بررسي اثر تغيير كاربري اراضي بر سيلخيزي با استفاده از مدل Nrcs مطالعه موردي در حوزه باراندوزچاي در آذربايجان غربي

 

 

خليقي شهرام*,مهدوي محمد,ثقفيان بهرام

 

* دانشكده منابع طبيعي، دانشگاه تهران

 

 

تبديل اراضي طبيعي مرتع و جنگل به اراضي زراعي و باغ كه به صورت گسترده اي در بسياري از نقاط ايران صورت گرفته، به تغيير رژيم آبدهي رودخانه در اين مناطق منجر شده است. منطقه مورد مطالعه كه حوزه رودخانه باراندوزچاي واقع در شمال غربي ايران به مساحت 1146 كيلومتر مربع است، از اين قاعده مستثنا نبوده، به طوري كه طي يك دوره 45 ساله (از 1334 تا 1379 كه داراي عكس هوايي و تصوير ماهواره اي است)، سطح اراضي ديم از 4528 هكتار به 20231 هكتار افزايش يافته است. در اين تحقيق ابتدا با تفسير عكس هاي هوايي قديم و تصاوير ماهواره اي جديد نقشه كاربري اراضي در هر دو زمان تهيه شد. سپس با استفاده از مدل حفاظت منابع آمريكا (nrcs) در محيط نرم افزار Hec-hms شبيه سازي بارش _ رواناب صورت گرفت. نتايج نشان مي دهد كه سيلاب در دوره جديد در بعضي از زير حوزه ها تا 70 درصد نسبت به دوره قديم افزايش يافته، ولي اين افزايش دبي پيك در دوره بازگشت بزرگ تر، كمتر است.

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )