بزرگترین وبلاگ مقاله کشاورزی ایران

سيستم های تعليق خودرو چگونه کار می کنند؟

هنگامی که مردم در مورد کارایی اتومبيل فکر می کنند، معمولاً کلماتی نظير

: اسب

بخار، گشتاور و شتاب صفر تا صد به ذهن شان خطور می کند

. ولی اگر راننده نتواند

خودرو را کنترل کند، همه قدرتی که توسط موتور ایجاد می گردد، بدون استفاده است

.

به همين دليل، مهندسين خودرو تقریباً از هنگامی که به فناوری موتورهای احتراق

داخلی چهار زمانه دست پيدا کردند، توجهشان به سيستم تعليق معطوف گردید

.

کار تعليق خودرو، در به حداکثر رسانيدن اصطکاک بين لاستيک و سطح جاده، برای

فراهم آوردن هدایت پایدار، دست فرمان خوب و اطمينان از اینکه سرنشينان در راحتی

به سر می برند، خلاصه می شود

. در این مقاله ما به کاوش چگونگی کارکرد سيستم

تعليق می پردازیم، و اینک ه در طول سال ها چگونه متحول شده، و اینکه طراحی

سيستم های تعليق در آینده به کدام جهت سوق پيدا می کند

.

اگر جاده ها کاملاً صاف بودند و بدون هيچ دست اندازی، ما نيازی به سيستم تعليق

نداشتيم

. ولی جاده ها از صاف بودن فاصله زیادی دارند . حتی جاده هایی هم که به

تازگی آسفالت شده اند، دارای ناصافی هایی جزئی هستند که می توانند بر چرخ

های خودرو تاثير بگذارند

. این ناصافی ها بر چرخ ها نيرو وارد می کنند و طبق قوانين

حرکت نيوتن، همه نيروها جهت و اندازه دارند

. یک دست انداز باعث می شود تا چرخ

به صورت عمودی بر سطح جاده بالا و پایين برود

. البته نيرو به بزرگی و کوچکی دست

انداز بستگی دارد

. در عين حال، چرخ خودرو هنگامی که از نا هم سطحی عبور می

کند، یک شتاب عمودی را نيز به دست می آورد

.

بدون یک نظام مداخله کننده، همه انرژی عمودی چرخ، به شاسی که در همان جهت

در حال حرکت است انتقال می یابد

. در چنين شرایطی، ممکن است که چرخ ها به

طور کامل ازجاده جدا شده و سپس، تحت نيروی جاذبه، مجدداً با سطح جاده برخورد

کنند

. چيزی که شما نياز دارید، سيستمی ا ست که انرژی چرخ را (که دارای شتاب

عمودی است

) در حال عبور از دست انداز، جذب کرده و به شاسی و بدنه اجازه دهد

تا به راحتی حرکت کنند

.

مطالعه نيروهای موجود در یک خودروی متحرک را دیناميک خودرو می نامند، و برای

درک بهتر ضرورت وجود یک سيستم تعليق، در وحله اول، ني از به دانستن بعضی

مفاهيم می باشد

. اکثر مهندسان اتومبيل، دیناميک خودروی متحرک را از دو دیدگاه

بررسی می کنند

:

سواری

– توانایی خودرو برای به نرمی عبور کردن از یک جاده پر دست انداز. ●

دست فرمان

– امنيت خودرو در شتاب، ترمز و در پيچ ها و دورها. ●

این دو خصيصه را می توان به صورت عميق تری در سه بخش مهم توضيح داد

–

ایزولاسيون جاده، نگهدارندگی جاده و پيچ

. جدول زیر این اجزاء را توضيح داده و به این

می پردازد که مهندسان چگونه سعی بر حل این مشکلات، به صورت جداگانه و بسته

به نوع خودشان دارند

:

بخش تعریف هدف راه حل

ایزولاسيون

جاده

توانایی خودرو برای

جذب یا جداسازی شوک

جاده از قسمت سرنشين

.

به بدنه خودرو این

اجازه را بدهد تا به

راحتی روی جاده های

خراب حرکت کند

.

انرژی را از دست

اندازها گرفته و آن

را آزاد کند، بی آن

که بر خودرو تکان

اضافی وارد سازد

.

نگهدارندگی

جاده

درجه ای که خودرو در آن

تماس خود با سطح جاده

را در طی تغييرات مختلف

جهت و آن هم در یک خط

مستقيم، تنظيم می

نماید

. (مثال: هنگامی که

راننده ترمز می کند، وزن

خودرو از لاستيک های

عقب به لاستيک های جلو

منتقل می گردد

. به خاطر

نزدیک شدن نوک ماشين

به سطح جاد ه، این نوع از

حرکت را

"شيرجه " می

نامند

. اثر مخالف –

نشست

- در هنگام شتاب

گرفتن رخ می دهد، و وزن

خودرو از لاستيک های جلو

به عقب هدایت می شود

.

نگهداشتن لاستيک

ها در تماس با زمين،

زیرا این اصطکاک بين

لاستيک ها و جاده

است که بر توانایی

خودرو برای فرمان

گرفتن، ترمز کردن و

شتاب گرفتن تاثير می

گذارد

.

به حداقل رسانيدن

انتقال وزن خودرو

از طرفی به طرف

دیگر و از جلو به

عقب، که این

انتقال وزن، از

چسبندگی

لاستيک ها به

جاده می کاهد

.

پيچ

توانایی یک خودرو برای

طی یک مسير پيچ دار

.

به حداقل رساندن

چرخش خودرو، که بر

اثر وارد شدن نيروی

گریز از مرکز به مرکز

ثقل خودرو در حين دور

زدن، و سپس بلند

کردن یک طرف و پایين

آوردن طرف مقابل

.

انتقال وزن خودرو

در هنگام دورزدن از

طرف بالای خودرو

به طرف پایين تر

.

سيستم تعليق یک خودرو، با تمام قطعات مختلفش، زمينه تمامی این راه حل ها را

فراهم می آورد

. بگذارید به قسمت هایی از یک سيستم تعليق استاندارد نگاهی

بيندازیم

. کار را از شاسی شروع کرده و به ترتيب پایين می رویم و به اجزای

مشخصی که سيستم تعليق را تشکيل می دهند، می پردازیم

منبع : مرکز مقالات کشاورزیAKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )