هدف ترويج كشاورزي
هدفهاي ترويج كشاورزي ايران
هدف ترويج كشاورزي در اولين دهه تاسيس عبارت بود از:
فراهم آوردن موجبات ارتقاء بر سطح زندگي كشاورزان و تامين رفاه اقتصادي و اجتماعي بهتر براي جامعه توليد كننده محصولات كشاورزي كشور به طوري كه با تجهيز نيروي انساني و افزايش درجه اگاهي و كارايي و مهارت آنها از روشهاي پيشرفته توليد و استفاده از تكنيك هاي جديد بتوانند به نفع يك اقتصاد پيشرفته روستايي از منابع توليد كشاورزي و انساني خود به بهترين وجه بهره برداري نموده و از مظاهر زندگي جديد برخوردار گردند. بديهي است رسيدن به چنين هدفي منافع كلي از نظر همه طبقات را در بر خواهد داشت و كمك به پيشرفت اقتصاد كشور خواهد بود.
اينك، پس از گذشت نزديك به چهار دهه از عمر ترويج كشاورزي در ايران، دريافته ايم كه به صرف تجهيز نيروي انساني شاغل در بخش كشاورزي به منظور افزايش ميزان توليد در واحد سطح نمي توان به هدف «ارتقاء سطح زندگي كشاورزان و روستائيان» نايل شد. زيرا مشهود است كه اين ارتقاء تنها تابعي از افزايش ميزان توليد نيست،بلكه عوامل متنوعي شرط بالا رفتن سطح زندگي كشاورزان است، كه افزايش ميزان محصول هم مي تواند يكي از آنها باشد. از جمله عواملي كه در اين رابطه مي توان نام برد عبارتند از فرهنگ جامعه، سطح آموزش و پرورش در جامعه، بهداشت عمومي، تغذيه خانواده ها، ارتباطات، مديريت توليد، بازاريابي محصولات، اعتبارات توليد، بيمه محصول و تضمين قيمت ها و عوامل متعدد ديگري از اين قبيل.
تاريخ چند ساله ترويج در ايران نشان داده است كه تنها آموزش و بالا بردن سطح معلومات و اطلاعات فني و علمي كشاورزان در رشته هاي كشاورزي كافي نبوده، بلكه اجراي برنامه هاي آموزشي ترويج نياز به تهيه و در اختيار گذاشتن نهاده هاي توليد و هم چنين تامين اعتبار مورد لزوم جهت عمليات زراعي دارد.
يعني زارع بر اثر آموزش به نتيجه مصرف كودهاي شيميايي، بذور اصلاح شده و مبارزه با آفات و ساير عوامل كشاورزي واقف شده و آماده براي مراحل بعدي كه احتياج به آموزش در سطح بالاتر و اخذ تجربه و دانش بيشتر است مي باشد. در اين مرحله براي زارع ميزان استفاده حداكثر از انواع مختلف كود شيميايي در واحد سطح و انتخاب بهترين ارقام بذور اصلاح شده براي برداشت محصول بيشتر تا بكار بردن ماشين هاي كشاورزي و مكانيزه كردن زراعت و محدود كردن كشت هاي متنوع و مختلف مطرح مي باشد كه مسئله آموزش مديريت مزرعه براي كشاورزان جزو برنامه هاي آموزشي ترويجي در اين مرحله پي ريزي شده است.
و سرانجام، در سازمان دهي اداره ي امور كشاورزي كشور از طريق تشكيل مراكز خدمات كشاورزي، روستايي و عشايري طي قانون مصوب چهاردهم خرداد 1359 شوراي انقلاب جمهوري اسلامي ايران چنين آمده است:
هدف و منظور از تشكيل مركز خدمات كشاورزي و روستايي و عشايري دهستان عبارت است از: توسعه فعاليتهاي كشاورزي، روستايي، عشايري و ارايه خدمات فني، اعتباري، زيربنايي، رفاهي، آموزشي و تحقيقي و ترويجي و تهيه و تجهيز و توزيع وسايل و لوازم و نهاده هاي كشاورزي و تسهيلات خدمات بازرگاني و ساير فعاليتهاي مرتبط با امور مذكور، با توجه به نيازهايي كه از طريق شوراها اعلام مي شود با جلب همكاري و مشاركت مستمر مردم
هدف ترويج كشاورزي در اولين دهه تاسيس عبارت بود از:
فراهم آوردن موجبات ارتقاء بر سطح زندگي كشاورزان و تامين رفاه اقتصادي و اجتماعي بهتر براي جامعه توليد كننده محصولات كشاورزي كشور به طوري كه با تجهيز نيروي انساني و افزايش درجه اگاهي و كارايي و مهارت آنها از روشهاي پيشرفته توليد و استفاده از تكنيك هاي جديد بتوانند به نفع يك اقتصاد پيشرفته روستايي از منابع توليد كشاورزي و انساني خود به بهترين وجه بهره برداري نموده و از مظاهر زندگي جديد برخوردار گردند. بديهي است رسيدن به چنين هدفي منافع كلي از نظر همه طبقات را در بر خواهد داشت و كمك به پيشرفت اقتصاد كشور خواهد بود.
اينك، پس از گذشت نزديك به چهار دهه از عمر ترويج كشاورزي در ايران، دريافته ايم كه به صرف تجهيز نيروي انساني شاغل در بخش كشاورزي به منظور افزايش ميزان توليد در واحد سطح نمي توان به هدف «ارتقاء سطح زندگي كشاورزان و روستائيان» نايل شد. زيرا مشهود است كه اين ارتقاء تنها تابعي از افزايش ميزان توليد نيست،بلكه عوامل متنوعي شرط بالا رفتن سطح زندگي كشاورزان است، كه افزايش ميزان محصول هم مي تواند يكي از آنها باشد. از جمله عواملي كه در اين رابطه مي توان نام برد عبارتند از فرهنگ جامعه، سطح آموزش و پرورش در جامعه، بهداشت عمومي، تغذيه خانواده ها، ارتباطات، مديريت توليد، بازاريابي محصولات، اعتبارات توليد، بيمه محصول و تضمين قيمت ها و عوامل متعدد ديگري از اين قبيل.
تاريخ چند ساله ترويج در ايران نشان داده است كه تنها آموزش و بالا بردن سطح معلومات و اطلاعات فني و علمي كشاورزان در رشته هاي كشاورزي كافي نبوده، بلكه اجراي برنامه هاي آموزشي ترويج نياز به تهيه و در اختيار گذاشتن نهاده هاي توليد و هم چنين تامين اعتبار مورد لزوم جهت عمليات زراعي دارد.
يعني زارع بر اثر آموزش به نتيجه مصرف كودهاي شيميايي، بذور اصلاح شده و مبارزه با آفات و ساير عوامل كشاورزي واقف شده و آماده براي مراحل بعدي كه احتياج به آموزش در سطح بالاتر و اخذ تجربه و دانش بيشتر است مي باشد. در اين مرحله براي زارع ميزان استفاده حداكثر از انواع مختلف كود شيميايي در واحد سطح و انتخاب بهترين ارقام بذور اصلاح شده براي برداشت محصول بيشتر تا بكار بردن ماشين هاي كشاورزي و مكانيزه كردن زراعت و محدود كردن كشت هاي متنوع و مختلف مطرح مي باشد كه مسئله آموزش مديريت مزرعه براي كشاورزان جزو برنامه هاي آموزشي ترويجي در اين مرحله پي ريزي شده است.
و سرانجام، در سازمان دهي اداره ي امور كشاورزي كشور از طريق تشكيل مراكز خدمات كشاورزي، روستايي و عشايري طي قانون مصوب چهاردهم خرداد 1359 شوراي انقلاب جمهوري اسلامي ايران چنين آمده است:
هدف و منظور از تشكيل مركز خدمات كشاورزي و روستايي و عشايري دهستان عبارت است از: توسعه فعاليتهاي كشاورزي، روستايي، عشايري و ارايه خدمات فني، اعتباري، زيربنايي، رفاهي، آموزشي و تحقيقي و ترويجي و تهيه و تجهيز و توزيع وسايل و لوازم و نهاده هاي كشاورزي و تسهيلات خدمات بازرگاني و ساير فعاليتهاي مرتبط با امور مذكور، با توجه به نيازهايي كه از طريق شوراها اعلام مي شود با جلب همكاري و مشاركت مستمر مردم
+ نوشته شده در ۱۳۸۸/۰۴/۲۳ ساعت 10:43 توسط مهندس مهرداد فرهنگی
|