تمامی گونه های نرگس علفی هستند و در اول بهار یا پاییز گلدهی می کنند. موارد استفاده نرگس در ذیل آمده است:

* طراحی باغچه

* باغات صخره ای

* گل گلدانی

* گل بریدنی

ازدیاد نرگس

• بذری

• فلس جفتی

• پیازی

• کشت بافت

◄ روش ازدیاد بذری به منظور دست یابی به واریته های جدید و کار های بهنژادی مورد استفاده قرار می گیرد.

◄ در روش فلس جفتی ، فلس ها را به صورت جفت، همراه با قسمتی از صفحه پایگاهی کشت می کنند.

◄ نرگس گیاهی است که قدرت سوخ دهی خوبی دارد و حتی ممکن است پس از مدتی به سبب تراکم زیاد سوخک در اطراف گیاه ، گلدهی کم شود . برای رفع این حالت ، سوخ ها را از خاک خارج کرده و در جایی دیگر می کاریم.

نکته : در هنگام حمل و نقل سوخ ها ، اتیلن تولید شده از سوخ های بیمار یا آسیب دیده ، ممکن است نر عقیمی در گل ها ایجاد کند.

◄ با استفاده از کشت بافت می توان سوخک تولید نمود. البته این سوخک ها بسیار ریز می باشند و چند سال زمان نیاز دارند تا به قدرت کافی جهت گلدهی برسند.

هر دو گونه نرگس شیراز و نرگس ترومپت برای گل انگیزی به دمای بالا نیاز دارند. همانطور که پیش تر اشاره شد ، نرگس ترومپت برای توسعه گل و طویل شدن ساقه ، نیاز سرمایی دارد ولی نرگس شیراز فاقد نیاز سرمایی می باشد.

پیاز نرگس در اثر خشکی خاک و گرمای هوا در تابستان به خواب می رود. خارج سازی پیاز های نرگس نیز در تابستان انجام می شود.گرمایی که در ابتدا بر سوخ های تازه برداشت شده وارد می کنیم 22+ درجه سانتیگراد به مدت 4 روز می باشد.حال نوبت به سرما دهی می رسد. نرگس شیراز که نیاز سرمایی ندارد ، به نرگس ترومپت سرمای 10+ درجه سانتیگراد به مدت 13 تا 22 هفته ( بسته به رقم) می دهیم . پس از دوره سرما ، به منظور پیش رس کردن ، گرمای حدود 16+ می دهیم.

نرگس ترومپت در اول بهار گلدهی می کند؛ گل درون براکته قرار دارد و برای باز شدن باید براکته ها شکفته شود. باز شدن براکته ها در اثر فشار گلچه ها و گرم شدن هوا می باشد.

نرگس شیراز معمولا در مرداد و شهریور گل انگیزی می کند و زود تر از ترومپت ، با کمک باران های پاییزه در پاییز گل هایش را نمایان می سازد.

نور کافی برای گلدهی و سوخ دهی گونه های نرگس نیاز است ؛ گونه ترومپت حدود 2500-1000 فوت کندل و گونه نرگس شیراز حدود 5000 فوت کندل نور نیاز دارد.

از آبیاری زیاد و یا تنش آبی برای نرگس باید اجتناب کرد. معمولا نرگس را هفته ای یک الی دو بار آبیاری می کنند.

برای کنترل ارتفاع گیاه، در نرگس های گلدانی تیمار سرمایی یا اتفن 2000-1000 پی پی ام بکار می رود

برخی از سوخ ها دو ساقه گلدهنده و برخی از گل ها یک عدد گل تولید می کنند. ساقه گلدهنده بدون برگ در نرگس را Scape می گویند.

کاشت سوخ

عمق کاشت معمولا 20 سانتیمتر از پایین سوخ تا سطح خاک می باشد. در کشت سوخ گلدانی دقت شود که چون مشکل تهویه داریم قسمتی از نوک یا گردن سوخ را خارج از خاک نگه می داریم.

برداشت

در مورد نرگس های بریدنی هنگامی برداشت صورت می گیرد که گل ها کمی به سمت پایین خمیده شده اند ( مرحله گردن غازی).

در مورد نرگس های گلدانی هنگامی برداشت صورت می گیرد که گل ها هنوز خم نشده اند ( مرحله مدادی ).

نرگس های شیراز را زمانی برداشت می کنیم که براکته ها شروع به باز شدن کرده و گلچه ها کم کم در حال خارج شدن می باشند.

نرگس های برداشت شده را می توان در محلول نگهدارنده ساکاروز نگهداری کرد . همچنین تمامی نرگس ها را می توان در انبار 2-0 درجه ساتیگراد انبار کرد.

نرگس و لاله را نباید کنار یکدیگر نگهداری کرد ؛ چون شیره خارج شده از نرگس ، اختلالاتی در جذب آب برای لاله ایجاد می کند.

ناهنجاری های فیزیولوژیکی

اگر نرگس ترومپت در دمای 18+ یا بیشتر به منظور پیش رس کردن ، قرار گیرد، عارضه Bull nosing ایجاد می شود که در این حالت گل ها قادر به توسعه و باز شدن به صورت عادی نیستند.

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )