوا همانند اندام ذخیره ی آب عمل نموده و بعد از اینکه آب خود را از دست دادند ، خشک و دوباره به صورت آردی شکل و سفید خام ، تمام سطح ساقه و برگ ها را می پوشانند.

گل های اشنان منفرد ، منظم و در هنگام رسیدن میوه در قاعده خشک و کاغذین می شوند . اشنان متعلق به خانواده اسفناجیان (chenpodiaceae) است.

پراکنش جغرافیایی:

رویشگاه های نسبتاً گسترده اشنان در اکثر شوره زارهای نواحی بیابانی جهان مشاهده می شوند. پراکنش جغرافیایی درختچه در کشورهای حوزه ی خلیج فارس مانند قطر ، بحرین ،کویت و ... و هم چنین بخش وسیعی از اراضی شور بیابان های جنوبی مانند سیستان و بلوچستان ، زاهدان تا نواحی مرکزی ، از جمله یزد ، کرمان ، فارس ، اصفهان ، تهران و سمنان تا نواحی شمال و شمال شرقی ، نظیر دامغان ، شاهرود، سبزوار ، خراسان و حتی حاشیه ی دریاچه ی ارومیه گسترش یافته است. اشنان از جمله گیاهان بارز شوره زارهای کشورمحسوب شده که حتی شوری بالای 40 میلی موس را نیز به راحتی تحمل می کند. این درختچه از لحاظ حفاظت خاک ، مخصوصا در نواحی شور و قلیایی ، نقش تعیین کننده ای ایفا می کند.

در اثر ترسیب ماسه های روان در لابه لای شاخه و برگ های اشنان ، ایجاد تپه های نبکائی (nebeka) شده که شکل گیری این تپه ها عامل بسیار مهمی در ترسیب ماسه های روان و مهار طوفان های شنی می باشد. مراتع اشنان خیز عرصه های بیابانی کشور و به ویژه بیابان های مرکزی کشور ، به عنوان یکی از مراتع بارز اراضی خشک محسوب می شوند.

سر شاخه های گیاه اشنان توسط دام های بزرگ مانند شتر تعلیف شده و به همین دلیل ، مراتع اشنان خیز ، چراگاه بسیار مناسب برای پرورش شتر به شمار می آید. در ریختارهای گیاهی (formations) اشنان، سایر گونه های گیاهی شورپسند مانند : علف شور (salsolasp) ، خارشتر ، جغجغک و anabasissp و گز به عنوان گونه های همراه موجب تنوع زیستی اجتماعات گیاهی اشنان می شوند.

موارد استفاده ی گیاه:

1- تعليف دام : اين گياه از نظر خوشخوراكي ارزش كمي داشته و بيشتر مورد علاقه ي شتر مي باشد. بز و گوسفند از اندام هاي خشك گياه به مقدار كم مورد استفاده قرار مي دهد.

2- استحصال كلياب : در اثر سوزاندن ساقه و برگ اين گياه املاح موجود در گياه به صورت خاكستر يا تخته سنگ بي شكل باي مي ماندكه موارد مصرف متعددي دارد.

3- شستشوي لباس : تهيه ي پودر از شاخه و برگ جهت شستشوي لباس (كه در ايام گذشته مرسوم بوده است)

4- جهت سوخت و تهيه ي زغال: كه حدودا در سه دهه گذشته مصرف بالاي داشته است.

5- مصارف دارویی : برطرف کردن آبله مرغان ، ضد عفونی کننده ، جهت بیماری های پوستی مانند سوریازیس ، برص و ... .

كلياب محصولي از گياه اشنان

كلياب به مواد قليايي و توده هاي خاكستر حاصل از سوزاندن اندام هاي هواي برخي از گياهان شورپسند مانند اشنان، آنابازيس و تعدادي از گونه هاي علف شور كه به صورت تخته سنگ هایي بي شكل گفته مي شود.

كلياب برگرفته از نام قليا است . اغلب به رنگ قهوه اي تيره و شبيه به سنگ هاي آذرين است . چنانچه كلياب در محل مرطوب قرار گيرد به واسطه جذب آب توسط مواد جاذب رطوبت و مواد قليايي ، سطح توده خاكستر را پوشش سفيد رنگي فرا مي گيرد كه اصطلاحا كلياب شورزده گفته مي شود. در اثر حل شدن مواد قليايي در آب ، آب به رنگ سبز ملايم در مي آيد .

براي استفاده از تركيبات قليايي كلياب در مركز صنعتي ابتدا توده هاي بي شكل كلياب را پودر نموده و بعد درون آب مي ريزند تا سطح تماس خاكستر با آب زيادتر شود . مرغوبيت كلياب به تند و تيز بودن بوي حاصل از تماس چند قطره آب بر روي كلياب دارد و چنانچه بوي شبيه زرنيخ استشمام شد نشان دهنده مرغوبيت بالاي كلياب است .

به استناد آزمايشات انجام گرفته در زمينه ی تجزيه مواد معدني كلياب ، عمده تركيبات آن شامل كربنات هاي سديم و پتاسيم مي باشد. هم چنين عناصر موجود در آن شامل: ميزان ازت 35درصد ، فسفر ppm 2 درصد ، پتاس 25/4 درصد ، كربن 4 درصد و مواد آلي 7 درصد گزارش شده است.

براساس تحقيقات انجام شده پيرامون ميزان توليد كلياب به طور متوسط به ازاي هر متر مربع تاج پوشش گياه اشنان ، بسته به نوع بوته و سن گياه (شادابي و طراوت آن ) معمولا بين 90 تا 180 گرم كلياب استحصال مي گردد. به عبارت ديگر در هر هكتار از رويشگاه هاي اشنان معمولا بين 25 تا 50 كيلو گرم كلياب استحصال مي گردد. اين ماده صنعتي ، در مراكز صنعتی از جمله صابون سازي ، سفالگري ، شيشه سازي ، شستشوي نخ هاي ابريشم و تيزآبي كردن برخي از مواد خشكبار (مانند آلوچه و كشمش) مورد استفاده قرار مي گرفته است.

بواسطه وفور مواد شيميايي ، امروزه كمتر از كلياب جهت امور صنعتي استفاده مي گردد. با اين وجود در برخي از مراكز صنعتي بواسطه ي عدم جايگزيني مواد شيميايي مانند مركز ابريشم كشي ، هنوز از اين ماده استفاده مي گردد.

تا دو دهه قبل از پودر شاخه و برگ هاي اشنان به عنوان ماده پاك كننده جهت شستشوي البسه و پارچه هاي نخي به طور سنتي استفاده مي شده است. بالا بودن هزينه هاي كارگري جهت پودر كردن كلياب و حل كردن پودر در آب يكي از موانع اصلي و مهمي به شمار مي رود كه امروزه كمتر از كلياب استفاده شود. با اين حال هنوز در كارگاه هاي ابريشم كشي جهت عمل آوري نخ هاي ابريشم و تميز كردن كلاف هاي نخ از پودر خاكستر كلياب استفاده مي شود. در اثر جوشاندن نخ ها در پاتيل هاي آب جوش حاوي مواد كليابي، كيفيت رنگ پذيري نخ ها بالا رفته و مرحله تثبيت رنگ در مراحل رنگ رزي براق انجام مي گيرد.

نحوه بهره برداري از گياه اشنان و تهيه كلياب :

ابتدا توسط بيل يا داسِ تيز ، شاخه هاي بوته را از فاصله نزديك (10-15 سانتی متر) به يقه گياه مورد

ادامه نوشته

درختچه پرتقال زینتی

Citrus mitis

گیاه پرتقال زینتی یکی از شناخته شده ترین انواع سیتروس است که به دلیل رشد متراکم و توانایی میوه دادن در یک ارتفاع کوتاه به عنوان یکی از گیاهان خانگی قابل نگهداری و تکثیر می باشد.
تکثیر این گیاه آسان نیست زیرا به دمای بالا، به مدت طولانی و کنترل محیطی دقیق برای رشد نیاز دارد. بهترین زمان تکثیر اواسط بهار تا اوایل تابستان می باشد. قلمه های ساقه ای به اندازه 15 – 10 سانت را با قیچی باغبانی و یا سرشاخه زنی جداکنید، ابتدا در پودر هورمون ریشه زایی فروبرده و سپس هر قلمه را در گلدان کوچکی حاوی ماسه بادی و یا کمپوست مخصوص قلمه و بذر بکارید. قلمه ها را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و دور از تابش مستقیم خورشید در دمای 21 درجه سانتی گراد به مدت دو ماه یا کمی بیشتر جهت ریشه دهی قرار دهید.
پس از ریشه دهی، کیسه پلاستیکی را بردارید تا گیاه از محیط کنترل شده جدا و در محیط طبیعی به رشد خود ادامه دهد.

نگه داری از درختچه پرتقال زینتی بسیار راحت است و فقط دمای محل نگه داری باید گرم و محیط مرطوب باشد

آب دهی هر 3 روز یک بار مرتب تکرار شود کود دهی هر 20 روز یک بار تکرار شود در برابر نور مستقیم خورشید نباشد

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

جنس ارغوان L.Cercis

نام علمي درختان ارغوان از نام قديم يوناني آن (Kerkis) اقتباس شده است و نام هاي محلي آن در همه جاي ايران ارغوان مي باشد
درختان يا درختچه هايي نسبتاً بلند، با برگهايي كامل به شكل قلب يا كليه هستند. گلها صورتي، ارغواني، درخشان و درخوشه هايي كوچك مجتمع اند. گلها نرماده، كاسه متورم و قوزدار، داراي دندانه هاي كوتاه و جام آنها پروانه آساست. درفش پوشيده در بال ها، نافه خامه درفشي و تيز، نيام مسطح، شكوفا و داراي دوكفه اي است. اين جنس داراي 2 گونه در لرستان، گرگان و نواحي كوهستاني بروجرد است.
گونه هاي معروف و مهم جنس ارغوان
ارغوان داراي گونه هاي متعددي است كه دو گونه آن در ايران ديده مي شود.
ارغوان معمولي Cercis Siliquastrum
اين درخت كوچك بومي اروپا و آسيا است و در جنگل هاي شمال و ارتفاعات متوسط و ميان بند پراكنده است و پائين ترين ارتفاع آن در رستم آباد در 180 متر ارتفاع از سطح دريا مي باشد، در صورتيكه در نوده در 900 متر ارتفاع ديده مي شود و در گرگان بيش از مناطق ديگر انتشار دارد. در درختان كهن سال، گلهاي ارغوان قبل از باز شدن برگ در اوايل ارديبهشت ماه به رنگي يكدست در مي آيد و باغ و چمن را زينت مي بخشد.
گونه معروف جنس ارغوان مي باشد كه به عنوان درخت زينتي كاشته مي شود. اين درخت داراي برگهاي ساده، قلوه اي شكل و گل هايي است مجتمع در خوشه هاي پرگل صورتي و درخشان كه قبل از پيدايش برگها در بهار روي شاخه هاي قديمي ظاهر مي شوند.
Cercis Griffithii ارغوان افغاني
اين درخت ارغوان درپشت كوه و پل دختر لرستان و تنگه ملاوي بين ارتفاعات 1500ـ900 متر از سطح دريا مي رويد و برگهاي آن از گونه ديگر كه در شمال مي رويد كوچكتر است.
ارغوان امريكايي Cercis occidentalis
اصل اين درختچه از ايالت تكزاس واقع در امريكاي شمالي است. در سالهاي اخير به ايران وارد شده و اكنون در باغ هاي مختلف انتشار دارد.
ارغوان کانادائی CERCIS CANADENSIS:
این درختچه بومی امریکای شمالی است و بذر آن را سازمان اکولوزی نوشهر وارد نموده است. رشد آن رضایت بخش می باشد. گلهای آن صورتی است و پایه های آن در باغهای کشور منتشر شده است.
ارغوان چینی CERCIS CHAINENSIS:
این درختچه بومی چین و زاپن می باشد. گلهای آن ارغوانی روشن است و در اواخر اسفندماه و اوایل بهار شکفته می شود و در اواسط فروردین برگهای قلوه ای و نوکدار آن با رنگی سبز روشن ظاهر شده و در اواخر پائیز خزان می کند.
جنس آلبيزيا :
درختاني با چتركروي و گلهايي مجتمع در گل آذين نسبتا درشت و صورتي , سرخ و سفيد هستند . بيشترين گونه هاي اين جنس در كشورها ي بين گرمسيري و در قاره ي قديم ودر اينگا واقع در آمريكاي گرمسيري ميرويد.
مهمترين گونه هاي اين جنس يعني جنس گل ابريشم يا Albizzia:
گونه هاي مختلف گل ابريشم مخصوص نواحي حاره و نيم حاره است و نام لاتين آن بافتخار يكي از دانشمندان علوم طبيعي ايتاليا نامگذاري شده است و دو گونه از اين درخت در ايران وجود دارد .
1- برهان Albizzia lebbek نامهاي ديگر : ابريشم , گل ابريشم , ابريشم هندي , لبخ , لبك , شرين .
منطقه ي رويش : جنوب كشور ( آبادان , خرمشهر , اهواز , بندر عباس )
درختي است زيبا , زينتي , بدون خار , به ارتفاع 5 تا 20 متر كه ساقه و شاخه هايي با پوست سبز روشن دارد . شاخه هاي گسترده ي آن وضع چتر مانند به درخت مي دهند . برگهاي شانه اي مضاعف آن , مركب از برگچه هاي فراوان است . گلهاي سفيد , صورتي و يا سرخ رنگ آن كه به تعداد فراوان بر روي شاخه ها ظاهر مي شوند منظره ي بسيار زيبايي به درخت مي بخشند . ميوه اي نيام , باريك و نازك , مسطح و محتوي دانه هاي بيضوي دراز , برنگ قهوه اي روشن است .
اين درخت بومي آسياي حاره و استوايي است و تاشمال استراليا هم پيش ميرود . درخت زينتي اي كه در باغها ومنازل جنوب كاشته شده است . اين درخت را در خوزستان برهان ناميده اند و از نام عربي آن اقتباس شده است . نام آن در عراق برهام است و در بعضي نقاط جنوب ابريشم ناميده ميشود . در كتابهاي مختلف لبخ و ذقن الباشا ناميده ميشوند . بعضي از مولفين آنرا بغلط چنال ناميده اند .
2-گونه ي شب خسب : Albizzia julibrissin :
نامهاي ديگر : شب خسب , شاقوز , شاقوز دار , هزار برگ (در رشت و لاهيجان ) , بيولي (در مازندران ) , ولولي (ميان دره ) , ويل ولي (شيرگاه ) , شوفس , شوخس (در نور و كجور ) , كشكر (در آستارا ) , pers ابريشم , گل ابريشم (در طهران) , سب خوسدار , درخت گل ابريشم , هزاولك, كرلاك , وولي, ويلي والي , ولوالي , شغوذ دار , در كتب مختلف نيز آغاج (تركي) , وشجره الحرير (عربي ) ناميده اند .
منطقه ي رويش : جنگلهاي شمال , آستارا , طالش , لاهيجان, نور , ميان دره گرگان , ارسبان .
شب خسب درختي است زينتي و آنرا بومي آسيا و آفريقا ي حاره دانسته اند . و
در هر حال در مناطق معتدله گرم آسيا تا ژاپن انتشار دارد و بومي جنگلهاي جلگه اي شمال كشور است . و در آستارا تا 400 متر ارتفاع بالا مي رود و از آستارا و طالش تا لاهيجان و نور و مازندران و مياندره در نزديكي گرگان ديده مي شود ولي در جنگلهاي ارسباران و يا در شرق گرگان داخل نمي شود . قامت اين درخت به 20 وگاهي به22 متر ميرسد و قطرش كمي كمتر از يك مترميرسد
انشعابات چتري شاخه ها, برگهاي مركب شانه اي و گلهاي سفيد و صورتي يا سرخ آن در تير ماه شكفته و برجلوه ي باغ و جنگل مي افزايند . برگهاي آن شانه اي مركب است و در خرداد ماه ظاهر ميشود . اين برگچه ها هنگام شب بسته ميشود و بهمين سبب شب خسب ناميده شده است .
ميوه ي آن در اوايل پاييز ميرسد ودر سال بعد هزاران نهال كوچك در اطراف خود بوجود مي اورد . درخت شب خسب از لحاظ تعليف دام و مصارف روستايي در شمال كشور حائز اهميت است و پوست ساقه هاي يكي دو ساله ي آن قسمتي از علوفه ي زمستاني دامهاي شمال را تامين مي نمايد . ولي زيادي مصرف آن باعث مرگ دام مي شود . شاخه هاي پوست كنده ي آن نيز در مصارف روستايي جاي توفال را ميگيرد .
درون چوب آن آب و رطوبت دوام زيادي دارد . از اينرو مورد توجه روستاييان است و در ساختن كندوهاي عسل محلي نيز مصرف ميشود . خانه هاي چوبي كه در شمال كشور كل جوبي و دارواجن نام دارد از چوب شب خسب تهيه ميشود . . در سالهاي اخير شب خسب در جنگلهاي شمال مبتلا به آفت Fusarium oxysporum شده است .
طبق تشخيص استاد فقيد دكتر منوچهري اين قارچ بريشه ي نباتات حمله نموده باعث خشك شدن درخت ميگردد . و به اين ترتيب بسياري از درختان شب خسب در شمال از بين رفته اند . هر چند كه اين آفت از لحاظ اقتصادي چندان قابل اهميت نيست ولي از لحاظ تغيير محيط و دگر گوني جامعه هاي جنگلي خزر حائز اهميت است . و لذا سازمان جنگلها و مراتع كشور در اواخر سال 1339 تعدادي قلمه هاي ريشه ازارقام مقاوم آن از ايالات متحده آمريكا وارد كرد و در سازمان مطالعات اكولوژي كشت شد . لازم به ذكر است اين مطالعات پس از چندي متوقف گرديد و نتيجه اي از آنها حاصل نگرديد.
شب خسب سرخ Albizzia julibrissin rosen movillf اين شب خسب واريته اي از گونه ي اصلي است و داراي گلهاي سرخ زيبايي است و با گونه ي اصلي در جنگلهاي شمال مخلوط است
Gleditschia:
اين جنس ليلكي نام دارد البته برخي از گياهشناسان معتقدند كه گل ارغوان يك زير تيره مي باشد وجنس ليلكي متعلق به تيرة نخود يا FAM Legominacea مي باشد.
مشخصات گياه شناسي:
اين گياه درختي است خار دار كه در شمال كشور مي رويد. از ديگر نامهاي گياه مي توان ليلكي، لالكي، للكي ولاليك را نام برد.
جنس ليلكي داراي دو گونه ويك واريته مي باشد.
1-Gleditschia Caspica:
اين درخت در نقاط پست ومرطوب جنگل هاي شمال ايزان مي رويد.دامنة انتشار آن محدود به جنگل هاي آستارا تا نور مي باشدوبه شرق و شمال شرقي البرز ذاخل نمي شود.
معمولا در سواحل وميان بندانتشار يافته است وجامعه هاي فرعي آن گاهي جانشين جامعه هاي جنگلي مي شود . بيش از 500 ارتفاع در جنگل بالا نمي رود. تاج درخت باز وپهن وبرگ هاي آن مركب وشانه اي وميوه هاي آن كشيده وعنابي رنگ ودرشت مي باشند.
ساقه وتنة آن داراي خار هاي درشت به طول 15 سانتيمتر مي باشد.برگ هاي مركب آن15-25 سانتيمتر و12-20 برگچة بيضي شكل به طول 2-5 سانتيمتر دارد.
موارد استفاده:
چوب ليلكي خيلي سخت است .در مصارف روستايي براي پاية كندوج(انبار برنج) وپاية بنا به كار مي رود.ميوة سبز آن براي تعليف گاو هاي گوشتي به مصرف مي رسد.وميوة رسيدة آن علوفة زمستاني گاو ها را تشكيل مي دهد. پوست درخت نيز در صورت اجبار به مصرف تعليف مي رسد.
2-ليلكي آمريكايي(Gledischia triancanthos):
اين درخت بومي

ادامه نوشته

درختچه تاغ

گیاهانی خشبی در ختچه ای ویا به اندازه ئ متوسط گوشتی ویا کم وبیش گوشتی بجز توده های کرکی در محل گره ها معمولا بی کرک .ساقه ها مشخصا بند بند برگ ها متقابل مقدماتی وابتدایی یا کاملا رشد یافته .خطی سه گوشه کوتاه یا مستطیلی.گلها کوچک نر ماده یا ماده معمولا در محور برگهای برگه مانندحائل .مولد گلاذین سنبله ای تنک یا متراکم یا پانیکول ها ی گسترده و پهن .قطعات گلپوش 5 تائی .غشایی در حالت میوه تمام قطعات رشد یافته وگسترده با بالهایی در نزدیکی میانه قطعات پرچم ها 5تایی میله های پرچم ها معمولادر قاعده پیوسته روی طبق زیر تخمدا نی متناوب با پرچم های عقیم پرز دار-تخم مرغی .تخمدان با دو تاسه خامه معمولا کوتاه وضخیم.دانه ها افقی .البومین وجود ندارد جنین حلقوی .

1- درختچه یا درختانی شن روی به ارتفاع 1-8 متر .ساقه های مسن با ترکها ی حلقوی .

2- برگهایی فلس مانند با طولی بیشتر از عرض با سیخک فشرده زرد -قهوه ای به طول 0/5 تا1میلیمتر buge ex bosis&buhse H.persicum

۳-برگهای فلس مانند با طول عرضی مساوی بدون سیخکی مشخص H.ammoden dron(C.A.Mey)Bunge ex fezl

۴-درختچه هایی معمولا غیر شن روی به ارتفاع تا100 سانتیمتر یا کمی بیشتر .ساقه های مسن بدون ترکه های حلقوی .گل آذین معمولا متراکم و درانتهای شاخه های جانبی گسترده افقی ودر انتهای شاخه های انتهایی

H.salicornicum(moq) bunge ex booiss

گونه ایست که نسبت به بقیه گونه های گیاهی در امر مبارزه با تثبیت شنهای روان مقاومت و موفقیت بیشتری دارد .

این گیاه از خا نواده اسفنا جیان است و دارای 6 واریته مختلف به شرح زیر است :

1-سیاه تاغ H.aphyllouom

2-تاغ گرد آلودH.recarvum

3-زرد تاغH.ammodemdrom

4-سفید تاغH.persicum

5-H. griffithii

6-H. articulatum

-ساقه های جوان تاغ بند بند و سبز رنگ بوده وبه افیلا معروف است

انواع تا غ ها

سیا ه تاغ HALOXYLON Ammodenderon:

درختچه ای با شاخه های فراوان به ارتفاع تا 100-200سانتیمتر .اغلب کروی شکل باپوست خاکستری مایل به سفید شاخه های سال جاری سبز یا سبز کلمی شونده .طویل نسبتا گوشتی به قطر 5/1تا2 میلیمتر به ساقه فشرده . برگها نامشخص .به فلسهای زگیل مانند متقابل نوک کند تبدیل شده با کرک های کوتاه قاعده ای گلها منفرد در محور برگه های فلسی شکل .روی شاخه های کوتاهی که سر انجام به شاخه های رویشی شکننده تبدیل میشود .برگک ها تخم مرغی پهن -خشن با لبه های غشایی -شفاف پهن هم اندازه گل .قطعات گلپوش خیلی کوچک تخم مرغی با لبه غشایی.کرکی در قاعده با کرک های زیگزاگی .در میوهادر بالا به بالی به اندازه 3/4 طولش تبدیل می شود .بالها تقریبا دایره ای حداقل سه تای آنها در قاعده قلبی .دو تای دیگر گاهی گوه ای .اغلب با صفحه ای به طول 8-10 میلیمتر .خمیده یا گاهی در حالت رسیده مورب ایستاده .لوب های بالای گلپوش میوه دار واگرا .سپس میوه در داخل حفره ای فنجان مانند قرار می گیرد .

میوه سبز تیره -با راس محدب. با غده ای در مرکز و اطراف.

زرد تاغHAGOXYLON Persicum:

درختی به ارتفاع تا 5 cmبا تنه محکم چرو کیده و پوست خاکستری روشن با چوب سنگین شکننده .شاخه های سال قبل مایل به سفید پوشیده با ترکهای حلقوی متراکم شاخه های یک ساله سبز کم رنگ نسبتا سخت شکننده به قطر 1-2mm

درگیاهان جوان راست در گیاهان مسن اغلب سر به زیر .برگها کوچک شده فلس مانند .منتهی به نوک گاهی فشرده به ساقه .گلها منفرد در محور برگها فلس مانند .نوک کند .روی شاخه های معین خیلی کوتاه برگکها تخم مرغی -دایره ای در لبه ها غشایی با ناو کند هم اندازه گل . گلپوش نوک کند غشایی در انتها بال دار بالها تقریبا دایره ای یا تقرییبا کلیوی شکل -نیم دایره ای .معمولا تا حدودی پیچیده -گرد شده و یا درقاعده تقریبا قلبی میوه فشرده شده به قطر2-2/5mm

پراکنش جغرافیایی در ایران:کرمان(غرب هامون جا زموریان شرق دشت لوت )سیستان وبلو چستان (اطراف نصرت اباد حاشیه مرز افغانستان بین کوه ملک سیاه و زابل زاهدان به زابل ) سمنان(منطقه حفاظت شده توران : بین احمد آبادوزمان آباد 2کیلومتری شمال چاه جم 15کیلو متری جنوب شزق طرود چاه جم حسینیان به جندق ) اصفهان (جندق انارک رباط خان غرب طبس 20-30 کیلو متری خور به بیابانک )

پراکنش جهانی :ایران فلسطین مصر سینا .اردن .جنوب عراق .عربستان سعودئ عمان .امارات متحده عربی .ترکمنستان .سرزمین های پست آسیای مرکزی .پاکستان .چین

تراتHaloxylon Salicornicum:

درخچه ای یا نیمه درخچه ای افشان .به ارتفاع 25 تا100cmبا شاخه های یک ساله نا منظم بر خاسته از ساقه های کوتاه چوبی سال گذشته .شاخه های جوان کم وبیش ایستاده .شکننده به رنگ روشن تا سبز کلمی -عاجی رنگ یا به هنگام خشکی زرد مومی . برگها به فلسهای کوتاه سه گوشه وکوچک تبدیل شده .پیوسته فنجانی شکل .با لبه ای غشایی شکل .و کرک های پشمالو در داخل آن .گل آذین افشان .شامل سنبله های پراکنده به طول3-6cm اغلب در انتهای شاخه های اصلی یا جانبی سبز .گلها با دو برگک تو گود تخم مرغی شکل.با قاعده پشمالو .پرچم ها 5 تایی .متناوب با پرچم های عقیم.خامه ها کوتاه کلاله ها دو تایی میوه به همراه بال به عرض7-6mm

پراکنش جغرافیایی در ایران :استانهای خوزستان .بوشهر هرمز گان .بلوچستان .یزد .کرمان .و جنوب خراسان

پراکنش جهانی :ایزان .مصر سینا .فلسطین .اردن .جنوب عراق .کویت .مرکز وشرق شبه جزیره عربستان .افغانستان .پا کستان (3).

مصارف چوب تاغ:

به علت کج ومعوج بودن برای کارهای ساختمانی مناسب نیست ولی بیشتر از آن برای سایبان وچتر استفاده می شود . در کارهای نجاری مصرفی ندارد .هیزم آن خوش سوز ومورد علاقه مردمان اطراف کویر می باشد .

اهمیت از لحاظ چرای دام :تاغ را نمی توان یک گیاه علوفه ای بشمار آورد .ولی در پناه خودمحیط خاصی را ایجاد می کند که گیاهان علوفه ای بهتر بتوانند رشدکنند .در بین انواع تاغ ها تاغ سفید خوشخوراکتر است.و موقع چرای آنها در اواخر پاییز وفصل زمستان شروع می شود.

حفاظت خاک:

ادامه نوشته

سیکاس Cycas

گونه ای از خانواده سیکاداسه Cycadaceae و از جنس سیکاس Cycas میباشد و درخت نواحی استوائی و نیمه استوائی محسوب می شود .

شاید از عنوان این شرح تعجب کرده باشید و بخود بگوئید ، سیکاس Cycas گیاه کوچکی است که در گلدان و در گلخانه تربیت می شود و اطلاق نام درخت به آن صحیح به نظر نمی رسد .

ولی باید به اطلاع خوانندگان گرامی و علاقمندان برسد که این گیاه به بلندی چند متر می رسد و بلندی گونه سیکاس Cycas medica که در ایالت کوئین لاند Queen Land واقع در شمال شرقی استرالیا وجود دارد 20 متر است .

بودائی ها این درخت را نشانه جاودانی Im morteite می دانند .که گونه های مهمی نظیر سیکاس سیرسینالیس C.Circinalis و سیکاس رولوتا C.revoluta به بلندی 10 تا 15 متر و یا تنه خیلی کوتاه مانند سیکاس رومفی C.rumphii و سیکاس توآرسی C.thouarsii دارند .

این درخت در جنوب ژاپن در جزیره ماداگاسکار در آندونزی ، در هندوستان و در سریلانکا ( سیلان) و استرالیا وجود دارد .

درخت سیکاس Cycas در هیچ جا بطور انبوه و زیاد وجود ندارد بلکه به شکل دسته های کوچک در سواحل دریا دیده می شوند .

سیکاس Cycas با نگاه اول شبیه به درختان خانواده نخلها به نظر میآید و در قدیم آن را از خانواده نخل ها میدانستند و لینه Linne گیاهشناس مشهور نام علمی آن را ابتداء لینه Linne که از نام محلی نخل کوسکا Kuscas گرفته شده تعیین کرد و سپس آن را جزو طبقه سرخس ها ( به علت شباهت برگهای فنر مانند سرخس در موقع بازشدن ) دانست .

ولی حقیقت این است که سیکاس گیاه خاصی است و دردنیا کمتر خانواده هائی ازگیاهان با آن شباهت و قرابت دارند .

درخت سیکاس Cycas به حالت وحشی در ماداگاسکار وجود دارد .

ولی در قاره آفریقا از این درخت بطور وحشی دیده نمی شود .

و این امر می رساند که در موقع پیدایش این گیاه در این جزیره فاصله بین این جزیره و قاره آفریقا وجود داشته که متعلق به دوره زمین شناسی تریاس یعنی در حدود 35 میلیون سال پیش است .

زیرا دانه سیکاس Cycas نمی تواند از راه دریا به خشکی یعنی ماداگاسکار برسد . چون دانه ها در مدت زمان کمی که روی آب بمانند نیروی نامیه خود را از دست می دهند .

در استرالیا نیز این گیاه بطور وحشی وجود دارد .

تنه این درخت از بقایای دمبرگها تشکیل شده ، سنگین و به مقدار کمی خشبی است و قسمت نزدیک به سطح زمین آن بسیار محکم است .

در داخل تنه یا مغز آن مایع چسبنده و لزجی وجود دارد که ماده غذائی خوبی را تشکیل می دهد .

در روی تنه اصلی گاهی انشعاباتی بخصوص در درخت نر بوجود می آیند .

سیکاس Cycas درخت دو پایه ای است ( پایه نر و پایه ماده ) و پایه نر دارای کیسه محتوی گرده گل و گیاه ماده دارای تخمدان است .

برگهای پایه نر کوتاه ، پهن و کلفت بوده و در سطح زیر آن چندین کیسه گرده وجود دارد که بوسیله یک شکاف طولی مقدار بسیار زیادی گرده گل به خارج می ریزند .

برگهای پایه ماده مسطح است و از کرکهای خرمائی رنگ پوشیده شده و در سطح بالائی آنها شرابه ای انگشت مانند یا دندانه دار می باشد .

در حاشیه دو طرف مسطح دارای برگهای پایه ماده یک تا پنج تخمدان وجود دارند .

برگهای بارخیز در آغاز رویش بهم فشرده بوده ولی بعدآ از هم فاصله می گیرند و بالاخره برگهای حاوی انتهای تنه درختانی که دارای برگهای بارخیز هستند به رشد خود ادامه داده و تولید برگهای جدیدی گرداگرد انتهای گیاه می نمایند و هرساله برگهای جدیدی به همین شکل ظاهر می شوند .

طول برگهای سیکاس Cycas ممکن است به دو متر برسد و رنگ آنها سبز تیره می باشد .

عرض برگها نسبت به گونه سیکاس Cycas فرق می کند. به ترتیب که گونه سیکاس سی انسیالیسCiecinalis دارای پهنه برگ کم عرض و گونه سیکاس رولوتا C.revoluta دارای برگ نوک تیز یا نیزه ای میباشد .

برگهای قدیمی پس از 3 تا 5 سال ( در شرایط عادی ) زرد شده و می افتند . ( در سیکاس های زینتی باید برگهای زرد شده را قطع کرد ) برگهای پایه نر در گونه سیکاس رومفی C. rhumphlii به رنگ زرد روشن بوده و در موقع گل دادن بوی نامطبوعی پخش می کند .

و رومفیوس Rumphius طبیعی دان قرن هفدهم که این گونه به نام او مشخص گردیده ، گفته است که تحمل وجود چنین گیاه بدبوئی بسیار مشکل است .

گشن گیری ( تلقیح) :

چند گرده گل پایه نر به علت وجود قطرات مایع چسبنده روی تخمدان قرار میگیرند و سپس داخل تخمدان شده و سبب تلقیح تخم میگردند و پس ازمدتی تولید دانه ای به رنگ قرمزروشن یا نارنجی تیره میشود .

قشر خارجی دانه که کم و بیش گوشتی می باشد قشر داخلی سفت سنگ مانندی را می پوشاند که داخل آن که اصطلاحا آنرا نَرَکی داخلی یا ( آندوسپرم Endosperme ) می نامند دارای تعدادی کروموزوم (n)است که پس از رسیدن دانه تامین غذائی مورد نیاز جنین را می نماید و از پوستک چوب پنبه ای پوشیده شده است داخل آن تخم قرار دارد و قسمتی از لپه های آن اغلب بهم چسبیده اند .

معمولا اندازه دانه ها از گردو بزرگتر نیست ولی در گونه سیکاس توآرسی C.thouarsii که ویژه ماداگاسکار است دانه ها به بزرگی تخم غاز می رسند .

اگر بیش از یکسال از رسیدن دانه ها نگذشته باشد دانه ها به آسانی می رویند .

در آغاز رویش کلاهک انتهای ریشک پوسته را شکافته و ریشه خارج شده و بطرف زمین متوجه میشود . ولی لپه ها در داخل دانه میمانند و از مواد غذائی موجود در دانه تغذیه می کنند و این عمل سبب رشد گیاهک شده و به زودی اولین برگ ظاهر می شود .

نکته بسیار جالبی که در اینجا می توان به اطلاع خوانندگان عزیز رسانید این است که ریشه های ویژه این گیاه در زیر ریشه های عادی قرار دارند و گروه ریشه های گوشتی دوشاخه ای ، انگشتی شکل با منظره مرجانی تمایلی به رشد به طرف پائین ندارند و با جلبکهای آبی رنگ ، مانند ، آنابنا همزیستی دارندو اگر این ریشه ها قطع شوند برگهای جوان به خوبی رشد خواهند کرد .

آب و هوا و خاک :

بطوریکه توضیح داده شد درخت سیکاس Cycas آب و هوای استوائی و نیمه استوائی را دوست دارد . و رویش آن در مناطق معتدله با زمستانهای سرد باید در محلهای نسبتا گرم و گلخانه انجام شود .

این گیاه در تابستان به آب زیاد و منظم احتیاج دارد و مشروط بر اینکه گلدان طوری قرارر داده شود که آب از ته آن به آسانی خارج شود و در زمستان نباید گلدان را در سینی یا ظرف دیگری قرار داد که آب در زیر گلدان راکد بماند در غیر این صورت سیکاس زرد می شود .

این گیاه به خاک قوی که در عمق زیاد نرم باشد احتیاج دارد و بهترین خاک مخلوطی از ماسه و رُس و خاک برگ پوسیده است .

موارد استفاده از سیکاس :

توجه : قسمتهای مختلف این گیاه دارای سمیت کمی می باشند .

ولی بومیان با علم به این موضوع به خود تلقین می کنند که سم اگر بمقدار کم مصرف شود خاصیت درمانی دارد .

1 – برگهای این درخت که گاه به عنوان مواد غذائی مورد استفاده قرار می گیرد نسبتا سمی بوده ولی در جزایر کئی Kei و ملوک Maluques برگهای جوان را می برند و بعنوان سبزی می خورند .

2 – میلیونها برگ این درخت ( گونه سیکاس رولوتا C.revoluta ) از ژاپن به کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی صادر و فروخته می شوند و در تاج گلهای روی قبور مردگان و عید آخرین یکشنبه قبل از عید پاک مورد استفاده قرار می گیرند .

3 – بومیان از دانه و آرد حاصل از مغز بعنوان آرد ساکو Sagous ، درخت سیکاس پس از خشک کردن ، شستن و گرم کردن استفاده می کنند .

4 – از دانه های این گیاه پس از پختن به عنوان دارو استفاده می شود .

5 – بومیان جزیره ملوک در قدیم دانه های این گیاه را پس از خشک شدن آسیاب کردن و پختن به صورت سوپ در مراسم عزاداری میخوردند.

6 – ساکنین جزایر ، سلب مایع بدست آمده از پختن دانه این گیاه را به بچه های خود می خوراندند تا از شیطنت آنها که مانع فعالیت و آزادی عمل درکارشان می شوند راحت شوند .

7 – سیکاس Cycas درمناطق معتدله به عنوان گیاه زینتی در منازل و باغات وگلخانه ها پرورش داده میشود .

بیماریها و آفات :

تا کنون بررسیهای لازم در مورد آفات و بیماریهای این گیاه بعمل نیامده ، ولی از لحاظ فیزیولوژیکی معلوم گردیده که در روی برگ بعضی از سیکاس های موجود در باغات و منازل لکه های کوچک گرد سفید یا زرد رنگ مشاهده می شود که علت آن را کمی مقدار فسفر خاک می دانند .

ولی هنوز در ایران بررسیهای علمی درباره این گیاه به عمل نیامده است و در کتب خارجی نیز توضیحاتی در این خصوص داده نشده است .

تکثیر :

زیاد کردن سیکاس Cycas به دو روش کاشتن بذر و یا قلمه زدن امکان پذیر است :

الف – کاشتن بذر : زیادکردن این گیاه بوسیله کاشتن بذر رسیده آن میسر است .

ب – قلمه زدن : اگر قسم

ادامه نوشته

پاپیتال

خانواده : ARALIACEAE
نام انگليسي : IVY
پاپيتال گياه پوششي و هميشه سبزي است كه داراي ساقه هاي دائمي چوبي و بالا رونده چسبنده ميباشد. زيستگاه اوليه آنها اروپا، آسيا و شمال آفريقا بوده است. اين گياه هميشه در بيشه ها، پرچينها و محلهاي سايه رشد كرده و براي پوشش ديوارها و فنسها ايده آل ميباشد.
انواع مختلف پاپيتال داراي برگهايي بزرگ يا كوچك با بريدگيهايي در حاشيه هستند كه پس از بلوغ تغيير شكل داده، فاقد لب، تيره رنگتر و ضخيمتر ميگردند ، هم چنين جوانه هاي گياه نيز سختتر ميشوند. رنگ برگها از سبز تيره تا سبزمايل به خاكستري و يا برگهاي ابلق «سبز و زرد» بسته به واريته گياه تغيير ميكند. به طور كلي نسبت به شرايط محيطي داراي قدرت سازگاري بالايي ميباشد و در حرارت بالا و پايين و روشنايي كم و زياد ميتواند رشد كند. آن دسته از پاپيتالها كه برگهاي ابلق دارند، نسبت به سرما و خسارات ناشي از باد متحمل تر ميباشند. انواع ضعيف پاپيتال را ميتوان در گلخانه و محيط هاي بسته پرورش داد.
اين گياه پوششي تا هنگاميكه در كنار يك مانع عمودي قرار نگيرد بالا نميرود. اگر مانع عمودي يك درخت باشد بهتر است از بالاروي پاپيتال جلوگيري نمود و يا اينكه به صورت كنترل شده آن را هدايت كرد زيرا تجمع آن روي تنه درخت سبب خشك شدن درخت ميگردد.
رشد اين گياه در ابتدا كند ميباشد، در عين حال انواع ابلق آن نسبت به سبز رشد كمتري دارند. اوايل تا اواسط پاييز زمان گلدهي پاپيتال ميباشد. گلهاي آن به صورت نامشخص به رنگ سبز مايل به زرد و نيمه كروي با بويي مشابه بوي عسل ميباشند. اين گلها تا هنگاميكه گياه 10 ـ 5 ساله نشده است، ظاهر نميشوند. ميوه هاي آن سمي بوده و توسط پرندگان جابجا ميشوند.
نيازها
محل مناسب : محيطي نيمه سايه يا سايه بر روي ديوارهاي شمالي و شرقي مناسب است اما ديواره هاي جنوبي روشن «آفتابگير» براي اين گياه بسيار گرم است. انواع پاپيتال كه داراي برگ سبز هستند قادر به تحمل محيط هاي سايه شديد ميباشند، در حالي كه انواع ابلق آن طالب نور بيشتري هستند و در نور آفتاب رنگ زيباتري دارند.
انواع مختلف خاكها را به شرط آن كه زهكش خوبي داشته باشند تحمل ميكنند اما در خاكهاي غني و آلي سريعتر ريشه دواني مينمايند. خاك با اسيديته بين 7 ـ 6 براي آنها مناسب است اما اغلب پاپيتالها در شرايط كمي قليايي نيز رشد ميكنند.
پاپيتال اگر به خوبي استقرار يافته باشد ميتواند شرايط كم باران و درجه حرارت بالا را براي مدتي تحمل كند اما اگر آبياري عميق صورت گيرد رشد گياه بهتر و انبوه تر خواهد بود. بهتر است فواصل آبياري طوري تنظيم شود كه خاك رطوبت متعادلي داشته باشد (يعني در فصل تابستان دور آبياري را كوتاه و در پاييز و زمستان زياد نماييد). بايد به اين نكته توجه داشت كه خشكي بيش از حد باعث كندي رشد و آبياري زياد سبب زردي برگها و ريزش آنها ميگردد.
تكثير و مراقبت : در تمامي فصول سال ميتوان نسبت به تكثير پاپيتال از طريق تهيه قلمه سبز اقدام نمود، اما بهترين زمان قلمه گيري از اواخر مرداد تا اواخر مهر ميباشد. قلمه هاي تهيه شده را بايد در مخلوط پيت و ماسه در مكان گرم و سايه قرار داد تا ريشه دهند (بين 4 تا 6 هفته) سپس آنها را جابجا نمود. بهترين زمان انتقال آنها به زمين اصلي از پاييز تا بهار است. عمليات هرس آنها را ميتوان در بهار و تابستان انجام داد.
پاپيتال به مراقبت خاصي نياز ندارد اما ميتوان رويشهايي را كه به سمت بيرون رشد كرده و فرم كلي گياه را بر هم زدهاند از بيخ قطع نمود، به ويژه در شهرها كه بر اثر غبار و دود برگهاي آن كثيف ميشوند گاهي هرس شاخه هاي قديمي باعث حذف برگهاي كثيف ميشود.
هرس : اين گياه به هرس خاصي نياز ندارد اما در گياه جوان، شاخه ها و ساقه هايي را كه ضعيف به نظر ميرسند حذف مينمايند تا رويشهاي قويتري رشد كنند. پس از تثبيت گياه نيز هر از چندگاهي آن را سر شاخه زني نماييد تا رشد آن كنترل شود. اما هيچگاه حذف شاخه ها و ساقه ها را تا محل ساقه هاي مسن تر از 4 تا 5 سال انجام ندهيد زيرا ساقه هاي با اين سن، بسيار كند تجديد حيات مينمايند. در مورد انواع ابلق نيز به محض ظهور شاخه هاي سبز يك دست آنها را حذف نماييد چرا كه اين شاخه هاي سبز مقاوم تر هستند و اگر حذف نگردند، غالب شده و به تدريج شاخه ابلق در روي گياه ديده نميشود. در مناطقي كه احتمال نشستن گرد و غبار بر روي شاخه و برگ اين گياه وجود دارد نيز هر چند وقت يكبار گياه را سرشاخه زني نماييد.
اگر هدف شما از هرس، جوان نمودن يك گياه پير و نافرم است تمام شاخه ها و ساقه هاي گياه را در راستاي تكيه گاه به طور عمودي نگاه داريد و به كمك جاروي دستي آن را تميز نماييد و شاخه هاي اضافي را حذف نماييد . در طول مدت يك ماه يا در همين حدود شاخه هاي برهنه به وسيله برگهاي سبز و تازه پوشيده ميشوند.
به منظور تنديس سازي بوسيله پاپيتال بايد انواعي را كه واجد برگهاي ريز هستند انتخاب نمود و بر روي اشكال از پيش انتخاب شده هدايت كرد و پس از مدتي گياه كاشته شده فرم يك درختچه را ميگيرد.
انواع گونه هاي آن عبارتند از :
معرفي گونه ها
1ـ Hedera helix “Pedata”
برگهاي اين گونه 5 لوبي، همانند پاي مرغ، به رنگ سبز ـ خاكستري متاليك با رگههاي سفيد ـ خاكستري ميباشد. اين گونه براي پوشش زمين مناسب نميباشد. ارتفاع آن به 4 متر (2 فوت) ميرسد.
ويژگيها: محيط نيمه سايه و خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به سرما بسيار مقاوم است (تا 15ـ درجه سانتيگراد)

2ـ Hedera helix “Gracilis”
اين گونه داراي برگهايي با لوبهاي نوك تيز به رنگ سبز تيره ميباشد كه در زمستان تا حدودي ارغواني ميشود. اين گونه براي پوشش زمين مناسب نميباشد . ارتفاع و ميزان گستردگي آن 5 متر (15 فوت) است.
ويژگي ها: محيط نيمه سايه و خاك بازهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما نيز بسيار مقاوم است (تا 15 ـ درجه سانتيگراد) .
3ـ Hedera helix “Woener”
برگهاي آن داراي لوبهاي ضخيم سبز خاكستري با رگه هاي كمرنگ بوده كه در زمستان ارغواني ميشوند. اين گونه براي ديوارهاي شمالي و شرقي بسيار مناسب است. ارتفاع آن به 4 متر (12 فوت) و ميزان گستردگي آن به 3 متر (10 فوت) ميرسد.
ويژگيها: محيط نيمه سايه و خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما بسيار مقاوم است (15 ـ درجه سانتيگراد) .
4ـ Hedera helix“ Nigra”
برگهاي اين گونه بسيار متراكم و كوچك و به رنگ سبز تيره هستند كه در زمستان ارغواني مايل به سياه ميشوند. اين گونه براي ديوارهـاي شـمالي كوتاه مناسـب است. ارتفـاع و ميزان گستـردگي آن به 2/1 متـر (4 فوت) ميرسد.
ويژگيها : محيط نيمه سايه و خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما بسيار مقاوم است (تا 15 ـ درجه سانتيگراد).
5ـ Hedera helix “Atropurpurea”
برگهاي آن بسيار متراكم ، 5 لوبي و به رنگ سبز تيره ميباشد كه در زمستان ارغواني ميشوند. اين گونه براي ديواره هاي سايه مناسب است. ارتفاع آن به 4 متر (12 فوت) و ميزان گستردگي آن به 5/2 متر (8 فوت) ميرسد.
ويژگيها: محيط نيمه سايه و خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما بسيار مقاوم است (تا 15 ـ درجه سانتيگراد) .
6ـ Hedera helix “Adam”
برگهاي آن متراكم و كوچك و به رنگ سبز روشن ميباشند كه حاشيه آنها كرم مايل به زرد است. در گلخانه به صورت مداوم رشد ميكند و اگر در فضاي باز كاشته شوند امكان دارد در زمستان آسيب ببيند كه خسارت آن جبران پذير است. ارتفاع آن به 2/1 متر (4 فوت) و ميزان گستردگي آن به يك متر (3 فوت) ميرسد.
ويژگيها : نور پسند بود و آفتاب كامل و خاك بازهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما نيمه مقاوم است (تا صفر درجه سانتيگراد را تحمل ميكند).
7ـ Hedera helix “Eva”
برگهاي آن كوچك سه لوبي به رنگ سبز مايل به خاكستري با حاشيه كرم ميباشد. در گلخانه به طور مداوم رشد ميكند. در صورتيكه در فضاي باز كاشته شود ممكن است در زمستان آسيب ببيند كه ضايعات آن جبران ناپذير است. اين گياه براي ديوارهاي گرم مناسب است. ارتفاع آن به 2/1 متر (4 فوت) و ميزان گستردگي آن به يك متر (3 فوت) ميرسد.
ويژگيها : آفتاب كامل به همراه خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما مقاومت نسبي دارد و تا 5ـ سانتيگراد را تحمل ميكند.
8ـ Hedera helix “Anne Marie”
برگهاي اين گونه در اندازه متوسط 6 لوبي به رنگ خاكستري مايل به سبز روشن با حاشيه كرم ميباشد. اين گياه اغلب در گلخانه و به عنوان گياه آپارتماني كشت ميشود و در فضاي باز در زمستان آسيب ميبيند كه ضايعات آن جبرانناپذير است از آن ميتوان در محيط هاي سرپوشيده استفاده كرد. اين گونه براي ديوارهاي گرم مناسب است. ارتفاع آن به 2/1 متر (4 فوت) و ميزان گستردگي آن به يك متر (3 فوت) ميرسد.
ويژگيها : آفتاب كامل به همراه خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما مقاومت نسبي دارد و تا دماي 5ـ درجه سانتيگراد را تحمل ميكند.
9ـ Hedera helix “Galcier”
برگهاي آن مثلثي به رنگ نقرهاي، سبز مايل به خاكستري با يك حاشيه سفيد باريك ميباشد. اين گونه براي پوشش زمين و ديـوارها مناسب است. ارتفـاع آن به 3 متر (10 فوت) و ميـزان گستردگي آن به 2 متر (6 فوت) ميرسد.
ويژگيها: آفتاب كامل و خاك با زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما بسيار مقاوم است (تا 15 ـ درجه سانتيگراد) .
10- Hedera helix “Heise”
برگهاي اين گونه كوچك به رنگ سبز خاكستري با رگه هاي كرم ميباشد. اين گونه جهت پوشش زمين و محوطه هاي سرپوشيده و بسته مناسب است. ارتفاع آن به 30 سانتيمتر (12 اينچ) و ميزان گستردگي آن به 60 سانتيمتر (24 اينچ) مي رسد.
ويژگي ها : محيط نيمه سايه با خاك زهكشي خوب را ترجيح ميدهد و نسبت به كاهش دما مقاومت نسبي دارد و تا دماي 5 ـ درجه سانتيگراد را تحمل ميكند.
پيشنهادها و توصيه هايي به منظور استفاده از پاپيتال در طراحي :
متاسفانه در اغلب موارد ديده ميشود كه گياه پاپيتال پس از كاشت به حال خود رها ميشود و به همين علت پس از مدتي زيبايي خود را از دست داده و محل مربوطه كاملاً نماي يك محيط به حال خود رها شده را پيدا ميكند در صورتي كه اگر به هنگام كاشت به نكاتي چند از جمله موارد ذيل دقت نماييم نتيجه بسيار خوب و مثبتي خواهيم داشت :
1ـ با توجه به هدف خود گونه و واريته مناسبي را انتخاب نماييم . (هدايت روي ديوار، گياه پوششي، هدايت بر روي كنده و ...) . (به معرفي گونه هاي پاپيتال مراجعه شود)
2ـ شرايط محل را بررسي نماييم. (از نظر ميزان نور، دلگيري محل و ...)
ايده هايي براي طراحي كاشت با پاپيتال
يك طرح ساده :
گوشه اي از طرح را كه در سايه قرار دارد ميتوان با كمك پاپيتال پر نمود اما به شكلي مرتب، براي اين منظور ميتوان چند تكه كنده درخت، تعدادي تل خاك و يا حتي نيمكت هاي كهنه و قديمي را با در نظر گرفتن مساحت محل مربوطه داخل طرح گنجاند تا به اين ترتيب بتوان اختلاف سطح ايجاد نمود. سپس پاپيتالها را به فاصله 45 سانتيمتر از يكديگر ميكاريم. پس از مدتي پاپيتالها رشد كرده و فضاي مربوطه را پر ميكنند و در عين حال روي اجزاي استفاده شده در طرح (كنده، نيمكت و ...) را پوشانده و نمايي از چند تنديس را در مجموعه تداعي مينمايند.
گياه پوششي :
از گياه پاپيتال ميتوان به عنوان يك گياه پوششي استفاده كرد. گياهان پوششي اين حسن را دارند كه اولاً، زمين را ميپوشانند و در نتيجه زمين برهنه نمي ماند. دوماً ، از رويش علفهاي هرز جديد جلوگيري ميكند البته بايد توجه نمود كه گياهان پوششي نمي توانند از رشد گياهان هرز استقرار يافته جلوگيري نمايند.
آلاچيق و سايبان :
از گياه پاپيتال ميتوان براي ايجاد آلاچيق يا سايبان استفاده نمود به عنوان مثال در نقاطي از پارك كه صندليهايي براي استراحت و يا ميز و صندليهايي براي شطرنج تعبيه شده اند و احياناً از سايه كافي برخوردار نيستند با ايجاد يك اسكلت (فلزي، سنگي، آجري يا چوبي) و سپس هدايت پاپيتال بر روي آن سايبان ايجاد نمود.
پرورش بر روي ديوار
گياه پاپيتال را مي توان روي ديوار هدايت نمود. از انواع اين جنس كه براي پرورش روي ديوار مناسب ميباشدHedera canariensis “Galcier de marengo” است كه رشد سريع دارد و برگهاي آن واجد لكه هاي بي شكل نقره ا ي ميباشد، در مقايسه با ساير گياهان اين جنس مقاومت كمتري دارد اما اگر قبل از فصل يخبندان هرس شود به خوبي تجديد حيات نموده و رشد ميكند.
پرورش (هدايت) بر

ادامه نوشته

سرو ابرکوه سرسبز 5 هزارساله
خشتي ترين روياي خاک ايران ، يزد، نگيني چند هزار ساله سبزي را در آغوش گرفته است که يادگار سالها همزيستي با مردمان سرزميني است که مي دانند طبيعت يعني زندگي و زندگي با سرو يعني زندگي با زيبايي.
کوير ابرکوه را که درمي نوردي ، به پيرترين ساکن کويرهاي جهان خواهي رسيد. سرو 5هزار ساله ابرکوه را اگر مسن ترين موجود زنده جهان بناميم ، چندان به بيراهه نرفته ايم.
به ياد مي آورم کنفسيوس ، فيلسوف معروف چيني در جايي گفته است : «براي آسودگي يک ماه سبزيکاري کنيد. چنانچه خواهان يک سال راحتي هستيد، برنج بکاريدو اگر مي خواهيد عمري با آسايش زندگي کنيد، درخت بکاريد».
معماي چندين هزار ساله يک درخت آن هم در قلب ايران که خود نيز در مرکز ثقل جهان واقع شده است ؛ به چه حل خواهد شد در حالي که همه سرو ابرکوه را نمادي از ايران و کاشته شده از سوي زرتشت مي پندارند.
در ايران باستان ، کاشتن درخت از اهميت بسيار بالايي در طبقات مختلف جامعه برخوردار بوده است. در نگاره ها و آثار باستاني مانند حجاري هاي دوره هخامنشي در تخت جمشيد، نماد درخت و به طور خاص ، سرو آورده شده است.
در فرهنگ زرتشتيان آمده است : سرو به دليل آن که درختي هميشه سبز است ، همواره در ايران اهميت خاصي داشته است و سرو 5هزار ساله ابرقو نيز که آن را سرو زرتشت مي نامند، نمادي از همين امر به شمار مي رود.
غير از نگاره ها و حجاري ها در پارچه بافي ها هم به گونه اي گياه ، درخت و همان سرو خميده که بعدها در فرهنگ ايراني ترمه ناميده شده ، ديده مي شود. سرو ابرقو در ديگر هنرهاي ايراني نيز به چشم مي خورد.
مينياتور بهترين مجال براي شناسايي اين درخت کهنسال است که به شکلي منحصر به فرد در آثار هنرمندان اين مرز و بوم جلوه کرده است. سرو ابرقو، اين نگين سبز کوير ايرانيان در تمامي جهان به عنوان نمادي از زندگي و زيبايي معرفي شده است.
اين در حالي است که در کشور ما بسياري حتي از وجود اين جاذبه مسلم گردشگري بي خبرند. چندي پيش ، دانشمنداني از ژاپن و روسيه پس از بازديد از سرو ابرقو عمر آن را تا 8000 سال برآورد کردند؛ اما الکساندر روف ، دانشمند روسي عمر اين درخت را ميان 4000تا 4500سال برآورد کرده است.
حمدالله مستوفي هم در کتاب نزهت القلوب که در سال 740هجري قمري تاليف شده است ، درباره اين سرو آورده است : آنجا سروي است که در جهان شهرتي عظيم دارد. چنانچه سرو کشمير و بلخ شهرتي داشته و اکنون اين از آنها بلندتر و بزرگ تر است.
حتي برخي مورخان پارا فراتر نهاده و معتقدند نهال اين درخت را يافث ، پسر نوح کاشته است. اختلاف نظر بسيار و درباره چند هزار سال سن اين زنده ترين موجود تاريخ دنيا هم نمي تواند از اهميت اين جاذبه گردشگري کشورمان بکاهد.
پيرترين موجود زنده دنيا با 25متر ارتفاع ؛ 18متر محيط و 5/11 متر اندازه دور تنه در قلب ايران آرام آرام زندگي مي گذراند. با اقداماتي نظير آفت کشي و آزادسازي حريم اين سرو تاريخي که سال گذشته از سوي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان يزد صورت گرفته است اکنون سرو 5هزار ساله ابرقو براحتي مي تواند نفس بکشد.
نگين سبز کوير ايران اين روزها به بار نشسته است تا در عين کهنسالي نشانه ديگري از زايش و باروري به نمايش بگذارد. سرو کهنسال کشورمان نياز به مراقبت بيشتري دارد، شايد توجه بيشتر به اين جاذبه گردشگري در دل کوير ايران بتواند روزي آن را به عنوان قلب گردشگري تفريحي و يا حتي گردشگري علمي در ژرفاي کوير تبديل کند.
سرو چند هزار ساله اکنون منتظر نگاه درست ميراث داران فعلي خويش است که بيش از چند سال عمر نخواهند کرد.

با شناسائي 14 پايه درختان دير زيست ديگرتعداد اين درختان ارزشمند در استان يزد به 38 پايه رسيد.
اين آمار بر اساس آخرين مطالعه انجام شده از سوي گروه تحقيقات اكوفيزيولوژيكي موسسه تحقيقات جنگل و مرتع سازمان جنگلها ، مراتع و آبخيزداري ارائه شده است .
اكثر درختان دير زيست در استان يزد بين 800 تا 1500 سال عمر دارند كه علاوه بر اينكه جزء مهمترين ذخاير ژنتيكي گياهي به شمار مي روند مورد توجه گردشگران داخلي و خارجي و علاقه مندان به طبيعت محسوب مي شوند .
در سال گذشته سرو 4500 ساله شهرستان ابركوه بعنوان يكي از مشهورترين درختان دير زيست از سوي شوراي عالي محيط زيست به عنوان ميراث ملي و طبيعي كشور به ثبت رسيد .
از مهمترين درختان كهنسال استان مي توان به چنار كرخنگان شهرستان خاتم ، چنار باجگان بافق ، سرو منگ آباد مهريز ، سرو چم در شهرستان تفت ، سرو و چنار چك چك در اردكان ، سرو خرو طبس ، درختان كنهسال بنه و زبان گنجشك در نقاط مختلف نام برد. در گزارش موسسه تحقيقات جنگل و مرتع اعتقادات و باورهاي مردمي از دلايل حفظ درختان دير زيست عنوان شده است بسياري از اين درختان براي مردم مقدس بوده و با داستان ها و افسانه هاي متعددي در آميخته است .
به عنوان مثال درخت سرو خرو در شهرستان طبس با قدمتي حدود 4 هزار سال از تقرب خاص نزد اهالي برخوردار است .اهالي محل شب هاي جمعه در آن چراغي مي افروزند و به آن پارچه بسته و مراد خود را طلب مي كنند. چنار چك چك 1400 سال سن دارد و از نظر زردشتيان بسيار مقدس است ، اين درخت تا كنون د و مرتبه تحت تاثير ريزش كوه شكسته و مجددا روئيده است . اهالي روستاي همجوار با چنار تنگ چنار مهريز اعتقاد دارند اين درخت هر هزار سال يكبار خود به خود آتش مي گيرد و خاموش مي شود و براي دومين بار حدود 20 سال پيش درخت آتش گرفته است .
درخت ارس باجگان در شهرستان بافق نيز بسيار مورد احترام اهالي است ، در ميان مردم شايع است كه نجاري جهت ساختن دار قالي اقدام به بريدن تعدادي از شاخه هاي درخت نموده كه به گفته اهالي جرم و خون كه احتمالا صمغ درخت بوده ترشح كرده كه نجار با تداعي مقدس بودن درخت از بريدن آن صرف نظر كرده است .
سرو دربيد يزد نيز مورد توجه مردم است و اهالي منطقه جهت بر آورده شدن حاجات خود نخ هاي رنگين به آن آويزان مي كنند .
از چوپ چنار تلكين آباد نيرو زبان گنجشك ميبد نيز براي ساختن تابوت بزرگي به نام نخل استفاده شده كه در عزاداري امام حسين (ع) بهره برداري مي شود و از درختان مقدس به شمار مي رود .
بنا به اظهار كارشناسان تعدادي از درختان دير زيست بواسطه بر هم خوردن اكوسيستم طبيعي و مديريت نادرست در معرض خطر نابودي قرار گرفته اند .
فرو افتادن سرو فيروز آباد صدوق با 1700 سال سن در توفان خرداد سال 1382 نمونه اي ازين دست به شمار مي رود اين درخت باشكوه بر اثر وزش طوفان و بواسطه عدم مراقبت صحيح و علمي از ناحيه تنه شكسته شد و از بين رفت .
عضو موسسه تحقيقات جنگل و مرتع سازمان جنگلها مراتع و آبخيزداري معتقد است مديريت نادرست و اجراي پروژه هاي عمراني نظير محوطه سازي ، آسفالت و خانه سازي در مجاورت درختان دير زيست بقاي اين درختان را در استان يزد تهديد مي كند .
دكتر سودابه كروري گفت درختان كهنسال طي قرن ها موانع اكولوژيك و تنش هاي نامساعد محيطي را پشت سر نهاده اند ليكن در صورت عدم حمايت مادي و معنوي به صورت جدي تهديد مي شوند .
وي تاكيد كرد بر اساس تحقيقات انجام شده تمام سروهاي كهنسال موجود در استان يزد از يك پايه مادي بوده بدين معني كه از يك درخت تكثير شده اند و اين امر با تفكرات ايرانيان باستان مطابقت دارد .
وي خاطر نشان ساخت درختان دير زيست مانند تمام موجودات زنده روند تكاملي پيچيده اي را تا شرايط موجود طي كرده اند كه از نظر ملي و طبيعي با حفظ ابنيه تاريخي كشور برابري مي كنند . بر اساس پيگيري هاي انجام شده برخي از درختان كهنسال نظير سرو منگ آباد مهريز ، سرو خرو طبس و چنار كرخنگان شهرستان خاتم داراي پلاك ميراث فرهنگي هستند .
در همين حال مد

ادامه نوشته

کشاورزی دقیق

Precision farming

كشاورزي دقيق كه گاهي آن را كشاورزي خاص مكاني نيز مي نامند، يك نوع نگرش جديد در مديريت مزرعه است

كشاورزي دقيق يك استراتژي مديريتي است كه جزئيات و اطلاعات مربوط به هر قسمت از مزرعه را به كار گرفته و مديريت دقيقي بر نهاده ها اعمال مي كند. در اين نوع سيستم اطلاعات نوع خاك و کیفیت توليد هر قسمت كوچك از مزرعه جمع آوري شده و مقدار نهاده متناسب با آن قسمت بصورت بهينه بكار برده مي شود. فلسفه ای كه كشاورزي دقيق بر آن استوار است اين است كه براي افزايش بازده اقتصادي و كاهش آلودگي محيط زيست، نهاده هاي كشاورزي و مواد شيميايي مصرفي همچون كودهاي شيميايي، آفت كشها و علت كشها دقيقا به همان ميزان مورد نياز هر بخش كوچك از مزرعه بكار برده شود، نه بيشتر و نه كمتر.

منبع : مرکز مقالات کشاورزیAKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

مطالبی راجع به تراکتور

ریشه لغوی واژه تراکتور یک کلمه خارجی است. و معنی آن «کشنده» می‌باشد. این واژه اسم فاعل ساخته شده از واژه

(Tratiox) به معنی کشش است.

دیدکلی این کلمه به ماشینهایی اطلاق می‌شود که جهت کشیدن یک بار یا یک وسیله بکارمی‌ر‌وند. ‌در واقع تراکتور وسیله ایست که برای تامین قدرت مورد نیاز جهت کشیدن وسایل و تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد. شاید اکثریت مردم با شنیدن کلمه تراکتور ذهنشان به کشاورزی و کاربرد این وسیله در کشاورزی معطوف گردد، لیکن لازماست بدانیم که تراکتورها دارای انواع گوناگونی می‌باشند. مثلا تراکتورهایی با عنوان تراکتورهای صنعتی و یا راهسازی نیز وجود دارند.

تاریخچه پیدایش و سیرتکاملی پیدایش ماشینهای کشش (تراکتورها) به شکل امروزی در حدود 100 سال قبل آغاز شد. نمونه‌های اولیه تراکتورها برای استفاده در مزارع و به منظور کشیدن وسایل کشاورزی مثل گاو آهن مورد استفاده قرار می گرفتند.

در این انواع اولیه برای تامین کردن توان مورد نیاز تراکتور از یک موتور بخار استفاده می شد. این موتوربخار برای آنکه کار کند به مقادیر زیادی آب و ذغال سنگ نیاز داشت. بنابراین این تراکتورهای اولیه بسیار بزرگ بودند و نیاز به مراقبت و نگهداری زیادی داشتند بطوریکه گاهی برای به حرکت درآوردن و استفاده از یک تراکتور ، موتور بخار به 15 نفرکارگر نیاز بود. این مدلهای اولیه تراکتور دارای چرخهای بسیار بزرگ فلزی بودند که می توانستند وزن بسیار زیاد تراکتور را تحمل نمایند. البته فلزی بودن چرخهای تراکتور باعث کاهش سرعت ماشین می شد. بنابراین در نمونه های بعدی و مدرن‌تر ازچرخهای لاستیکی استفاده شده است.

سیر تکاملی تراکتورها با اختراع موتورهای درون سوز روند سریعتری را پیدا کرد و البته در کنار این اختراع که باعث اضافه شدن توان تراکتورها شد ، متعلقات و مکانیسم های پیچیده ای نیز مختص تراکتورهاطراحی و استفاده شده است ، که نتیجه آن ساخت تراکتورهای بسیار مدرن و همه کاره درحال حاضر است

منبع : مرکز مقالات کشاورزیAKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

3.هرس های بشقابی افست

به این جهت افست می گویند که تمایل به حرکت در یک طرف نقطه اتصال تراکتور دارد.

این هرس ها دارای دو گروه بشقاب هستند که یک گروه بشقاب ها در جلو خاک هارا به یک طرف ریخته و گروه دوم خاک ها را در جهت مخالف می ریزد.

این هرس ها در موقع کار معمولا در سمت راست قرار می گیرند ولی بعضی از این نوع هرس ها که در سمت چپ قرار می گیرند و کاربردشان بیشتر برای سله شکنی و کندن علف های هرز در زیر دیسک های باغی بین کشاورزان معروفند.

بارانی

2009/5/19, 09:02 AM

هرس های بشقابی شخم زن

این نوع هرس ها معمولا در ردیف هرس های بشقابی تندوم و افست قرار دارند و کاربرد آنها بیشتر در زمین های سخت و چمنزارهاست.این هرس ها دارای شاسی های سنگین تر,بشقاب های بزرگتر,فضای بیشتر بین بشقاب ها یکی از مشخصه های آنهاست.در مناطقی که شخم زمین و پوشش خاشاک به وسیله گاوآهن برگردان دار مورد نظر نباشد از هرسهای شخم زن استفاده می کنند.

عمق مار آنها 15-20 سانتیمت از سطح خاک به راحتی کار می کنند و زمین را برای کاشت آماده می کنند.

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

وبلاگ دانشجویان دانشکده کشاورزی سراوان با بیش از 10000مقاله کشاورزی رایگان

ماری جوانا چیست؟

پیوندهای روزانه

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

نویسندگان

پیوندها