کلم ها

کلم ها


کلمها Cole crops
خانواده Cruciferae
از نظر آب وهوایی و آفات و بیماریها تقریبا مشابه هستند.

کلم پیچ Cabbage:
Brasica oleraceae gp.capitata
ارقام وحشی را در سواحل غربی و جنوبی اروپا پیدا کرده اند.
ساختمان بوته: ساقه ضخیم و کوتاه از قسمت پایین ساقه ریشه ها ظاهر می شود.برگها بصورت فشرده روی ساقه و به داخل پیچیده شده اند و تشکیل طبق می دهند.گیاهی دو ساله است.
احتیاجات آب و هوایی:
محصول مقاوم فصل سرماست.برای رشد یک دوره سذد و مرطوب را ترجیح می دهد ولی حرارتهای متفاوتی را تحمل می کند.بیشتر ارقام تا 6- درجه سانتیگراد را تحمل می کنند.چند رقم هم تا 10- درجه را تحمل می کنند.

ارقام و بذر:
ارقام مختلف از لحاظ مقاومت به سرما-امراض-زودرس-مقاومت به بذر رفتن-شکل طبق و..... متفاوت هستند.
ارقامی که طبق حالت مخروطی و کشیده دارد ارقام زودرس هستند.چون گلها دگرگشن هستند.تهیه بذر بطور کلی ناخالصی زیاد دارد و بذر را باید از کمپانی مطمئن خرید.

خاک:
برای محصول زودرس یا بهاره خاک لوم شنی توصیه می کنند ولی برای کشتهای پائیزه و زمستانه لوم سیلتی-لوم رسی(خاک سنگین تر)نیاز است.
آب باید مرتب داده شود و زهکشی خوب باشد.PHبین 6 تا 6/5 مناسب است.اگر بیماری ....... ریشه کلم در منطقه باشد بهتر است خاک خنثی یا قلیایی باشدواگر اسیدی بود آهک اضافه می کنیم و یا تناوب بکار می بریم.
برای تهیه بستر شخم-دیسک-دندانه میزنیم تا خاک نرم شود.

کود:
کلم پیچ نیاز به مواد آلی و مواد غذایی فراوان دارد.علاوه بر 15 تا 20 تن کود دامی کود های کامل هم به زمین داده می شود همچنین مود ازت به صورت سرک.

کاشت:
بذر کلم پیچ در حرارت صفر تا 5 درجه سانتیگراد جوانه می زند و سریع هم جوانه می زند.نشاء ها هم تا 6- درجه را تحمل می کنند.
زمان کاشت:
دو فاکتور را باید توجه کرد: 1- زودرسی و دیر رسی رقم 2- شرایط آب و هوایی منطقه

ارقام زودرس:

آب وهوا بذرکاری انتقال نشاء به زمین

گرم اوائل پاییز(هوای آزاد) اواخر پاییز یا زمستان
معتدل گرم اواخر پاییز تا زمستان اولین فرصت که زمین اجازه بدهد
سرد اواسط تا اواخر زمستان اوائل بهار

ارقام دیر رس:
بذرکاری انتقال نشاء به زمین

اواخر فروردین تا اردیبهشت(هوای آزاد) خرداد یا تیر ماه


در گذشته در ایران فقط ارقام دیر رس را کشت می کردند.
فاصله بین ردیف ها 70 تا 120 سانتیمتر و داخل ردیفها 30 تا 45 سانتیمتر.برای تهیه نشاء 500 گرم بذر در هکتار کافی است.

داشت:
کلم پیچ دارای سیستم ریشه ای محیطی و گسترده است.و مبارزه با علفهای هرز با احتیاط باید انجام شود و عمق کولتیواتور بیش از 5 سانتیمتر نباشد و دو تا سه بار در ارقام بهاره می زنیم.وقتی طبقها شروع به تشکیل کرد دیگر نباید کولتیواتور بزنیم.رطوبت نسبتا کافی و یکنواخت برای خاک نیاز است.حداکثر نیاز آبی در تشکیل طبق است.عدم آبیاری یکنواخت باعث شکافته شدن طبق می شود.چون برگهای خارجی به اندازه برگهای داخلی رشد می کنند.
بذر دهی قبل از موقع:
تحت شرایط ممکن است سال اول به بذر رود.اندازه گیاه مهمترین عامل در به بذر رفتن است.در کلم پیچ اگر برگها کوچکتراز 3یا 5 سانتیمتر باشد.سرما در به بذر رفتن اثر ندارد.ولی اگر برگها 7 یا 8 سانتیمتر شده در یک ماه سرمای زیر 10 درجه سانتیگراد باعث به بذر رفتن می شود.

توصیه برای دیربه گل رفتن کلم پیچ:
1- استفاده از ارقامی که به راحتی بهاره سازی می شوند.
2-اگر کشت بهاره داریم.خیلی زود در زمین کشت نمیکنیم.
3-پرهیز از تحریک رشد گیاه در مراحل اولیه

بیماریها و حشرات:
پوسیدگی سیاه-غده ریشه-تتق؟ریشه-ساقه سیاه و زردی.
حشرات: شته-لارو پروانه کلم پیچ-شب پره زمستانه-کرم سبز.

برداشت:
قبل از برداشت تا جایی که شرایط اجازه دهد صبر کنیم تا طبق فشرده شود در نتیجه کیفیت بهتر میشود و حمل و نقل هم بهتر است.برگهای آلوده را حذف کرده و تعدادی را هم در مغاره حذف می کنیم. در حمل ونقل نباید طبق زخمی شود و بسته بندی باید خوب باشد.
گلهای زود رس معمولا چون زود برداشت می شوند طبقها فشرده و سفت نیستند و برای انباردوم مناسب نیستند و عملکرد هم پایین است.
کلم پیچهای دیر رس عکس بالااست.ارقامی که طبق درشت دارند عملکرد بیشتر است.
برای حمل و نقل به مناطق دور باید طوری بسته بندی شود که محکم باشدوبه آنها فشار نیاید.باید درجه بندی شوند و در بسته قرار بگیرند بطوریکه ساقه بریده و به طرف بیرون و برگهای بالای طبق روی هم باشد.
از کارتن مقوایی و کیسه پلاستیکی سوراخ هم استفاده می کنند.

انبار:
مصرف کننده کلم پیچ ترد و تازه می خواهد و استقبال از نوع انباری کمتر است.اگر خوب انبار شود ضایعات کمتر می شود.
1-از ابتدا ارقامی را کشت کنیم که قدرت انباری زیاد باشد(ارقامی که برگهای سفت و چوبی دارند).
2- محصول سالم و زخمی نشده و آلوده نشده را انبار کنیم.
3- حرارت بین صفر تا 4 درجه سانتیگراد
4- رطوبت نسبی در حدود 95%

از بهترین ارقام انباری Darush ball heact است.بیشتر ارقام دیر رس انبار می شوند.

 

 

خواص درمانی ریحان

خواص درمانی ریحان




" ریحان " کلمه ای عربی و به معنی " گل و سبزه " است که معادل این لغت در فارسی " اسپرغم " گفته می شود.

ریحان گیاه بوته ای یک ساله ای است که معمولاً طول آن بین 20 تا 45 سانتیمتر است و دارای عطر و بوی مطلوبی است. رنگ ساقه ی بوته ی ریحان سبز تند است و دارای برگ های منظم و بیضی شکل است . گل های ریحان به رنگ سفید یا صورتی در ماه های مرداد یا شهریور به شکل خوشه در انتهای ساقه ی ریحان ظاهر می شوند و پس از چندی از همین گل ها تخم ریحان حاصل می گردد. دو نوع ریحان وجود که یک نوع آن برگ های سبز و نازکی دارد و نوع دیگر برگ های بنفش رنگ دارد. گیاه ریحان بومی هند است. این گیاه هیچ گونه ترشح زیان آوری ندارد و تمام بخش های آن مثل برگ ، گل و حتی ساقه آن بسیار معطر و خوشبو است. از این رو در تمام دنیا به عنوان یک طعم دهنده و عطر دهنده به غذا مورد استفاده قرار می گیرد.

در مصر ، زنان گل های ریحان را در استراحتگاه افراد مورد علاقه شان می ریزند ولی در مالزی ریحان را در محل دفن مرده ها می کارند . در مولداوی رسمی وجود دارد که هنوز هم پا برجاست و آن این است که یک مرد زن مورد علاقه اش را با قبول دسته ای ریحان از او انتخاب می کند.

پزشکان قدیم به سختی اثر درمانی ریحان را قبول می کردند و بیشتر آنها عقیده داشتند که ریحان گیاهی سمی و خطرناک است.

در ایران نیز افسانه ای در مورد ریحان وجود دارد، بدین شرح که :
« گویند اسپرغم پیش از انوشیروان نبود. روزی انوشیروان بارعام داده، و به دیوان قضاوت نشسته بود. ناگاه ماری بزرگ از زیر تخت درآمد. حاضران را از دیدن او ترس به هم رسید. قصد او کردند، شاه فرمود بگذارید شاید شکایتی داشته باشد. به دنبال او برفتند تا به کنار چاهی رسیدند. مار بر کنار چاه حلقه زد، آنگاه به درون رفت و برآمد، چون در آن چاه نگاه کردند، ماری دیدند مرده افتاده و عقربی نیش بر او بند کرده، نیزه ای از بالای چاه بر پشت عقرب فرو برودند و همچنان به نزدیک شاه آوردند و شاهنشاه را از حال مار و نیش عقرب آگاه ساختند. چون یک سال بگذشت، هم در آن روز شاه نشسته بود و به شکایات مردم رسیدگی می کرد. همان مار به نزدیک سریر آمد و از دهن خود قدری تخم سیاه بریخت و برفت. شاه فرمود آن تخم را کاشتند. از آن تخم اسپرغم بر آمد و انوشیروان که پیوسته زکام داشت از بوییدن و خوردن آن زکامش برطرف شد. شکی نیست که این داستان به این شکل صحت ندارد ولی بعید نیست که بذر را یکی از شاکیان که به حق خود رسیده بود، به عنوان هدیه آورده باشد.»






فواید و خواص درمانی ریحان:

ریحان گیاهی معطر و بادشکن است. اگر چه بیشتر به عنوان سبزی خوردن یا طعم دهنده به غذا، مورد استفاده قرار می گیرد ولی خواص درمانی خاصی هم دارد که از آن جمله :

1) ریحان آرامش دهنده ی اعصاب است و برای درمان سردردهای عصبی بسیار مؤثر است. اگر 20 تا 50 گرم ساقه ی ریحان که دارای برگ و گل است را در یک لیتر آب جوش بریزید و 12 دقیقه دم کنید . سپس آن را صاف و شیرین نمایید و پس از هر غذا 1 فنجان بنوشید که غم و اندوه و افسردگی را برطرف می کند.

2) ریحان گیاهی نشاط آور است. دم کرده ی 50 گرم ریحان که شیرین شده باشد پس از هر غذا برای معالجه ی سردردهای یک طرفه (
میگرن ) و سردردهای عصبی مفید است . حتی استنشاق بوی ریحان له کرده سردردهای ناشی از سفر را برطرف می کند.

3) دم کرده ی 50 گرم ریحان که با
عسل شیرین شده باشد برای برطرف کردن گلودرد و آنژین مؤثر است. برای درمان آسم نیز می توان جوشانده ی غلیظی از ریحان تهیه کرد و روزی چند مرتبه دهان را با آن شستشو داد. جوشانده ی سرد آن نیز تب بر است. پس در بیماری های تورمی گلو و سرما خوردگی حتماً از ریحان استفاده کنید.

4) دانه ی ریحان نیز به علت داشتن لعاب فراوان نرم کننده است و در رفع ورم
کلیه و ترشحات زنانگی مفید است.

5) ریحان ضد دل پیچه است ، پس چه خوب است افرادی که دستگاه گوارش حساس دارند و سریع نفخ می کنند با غذا ریحان مصرف کنند.

6) ریحان در درمان اسهال هم مؤثر است . خوردن تخم بو داده ی ریحان برای درمان اسهال اثر شفا بخش دارد.

7) جوشانده ی ریحان گرفتگی دستگاه گوارش را رفع می کند و ضد تهوع و استفراغ است.






8) اسانس ریحان که بازیلیک نام دارد ، بسیار معطر و ضدعفونی کننده ی دستگاه گوارش است و بوی
سیر و پیاز را از دهان می برد. به همین دلیل یک پای ثابت نان و کباب، ریحان تازه است.

9) ریحان میکروب اسهال و

ادامه نوشته

فلفل:

فلفل:
Pepper
خانواده: Solanaceae
1- Annum <---------- Capsicum
2- Frutescens <------

بومی مناطق گرمسیر آمریکا است.بیشتر ارقام از گونه اول است.و تعدادی از گونه دوم است.تلاقی های مختلفی بین دو گونه ترکیبات دو گونه را دارا است.
فلفل<گوجه<بادمجان: آبیاری فلفل<گوجه<بادمجان : سرمازدگی

احتیاجات آب و هوایی:
مشابه بادمجان و گوجه فرنگی است.فلفل درجه حرارتهای پایین تر را می تواند تحمل کند و در پاییز دیرتر سرما می زند.جایی که خطر یحبندان نباشد رشد خوبی دارد.در مقایسه با بادمجان و گوجه به خشکی مقاوم است.بهترین عملکرد را در رطوبت مناسب خاک دراد متوسط دمای شبانه روزی 18 تا 20 درجه سانتیگراد باشد خصوصا زمان گلدهی .برای گرده افشانی دما نباید کمتر از 20 درجه سانتیگراد باشد چون گرده ها از بین می روند.

ارقام و بذر:
در بین گروه های فلفل دو گروه مشخص است:1- میوه با طعم ملایم و شیرین-فلفل شیرین Bell pepper یا Sweet pepper که در ایران مترادف با فلفل دلمه ای است.
2- میوه با طعم تند chili مشخصه فلفلهای ریز و باریک است.
تلاقی بین دو گونه ارقام بزرگ و شیرین بوجود می آید.
در گذشته فلفلهای دلمه ای فقط سبز بود و سبز هم برداشت می شد.رسیدگی فیزیولوژیکی زمانی است که میوه قرمز شود.
امروزه فلفل دلمه ای قرمز-زرد-نارنجی-و ارغوانی وجود دارد.فلفلهای تند را معمولا برای تهیه سس و فلفل کشت و کار می کنند.بنابراین صبر میکنند تا برسد بعد برداشت می کنند.و گاهی بصورت سبز نارس هم برداشت می شود برای مصارف تازه خوری.ماده تند فلفل آلکالوئیدی بنام Capsaicin است که در فلفل دلمه ای یا کم است یا وجود ندارد.

خاک:
خاک لوم شنی که ماده آلی فراوان داشته باشد ایده آل است.برای فلفلهایی که کنسرو می شوند خاک سنگین تر بهتر است.چون معتقدند در این خاکها رنگ اندازی بهتر می شود.PH 5/5 تا 7 .تهیه زمین مثل سایر سبزیجات است.شخم در پائیز .در بهار دیسک و دندانه و تهیه بستر انجام می شود.

کود:
شبیه بادمجان است.در خاکهای ضعیف هم حیوانی.هم شیمیایی.کود حیوانی هر سال 25 تا 35 تن.
کود شیمیایی مقداری که برای گوجه فرنگی توصیه شده و با کمی ازت و پتاسیم بیشتر.در موقع تشکیل میوه ها مقداری کود سرک ازته برای ایجاد شاخ و برگ جدید مصرف می شود.کود ازته اگر نیترات آمنیوم باشد بهتر است.

کاشت و عملیات زراعی:
شبیه گوجه فرنگی و بادمجان است.ولی زمان تهیه نشاء برای فلفل طولانی تر است.
(دو هفته بیشتر از گوجه)بنابراین یا از بستر گرم استفاده می کنیم و یا زودتر بذر کاری می کنیم.درجه حرارت برای رشد نشاء روز 24 درجه سانتیگراد و شب 18 درجه سانتیگراد .بستر را آبیاری معمولی می کنیم.و آبیاری زیاد نمی کنیم چون هم بستر سرد میشود و هم مرگ گیاهچه زیاد می شود.
فاصله ردیفها cm 15 و در هر ردیف 40 تا 50 گیاه بیشتر نگه نمی دارند.
وقتی طول نشاء 10 تا 20 سانتیمتر شد منتقل می شوند.فاصله ردیفها بسته به نوع فلفل و هدف بین 75 سانتیمتر تا 105 سانتیمتر می تواند باشد.فاصله بوته ها درون ردیف 45 تا 75 سانتیمتر است.
در فلفل سبز جثه بوته کوچک تر است.بنابراین فواصل کمتر می شود.نشاءکاری هم با ماشین و هم دست انجام می شود.که با دست بهتر است.برای رشد سریع بعد از نشاءکاری توصیه می شود محلول غذایی پای گیاه داده شود. طرز تهیه محلول:3/6 کیلوگرم منو پتاسیم فسفات+3/6 کیلوگرم دی آمونیوم فسفات.در هزار لیتر آب حل کرده و پای نشاءها می ریزیم.

بیماریهاوآفات:
بیماریها: اگر تناوب رعایت نشود و فلفل در سطح وسیع کشت شود.برای رفع مشکل بستر و بذر را ضدعفونی می کنیم .(عامل بیماری زای فلفل مشابه گوجه می باشد).
مرگ گیاهپه-لکه برگی-آنتراکتوز-پوسیدگی میوه-سفیدک درونی-پوسیدگی نرم-باکتریایی و وبیماری های ویروسی.
پوسیدگی گلگاه میوه :فیزیولوژیکی است.لکه هایی در گلگاه ظاهر می شود و خصوصا در میوه هایی که اول فصل تشکیل می شود و هوا گرم وخشک می شود که آب به میوه نمی رسد.
به هنگام پوسیدگی گلگاه قارچهای دیگر هم حمله می کنند و باعث از بین رفتن میوه می شود.
حشرات: شته ها-لارو مگس فلفل-سرخرطومی فلفل-کرمهای شب پره زمستانه-ککهای گیاهی-مینوز برگ و کرمهای خانواده اسفیرجیده.

برداشت:
زمان برداشت فلفل دلمه ای بوسیله اندازه میوه و مرحله رسیدگی آن مشخص می شود.و برای بازار به مجرد اینکه اندازه میوه به اندازه کامل رسید ولی میوه سفت است برداشت می شود.
برداشت دستی و بمرور انجام می شود.برداشت مکانیزه فلفل هم امکان پذیر است.خصوصا فلفل تندی که برای ادویه استفاده می شود.فلفلی که برای تهیه فرآورده باشد می تواند مکانیزه برداشت شود.عملکرد بستگی به رقم و فواصل کاشت و مدیریت و ....دارد.برای فلفل دلمه 6 تا 20 تن در هکتار.
گاهی عملکردکاهش پیدا می کند که دلیل آن ریزش غنچه ها و میوه ها می شود که آن هوای گرم و خشک است.فلفلهای دلمه ای گاهی انبار می شوند.درجه حرارت انبار 7 تا 10 درجه سانتیگراد باشد.رطوبت نسبی 90 تا 95%.برای 3 تا 4 هفته می توان انبار کرد.بهتر است در کیسه های پلاستیک قرار داده شوند تا آب از دست ندهد و عمر انبار داری بیشتر شود.

اگر به طعم تندي غذا علاقه نداريد و از انواع مختلف فلفل هم به هميندليل استفاده نميكنيد، سعي كنيد مذاق خود را با اين طعم آشتي دهيد چون كمك زيادي به سلامت شما ميكند.

تحقيقات نشان داده است كه اسيد بيرنگ كپساسين (فعالترين عنصر موجود در فلفل كه سبب گرم بودن اين گياه ميشود) موجود در فلفل در واقع سبب كاهش درجه حرارت بدن ميشود كه يكي از دلايل اصلي تمايل مردم مناطق آب و هوايي گرم به مصرف زياد فلفل است.

اين ماده سبب كاهش ميزان كلسترول خون و كاهش شدت سيگنالهاي درد در بدن ميشود. همچنين خاصيت ضد اكسيدي (كه سلولهاي شما را از آسيب ديدن محافظت ميكند) و ضدباكتري دارد. كپساسين موجود در فلفل نه تنها درد آرتروز و آرتريت روماتيسمي را تسكين ميدهد، بلكه به كاهش ميزان ورم ناشي از اين حالات وقتي كه بهعنوان پماد موضعي مورد استفاده قرار گيرد، كمك ميكند.

اشكال موجود
فلفل را ميتوان با خوردن فلفل قرمز خام يا پخته شده مصرف كرد. پودر فلفل قرمز خشك نيز موجود است كه ميتوان آن را به غذا اضافه كرد، در مايعات، چاي يا شير مخلوط كرد يا كپسول آن را مصرف كرد. شكل كرم آن نيز براي استعمال موضعي موجود است.

فلفل ميزان كلسترول خون را پايين ميآورد كه اين امر باعث پايين آمدن فشارخون ميشود. اين گياه همچنين از انعقاد خون در رگهاي خوني جلوگيري ميكند، اين خواص فلفل به پيشگيري از بيماريهاي قل

ادامه نوشته

كدو تخمه كاغذي- (Cucurbita pepo,var.styriaca) گياهي علفي-ومتعلق به تيره كدوئيان (cucurbitaceae) :

كدو تخمه كاغذي- (Cucurbita pepo,var.styriaca) گياهي علفي-ومتعلق به تيره كدوئيان (cucurbitaceae) :
اعجاز گياهان دارويي از روزگاران كهن در ميان بشر طرف توجه بسيار بوده است و انسان در طول تاريخ موفق به كشف اثرات معجزه آساي گياهان داروئي دردرمان بيماري هاي مختلف شده است. ليكن با توجه به اثرات سريع داروهاي شيميائي همه آن تجربيات بتدريج به بوته فراموشي سپرده شد. خوشبختانه اين بي توجهي به طبيعت چندان دوام نيافت و بروز اثرات ناخواسته و عوارض جانبي داروهاي شيميايي و بعضا" مقاومت عوامل بيماري زا ، استفاده از گياهان داروئي، آن هم بصورت محصولات داروئي با مقدار ماده موثره مشخص و قابل كنترل شده و عاري از هرگونه آلودگي ميكروبي مجددا" رواج يافته و نگرشي جديد نسبت به اين ذخاير طبيعي شكل گرفت.
در اين ميان گياه كدوي تخم كاغذي از جمله گياهاني است كه از ديرباز مورد توجه بشربوده است. اگرچه كه از دير باز مصارف خوراكي آن مرسوم بوده است اما بعدها به اثرات دارويي آن پي برده شد.اولين بار درسالهاي بين 1936-1863 از دانه هاي اين گياه به عنوان يك داروي رسمي در درمان انـگل هاي رودهاي (كرمهاي نواري و كرمهاي گرد)(USP ) استفاده گرديد
 (_pep)
بعدها با پيشرفت علم پزشكي و شناخت بيشتر اثرات درماني اين گياه پزشكان نخست در درمان مشكلات دستگاه ادراري شب ادراري در كودكان التهابات وسنگ هاي مثانه از اين گياه مدد جستند.
سرانجام در دهه اخير با شناسايي اثرات درماني اين گياه در درمان هيپرپلازي خوش خيم پروستات (Benign Prostatic Hyperplasix-BPH) ، اهميت و لزوم تحقيق و بررسي پيرامون اين گياه بيش از پيش آشكار گرديد و در اين راستا كشورهاي مختلف دنيا گامهاي بلندي را در توليد محصولات دارويي گوناگون از اين گياه برداشتند تا بدانجا كه هم اينك در كشورهايي چون آلمان و اتريش90%خط اول درمان بيماران مبتلا بهBPH با تجويز داروهايگياهي وخصوصا" اينگياه امكان پذير گشته است (6,5, ,4, 3,2و1,8).
مشخصات ظاهري گياه:
كدوي تخم كاغذي (Cucurbita pepo,var.styriaca) گياهي علفي، يك ساله ومتعلق به تيره كدوئيان (cucurbitaceae) مي باشد. محققان معتقدند كه اين گياه براثر يك جهش ژني اتفاقي به وجود آمده است. اين گياه داراي ريشهاي محكم و طويل، ساقهاي كركدار و خزنده است. برگ هاي درشت سبز
رنگ 5 لبي با دمبرگ طويل وكركدار، گلهاي نر و ماده 5 لبي مجزا به رنگ زرد و ميوهاي درشت،كروي و گوشتداراز اختصاصات اين گياه مي باشد. ميوههاي رسيده به رنگ زرد يا زرد همراه با
رگههاي سبز بوده و داخل هر ميوه بطور متوسط 400-500 عدد دانه وجود دارد. رنگ دانه ها سبز تيره يا زيتوني و بدون پوسته مي باشد. دانه هاي بدون پوسته اين گياه از اختصاصات ويژه اين گونه محسوب ميگردد.(5 ، 6، 8 )

تركيبات شيميايي:
قسمت مورد استفاده اين گياه دانه هاي آن بوده كه حاوي 35 تا 55% روغن است. مهمترين اجزاء اين روغن را اسيدهاي چرب، ، استرولها، عناصر كمياب، ويتامين ها و كارتنوئيدها تشكيل مي دهند.
اسيدهاي چرب: اسيدهاي چرب موجود در اين روغن شـامل اسيـد پالمتـيك، استـئاريك، اولئيك و لينولئـيك بوده (1) كه از اين ميان اسيد لينولئـيك (% 55-43) و اسيد اولئيك ) %38-27 ) بيشترين درصد را بخود اختصاص ميدهند.
استرول ها : به صورت آزاد و گلوكوزيده در حدود 1/0 %كل روغن را شامل شده و مهمترين آنها, بتاسيسترول – استيگما سترول –كلسترول – ايزوفوكسترول مي باشند. (5، 6، 8)
عناصر كمياب : شامل روي – سلنيوم- پتاسيم بوده كه در اين ميان روي و سلينوم از اهميت ويژهاي برخوردار هستند. ( 5،6)
ويتامين ها: كه حدود 03/0 % روغن را در بر مي گيرد. و بيشترين درصد آن راگاما توكوفرول تشكيل مي دهد. ( 6)
پروتئين ها: دسته ديگري از مواد موجود در دانه ها را اسيدآمينه هاي ضروري بدن و اسيد آمينه خاص cucurbitin تشكيل مي دهد. (5)
اتيولوژي بيماري
علت ايجاد BPH هنوز معلوم نمي باشد، هر چند ارتباط آن با افزايش سن نشان داده شده است. اكثرتئوريهاي موجود براي علت BPH روي عدم تعادل هورموني ( يعني استروژن/ آندروژن)و يا فاكتورهاي رشد ناشناخته پروستاتي كه نقش شروع كننده براي بكارگيري عوامل هورموني را دارند متمركز مي باشد.بطور كلي عوامل مختلف احتمالي به شرح زير مي باشد:
1-

ادامه نوشته

معرفی و خواص سیفیجات و سبزیجات

معرفی و خواص سیفیجات و سبزیجات

در این بخش نسبت به معرفی و خواص مختصری از سیفیجات و سبزیجاتی که معمولا به صورت روزمره مورد مصرف ما قرار می گیرد بحث خواهد شد.

مختصری درباره اسفناج :
نتایج تحقیقات علمی جدید نشان میدهد كه گیاه اسفناج خاصیت ضد سرطانی بسیار بالایی دارد به همین علت به سلطان گیاهان معروف است.
معمولا از اسفناج هم به صورت خام در سالاد و پخته در تهیه برخی غذاها مانند آش و بورانی استفاده میشود.
اسفناج دارای مقادیر زیادی ویتامینهای a ، b، b2 و c بوده و در درمان برخی بیماریها مفیدست.
همچنین، این گیاه دارای عناصر معدنی مانند آهن و یدست، كه به خاطر داشتن آهن، مصرف آن به اشخاص كم خون توصیه میشود.
این گیاه به دلیل داشتن ویتامینها و املاح گوناگون، برای زنان باردار بسیار مفید و نشاط آور و در درمان افسردگی نیز مؤثر و بوی بد دهان را از بین میبرد.
پس از پختن اسفناج نباید آب آن را دور ریخت، چرا كه سرشار از املاح و ویتامینهاست و یك نوشیدنی بسیار مناسب محسوب میشود.

خواص گوجه فرنگی:
با خوردن مداوم گوجه فرنگی خود را در مقابل سرطان پروستات محافظت کنند.

همچنین گوجه فرنگی از ورم آپاندیس جلوگیری میكند. از جوشانده برگ گوجه فرنگی نیز میتوان برای دفع شته و حشرات استفاده كرد.

گوجه فرنگی برای مبتلایان به نقرس و رماتیسم مفید و ورم مفاصل را برطرف میكند. همچنین از تصلب شرایین جلوگیری كرده و حتی مصرف آن برای این مرض مفید است.


گوجه فرنگی، اوره خون را پایین می آورد. برای تمیز كردن خون باید از گوجه فرنگی و كرفس به نسبت مساوی و به مقدار سه فنجان در روز قبل از غذا و به مدت سه هفته استفاده كرد.

برای تمیزی لكه جوهر بر روی لباس، یك تكه پنبه را در داخل آب گوجه فرنگی قرار داده و لكه جوهر را با آن مالش دهید و سپس آنرا بشویید.


اگر پوست شما كك و مك دارد، هر روز آنرا با گوجه فرنگی تمیز كنید كم كم كك و مكها را از بین می برد.

گفتنی است، در بعضی از اشخاص هضم گوجه فرنگی با اشكال صورت می گیرد. کسانی که معده حساس دارند، نباید در خوردن گوجه فرنگی افراط كنند.

همچنین بعضی از افراد نسبت به گوجه فرنگی حساسیت دارند. این نوع از افراد نیز نباید گوجه فرنگی بخورند.

ترخون:
در كتب سنتی با نام های «ترخون»، «طرخون» ، «الحوزان»، گفته شده است به فرانسوی آن را Estragon و Amose petit dragon و Forgon و Dragone و به انگلیسی Taragon و Estragon گفته می شود، گیاهی است از خانواده Compositae تیره فرعی Radeae نام علمی آن Artemisia dracunculus L می باشد.
مشخصات
طرخون گیاهی است پایا. ساقه آن زیاد بلند نمی شود و ارتفاع آن در حدود 60 سانتی متر . برگهای آن سبز تیره. دراز، باریك و نوك تیز و متناوب و بدون دمبرگ برگهای پایین ساقه كمی بزرگتر و تقریبا دندانه ها آن را به 3 قسمت تقسیم می كند و نوك تیز است. گلهای آن سبز مایل به زرد به صورت خوشه كه از كنار برگها وصل به ساقه ظاهر می شود.
تكثیر آن با توجه به این كه دانه های آن اغلب عقیم است،معمولا با تقسیم كردن و كاشت پایه های ان در بهار یا پائیز انجام می گیرد، ولی از طریق كاشت تخم آن در بهار یا پائیز نیز در بعضی مناطق تكثیر می شود.
این گیاه بومی كوهستانهای سرد اروپا و آمریكا و مناطق مختلف روسیه و سیبری است.
با این كه بومی مناطق سرد است ولی از سرمای شدید زمستان در سالهای خیلی سرد لطمه می بیند و باید با برگ و خاشاك و كود آن را حفظ نمود.

ادامه نوشته

کرفس: ( APIUM GRAVEOLENS)(CELERY)

کرفس: ( APIUM GRAVEOLENS)(CELERY)

این گیاه از تیره UMBELIFERAE است بومی مدیترانه و به صورت وحشی در آسیی غربی و شمال اروپا یافت میشود.گیاهی است دوساله و روز بلند است. از نظر گیاهشناسی کرفس:
__ازنظر ساقه:
در سال اول تولید ساقهای نسبتا کوتاه میکند که برگها و دمبرگهای کرفس بر روی محور کوتاه ساقه قرار میگیرد.در سال دوم پس از در یافت سرما تولید ساقه گل دهنده بلندی را میکند که گل آذین در انتهای آن تشکیل میشود.
__از نظر ریشه:
این گیاه دارای ریشه های نسبتا عمیق است و ریشه های جانبی فراوانی را دارد که در جهت آب و املاح کمک میکند.(که این امر نازمندی کرفس را به آبیاری افزایش میدهد.)
__از نظر برگ:
برگ کرفس دارای بریدگی های بسیار زیاد است و نوع برگ در ارقام مختلف متفاوت است.
__از نظر گل:
کرفس دارای گل آذین چتر مرکب است که گلهای سفید رنگ بسیار ریزی بر روی این گل آذین تشکیل میشود.

**ارقام کرفس:(قمری)
1)رقم کرفس برگی: APIUM GRAVELON SECALLINUM
این رقم کرفس دارای برگهای مرکب نسبتا بزرگ و سبز تیره ای رامیکند که از این برگها در تهیه سبزی خشک و انواع سوپ و به عنوان ادویه در کشورهای اروپایی استفاده میشود.
2)کرفس ریشه ای: APIUM GRAVELONES VAR RAPACEUM
ریشه ها سطحی و هیپوکوتیل غده ای شده و به عنوان عضو ذخیره کننده کربوهیدراتها تبدیل میشود از این نوع کرفس در کشورهای آسیای شرقی جهت طبخ غذاهای مختلف استفاده میشود.
3)کرفس دمبرگی: APIUM GRAVELONES VAR.DULCE
که در این نوع کرفس دمبرگها ضخیم و گوشتی شده غنی از کربوهیدرات و ویتامینهای A،C است.این رقم در کشور ایران کشتو کار میشود.

**ارزش غذایی کرفس(کرفس دمبرگی)
کرفی دارای ویتامین A،C بالایی است.این گیاه حاوی روغن های گوگرد دار(اتر و آپریول )است.همچنین خاوی نوعی کربوهیدرات میباشد که ساختمان شیمیایی این کربوهیدرات به خوبی شناخته نشده است.از این گیاه برای برطرف کردن ناراحتیهای گوارشی از قدیم الایام استفاده مینمودند.با توجه به اینکه در نوع برکی مرفس روغن گوگرد دار آپریول بسیار فراوان مشاهده میشود از بخار برگ کرفس در درمان بیماریها و ناراحتیهای پوستی و عصبی استفاده میشود.

**نیازهای آب و هوایی کرفس:
کرفس طالب آب و هوای نسبتا گرم برای رشد و نمو است. خاک مورد نظر بایستی P.H دارای 6.5 -7 بوده وغنی از مواد آلی باشد.کرفس دارای بذر بسیار ریزی است.کوچکترین لذر سبزیجات در نتیجه بایستی در سطح خاک پخش شود.پس برای جوانه زنی نیازمند نور است همچنین دماهای بالای 30 درجه سانتیگراد مانع از جوانه زنی لذر کرفس میشود.
نکته:کرفس هم دارای نور خفتگی و هم دارای گرما خفتگی میباشد.
نکته:کرفس حساسیت بالایی در برابر کمبود عناصر در خاک را دارد که در هنگام داشت و پرورش آن باید به نکات ریز دقت نمود.

**سفید سازی یا BLANCHING:
یکی از عملیات روتین یا متداول در پرورش کرفس عملیات سفید سازی میباشد.در این عملیات قسمت انتهایی دمبرگ کرفس توشط مالچ،گیاخاک یا تخته های طویل پوشانیده میشود.در صورت استفاده از پلاستیکهای دو لایه بایستی از نوع دورنگ آن استفاده نمود که قسمت خارجی سفید رنگ و قسمت درونی تیره و سیاه رنگ باشد.این عمل پوشانیدن باعث عدم تشکیل کلروفیل در قسمت پایینی گیاه میگردد.در نتیجه دمبرگ سفید گردیده و فاقد بافت خشبی میگردد.پس از رسیدن کرفس در مرحله برداشت آن را با یک چاقوی تیزاز انتهای دمبرگ جدا میکند.برای حفظ کیفیت کرفس آ«را در لایه های پلاستیکی غیر قابل نفوذ به هوا و رطوبت بسته بندی میکنند.

 

دانشمندان بر این عقیدهاند كه كرفس بهترین ماده غذایی برای برطرف كردن عفونت مجاری ادرار و اسید اوریك بالا از طریق ضدعفونی مجاری ادراری است،همچنین وجود روغنهای فرار در كرفس علاوه بر ایجاد عطر خوشایند این گیاه باعث گشاد شدن مجاری كلیه میشوند و دفع اسید اوریك را تسهیل میكند.
تجربه نشان داده است كه كرفس و غذاهای حاوی آن بوی بد دهان را از بین میبرد كه احتمالاً به دلیل تركیب موادی كه در معده تولید میشوند با مواد معطر كرفس است.این گیاه حاوی ویتامین (ث) زیادی است و به همین دلیل مصرف آن به تقویت لثه ها كمك كرده و از بروز بیماری اسكوربوت پیشگیری میكند.مصرف كرفس همچنین به افراد كم خون،توصیه میشود.اسیدهای چرب فرار موجود در این گیاه،محرك اشتهاست.پتاسیم موجود در كرفس علاوه بر تحریك ادرار باعث كاهش فشار خون میشود و به همراه گوگرد موجود در آن بیش از همه برای بیماران مبتلا به نقرس و افرادی كه از دردهای مفصلی و روماتیسم رنج میبرند، توصیه میشود.این گیاه دارای خاصیت ضدمیكروبی است و در بهبود آسم و سرماخوردگیهای ریوی مناسب است. آب كرفس به صورت غرغره برای رفع گلو دردهای خشك به دلیل خاصیت ضدعفونی كننده اش مفید است.همچنین آلودگی میكروبی ضعیف در روده نیز در اثر تریپین از بین میرود.این گیاه حاوی درصد بالایی فیبر است،بنابراین ملین بسیار مناسبی به شمار میآید و مصرف برگ و ساقه های كرفس در مورد كسانی كه از ناراحتی های گوارشی نظیر یبوست رنج میبرند بسیار نافع است.كرفس همچنین ضد نفخ است و تب را پایین میآورد. مصرف آن به خصوص به افراد درگیر با بیماریهای قلب و عروق و بالا بودن چربیهای خون بسیار توصیه میشود،این گیاه از تصلب شرائین جلوگیری میكند.ویتامین B6 و اسید پانتوتنیك موجود در آن به همراه منیزیوم و كلسیم اثر مثبتی در تقویت ماهیچه ها داشته و دارای اثرات شگرف در آرامش روانی است.نقش بسیار موثر دیگر این گیاه،تاثیر آن در كاهش وزن است؛به حدی كه افرادی كه از 1 لیوان عصاره كرفس به همراه لیموترش به شكل هر روزه یا یك روز در میان در زمان استفاده از رژیمهای كاهش وزن،بهره بردهاند،یك تا دو كیلوگرم كاهش وزن علاوه بر میزان عادی داشته اند.در برخی از متون به اثرات مثبت كرفس در تقویت نیروی جنسی مردان اشاره شده است،البته این موضوع تاكنون به اثبات نرسیده است.
این گیاه به دلیل دارا بودن مقدار زیادی آنتی اكسیدان از سوی محققین آمریكایی به عنوان یكی از ده ماده غذایی كه می تواند با سرطان مقابله كند،نام برده شده است.همچنین مصرف آن به شدت به افراد درگیر با سنگ كلیه و سنگ های مجاری ادراری توصیه میشود.
جوشانده این گیاه،گرفتگی صدا را درمان میكند و برای سرمازدگی مفید است.این گیاه حاوی فسفر بوده و در تقویت حافظه و ازدیاد هوش كارآمد است.در نسخ قدیمی به نقش افزایش دهنده شیر مادر،توسط این گیاه اشاره شده است.
تخم كرفس نیز دارای خواص مفید بی شماری است.تخم این گیاه حاوی كلسیم بالاست كه ممكن

ادامه نوشته

شويد: Anethum graveolens-تيره :Apiaceae چتريان -نام انگليسي:Dill:

شويد: Anethum graveolens-تيره :Apiaceae چتريان -نام انگليسي:Dill:
شويد: Anethum graveolens
تيره :Apiaceae چتريان
نام انگليسي:Dill

 
گياهشناسي
گياهي است يکساله به ارتفاع 30 سانتي متر تا يک متر و داراي ريشة راست است. ساقه آن
استوانه اي، بي کرک، داراي خطوط طولي، در محل گره ها کمي فرورفته است.برگها متناوب بدون کرک با پهنک منقسم با بريدگيهاي نازک و نخي شکل. گلها کوچک و به رنگ زرد
مي باشد. از مشخصات آن اين است که در پايه هاي اصلي و چترهاي فرعي آن انولوكر و انولوسل ديده نمي شود. ميوه اش بيضي، مسطح، به طول 3 تا 4 ميلي متر و عرض 3 ميلي متر به رنگ قهوه اي شکلاتي روشن است.در سطح آن برجستگيهاي نخي به رنگ مايل به زرد و در کناره هاي آن لبه بال مانند به رنگ زرد روشن ديده مي شود.
خواص دارويي و موارد مصرف
ميوه شويد داراي اثر درماني مشابه رازيانه، و زيره سياه است. اثر نيرو دهنده، مقوي معده، هضم کننده غذا، بادشکن، مدر، ضد تشنج، رفع استفراغ، و زياد کننده ترشحات شير است. شويد به عنوان چاشني در صنايع غذايي استفاده مي شود.
پراکنش
اين گياه در هندوستان ، انگلستان، آمريکا، بلغارستان ، اسپانيا و ايتاليا در سطوح وسيع كشت
مي شود.
نيازهاي اکولوژيکي:
در مناطق آفتابگير و خنک به خوبي رشد مي کند، در تمامي خاکها قابل کشت است اما خاکهاي لومي کمي اسيدي (pH: 5/6-6/5) که داراي زهکش مناسب باشند براي آن ايده آل مي باشد. در خاکهاي کاملا" شني گياه ممکن است تحت تنش خشکي قرار گيرد و در خاکهاي رسي جوانه زني دچار مشکل مي شود.

خواص شوید( شبت)






شوید(Dill) گیاهی است یک ساله به ارتفاع 30 سانتی متر تا یک متر(گاهی بیشتر) و دارای ریشه راست، مخروطی شکل و به رنگ سفید است. طول ریشه متغیر و بین 10 تا 30 سانتی متر می باشد. ساقه آن منشعب استوانه ای بی کُرک، دارای خطوط طولی و در محل گره ها کمی فرو رفته است.
برگ های تازه و خشک شده این گیاه مانند زیره سیاه ، معطر می باشند و برای طعم دهی در خیلی از غذاها به کار برده می شوند.
زمان و نحوه کاشت شوید به چگونگی استفاده از اجزای گیاه(بذر یا پیکر رویشی) بستگی دارد.
اگر هدف از کاشت، تهیه بذر و استخراج اسانس از پیکر رویشی گیاه باشد، زمان مناسب برای کاشت شوید اوایل بهار(اواخر اسفند) می باشد. ولی اگر هدف از کاشت شوید، استفاده به عنوان ادویه و سبزی باشد، از اواسط فروردین تا اواخر اردیبهشت زمان مناسب کاشت گیاه می باشد. کاشت این گیاه بسیار راحت می باشد، به همین دلیل این گیاه برای کسانی که برای اولین بار می خواهند گیاهی را بکارند، بسیار مناسب است.







ترکیبات شیمیایی


میوه شوید دارای 5/2 تا 4 درصد اسانس می باشد که مقدار آن براساس منطقه جغرافیایی و فصل تغییر می کند و تا 7/7 درصد هم می رسد. قسمت اعظم اسانس میوه شوید، دـ کارن، لیمونن و آلفافلاندرن است که هر سه حدود 90 درصد اسانس را شامل می شوند.
ترکیبات دیگر میوه شوید عبارتند از: دیلانوزید، کومارینها، کامپفرول و ترکیب 3ـ گلوکورونیده آن، وی سنین، میریستیسین و سایر فلاوونوئیدها، اسیدهای فنلی، پروتئین(حدود 16 درصد)، چربی (حدود 15ـ 10 درصد).
اسانس سر شاخه هوایی شوید که از سر شاخه تازه آن به روش تقطیر با بخار آب به دست میآید، شامل 28 تا 45 درصد ترکیبات کتونی مانند کارون می باشد که بر اساس فصل محصول ‌برداری متفاوت است.
ریشه گیاه شوید نیز دارای اسانس است که 95 درصد اسانس ریشه را آلفا ـ بتاپینن تشکیل می دهد.
موارد استعمال

شوید در درمان سوء هاضمه ، نفخ(به ویژه نفخ کودکان) و اسپاسم استفاده می شود. همچنین تسکین دهنده، ملین، مقوی معده، ضد استفراغ، محرک ترشح شیر ، مدر و کاهش دهنده چربی خون است. همچنین به عنوان طعم دهنده و معطر کننده در صنایع غذایی و فرآوردههای آرایشی ـ بهداشتی مورد استفاده قرار میگیرد. در استعمال خارجی، اثر نرم کننده و التیام دهنده دارد، ولی بیشتر در مصارف داخلی مورد استفاده قرار می گیرد.
شوید در دامپزشکی

تزریق وریدی دم کرده سر شاخه هوایی شوید به حیوانات، باعث پایین آمدن فشار خون ، گشاد شدن عروق خونی، تحریک تنفس و کند شدن ضربان قلب میشود. از میوه آن برای رفع نفخ و دردهای ناشی از آن در چهارپایان استفاده می شود.







موارد استعمال در طب قدیم

شوید از نظر طبیعت ، گرم و خشك است. به همین دلیل گرم مزاجان باید آن را با آب ‌لیمو و سكنجبین و آب غوره و ترشیها بخورند و سرد مزاجان باید آن را با قرنفل و دارچین و عسل بخورند.
به طور سنتی از آن برای افزایش ترشح شیر و درمان قولنج نوزادان، سرفه، درد معده، بواسیر، بی خوابی ، یرقان، اسکوربوت و زخمها و به عنوان بادشکن استفاده می کرده اند.



آثار فارماکولوژیکی

همان طور که در بالا ذکر شد، فواید بی نظیر و مفید شوید حاصل دو جزء شفابخش موجود در آن می باشد:
* مونوترپن ها(monoterpenes) شامل: کارون(carvone)، لیمون(limonene) و آنتوفوران(anethofuran)
* و فلاوونوئیدها شامل: کامپوفرول(kaempferol) و ویکنین(vicenin)

حفاظت در برابر رادیکال های آزاد و دیگر مواد سرطان زا "

مشخص شده است که اجزای مونوترپنی موجود در شوید موجب فعال شدن آنزیم گلوتاتیون S ترانسفراز می شود. این آنزیم موجب پیوستن مولکول آنتی اکسیدان گلوتاتیون به مولکول های اکسید شده می شود و بدین ترتیب بدن را از آسیب رادیکال های آزاد حفظ می کند.

فعالیت روغن های فرار موجود در شوید مانند جعفری، انواع خاصی از مواد سرطان زا مانند بنزوپیرن را که در دود سیگار ، دود زغال چوب و دود ناشی از سوختن آشغال ها وجود دارد، خنثی می کند.

شوید؛ ادویه ای ضد باکتری :
اسانس(روغن های فرار) میوه شوید دارای اثرات ضد باکتریایی می باشد. شوید از این لحاظ مانند "سیر" عمل می کند.

شوید؛ برای پیشگیری از پوکی استخوان :
شوید یک منبع بسیار خوب از کلسیم می باشد. کلسیم برای جلوگیری از کاهش تراکم استخوانی که بعد از یائسگی و یا در برخی شرایط خاص مانند آرتریت روماتوئید اتفاق می افتد، بسیار سودمند است.
علاوه بر کلسیم، شوید منبع خوبی از فیبر و املاحی چون منیزیم، آهن و منگنز می باشد.



دیگر فواید
یکی از موارد استفاده شوید، تزئین غذا مانند سالادها، سوپ ها، غذاهای دریایی و ... می باشد.

منبع : مرکز مقالات کشاورزی

ادامه نوشته

آرتيشو ( کنگر فرنگی ) Artichoke

آرتيشو ( کنگر فرنگی ) Artichoke

نام علمی Cynara scolymus

خانواده Astraceae

كليات گياه شناسي
آرتیشو گیاه بومی مناطق مرکزی مدیترانه است ولی در حال حاضر در بیشتر نقاط معتدل دنیا کشت یم شود .
رومی ها در حدود 2000 سال پیش این گیاه را پرورش می دادند و بعنوان سبزی در سالاد استفاده می كردند .
آرتیشو در قرن شانزدهم در انگلستان و فرانسه برده شد و سپس در قرن نوزدهم در آمریکا کشت شد . اکنون کالیفرنیا و سواحل اقیانوس آرام مرکز کشت آرتیشو می باشد .
کلمه Artichoke از کلمه ایتالیایی Articicco مشتق شده که بمعنی میوه کاج می باشد و آرتیشو هم مانند میوه کاج است .
آرتیشو برای رشد احتیاج به آب و باران فراوان درد .
آرتیشو گیاهای است چند ساله درای ساقه ای راست که ارتفاع آن بحدود یک متر می رسد . برگهای آن پهن و دراز مانند برگهای کاهو است که برنگ سبز تیره است . در انتهای ساقه میوه آن که بشکل میوه کاج یا سیب فلس در است مشاهده می شود .گلبرگهای آن ضخیم و گوشتی بوده و انتهای گلبرگها ضخیم تراست که مصرف خوراکی دارد .
برای خرید آرتیشو دقت کنید که برگها با زنشده و سفت و سبز باشد . هنگامیکه برگهای آرتیشو قهوه ای است نشان دهنده کهنه بودن آن می باشد .
فصل آرتیشو معمولا ماههای فرودرين و ادريبهشت ( آپریل و می )است .
تركيبات شيميايي:
برگهای خوردنی آرتیشو درای اینولین ، اینولاز و ماده ای تلخ بنام سینارین Cynarine می باشد .
سینارین خاصی زیاد کننده ترشحات صفرارا درد و علت صفرا بری آرتیشو داشتن این ماده است .


در صد گرم آرتیشو پخته مواد زیر موجود است :
انرژی 14 کالری
پروتئین 1/5 گرم
آب 86 گرم
مواد چرب 0/1 گرم
مواد نشاسته ای 5 گرم
کلسیم 22 میلی گرم
فسفر 40 میلی گرم
آهن 0/6 میلی گرم
سدیم 30 میلی گرم
پتاسیم 0 25 میلی گرم
ویتامین آ 40 واحد بين المللي
ویتامین ب 1 0/04 ميلي گرم
ویتامین ب 2 0/02 میلی گرم
ویتامین ب 3 0/6 میلی گرم
ویتامین ث 5/2 میلی گرم

خواص داروئي:
آرتیشو از نظر طب قدیم ایران گرم و کمی خشک است . قسمت مورد استفاده آرتیشو برگها و قسمت سوط آن است که بنام قلب آرتیشو معروق می باشد . آرتیشو :
1) کبد را تمیز و اعمال کبد را تنظیم می کند .
2)ترشح صفرا را افزایش می دهد .
3) از جمع شده چربی در کبد جلوگیری می کند و آنهایی که کبد چرب دارند بهتر است از آرتیشو استفاده کنند
4) یرقان مزمن را درمان می کند .
5) تقویت کننده بدن است .
6) موجب دفع ادرار می شود .
7) تب بر است .
8) در درمان رماتیسم موثر است .
9) یبوست های ناشی از عدم صفرا را درمان می کند.
10) در درمان ورم روده موثر است .
11) باعث دفع سنگهای کیسه صفرا می شود .
12) نیروی جنسی را افزایش می دهد .
13) کلیه و مثانه را گرم می کند .
14) گاز و نفخ معده و روده را از بین می برد .
15) باعث هضم غذا می شود .
16) بیماریهای کبدی را درمان یم کند .
17) کلسترول خون را پائین می آورد .
18) داروی لاغری است و کسانیکه می خواهند وزن کم کنند و لاغر شوند می توانند هر روز آرتیشو بخورند .
19) سرگیجه را برطرف می کند .
20) آنهائیکه گوششان زنگ می زند اگر آرتیشو را بخورند آنرا برطرف می کند .
21) مبتلایان به بیماری قند می توانند با خوردن آرتیشو قند خود را تنظیم کنند .
22) در درمان میگرن موثر است .
23) در برطرف كردن بیماری آسم اثر مفید درد .
24) نقرس را برطرف می کند .
25) آرتیشو رگها را تمیز كرده و تصلب شرائین را درمان می کند .
26) در برطرف كردن اگزمت موثر است .
27) در درمان اکثر بیماریهای پوستی اثر مفید درد .
28) سموم بدن را دفع می کند .
29) زخم های ریه و روده را درمان می کند .
30) برای جلوگیری از ریزش مو ار برگهای آرتیشو ضماد تهیه كرده و به سر بمالید .
31) برای برطرف كردن بوی بد زیر بغل عصاره برگ آرتیشو را به زیر بغل بمالید .
32) عصاره آرتیشو را اگر به بدن بمالید خارش را برطرف می کند .
33) برای رفع آب آوردن بدن از جوشانده آرتیشو بمقدر سه فنجان در روز استفاده کنید .
طرز استفاده:
به مبحث نسخه پيچي گياهان دارويي براي بيماري مورد نظر مراجعه نماييد
مضرات :
آرتیشو چون گرم است ممکن است در بعضی از اشخاص تولید سودا کند لذا بهتر است با سرکه خورده شود ضمنا طعم آرتیشو را دوست ندارند . اینگونه اشخاص اگر بخواهند از مزایای آرتیشو استفاده کننده تنطور قرص یا کپسول آرتیشو مصرف نمایند .

مشخصات ظاهری آرتیشو :
گیاهی است به شکل گرز با برگهای کلفت و گوشتدار، علفی، پایا با ساقه های بزرگ و راست، شیاردار و به ارتفاع 0.2 تا 1.5 متر که کاملاً از برگهای تیغ دار و نیزه ای است. ریشه حجیم و بسیار بزرگ، تقسیم شده به قطعات نامنظم و دندانه دار دارد. سطخ رویین برگها به رنگ سبز و بدون پرز ولی سطح زیرین آن پرزدار و سفید است.




غنچه آن بسیار بزرگ و شامل گلهای لوله ای، محصور در براکته هایی(براکته: هلالی هایی به شکل گلبرگ) با ظاهر متفاوت( برحسب نژادهای مختلف این گیاه) است ولی این براکته ها در نژادهای مختلف ممکن است در قسمت انتهایی، با ظاهر گرد یا نوک تیز و ... باشد. ناحیه غیر آزاد براکته های آن که به قسمت زیرین غنچه ها متّصل شده اند گوشتدار و دارای ذخایر مختلف غذایی است. نهنج ضخیم و گوشتدار آن شامل گلهای زیبایی به رنگ آبی یا آبی مایل به بنفش و میوه اش شفاف، به

ادامه نوشته

براكلي چيست و نحوه كاشت – داشت – برداشت و مصرف آن چگونه است ؟Broccoli:

براكلي چيست و نحوه كاشت – داشت – برداشت و مصرف آن چگونه است ؟Broccoli:


براكلي چيست و نحوه كاشت – داشت – برداشت و مصرف آن چگونه است ؟
براكلي از خانواده كلم هاست و سرشار است از ويتامين هاي A و D .براكلي در فصلهاي خنك بهترين و بيشترين محصول ميدهد . چنانچه براي كاشت از بهترين واريته ها , استفاده گردد و مراحل كاشت و داشت و برداشت طبق دستور العمل و بدقت انجام شود , توليد محصول تداوم مي يابد . قسمت خوراكي براكلي "سر" ناميده مي شود . سر اصلي در مركز و بالاي گياه روئيده مي شود . وقتي سر اصلي برداشته و قطع شود , سرهاي جانبي شروع به رشد كرده , ظاهر مي شوند . در بيشتر مناطق آمريكا در فصلهاي بهار و پائيز دو بار محصول بدست مي آيد .
براي بهترين شروع , نهال كاري در فصل بهار توصيه شده است , زيرا اين عمل باعث مقاوم شدن و جايگير شدن گياه در زمين مي شود . نهال كاري مقاومت گياه را در برابر گرماي اوليه تابستان زياد مي كند . فصل زمستان مناسبترين زمان براي كاشت مستقيم بذر در زمين مي باشد .

واريته هاي براكلي :
1-Crusier ( كروزر) : از كاشت تا برداشت 58 روز زمان لازم دارد . كروزر , يكدست , پر محصول و مقاوم در برابر خشكي مي باشد .
2-Green Comet ( گرين کامت) : از كاشت تا برداشت 55 روز , زودرس و مقاوم در برابر گرما .
3-Green Goliath( گرين گالي آت) : كاشت تا برداشت 60 روز , زمان كاشت بهار , تابستان و پائيز و مقاوم در برابر حالتهاي سخت .

زمان كاشت :
نهال كاري ( نشا) در اوايل بهار و زماني كه نهالها جوان و قوي هستند انجام دهيد . بوته هايي كه بيشتر از حد معمول در جاي كاشت بذر نگهداشته مي شوند بعد از انتقال به زمين اصلي بلافاصله سر توليد مي كنند . براي كشت پائيزه , بذرها را در اواسط تابستان بكاريد . در اواخر تابستان زماني كه بذرها رشد كرده و تبديل به نهال شده اند , آنها را به زمين اصلي انتقال دهيد .

فاصله و عمق كاشت :
عمق مناسب براي كاشت بذرها 3 تا 5/3 سانتيمتر و براي كاشت نهال ها كمي عميق تر از محل استقرار اوليه خود در زمين . فاصله كشت بذرها و نهالها در يك رديف 45 تا 60 سانتيمتر و فاصله رديف ها از يكديگر 90 سانتيمتر توصيه شده است .
بوته هاي براكلي بصورت مستقيم روئيده و طول آنها حدوداَ به يك متر مي رسد . فاصله هوايي هر بوته از چهار طرف با يكديگر 30 سانتيمتر مقرر گرديده .

داشت :
از كود استارتر براي نهالها شروع كنيد و زماني كه بوته ها به نيمه رشد رسيده اند كود سرك حاوي ازت به آنها بدهيد . گياه به رطوبت كافي احتياج دارد , مخصوصاَ زماني كه سرها نمايان مي شوند . با توجه به نتايج آزمايش خاك , كود مورد نياز را به گياه بدهيد . توصيه مي شود كود N-P-K را به نسبت 50-50-35 در هر نيم هكتار بصورت پاشيدن يا 35-35-17 در هر نيم هكتار بصورت بسته در كنار هر بوته به زمين اضافه كنيد . چنانچه ساقه ها قهوه اي رنگ و توخالي شدند , نشان از كمبود برون است . PH مناسب براي براكلي 8/5 تا 6/6 مي باشد .

برداشت :
قسمت خوردني براكلي عبارتند از : غنچه هاي نشگفته و بهم چسبيده و سبز رنگي است كه بصورت گره هاي بهم فشرده شده اي بر روي ساقه قرار دارند و همچنين ساقه حاوي اين غنچه ها .
در ابتدا يك سر بزرگ در وسط بوته نمايان مي شود . وقتي اين سر برداشته شد سرهاي جانبي شروع به نمايان شدن مي كنند . اندازه اين سر 13 تا 15 سانتيمتر است . قبل از اينكه غنچه هاي دكمه مانند بر روي سر شروع به باز شدن و تبديل به گل شدن بكنند آنرا قطع كنيد . اين همان قسمت خوراكي براكلي است . سرهاي جانبي از زاويه بين شاخه و ساقه بيرون مي آيد . قطر يك سر رسيده حدود 15 سانتيمتر است . چنانچه قصد داريد مدتي اين سرها را نگهداريد , بايد آنها را در دماي صفر درجه با رطوبت زياد قرار دهيد .


مشكلات عمومي براكلي :
شته ها :مواظب تشكيل تجمع شته ها بر روي قسمت دروني برگها باشيد . شته ها برنگهاي سبز , سياه, قهوه اي , قرمز , صورتي و رنگهاي ديگر ظاهر مي شوند . اين شته ها به شكل گلابي و خيلي آهسته حركت مي كنند . طول آنها 3 تا 4 ميلي متر است و داراي يك شاخك باريك و دو كيسه در انتهاي شكمشان مي باشند . بعضي از آنها داراي بالهاي نازك و شفاف هستند . تجمع اين شته ها بر روي ساقه و يا در قسمت زير برگها و قسمت هاي نرم و تازه روئيده گياه مي باشد . اين شته ها مكنده مي باشند و بوسيله مكيدن شيره گياه آنرا به كلي از بين مي برند .بهترين راه براي از بين بردن شته ها , شستن گياه با فشار آب است . گاهي اوقات سمپاشي ضرورت است .

كرم هاي كلم :
سه گونه كرم كلم وجود دارد : كرم هاي ريسنده , حلقه اي و پشت الماسي . اين كرم ها به برگها و سرهاي براكلي و گياهان خانواده كلم ها صدمه مي زنند . كرم ريسنده سبز مخملي است . حشره اين كرمها سفيد و در طول روز در بالاي گياه درپروازند . كرم هاي حلقه اي برنگ سبز روشن و ظريف مي باشند . حشره اين كرم ها قهوه اي و در طول شب فعال مي باشند . پشت الماسيها سبز كم رنگ و در سر و ته داراي نقطه هائي مي باشند . حشره اين كرم ها برنگ سبز است و زماني كه بالهايشان ب

ادامه نوشته

کشت سبزیها در آپارتمان و خانه

کشت سبزیها در آپارتمان و خانه


بذر هر نوع سبزی (تره، شاهی، شنبلیله، ریحان، جعفری، گوجهفرنگی، فلفل رنگی، حتی کدو و بادمجان) را در هر زمان و هر فصلی میتوان در آپارتمان (چه در بسترهای خاکی و چه غیرخاکی) کاشت و از خوردن آن لذت برد؛ مثلا پرلیت یک بستر غیرخاکی است که برای کاشت سبزیجات میتوان از آن استفاده کرد اما رشد سالم آنها به کود مخصوصی نیاز دارد که در بازار چندان در دسترس نیست. بنابراین سبزیکاری در خاک، آن هم در فضای آپارتمانی، سهل و لذتبخش است.برای کاشت سبزی در خانه روشهای مختلفی وجود دارد. قدم اول انتخاب بذر مناسب و استاندارد است؛ بذر اصلاحشدهای که روی پایه مادری رسیده باشد. ابتدا بذرها را روز قبل از کاشت در آب ولرم میریزیم و بین 8 ساعت تا سه روز مجازیم آنها را در آب نگه داریم تا متورم شوند. سپس خاک مناسبی را انتخاب و الک میکنیم و به ارتفاع حداقل 15 سانتیمتر در یک گلدان که زهکش داشته باشد میریزیم. بذرها را از آب خارج و به روی یک پارچه یا روزنامه قدیمی منتقل میکنیم تا نم آنها گرفته شود. سطح خاک را میکوبیم و صاف میکنیم و بذرها را به صورت فاصلهدار روی سطح خاک میپاشیم و روی بذرها را با کمی خاک میپوشانیم اما دقت کنید که اگر سایز بذر دو میلیمتر باشد، حداکثر دو میلیمتر باید روی آن با خاک پوشانده شود. در مرحله بعد، سطح مقطع گلدان را با یک برگ روزنامه میپوشانیم تا بذرها دقیقا زیر روزنامه قرار بگیرند و با یک آبپاش کوچک و روزانه دو تا چهار بار روی روزنامه آب میریزیم تا سطح آن کاملا خیس شود و گلدان را دو تا پنج روز در گرمترین جای ممکن قرار دهید.

هر چه نور بیشتری به سبزیها برسد بهتر است اما اگر چنین فضایی در آپارتمان نداشتیم، میتوانیم از لامپهای فلورسنت استفاده کنیم. بعد از الک کردن خاک، مقداری زغال در خاک بریزید تا وجود کربن مانع از بیمار شدن گیاه شود. حتی تفاله خشکشده چای، پودر استخوان و خاکستر چوب هم جزو کودهای ارگانیک محسوب میشودبعد از گذشت حدود دو هفته به گیاه کود میدهیم و ترجیحا از کود طبیعی استفاده میکنیم اما اگر این کود در دسترس نبود، سراغ کودهای شیمیایی استاندارد میرویم. البته دوز مورد نیاز روی بسته این کودها نوشته شده است و جای نگرانی نیست. اگر تمام این مراحل به درستی انجام شود بعد از گذشت حدود دو هفته سبزیها آماده خوردن میشوند اما توصیه من این است که تا یکی دو بار این سبزیها (به ویژه تره) را نخورید و با قیچی آنها را بچینید تا پایه آنها قویتر شود.
برای جلوگیری از آفت زدن گیاهان هر از چند گاهی باید مقداری آب را با الکل مخلوط کنیم و به جای سم، روی سبزیها بپاشیم. حتی اگر این سبزیهای ما مورد حمله شتهها هم قرار گرفته باشند با این کار، آنها از بین میروند. از طرف دیگر، چون طی مراحل رشد از هیچ سمی هم استفاده نمیکنیم، سبزیجات کاملا ارگانیک (طبیعی) هستند. البته راههای زیادی برای پیشگیری از آفتزدگی گیاهان وجود دارد؛ مثلا میتوانیم یک گلدان گیاه جعفری یا همیشهبهار را کنار گلدان سبزیجات خود بگذاریم. با این روش تا 60 درصد از بیمار شدن گیاه و حمله شتهها کاسته میشود. حتی پژوهشهای علمی نشان میدهد که موزیک هم میتواند تاثیر به سزایی بر سلامت گیاهان و جلوگیری از برخی آفتهای آنها داشته باشد.
و یک نکته جهت اطلاع :هنگام خرید بذر سبزیجات هم به خاطر داشته باشید که نعناع و پونه، بذر ندارند و باید آنها را از سبزیفروشی بخرید و بعد از ریشهدار کردن در خاک بکارید

اطلاعات تکمیلی پیرامون کاشت سبزیجات درمنزل


خوشبختانه بیشتر بذر سبزیحات در هر شرایطی پرورش مییابند جعبههای چوبی، سطلهای پلاستیكی ، گلدانهای بزرگ و كوچك ، انواع ظروف مایع ظرفشویی و بطریهای نوشابه خانواده برای این منظور مناسبند. موضوع مهم عمق گلدان و دفعات آبیاری به موقع و تنظیم برنامه كوددهی آنهاست برای مثال حداقل عمق گلدان برای كاهو ، تربچه و تمام سبزیجات ریشه كوتاه 10 سانتیمتر می باشد جعبه هایی با عمق 15 سانتی متر برای كشت انواع كلم قمری ، هویج فرنگی و همچنین بذر سبزیجات به كار می رود . جعبه هایی با عمق 25 سانتیمتر برای پرورش گیاهان خانواده كلم و كلم بروكسل و مشابه آن است.
بطور كلی لازم است بذر سبزیجات را داخل جعبه قدری تنگتر از معمول كاشت و برای آنكه تمام فصل بتوان از یك نوع سبزی استفاده نمود بذر هر سبزی را به فاصله دو هفته در هر جعبه میكارند و از آنجائیكه سطح آپارتمان و یا ایوان و پشت بام برای اجرای این برنامه كافی نخواهد بود میتوان ترتیبی داد كه جعبهها روی هم و به فاصله روی هم و به فاصله 20 سانتی متر از یكدیگر روی داربستهای فلزی یا چوبی قرار گیرند.
در مورد بوتههائی كه گل و میوه میدهند مانند خیار ، كلم گل و كدو بادنجان بایستی با استفاده از روشهای مختلف اقدام به گرده افشانی مصنوعی نمود چون در محیط آزاد، زنبور و سایر حشرات این كار را انجام میدهند.
برای آنكه خاك گلدان تقویت شود 3 تا 4 كیلو آهك و یك و نیم تا دو كیلو سوپر فسفات به هر مترمكعب خاك گلدان مخلوط میكنند از آنجائیكه خاك گلدان احتیاج به تقویت مرتب دارد بایستی هر هفته گلدان را با یك كود شناخته شده تقویت نمود. سطح خاك گلدان بایستی همیشه یك رطوبت نسبی داشته باشد وهر روزه به آن سركشی نمود.
چنانچه محل گلدان در پاسیو و یا راه پله و یا نمای ساختمان میباشد لازم است بطور مرتب به آن رسیدگی شود بطوریكه تا آخرین مرحله گل دادن و رسیدن میوه همیشه شاداب باشد. بوتههائی مانند گوجه فرنگی و فلفل و بادنجان برای این منظور بسیار مناسبند . گلدان سبزیجاتی مانند تربچه ، كاهو كه رشد سریع دارند و پس از رسیدن آن را از ریشه در میآورند و در محل مناسبی قرار میدهند كه مرئی و منظر نباشد.


چگونگی كاشت بذر :
بذر سبزیجات را بسته به بزرگی و كوچكی آن در عمق 6/. سانتیمتری تا 2/5 سانتیمتری خاك می كارند و مادام كه ئانه سبز نشده بایستی خاك را مرطوب نگه داشت. معمولآ عمق كاشت 4-5 برابر طول بذر می باشد. تخم های ریز را كمتر زیر خاك می كارند مانند تخم هویج و جعفری و كاهو كه روی آنها بیش از 2-3 میلیمتر خاك لازم ندارد. در صورتیكه تخم اسفناج و تربچه بیش از 1/5 یانتی متر خاك می دهند و تخم های درشت مانند نخود و لوبیا را باید 3 سانتی متر خاك داد. بعضی تخم ها را مانند هویج و اسفناج ، شلغم، لوبیا از همان وهله اول در محل اصلی میكارند و بعضی دیگر مانند گوجه فرنگی ، تره فرنگی برای آنكه بهتر رشد نموده و قوی بشوند محتاج نشاء كردن هستند بنابراین آنها را در خزانه كاشته و بعد در محل مورد نظر نشاء میكنند. مهمترین مرحله پرورش و كاشت و برداشت سبزیجات همین مرحله است.


تـــــره :


خواص دارویی : خون ساز است به همین دلیل افرادیكه غلظت خون بالا دارند نباید از تره استفاده كنند. برای دستگاه گوارش مفید است ولی برای مینای دندان مضر است و مینای دندان را از بین میبرد ، بخور

ادامه نوشته

آموزش کاشت هندوانه

آموزش کاشت هندوانه

هندوانه ميوه مورد علاقه و مخصوص فصل تابستان است .مناسب جهت مرطوب كردن دهان و رفع اتش و تشنگي است . هندوانه براي روزهاي گرم تابستان ، جشنها، تفريح ها و خيلي چيزهاي ديگر در اين فصل عاليه. فراموش نكنيد كه رقابت پرتاب هسته را نيز در زماني كه آن را سرو مي‌كنيد داشته باشيد... فقط لطفا بيرون از خانه. پس اگر دوست داريد خوشحال شويد . (پرتاب هسته) يك كار جديه ، يك بازي سرگرمي دار . خيلي از مسابقات پرتاب هسته با جوايزي در بعضي از كشورها، در تفريحات و جشن‌هاي تابستاني برگزار مي‌شوند .

هندوانه هاي بزرگ و كشيده ( بيضي شكل) كه اولين نوع هندوانه‌اي است كه به ذهن ميرسد، فضاي خيلي زياد و فصلي طولاني را براي رشد نياز دارد . و به همين خاطر است كه بيشتر باغبانان خانه‌گي فضاي با ارزش باغشان را به اين نوع از هندوانه تخصيص نمي‌دهند. انتخاب آنها بيشتر بر روي هندوانه كوچكتر و نسبتا شيرين ازنوع هندوانه گرد و يا پلنگي است كه فضايي در حدود 3/1 را نسبت به آن نياز دارد .

آيا ميدانستيد ؟ كاشت هندوانه يك تجارت جديه . مسابقات هندوانه يا (سنگين ترين ها ) در جشنواره هاي پاييزي برگزار ميشوند . بسياري از هندوانه هاي بزرگ در اين مسابقات بر سر جوايز براي بزرگترين هندوانه رقابت ميكنند . يك هندوانه تا چه قدر مي‌تواند رشد كند ؟ هندوانه هاي بزرگ تا تا بالاي 200 پند( 90 كيلو گرم ) مي‌توانند رشد كنند .

حتي براي بزرگداشت هندوانه يك روزي نيز در نظر گرفته شده است.... 18 هم آگوست روز ملي هندوانه است .

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش خیار

پرورش خیار

 

 

انتخاب زمان کشت :

 

قبل از هر اقدامی در مورد کشت خیار ابتدا بهتر است اطلاعاتی از قبیل آمار هواشناسی منطقه نظرات و تجربیات مهندسین کشاورزی و کشاورزان با تجربه و مهمترین مورد قیمت این محصول در بازار کسب کرده و آنگاه زمان کشت را انتخاب نمایید زیرا زمان کشت در بهره برداری محصول تاثیر مستقیم داشته و باعث بالا رفتن روحیه کار و تلاش می گردد.

 

مثلا در مناطق جنوبی کشور زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می شود و در خرداد ماه سال بعد برداشت محصول پایان می یابد. و در مناطق شمالی و مرکزی کشور که در آذر ماه و دی ماه دارای هوای ابری و سرد می باشند زمان کشت را به نحوی انتخاب می کنند که این زمان یا آخر فصل برداشت و یا آغاز کشت باشد . به طور کلی زمان هایی که شرایط جوی نامساعد است باید از دوره کشت حذف گردد و اگر چنین کاری صورت نگیرد و زمانهای نامساعد در میان زمان برداشت قرار گیرد کشت با مشکلات عدیده ای روبرو می شود.

 

انتخاب بذر:

 

بعد از انتخاب زمان کشت باید بذر مناسب و خوبی انتخاب کنیم که بر اساس تقسیم بندی اقلیم های مناسب صورت می گیرد.مثلا برای مناطق جنوبی که زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می شود و تا آخر خرداد سال بعد می توان برداشت محصول داشت و یا مناطق شمالی و مرکزی که کار کشت از اوائل دی ماه شروع می شود بذرهای تک گل پیشنهاد می شود که دارای برگ های کوچک و مقاوم به سرما بوده و جهت دوره های طولانی مناسب می باشد ولی در اقلیم های که دو فصل کشت دارند بهتر است از واریته های پرگل که محصول زیادی در زمان کوتاه دارنداستفاده گردد.

شایان ذکر است که بسیاری از کشاورزان بدون توجه به نوع واریته و زمان کشت آن و تنها به علت پر گل بودن آن اقدام به کشت در فصولی می نمایند که مناسب حال آن بذر نیست در نتیجه با مشکلاتی مواجه می شوند که برای آنها اندکی ناشناخته و غریب می نماید.کشاورزانی که آشنایی با خواص واریته های مختلف ندارند اشتباه عمده ای را مرتکب می شوند و آن این است که واریته های پر گلی را که برای فصول بهاره کشت نموده اند و محصول خوب و زیادی برداشت کرده اند مجددا برای کشت پائیزه انتخاب می کنند.

با شروع فصل سرما و کوتاه شدن طول روز تعداد زیادی میوه های کوچک در هر بوته مشاهده می کنند که به علت ریز ماندن میوه ها بر روی ساقه محصولی برداشت نمی کنند و با تصوراتی که دارند کود و سم را به گیاه تحمیل می کنند در حالی که بذر های تک گل بوده و از آن میوه کمتری مشاهده می کنند اما محصول بیشتری برداشت می شود.

 

نحوه کشت :

 

پس از انتخاب بذر باید فکر نحوه کشت باشیم به طور کلی در مقابل ما دو راه برای کشت بذر قرار دارد. یکی کشت مستقیم و کشت به صورت خزانه که از این دو راه به خاطر صرفه جویی در استفاده از امکانات گلخانه ای و مراقبت بیشتر و بهتر تا جوانه زدن٬ بهتر است از کشت در خزانه بهره گیری کرد. برای کشت مستقیم زمین باید رطوبت کافی داشته و به اصطلاح گاورو باشد و بهتر است زیر و روی بذر به مقدار مورد نیاز بیته موس ریخته شود.

 

بهترین خاک برای کشت در گلدانهای نشاء ماده ای طبیعی به نام بیته موس می باشد که در بازار انواع خارجی و ایرانی آن یافت می شود.اگر محل قرار گرفتن سینی نشاء دارای ۳۰ درجه سانتی گراد حرارت بوده و نور و رطوبت کافی وجود داشته باشد پس از ۵ تا ۷ روز بذر جوانه می زند و چنانچه شرایط مناسب نبوده و عوامل نور و گرما و رطوبت به صورت دلخواه نباشد اولا در زمان جوانه زنی تاخیر ایجاد می شود و ثانیا در جریان رشد گیاه نیز اختلالاتی پدیدار خواهد شد. توصیه می شود این نوع بذرها را به علت گرانی آنها ۲۴ ساعت قبل از کاشت در زمین و یا گلدان در یک پارچه نخی و یا پنبه ای در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری کرد. باید دقت کرد قبل از این کار بذرها ابتدا در آب ولرم خیسانده شوند از طرفی باید مراقبت های لازم را به عمل آورد تا گیاه جوان بدون آفت و بیماری به زمین منتقل شود.

 

انتقال نشاء به زمین اصلی :وقتی بذرها سبز شدند و رشد کافی نمودند باید آنها را به زمین گلخانه منتقل کنیم.بدین منظور حفره هایی که با فاصله معین و بر اساس تراکم بوته در متر مربع محاسبه شده است بر روی بسترها تعبیه می کنیم که دقیقا به اندازه حجم خاک گلدانهای سینی نشاءمی باشد. آنگاه با احتیاط کامل نشاء را همراه با خاک گلدان از گلدانها جدا کرده و در حفره ها قرار می دهیم.در اینجا باید مراقب باشیم تا به ریشه ها آسیبی وارد نیاید. بعد از انتقال نشاء به زمین آبیاری را شروع می کنیم . به یاد داشته باشیم مدت قرار گرفتن نشاء در گلدان نباید از حد معمول تجاوز کند زیرا در این صورت است که ریشه به علت حجم کم خاک دچار مشکل شده و از رشد طبیعی باز می ماند و در نتیجه گیاه از ابتدا ضعیف خواهد بود و پس از آن هم رشد درستی نخواهد داشت.

 

تراکم بوته ها :

 

به منظور دستیابی به بیشترین برداشت محصول از متر مربع تراکم بوته ها حائز اهمیت است.بعضی از کشاورزان و گلخانه داران بر این باورند که اگر تعداد بوته در واحد سطح بیشتر باشد محصول بیشتری می توانند برداشت کنند.بر اساس تجارب بدست آمده در گلخانه های خاکی برای واریته های موجود تراکمی برابر با ۷/۱ تا ۳ بوته٬ بنابر تجربه شخصی فصل کاشت و نوع واریته از نظر کوچکی و بزرگی برگ در نظر می گیرند که در این مورد می توان از کشاورزان با تجربه و کارشناسان مربوطه کمک گرفت. ناگفته نماند که این کار دلایل فنی و مهمی دارد که از جمله می توان میزان نوردهی و جذب مواد مغذی خاک در فصول سرد را نام برد.پس به خاطر اینکه بوته ها از نور کافی برخوردار بوده و رشد مناسبی داشته باشند باید به گونه ای کاشت شوند که به روی یک دیگر کمتر سایه بیاندازند و به عبارتی دیگر موجب جلوگیری از تابش نور کافی به گیاه نشوند از طرفی در فصول سرد میزان غذا رسانی خاک به ریشه کمتر می شود و اگر تراکم هم در چنین وضعیتی زیاد باشد طبیعی است که به ریشه مواد کافی نخواهد رسید

 

آبیاری اولیه :

 

برای آبیاری گلخانه بهتر است از سیستم تحت فشار به صورت قطره ای استفاده کنیم.در این روش که بهترین نوع آن استفاده از نوارهای آبیاری است که از حدر رفتن آب جلوگیری می کند. بر اساس برنامه ای منظم به آبیاری گیاه خواهیم پرداخت زیرا آبیاری به صورت سنتی ضمن بالا بردن مصرف آب و همچنین رطوبت گلخانه مواد غذایی در خاک را شسته و دسترسی ریشه را به این مواد کم کرده.شایان ذکر است که آبیاری گیاه بر اساس سن گیاه بافت خاک و زمان مصرف متفاوت است. برای مثال می توان گفت که خاک در زمستان به آب کمتری نیازمند است تا در فصل تابستان ولی در هر صورت باید به طور یکنواخت و دوره های منظم آبیاری کرد و مسلما در خاک های سبک مقدار آبیاری کمتر و فاصله زمانی بین آن نیز کمتر خواهد بود. توصیه می شود در هنگام آبیاری زمین را برای مدت طولانی به حالت اشباع قرار ندهیم و حتما رطوبت ۲۵ درصدی را در فاصله دو آبیاری رعایت نمایید به عبارت دیگر برای تناوب آبیاری٬ زمانی اقدام به آبیاری نمایید که رطوبت خاک به ۲۵٪ رسیده باشد ضمنا این را هم بدانید که گیاه خیار در زمانی که به گلدهی می رسد نیاز بیشتری به آب دارد.

 

برخی از کشاورزان معتقدند بعد از اینکه گیاه جوان ۴ برگ حقیقی خود را کامل کرد باید یک دوره تشنگی به گیاه داد.چون اعتقاد دارند ریشه گیاه در حالت تشنگی به طور طبیعی به دنبال یافتن آب به عمق خاک نفوذ می کند و این حرکت ریشه باعث افزایش حجم ریشه می شود. به هر حال گیاه پس از دوره تشنگی و آبیاری پس از آن رشد سریعی خواهد داشت. در زمان رشد بوته باید نخهای گلخانه را آماده کرده و بر فراز بوته ها به سیم های مهار در فضای سقف گلخانه متصل نمود تا در هنگام رشد سریع بوته ها به طور منظم به دور نخ ها بسته شود برای بستن بوته ها به دور نخ ها روش های مختلفی وجود دارد می توان پائین نخ ها را به سیم مهار در پائین گیاه بست و یا اینکه نخ اضافه را به دور قرقره های سیمی پیچانده و بر روی سیم مهار قرار داد و یا اینکه به وسیله کلیپس های مخصوص که به اندازه قطر ساقه گیاه است و به انتهای نخ ها بسته می شود ارتباط ساقه و نخ را بدون گره زدن به گیاه برقرار نمود شایان ذکر است که نباید در مرحله نخ کشی بی توجهی نمود زیرا غفلت در این کار باعث شکستن ساقه گیاه می شود و سبب آسیب جدی به گیاه خواهد شد.

 

آبیاری :

 

آبیاری گلخانه برای خاک های سبک می تواند به روش نشتی باشد یعنی با ایجاد جوی و پشته آبیاری صورت می گیرد. در صورت استفاده از سیستم های قطره ای که با لوله های مخصوص صورت می گیرد نیازمند یک محاسبه دقیق هستیم زیرا معمولا وسط خط لوله از فشار آب کمتری برخوردار است و به این علت آبیاری به صورت یکنواخت انجام نمی شود.آبیاری قطره ای باید به صورتی باشد که پیازرطوبتی بین دو قطره چکان به یکدیگر متصل شود . همانطور که می دانید روزانه مقدار معینی آب زمین تبخیر می شود که باید در موقع مناسب تامین گردد.در صورتی که نسبت به آب یک منطقه مشکوک باشیم با آزمایش آب تصمیم نهایی را اتخاذ می کنیم مقادیر مجاز Ec در آب براساس میلی موس تامین می شود Ec کمتر از ۱ بسیار خوب Ec بین ۱ تا۲ مناسب و Ec ۲ تا ۳ کمی زیاد Ec ۳ تا ۴ زیاد و Ec بالاتر از ۴ بسیار زیاد غیر قابل قبول می باشد.

 

هرس اولیه :

 

در بته خیار تا زمانی که ارتفاع گیاه به ۳۰ سانتی متر نرسیده هیچگونه هرسی را انجام نمی دهیم . اما پس از اینکه بوته به ارتفاع ۳۰ سانتی متری رسید شاخه های فرعی و میوه و گلهای آن را به تدریج حذف می کنیم. با این کار به گیاه اجازه می دهیم که تمام انرژی تولیدی توسط گیاه صرف رشد ساقه و برگهای اولیه شود و بدین وسیله گیاه قوی و شاداب باشد از ارتفاع ۳۰ سانتی متر به بعد شاخه های فرعی را حذف کنیم ولی با توجه به فصل کاشت و نظر برخی کارشناسان و کشاورزان با سابقه برخی به شاخه های فرعی اجازه می دهند رشد نمایند و بر اساس واریته و فصل کاشت طول شاخه های فرعی را تنظیم می کنند. قابل ذکر است که در فصل بهار جوانه انتهایی شاخه های فرعی را بعد از ظهور برگ پنجم حذف می کنند به یاد داشته باشید ک

ادامه نوشته

پرورش گوجه فرنگی

پرورش گوجه فرنگی

 

گوجه فرنگی ، که محل اصلی و اولیه آن کشورهای مکزیک و پرُو بوده و از این نقاط به سایر نقاط جهان منتقل گردیده است ، گیاهیست یک ساله با ساقه های خشبی و کرک دار و شاخه شاخه .

این گیاه که از میوه آن استفاده می شود ، یکی از سبزیهای میوه ای بسیار مفید می باشد .

برگ های گوجه فرنگی ، مرکب بوده و از برگچه های بریده و چروک دار تشکیل شده اند .

اگر برگ این گیاه را میان انگشتان فشار دهند ، بوی مخصوص و مطبوعی از آن متصاعد می گردد .

گل های گوجه فرنگی ، زرد رنگ و در انتهای شاخه قرار می گیرند .

از هر گل یک میوه گوجه فرنگی ، بوجود می آید که گوشتی بوده کروی شکل و یا بیضوی شکل می باشد که علاوه بر مقادیر فراوانی ویتامین از نظر مواد دیگر مانند : فسفر ، آهن ، سیلیس و سایر مواد مفید غنی می باشد .

 

مصرف گوجه فرنگی :

 

میوه این گیاه به صورت خام ، پخته ، کنسرو ، جوشیده ( رُب گوجه فرنگی ) و حتی به عنوان یک نوشیدنی مفید از آب آن استفاده می شود که در همه موارد ذکر شده مطبوع و مطلوب می باشد .

گوجه فرنگی ، به صورت پخته در غذاها ، به صورت سرخ کرده همراه کباب ، به صورت خام در سالاد ، یا بطور مستقل و به صورت جوشیده در تهیه سُس و رُب گوجه فرنگی و به صورت نوشابه با گرفتن آب آن و اضافه نمودن مقداری نمک خوراکی به مصرف می رسد .

آب و هوا و خاک :

گیاه گوجه فرنگی ، در هر آب و هوائی کشت می شود .

 

روش کاشت :

 

گوجه فرنگی ، در زمین های سبک و قوی و آفتاب گیر محصول خوب می دهد . به همین منظور در پائیز زمین را کود می دهند تا در زمان کشت کاملا آماده باشد .

بذر گوجه فرنگی ، را از اوایل اسفند ماه تا اوایل فروردین ماه در خزانه و یا در شاسی و گلخانه می کارند .

پس از آن که بوته ها ۶ تا ۱۰ سانتیمتر رشد کردند و خطر سرما مرتفع گردید ، بوته های جوان را به زمین اصلی منتقل نموده و بنا به انواع آن روی خطوطی به فاصله ۵۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر از یکدیگر نشاء می کنند .فاصله بوته ها از یکدیگر بر روی خطوط ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر مناسب است .

بهترین نحوه کاشت گوجه فرنگی ، روش جوی و پشته می باشد که آبیاری آن به صورت نشتی انجام می گیرد .

در منازل که محیط کشت محدود است بهتر است فاصله بوته ها را کمتر منظور نموده و وسیله قیم بوته های گیاه را بطور عمودی در زمین نگهداری کرد تا بروی زمین پهن نشوند .در صورتیکه بخواهند در خانه مستقیما بذر گوجه فرنگی را در زمین اصلی بکارند .

اوایل اردیبهشت ماه بذر را در زمینی که از قبل آماده ساخته اند با فاصله مناسب می کارند . برای این منظور در فواصل معین با میخ چوبی و یا هر وسیله دیگری حفره هایی به عمق ۱ تا ۲ سانتیمتر ایجاد می کنند ، در هر حفره ۲ تا ۳ دانه بذر میاندازند و روی آنرا با خاک پوشانیده آبیاری می کنند .

پس از آن که بذرها سبز شدند و بوته ها ۴ برگه گردیدند ، یک و یا دو بوته اضافی را از انتهای یقه گیاه قطع می کنند تا تنها بوته ای که باقی می ماند ، قوی شده رشد کافی بنماید .

 

 

بذر گیری :

 

بوته های گوجه فرنگی ، به علت تلاقی انواع جدیدی را بوجود میآورند. لذا برای بذر گیری لازم است که بوته های بهتر هر نوع را انتخاب کرده و دور از یکدیگر بکارند و تعدادی از میوه های این بوته ها را از ساقه قطع نمایند و تعداد محدودی از میوه ها را باقی بگذارند تا میوه های باقیمانده کاملا درشت و خوش فرم بشوند .

پس از آن که میوه های موجود کاملا رسیدند و رشد کافی نمودند ، تخم آنها را جدا ساخته و روی پارچه ای پهن نمایند تا خشک شود .

سپس بذرها را جمع کرده در محل مناسبی نگهداری کنند تا بموقع برای کشت بعدی مورد استفاده قرار گیرد .

 

 

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

 

 

پرورش لوبیا سبز

پرورش لوبیا سبز

 

لوبیا سبز گیاهیست یک ساله . محل اصلی و اولیه آن روشن نیست. ولی عده ای معتقدند که از نواحی گرمسیر آمریکا ، به سایر نقاط انتقال یافته است و کاشت آن از زمان های دور در آنجا متداول بوده است .

ساقه این گیاه ناصاف و خشن و بند بند و در نوع پابلند آن پیچنده میباشد. در نوع پاکوتاه ساقه ها ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر رشد می کنند .

برگ لوبیا سبز ، مرکب بوده و از چند برگچه خشن که دارای کُرک های سخت می باشند تشکیل می یابد .

گل لوبیا سبز ، به رنگ های : سفید ، صورتی و بنفش کم رنگ دیده میشود که تعدادی از ۲ تا ۸ گل بصورت خوشه به هر شاخه چسبیده اند .

دانه های این گیاه در داخل غلاف کشیده و شمشیری شکل به حالت آویزان به ساقه قرار دارند .

در انواع مختلف لوبیا سبز ، رنگ و اندازه آنها متفاوت می باشد .

بعضی از انواع لوبیا سبز، غلاف نرم و گوشتی قابل خوردن دارند و در بعضی دیگر غلاف ها سخت بوده قابل خوردن نیستند .

بذر لوبیا سبز ، بشکل قلوه ای ( کلیه انسان یا دام ) می باشد و در مواردی به صورت کُروی و یا بیضوی شکل دیده می شود .

مصرف لوبیا سبز ، در غذاها بسیار متداول است و چون دارای مواد غذائی فراوان می باشد یکی از مهمترین سبزیهای مورد مصرف غذائی تلقی می شود .

انواع لوبیا سبز :

این گیاه انواع بسیار زیادی دارد .

ولی در ایران فقط انواع زیر مورد مصرف عموم است :

۱ ) لوبیا سفید .

۲ ) لوبیا قرمز .

۳ ) لوبیا مَرمَری .

۴ ) لوبیا چشم بلبلی.

۵ ) لوبیا چیتی .

۶ ) لوبیا قلمدانی .

 

آب و هوا و خاک :

مناسب ترین محل برای کاشت لوبیا سبز ، زمین های بکر و تازه میباشد که قبلا کشت دیگری در آن نشده باشد .لوبیا ، در زمین های مرطوب و چسبنده محصول خوب نمی دهد . این گیاه احتیاج به مواد غذائی و کود حیوانی دارد .

بوته های لوبیا به سرما حساسیت دارند و در حرارت کم سبز نمی شوند . به همین علت برلای نوبرکاری ابتداء بذر را در خزانه یا در شاسی و یا در زیر نایلون می کارند .

 

 

روش کاشت :

در نقاط معتدل و گرم از اواسط فروردین ماه بذر را در محل اصلی میتوان کاشت .بهترین روش کاشت لوبیا سبز ، طریقه خطی است .

در نقاط سردسیر در خردادماه به کشت این گیاه می پردازند .در زمین اصلی فاصله دو بوته از یکدیگر نبایستی از ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر کمتر باشد و فاصله ردیف ها نیز همچنین ، تا برداشت محصول به خوبی انجام پذیرد .

در زمان کاشت در زمین اصلی در هر حفره ای که در زمین ایجاد میکنند و عمق آن ۲ تا ۳ سانتیمتر خواهد بود ۲ عدد بذر می کارند تا اگر به هر علتی یکی از بذرها سبز نشد ، احتمال سبز شدن بذر دیگر وجود داشته باشد .

در صورتی که بذر لوبیا را قبل از کاشت به مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت در آب بحیسانند گیاه زودتر سبز می شود .

پس از کاشت زمین را آبیاری می کنند و پس از ۲ ماه بتدریج می توان محصول لوبیا را برداشت نموده به عنوان لوبیا سبز مصرف کرد .

ولی برای بدست آوردن و برداشت محصول لوبیا که از دانه های خشک آن استفاده می شود ، بایستی منتظر ماند تا غلاف های حامل دانه ها زرد و خشک شوند .

آنگاه آنها را از بوته ها جدا ساخته و دانه ها را از غلاف ها خارج ساخت .

برای کاشت سال بعد می توان از محصول سال قبل استفاده نمود و نیاز به روشی خاص برای بذرگیری نیست .

 

 

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

 

 

پرورش هویج

پرورش هویج

 

هویج ، گیاهی است دوساله که ریشه آن عمودی بوده و قسمت وسط ریشه گوشتی وخشبی و به رنگ زرد میشود که هویج مصرفی را تشکیل میدهد.

به هر میزان که این قسمت ظریف تر و ضخامت آن کمتر باشد ، هویج مرغوب تر خواهد بود .

برگ های این گیاه دندانه دندانه و ساقه گل آن درسال دوم ظاهر میشود .

برای مصرف ، محصول هویج ، در سال اول و یا فصل زراعتی اول برداشت می شود و به منظور بذرگیری درسال دوم مورد استفاده قرار میگیرد .

گل های این گیاه، سفید رنگ و ریز می باشند که در سال دوم به صورت چتری از داخل غلافی در راس ساقه گل خارج می گردند .

هویج به صورت ، خام و پخته مصرف می شود .

آب هویج را به عنوان آب میوه مصرف می نمایند .

این گیاه دارای ویتامین " a " زیاد است و اغلب پزشکان و مردم مجرب مصرف آن را توصیه می کنند .

از هویج در ترشی ها نیز استفاده می شود .

 

آب و هوا و خاک :

 

هویج ، در هر آب و هوا و خاکی می روید .

ولی در زمین های نرم و عمیق بهار نتیجه می دهد .

برای آن که ریشه هویج که همان قسمت خوراکی و مورد استفاده گیاه است صاف و خوش ترکیب باشد ، بایستی در زمین هائی به گشت آن پرداخت که اجسام سخت مانند : سنگ وگیاهان نپوسیده در زمین نباشد.

زمین مورد استفاده برای کشت هویج احتیاج به مقدار کافی مواد غذائی (کود ) دارد .

بایستی محل کاشت این گیاه را با کودهای لازم تقویت نمود .

در صورتی که بخواهند کود حیوانی به خاک بدهند ، بایستی در پائیز سال قبل اقدام گردد تا کود کاملا پوسیده شود .

 

روش کاشت :

 

این گیاه وسیله بذر تکثیر می شود .

بذر هویج کوچک و به رنگ های خاکستری و سبز و معطر می باشد .

شکل بذر هویج کمی محدّب و دارای خار است و اغلب این خارها موجب می شوند که چند بذر بع هم بچسبند .

به همین علت بایستی در زمان کاشت ، بذرها را کمی به یکدیگر مالید تا ازهم جدا شوند .

بذر انواع زودرس را می توان در اسفندماه کاشت .

البته در محل های محصور و بطور کلی پس از گذشت سرمای زمستان و بعد از عید نوروز در فروردین ماه می توان هویج را کاشت .

طرز کاشت هویج به صورت خطی و یا دستپاش می باشد .

در هردو صورت بایستی پس از سبز شدن گیاه ، زمین را از علف های هرز وجین کرد و در صورت لزوم هویج ها را تُنُک کرد .

در صورتی که بذر هویج و تربچه را به نسبت مساوی باهم مخلوط نموده بکارند ، همزمان با سبز شدن هویج ها تربچه ها قابل برداشت می شوند و چون تربچه را برداشت می کنند خود به خود فضای لازم برای رشد و نمو هویج باز می شود و از یک زمین در یک زمان دو استفاده شده است .

در طریقه خطی ، فاصله بین خطوط ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر مناسب است و بایستی دقت شود که روی بذرها زیاد خاک داده نشود .

از زمان کشت بذر ، تا برداشت محصول هویج نسبت به انواع زودرس و دیررس ۳ تا ۶ ماه به طول می انجامد .

 

 

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

 

 

پرورش پیاز

پرورش پیاز

 

 

پیاز گیاهیست دو ساله یا سه ساله که به وسیله بذر زیاد می شود .محل اصلی و اولیه آن مشخص نیست و آنچه مسلم است در زمانهای قدیم در قاره آسیا کشت میشده .

این گیاه یکی از مهمترین سبزیهایی است که قسمت متورم و گوشتی انتهائی آن مورد استفاده قرار می گیرد و همین قسمت گوشتی و مطبق را پیاز می نامند .

بذر این گیاه پس از کاشت در زمین ابتداء پیازهای کوچکی تولید می کند و در سال دوم اگر این پیازهای کوچک را بکارند آنها درشت شده و به عنوان پیاز مورد استفاده قرار می گیرند .

در صورتی که پیازهای دوساله را که درشت شده اند مجددآ در سال سوم بکارند ، بوته آن به گل مینشیند و تولید بذر می کند .

البته اگر در میان پیازهای کوچک سال اول پیازهای درشتری وجود داشته باشد ، آنها نیز در سال دوم ممکن است تولید گل و بذر نمایند .

ریشه های پیاز ، به صورت ساده و از انتهای ساقه خارج شده و در زمین فرو میروند .

در قسمت بالای ریشه های ساده گیاه ، پیاز که همان ورقه های گوشتی و مطبق گیاه است و شکل کُرَوی دارد قرار گرفته که تنها قشر روئی آن نازک و گاهی به رنگ های : سفید ، زرد ، قرمز و طلائی دیده می شود .

در سال دوم کشت از میان بوته پیاز ، ساقه گل خارج می شود و تا یک متر بلند شده و در انتهای ساقه ، گل پیاز ظاهر می گردد .

گل پیاز ، چتری شکل و به رنگ های : سفید مایل به سبز ، مایل به بنفش و یا ارغوانی می باشد

 

آب و هوا و خاک :

این گیاه در هر آب و هوا و خاکی محصول می دهد .

لکن زمین های سخت مرطوب برای آن مناسب نیستند و از لحاظ درجه حرارت ، در هوای سرد طعم پیاز ، بسیار تند و زننده می شود .

در حالی که طعم پیاز هائی که در نواحی گرم کاشته می شوند ملایم و شیرین می باشند .

 

کود :

نیاز پیاز ، به مواد غذائی فراوان است و بایستی زمینی را که برای کاشت این گیاه در نظر می گیرند کاملا تقویت کنند .

ولی توجه داشته باشند که در زمان کاشت بذر پیاز و یا پیازهای کوچک از دادن کود حیوانی تازه خودداری شود .

چون باعث فساد و بیماری و پوسیدگی و کرم زدگی گیاه می شود .

بهترین روش تقویت زمین و یا کود دادن به محصول پیاز ، آن است که پیاز را پس از یک محصولی که برای کشت آن قبلا کودکافی به زمین داده شده است بکارند ، و کمبود مواد غذائی گیاه را با کودهای شیمیائی جبران نمایند

 

روش کاشت :

کشت پیاز ، به دو صورت انجام می گیرد :

۱ ) کاشت بذر در زمین .

۲) کاشت پیازهای کوچک در زمین .

کشت این گیاه دو نوبت در سال ، در بهار و پائیز صورت می گیرد .

به منظور کشت بهاره ، زمین را در پائیز آماده می سازند و کود کافی میدهند و در کشت پائیزه ، در بهار عملیات آماده سازی زمین انجام می پذیرد.

لازم است زمینی را که می خواهند بذر و یا پیازهای کوچک را در آن بکارند ، قبلا به مقدار کافی تقویت نموده و در زمان کاشت آن را بیل بزنند و در مساحت بزرگ شخم کنند و سپس بذر پیاز ، را به یکی از دو روش خطی و یا دستپاش بکارند .

مسلمآ در روش ردیفکاری ( خطی ) مقدار بذر مصرفی بسیار کمتر و در طریقه دستپاش میزان مصرف بذر زیاد خواهد بود .

به این منظور زمین را با کشیدن شن کش و یا هر وسیله دیگری که در اختیار باشد صاف نمایند تا بذرها زیر خاک بروند و سپس آبیاری کنند .

قبل از آنکه پیازها کاملا سبز شوند لازم است که زمین را وجین کنند و علف های هرز را خارج سازند تا آنها روی بوته های پیاز را نپوشانند .

در صورتی که بخواهند پیازهای کوچک را در زمین به صورت خطی بکارند ، فاصله خطوط و یا ردیف ها ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و فاصله پیازهای کوچک از یکدیگر بر روی خطوط ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر مناسب است .

بذر پیاز سیه رنگ است و روی آن چین هایی وجود دارد .مقدار بذر مورد نیاز برای کشت یک صد متر مربع زمین نسبت به محصولی که مورد نظر است متفاوت می باشد .

به این معنی که اگر منظور تهیه پیاز جهت مصرف به صورت خام و یا پخته باشد و لزومآ باید پیازها درشت باشند حدود ۲۵۰ گرم بذر لازم است .

ولی اگر برای تهیه پیاز ترشی و یا پیازهای کوچک برای کشت سال بعد باشد چون اندازه پیازها کوچک است ، لذا ۵۰۰ گرم بذرمورد نیاز خواهد بود .

به همین دلیل هر اندازه فاصله بوته های پیاز با یکدیگر کمتر باشد پیازها کوچکتروهراندازه که فاصله آنها از یکدیگر بیشتر باشد پیازها درشت تر خواهند بود.

بهترین روش کشت پیاز ، نوع خطی ( ردیفکاری ) می باشد که فاصله بین خطوط ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و فاصله بین بوته ها روی خطوط ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشد .

لکن اگر منظور کاشت دستپاش باشد بهتر است بذر پیاز را تُنُک بپاشند تا در زمان برداشت هم پیازهای کوچک و هم پیازهای درشت داشته باشند و نیازی به تُنُک کردن و صرف هزینه زیاد و کار اضافی نباشند .

هرگاه در محلی که پیاز ، را می کارند ، هوا خشک باشد پیاز ممکن است زودتر به گل بنشیند و گاهی در چنین نقاط در همان سال اول پیازها گل می کنند و بذر می دهند که بذر این پیازها برای کاشت مناسب نخواهند بود.

 

بذرگیری :

پیازهایی را که می خواهند از آنها بذر تهیه کنند از بین بهترین و سالم ترین و خوش فرم ترین آنها انتخاب می کنند و در محلی خشک و هواگیر نگهداری می نمایند تا به موقع مجددآ بکارند .

در فروردین ماه پیازهای انتخاب شده را به فاصله ۴۰ سانتیمتر از هرطرف در زمینی که قبلآ آماده شده می کارند .

در اواخر تیرماه و مردادماه که بذرها در داخل غلاف های نازکی که حامل بذر هستند رسیدند ، غلاف ها را از ساقه جدا نموده و دسته می کنند و در محیط تاریک و هواگیری در محل خشکی نگهداری می نمایند .

یا آنکه غلاف ها را از بوته ها جدا ساخته و در کیسه کرده در محل خشکی نگهداری می کنند .مسلمآ روش اول در حفظ قوه نامیه ( رویش ) بذر پیاز اثر بهتری خواهد داشت .

 

 

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

 

 

پرورش عملی سبزی و صیفی

پرورش عملی سبزی و صیفی

پرورش کاهو

 

کاهو گیاهیست یک ساله ، این گیاه از حوالی اروپای ساحلی یا آسیای مرکزی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .گروهی از محققین معتقدند که مبداء اصلی آن هندوستان می باشد .

کاهو ، دارای ویتامین : آ،ب،ث و مواد دیگری مانند : ید ، آهن ، فسفر، منیزیم ، روی ، منگنز و مس می باشد .کاهو دارای برگ های کشیده و قاشقی شکل صاف و بدون کُرک می باشد .این گیاه به صورت خام در سالاد و به عنوان سبزی مصرف می شود .

 

● آب و هوا و خاک :

 

این گیاه به آب و هوای معتدل مایل به سرما نیاز دارد .در مازندران ، در شهریورماه و مهرماه کشت می شود . محصول آن از اوایل بهمن ماه تا اواخر فروردین ماه بدست می آید .

 

در نواحی سرد که دارای تابستان ملایمی باشد ، می توان کاهو را در اسفندماه کاشت ولی اگر کشت کاهو با گرما مصادف گردد ، ساقه های میانی آن بلند شده به گل می نشینند .

 

کاهو گیاهیست پُر توقع و بایستی قبل از کاشت حداقل در هر هکتار ۲۰ تن کود حیوانی پوسیده و ۲۰۰ کیلو فسفات دامونیم و ۱۰۰ کیلو گرم پتاس داده شود .

 

انواع کاهو عبارتند از : کاهو بابلی ، کاهو دولابی که در ایران کاشته می شود و اخیرا کاهوی پیچ و کاهوی گرد نیز کشت و مصرف می شود .

 

در اروپا انواع متنوعی از آن کاشته می شود . انواع کاهو در آب و هوای مختلف قابل کشت است .

برای مثال : بعضی از انواع آن به گرما مقاوم هستند و در مقابل سرما حساسیت نشان می دهند .

برعکس بعضی از ارقام آن در مقابل سرما مقاوم و در برخورد با گرما حساسیت نشان می دهند .

اقسامی که به گرما مقاومت می کنند دارای برگ های ضخیم تر بوده و طعم گس مایل به تلخی دارند .

 

● روش کاشت :

 

این گیاه به دو روش کشت می شود :

 

۱ ) خزانه کردن : این روش به دو صورت انجام می گیرد .

 

الف ) بذر کاهو را روی خطوطی به فاصله ۱۰ سانتیمتر در زمین اصلی می کارند و پس از جوانه زدن و زمانی که گیاه ۳ برگه شد آن را به خزانه دوم که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۲۰ سانتیمتر باشد منتقل و به فواصل ۱۰ سانتیمتر از یکدیگر نشاء می کنند .

 

زملانی که بوته ها ۵ تا ۶ برگه شدند ، آنها را به زمین اصلی که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر باشد ، منتقل و به فاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر می کارند .

 

ب) در این روش پس از آن که بوته های جوان در خزانه اول ۳ برگه شدند آنها را مستقیما به زمین اصلی منتقل نموده و بفاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر روی ردیف هایی به فاصله ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از هم می کارند .

نکته مهم و قابل توجه آن است که دقت شود اگر خزانه کوُش گرم و یا شاسی باشد چون دارای حرارت مناسب است ، پس از انتقال بوته ها به زمین اصلی صدمه ای به گیاه وارد نشود .

 

زیرا هوای آزاد حرارت مناسب خزانه را نخواهد داشت ، بنابراین روش اول تا حدود زیادی این مشکل را حل می نماید .

 

۲ ) کاشت کاهو در زمین اصلی :

 

علت اساسی خزانه کردن گیاه آن است که چون کاهو گیاه پُرتوقعی است، در زمین کوچکتر تامین مواد غذائی و مراقبت های زراعی ارزانتر و آسانتر انجام می شود ، به خزانه کردن می پردازند.

 

ولی اگر بخواهند در زمین اصلی اقدام به کشت کنند ، عملیات وجین کردن و تُنُک نمودن گران تمام می شو.د .

به همین دلیل از گیاهان دیگری مانند : تربچه و پیازچه کمک می گیرند و آنها را باهم می کارند تا در زمانی که این گیاهان برداشت می شوند ، عملیات وجین کردن و تُنُک کردن هم خود بخود صورت گیرد و چنانچه نقاطی از زمین تُنُک و نقاطی دیگر انبوه باشد ، از نقاط انبوه تر بوته ها را خارج ساخته و در نقاط تُنُک تر نشاء نمایند .

بهترین روش کاشت در زمین اصلی ، روش خطی ( ردیفکاری ) است و درکشت های وسیع این عمل را با ماشین بذرافشان انجام می دهند .کاهو به وسیله بذر کشت و تکثیر می شود .

 

بذر آن دارای برجستگی و به دو رنگ سیاه و سفید است و در یک کیلو گرم حدود یک میلیون دانه یافت می شود .

برای آن که بذر کاهو متراکم کاشته نشود بهتر است که بذر را با ۵ برابر حجم خود خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده و در زمین بپاشند .

 

● بذرگیری :

 

برای آن که بذر سالم و قوی بدست آید ، بین بوته های کاهو آنهائی را که بهتر هستند انتخاب نموده و در اوایل فروردینماه در زمینی که آماده شده ( زمین انتخابی برای هر نوع از کاهو ، بایستی جداگانه در نظر گرفته شود و توجه بنمایند که انواع مختلف مانند : کاهو پیچ یا کاهو دولابی و غیره را باهم مخلوط نکارند ) مجددا می کارند .

فاصله بین این بوته ها ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از یکدیگر مناسب است .

 

اواخر اردیبهشت ماه بوته ها بزرگ شده و به گل می نشینند و بذر آنها در ماههای خرداد و اوایل تیرماه کاملا می رسد .

 

آنگاه ساقه های حامل بذر را قطع نموده دسته کرده و در محلی سایه خشک می کنند ، سپس آنها را با ملایمت تکان داده ( می کوبند ) تا بذرها جدا شوند .

 

گروهی از متخصصین و افراد با تجربه معتقدند که بذر دوساله کاهو برای کشت بهتر از بذر یک ساله آن می باشد .

afsoon6282

2009/3/25, 10:30 AM

پرورش کرفس

 

 

کرفس گیاهیست دو ساله با ریشه الیافی و برگ های آن مرکب از برگچه های دندانه دار می باشد که از روی ریشه می رویند .

 

برگ کرفس حدود ۵۰ سانتیمتر رشد می کند و در صورتی که آن را برای مصرف از خاک خارج نسازند در سال بعد از میان برگ ها شاخه های حامل گل خارج می شوند که در راس آنها گل چتری شکلی برنگ سبز قرار دارد .بذر کرفس ، معطر و سبز رنگ است .

 

این گیاه در اکثر نقاط جهان کشت می شود و محل اصلی و اولیه آن را سواحل مدیترانه و اروپای شمالی و آسیای غربی می دانند .ولی به تحقیق مشخص نیست که این گیاه از کدام نقطه جهان به نقاط دیگر برده شده است .

مصرف کرفس ، در انواع اعذیه و ساتلادها به عنوان یک سبزی خوش بو متداول است .

 

▪ انواع کرفس :

 

انواع مختلفی از کرفس بدست آمده که دو نوع آن معروفتر می باشند .

۱ ) کرفس برگ : که از ساقه و برگ آن استفاده می شود .

۲ ) کرفس قمری : که از ریشه آن که ضخیم شده و در سطح خاک قرار می گیرد استفاده می گردد .

مصرف این نوع کرفس در ایران زیاد متداول نمی باشد .کرفس به سرما و گرمای شدید حساسیت نشان می دهد . به همین علت توجه به آبیاری این گیاه اهمیت دارد .

 

● آب و هوا و خاک :

 

این گیاه مخصوص مناطق معتدل و معتدل سرد می باشد و احتیاج به آب فراوان دارد . به همین دلیل در نقاطی که تابستان مرطوب و یا پائیز و بهار طولانی دارند بهترین محصول بدست می آید . بهترین خاک برای کشت کرفس ، خاک های شنی رسی نمدار می باشند .ولی اگر آب و هوا و میزان رطوبت مناسب و مساعد باشد در هرخاکی کشت می شود .

 

کرفس به مواد غذایی احتیاج مبرم دارد و به همین دلیل بایستی زمین محل کشت کرفس را تقویت نمود و بخصوص کودهای ازته مورد نیاز این گیاه هستند .

 

● روش کاشت :

 

کشت و تکثیر کرفس ، فقط به وسیله بذر صورت می گیرد .بذر این گیاه کوچک ( ریز) و سه گوش است .

کشت کرفس ، از اوایل اسفندماه تا اواسط فروردین ماه در خزانه انجام می گیرد . به این منظورپس ازکاشت بذرروی آن را با خاک برگ پوسیده میپوشانند و مرتبا آبیاری می کنند تازمانی که بذرها سبز شده و بوته های کرفس ۴ برگه شوند . آنگاه بوته های جوان را از خزانه خارج ساخته به خزانه دوم منتقل میسازند وآنها را به صورت خطی به فاصله چندسانتیمتر ازیکدیگر نشاء میکنند. پس از آن که بوته ها قوی شدند ، در اواخر اردیبهشت ماه و اوایل خردادماه آنها را از خزانه دوم خارج ساخته و به زمین اصلی منتقل می نماایند .

 

بوته های جوان را روی ردیف هایی به فاصله ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر از یکدیگر و بفاصله ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر از هم می کارند .

 

آنگاه زمین را آبیاری نموده دقت می نمایند که مرتبا آبیاری انجام شود ، زیرا آبیاری مرتب در رشد گیاه بسیار موثر خواهد بود .

 

این امکان نیز وجود دارد که گیاه را مستقیما از خزانه اول به زمین اصلی منتقل سازند و به هر صورت مواظبت های زراعی لازمه کار می باشد . وجین کردن و سُلُه شکنی در کشت کرفس ، بسیار هم و ضروری است .

بتدریج که گیاه رشد می کند ، پای بوته ها را خاک می دهند و یا برگ های پائینی را بدور بوته جمع می نمایند و با یک ساقه و یا برگ خودش اطراف آن را میبندند . این روش در سفید شدن ساقه های کرفس بسیار موثر می باشد .

 

● بذرگیری :

 

برای بذرگیری از کرفس ، در پائیز تعدادی از بوته های قوی و سالم را انتخاب نموده آنها را به فاصله ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر میکارند و سعی مینمایند که سرمای زمستان صدمه ای به آنها وارد نسازد .

ادامه نوشته

پرورش بادمجان

پرورش بادمجان

 

بادمجان ، گیاهیست یک ساله با ساقه های قوی ، خشن و شاخه شاخه .

 

این گیاه دارای برگ های پهن و کشیده و رنگ متمایل به خاکستری می باشد و برگها گاهی دارای

 

خار هستند .

 

گل بادمجان ، شبیه گل سیب زمینی ، ولی بزرگتر و رنگ آن بنفش کم رنگ می باشد .

 

میوه بادمجان که به صورت های مختلف اعم از :

 

کشیده ، قلمی ، دُلمه ای و یا کُرَوی می باشد همان بادنجان ، نام دارد که مورد مصرف خانگی است.

 

بادمجان را به صورت پخته در غذاها و خورش ها مصرف می کنند و از آن نوعی ترشی نیز تهیه

 

می شود که معروف به ترشی بادمجان و یا ترشی لیته است .

 

همچنین آن را به صورت تنوری ( کبابی ) سرخ نموده در غذاهای محلی مصرف می کنند و در

 

مواردی هم از میوه این گیاه مربا تهیه می نمایند .

 

انواع بادمجان :

 

تعدادی از انواع بادمجان را برای زینت در گلکاری کشت می نمایند مانند : بادمجان تخم مرغی سفید

 

، کُرَوی قرمز ، ولی آنچه را به منظور تهیه غذا کشت می کنند شامل 7 نوع می باشد که مهمترین

 

آنها عبارتند از :

 

1 – بادمجان قلمی سیاه .

 

2 – بادمجان آمریکائی ( بغدادی ) .

 

3 – بادمجان ریحانی سفید و بلند .

 

4 – بادمجان بارنپتال .

 

5 – بادمجان بنفش ژاپونی .

 

 

آب و هوا و خاک :

 

بادمجان ، گیاهیست که در مناطق گرمسیر و معتدل گرم بخوبی عمل میآید . ولی در مناطق سرد

 

میوه آن غالبا نرسیده و نمیتوان از آن استفاده نمود .

 

این گیاه از نظر احتیاجات غذائی همانند ، گوجه فرنگی می باشد و بایستی زمین را تقویت نمود .

 

روش کاشت :

 

در مناطق گرمسیر بذر بادمجان را در بهمن ماه و در مناطق معتدل در فروردین ماه در خزانه گرم و

 

یا شاسی می کارند .

 

پس از آن که بوته های آن چهاربرگه شدند آنها را از خزانه خارج ساخته و در زمینی که قبلا آماده

 

ساخته اند به فاصله 75 سانتیمتر از یکدیگر روی ردیف ها نشاء می کنند .

 

فاصله بین ردیف ها بایستی یک متر منظور گردد .

 

در طول تابستان هر چهار روز یک مرتبه آبیاری ضرورت دارد .

 

در ایران پس از آن که بوته ها بزرگ شدند و اولین گل ها تبدیل به بادمجان شد روی مزرعه

 

گوسفندان را می دوانند تا برگ ها و شاخه های گیاه بشکند ، آنگاه مزرعه را آبیاری می کنند تا

 

مجددا بوته ها شاخه و برگ بدهند و به گل نشسته میوه تولید کنند .

 

ولی در اروپا ، روش دیگری را انتخاب نموده اند به این ترتیب که شاخه های اضافی را با ماشین و

 

یا با دست قطع می کنند تا شاخه های جدید بوجود آیند و میوه بدهند .

 

برداشت بادمجان ، از اواخر خردادماه آغاز می شود و تا اواخر مهرماه ادامه خواهد داشت .

 

بادمجان های آخر محصول غالبا ریز و تلخ مزه هستند و برای تهیه ترشی بکار می روند .

 

بذرگیری :

 

بذرگیری بادمجان همانند گوجه فرنگی می باشد و با همان روش صورت می گیرد .

 

 

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

فلفل:

فلفل:

Pepper

خانواده: Solanaceae

1- Annum <---------- Capsicum

2- Frutescens <------

 

بومی مناطق گرمسیر آمریکا است.بیشتر ارقام از گونه اول است.و تعدادی از گونه دوم است.تلاقی های مختلفی بین دو گونه ترکیبات دو گونه را دارا است.

فلفل<گوجه<بادمجان: آبیاری فلفل<گوجه<بادمجان : سرمازدگی

 

احتیاجات آب و هوایی:

مشابه بادمجان و گوجه فرنگی است.فلفل درجه حرارتهای پایین تر را می تواند تحمل کند و در پاییز دیرتر سرما می زند.جایی که خطر یحبندان نباشد رشد خوبی دارد.در مقایسه با بادمجان و گوجه به خشکی مقاوم است.بهترین عملکرد را در رطوبت مناسب خاک دراد متوسط دمای شبانه روزی 18 تا 20 درجه سانتیگراد باشد خصوصا زمان گلدهی .برای گرده افشانی دما نباید کمتر از 20 درجه سانتیگراد باشد چون گرده ها از بین می روند.

 

ارقام و بذر:

در بین گروه های فلفل دو گروه مشخص است:1- میوه با طعم ملایم و شیرین-فلفل شیرین Bell pepper یا Sweet pepper که در ایران مترادف با فلفل دلمه ای است.

2- میوه با طعم تند chili مشخصه فلفلهای ریز و باریک است.

تلاقی بین دو گونه ارقام بزرگ و شیرین بوجود می آید.

در گذشته فلفلهای دلمه ای فقط سبز بود و سبز هم برداشت می شد.رسیدگی فیزیولوژیکی زمانی است که میوه قرمز شود.

امروزه فلفل دلمه ای قرمز-زرد-نارنجی-و ارغوانی وجود دارد.فلفلهای تند را معمولا برای تهیه سس و فلفل کشت و کار می کنند.بنابراین صبر میکنند تا برسد بعد برداشت می کنند.و گاهی بصورت سبز نارس هم برداشت می شود برای مصارف تازه خوری.ماده تند فلفل آلکالوئیدی بنام Capsaicin است که در فلفل دلمه ای یا کم است یا وجود ندارد.

 

خاک:

خاک لوم شنی که ماده آلی فراوان داشته باشد ایده آل است.برای فلفلهایی که کنسرو می شوند خاک سنگین تر بهتر است.چون معتقدند در این خاکها رنگ اندازی بهتر می شود.PH 5/5 تا 7 .تهیه زمین مثل سایر سبزیجات است.شخم در پائیز .در بهار دیسک و دندانه و تهیه بستر انجام می شود.

 

کود:

شبیه بادمجان است.در خاکهای ضعیف هم حیوانی.هم شیمیایی.کود حیوانی هر سال 25 تا 35 تن.

کود شیمیایی مقداری که برای گوجه فرنگی توصیه شده و با کمی ازت و پتاسیم بیشتر.در موقع تشکیل میوه ها مقداری کود سرک ازته برای ایجاد شاخ و برگ جدید مصرف می شود.کود ازته اگر نیترات آمنیوم باشد بهتر است.

 

کاشت و عملیات زراعی:

شبیه گوجه فرنگی و بادمجان است.ولی زمان تهیه نشاء برای فلفل طولانی تر است.

(دو هفته بیشتر از گوجه)بنابراین یا از بستر گرم استفاده می کنیم و یا زودتر بذر کاری می کنیم.درجه حرارت برای رشد نشاء روز 24 درجه سانتیگراد و شب 18 درجه سانتیگراد .بستر را آبیاری معمولی می کنیم.و آبیاری زیاد نمی کنیم چون هم بستر سرد میشود و هم مرگ گیاهچه زیاد می شود.

فاصله ردیفها cm 15 و در هر ردیف 40 تا 50 گیاه بیشتر نگه نمی دارند.

وقتی طول نشاء 10 تا 20 سانتیمتر شد منتقل می شوند.فاصله ردیفها بسته به نوع فلفل و هدف بین 75 سانتیمتر تا 105 سانتیمتر می تواند باشد.فاصله بوته ها درون ردیف 45 تا 75 سانتیمتر است.

در فلفل سبز جثه بوته کوچک تر است.بنابراین فواصل کمتر می شود.نشاءکاری هم با ماشین و هم دست انجام می شود.که با دست بهتر است.برای رشد سریع بعد از نشاءکاری توصیه می شود محلول غذایی پای گیاه داده شود. طرز تهیه محلول:3/6 کیلوگرم منو پتاسیم فسفات+3/6 کیلوگرم دی آمونیوم فسفات.در هزار لیتر آب حل کرده و پای نشاءها می ریزیم.

ادامه نوشته

كاهش ضايعات محصولات باغي در دوره پس از برداشت

كاهش ضايعات محصولات باغي در دوره پس از برداشت(1)

 

 

چكيده

ميوه ها و سبزيها از جمله مهمترين محصولات باغي هستند كه نقش مهمي در تأمين نياز غذايي و سلامت انسان بازي ميكنند. اين گروه از محصولات كشاورزي بدليل داشتن رطوبت زياد فساد پذير هستند و در دوره پس از برداشت بخش عمده اي از آنها (بين 5 تا 50 درصد) از بين ميروند. ميزان اين ضايعات حتي در برخي موارد تا 80 درصد نيز ميرسد. در اين ميان تره بار بالاترين درصد ضايعات را به خود اختصاص داده اند. كاهش و به حداقل رساندن چنين ضايعاتي به عنوان «برداشت مخفي» ميتواند يكي از راههاي مؤثر در تأمين غذا براي جامعه به حساب آيد. در كشورهايي كه سيستم كشاورزي پيشرفته اي دارند، پيشرفتهاي قابل توجهي در زمينه تكنولوژي پس از برداشت صورت گرفته است. چنين عملياتي نه تنها ضايعات اين گروه از محصولات را به حداقل ميرساند بلكه كيفيت آنها را نيز در طي حمل و نقل، جابجايي، انبارداري و توزيع حفظ خواهد كرد. بخش عمده اي از اين ضايعات را ميتوان با اجراي عمليات صحيح در دوره قبل از برداشت (در باغ يا مزرعه) حذف نمود. مديريت تغذيه، آفات و بيماريهاي گياهي در دوره قبل از برداشت، تكنولوژي صحيح برداشت، تيمارهاي غير شيميايي و استفاده از تركيبات طبيعي براي كنترل ضايعات، عمليات پيش سرمادهي، سيستم هاي بسته بندي جديد، انبارداري صحيح (شامل كليه عمليات در طي انبارداري) و بالاخره حمل و نقل صحيح از مهمترين راهكارهاي موجود هستند كه تا حد قابل توجهي ميزان اين ضايعات را به حداقل ميرسانند. بنابراين كاهش ضايعات اين گروه از محصولات كشاورزي نيازمند اصلاح ساختار توليد اين محصولات از باغ و مزرعه تا انبار و سپس حمل و نقل و بازاررساني و در نهايت مصرف كننده خواهد بود. بالا بردن دانش فني توليد كنندگان، انبارداران، مسئولين ميادين ميوه و تره بار، خرده فروشيها و در نهايت مصرف كنندگان گامي موثر در اين راستا مي باشد. در اين مقاله راهكارهاي كليدي در هر مورد ارائه خواهد شد.

 

مقدمه

توسعه روز افزون جمعيت نياز به تأمين غذا را روز به روز افزايش ميدهد. به منظور افزايش توليد و رفع هر چه بيشتر مايحتاج بشر راهكارهاي مختلفي چون افزايش سطح زير كشت، افزايش عملكرد در واحد سطح، دستيابي به ارقام برتر، مديريت عمليات زراعي شامل دفع آفات و بيماريها، آبياري، تغذيه، هرس و غيره وجود دارد. در اين بين يكي از راهكارها كه به دست فراموشي سپرده شده است و كمتر مورد توجه قرار مي گيرد كاهش ضايعات پس از توليد است كه محققين به اين بخش اصطلاح «‌برداشت مخفي» را اختصاص داده اند. محصولات باغي (شامل كليه ميوه ها، سبزي ها و گل و گياهان زينتي) بدليل بالا بودن درصد رطوبتشان و ماهيت فيزيولوژيكي خاصي كه دارند طبيعتا داراي ضايعات بيشتري پس از برداشت ميباشند كه گاهي بسته به نوع محصول ممكن است تا 60% محصول توليدي به اين طريق از دايره مصرف خارج شود. عوامل متفاوتي هم در دوره قبل از برداشت و هم در دوره پس از برداشت در شدت اين پديده مؤثر هستند. برخي از اين عوامل تحت كنترل بوده و انسان قادر است آنها را به نحو صحيح تحت تاثير قرار داده و بدين وسيله ضايعات را به حداقل برساند.

 

انتخاب رقم

عمليات زراعي و شرايط آب و هوايي قبل از برداشت نقش مهمي در سرعت فرآيندهاي فيزيولوژيكي محصول برداشت شده دارد ولي در اين بين نقش رقم يا كولتيوار نيز بسيار مهم است. موفقيت در انجام عمليات پس از برداشت بستگي زيادي به ماهيت فيزيولوژيكي محصول دارد. عكس العمل محصولات باغباني به شرايط انبارداري علي رقم بقيه صفات تحت تأثير انتخاب طبيعي و انتخاب انساني نبوده است. اخيراً در برنامه هاي اصلاحي محصولات باغي، صفات مرتبط با فيزيولوژي پس ازبرداشت محصول مورد توجه زيادي قرار گرفته است كه مهمترين آنها عبارتند از:

- قابليت خوب جابجايي و كاهش نرم شده ميوه در طي رسيدن بخصوص در گوجه فرنگي. اين عمل با تأثير بر آنزيم پلي گالاكتوروناز و با استفاده از مهندسي ژنتيك صورت گرفته است.

- مقاومت به سرمازدگي در طي انبارداري خصوصا در سيب، آوكادو، موز، خيار، هلو و گوجه فرنگي.

- مقاومت به اسكالد در سيب كه تحت كنترل فرآيند اكسيداسيون آلفا فارنزن است. تحقيقات نشان داده است كه يك ژن در بروز اين عارضه دخالت دارد.

 

- مقاومت به انبارداري در اتمسفر كنترل شده، غلظت بالاي دي اكسيد كربن و غلظت كم اكسيژن در مورد توت فرنگي دو گروه از ارقام بر اساس محصولات حاصل از تخمير مانند استالدييد و اتانول وجود دارند. ارقام آناپوليس و كاونديش در غلظت بالاي دي اكسيد كربن، استالدييد و اتانول بسيار كمي توليد مينمايند در حاليكه ارقام كنت و هانوي در اثر نگهداري در غلظت بالاي دي اكسيد كربن اتانول و استالدييد بيشتري توليد مينمايند و ضايعات آنها بيشتر است. بنابراين در انتخاب رقم بايد توجه خاصي را مبذول داشت چرا كه در صورت نامناسب بوده رقم انتخاب شده با شرايط و اهداف توليد ممكن است بقيه عمليات باغباني تأثير ناچيزي بر كاهش ضايعات داشته باشد.

 

شدت نور

شدت نور مناسب نه تنها در افزايش توليد و تكثير در محصول مؤثر است بلكه از بروز عوارض فيزيولوژيكي خاصي چون آفتاب سوختگي نيز جلوگيري ميكند. اين عارضه در گوجه فرنگي بسيار شايع بوده و بخش قابل توجهي از محصول را دچار آسيب ميكند. در شرايطي كه شدت نور زياد است پرورش گوجه فرنگي بصورت داربستي توصيه نميگردد. بعلاوه در اين شرايط بهتر است از ارقامي كه داراي برگ بيشتري ميباشند استفاده نمود تا با سايه اندازي برگها برروي ميوه ها شيوع اين عارضه كاهش يابد. ميوه آفتاب سوخته گوجه فرنگي نه تنها قابليت نگهداري خوبي ندارد بلكه آن را نميتوان به خوبي بصورت مصنوعي رساند. نمونه بارز ديگري از تأثير نور را مي توان در ميزان ويتامين ث و ميزان ماده خشك محصول مشاهده نمود. با افزايش شدت نور در دامنه بهينه ميزان ويتامين ث محصول افزايش مي يابد.

 

آبياري

چون در صد بالايي از وزن محصولات باغي را آب تشكيل ميدهد، تأمين آب نه تنها در افزايش توليد مؤثر است بلكه با بهينه سازي تأمين آب ميتوان عوارض فيزيولوژيكي خاص چون پوسيدگي گلگاه در گوجه فرنگي، لكه تلخي در سيب وTip burn در كاهورا كاهش داد. در مورد لكه تلخي سيب بايد اشاره نمود كه دقت در انجام عمليات آبياري كه منجر به توزيع مناسبتر كلسيم در ميوه ميگردد خصوصا در مراحل پاياني رشد از راهكارهاي اساسي كاهش اين عارضه ميباشد. آبياري باراني علاوه بر افزايش راندمان مصرف آب منجر به بهبود ميوه ها از نظر عوارض اشاره شده خواهد شد.

 

مديريت تغذيه

تغذيه صحيح محصولات باغي نقش مهمي در كاهش ضايعات و بهبود كيفيت محصول توليدي و عمر انباري محصولات برداشت شده دارد. در اين بين ازت، فسفر، پتاسيم، كلسيم، بور، مس و موليبدن از اهميت زيادي برخوردارند. ازت بيش از حد نه تنها عدم تعادل اسيد آمينه هاي ضروري و بالطبع عدم تعادل پروتئين را در پي خواهد داشت بلكه مشكلات عديده اي چون تجمع نيترات و كاهش ميزان ويتامين ث را نيز ايجاد ميكند. عوارض فيزيولوژيكي چون توخالي شدن كلم بروكلي، كاهش وزن سيب زميني شيرين در انبار و كاهش عطر و طعم كرفس در نتيجه مصرف ازت بيش از حد است. در كاهو ازت بيش از حد نه تنها منجر به تجمع نيترات گشته و مصرف آن مشكلات خاصي چون بيماري متهموگلوبينيا را ايجاد ميكند بلكه باعث كاهش وزن خشك محصول و كاهش عمر انباري كاهو خواهد شد.

 

در توت فرنگي نيز كود ازته در سفتي بافت ميوه در طي انبارداري مؤثر است. تيمار ازت همچنين بر مواد جامد قابل حل تاثير قابل توجهي داشته و با افزايش ازت از 126 به 225 كيلو گرم در هكتار مواد جامد قابل حل كاهش مي يابد. بسياري از عوارض ديگر كه در طي انبارداري منجر به افزايش ضايعات ميگردد را ميتوان با تيمار كلسيم برطرف نمود. براي مثال لكه تلخ در سيب، Tip burn در سبزيجات برگي و پوسيدگي گلگاه در محصولات خانواده سيب زمينيان و Black heart در كرفس را ميتوان اشاره نمود. بنابراين لازم است در طي رشد محصول و همچنين در دوره قبل از برداشت بر اساس اصول علمي نسبت به توصيه كودي اقدام نمود تا نه تنها عملكرد مطلوبي حاصل گردد بلكه كيفيت محصول توليدي و عمر انباري آن نيز افزايش يابد.

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

 

 

 

 

كاهش ضايعات محصولات باغي در دوره پس از برداشت(2)

 

زمان برداشت

زمان برداشت صحيح محصولات باغي نقش مهمي در عمر انباري و كاهش ضايعات آنها دارد. در طي تكامل فيزيولوژيك ميوه ها و سبزيها تغييرات قابل توجه فيزيكي و بيوشيميايي در محصول صورت ميگيرد. براي مثال ميتوان به كاهش سفتي بافت، افزايش فعاليت آنزيم پلي گالاكتوروناز، افزايش پكتين محلول، تغيير در اسيديته قابل تيتر، مواد جامد محلول و شدت تنفس اشاره نمود. چنانچه محصول ديرتر از زمان مناسب برداشت شود نه تنها عمر انباري آن كاهش مي يابد بلكه ضايعات آن در طي حمل و نقل و جا به جايي افزايش خواهد يافت. اين پديده خصوصاً در محصولات كليماكتريك بارز است و چنانچه محصول زودتر از موقع برداشت گردد كيفيت مناسبي را نخواهد داشت و در طي رساندن مصنوعي ممكن است به آن نتيجه دلخواه نرسيم. بنابراين در مورد كليه محصولات باغي تعيين زمان مناسب برداشت يكي از فاكتورهاي مهم در كاهش ضايعات به حساب مي آيد. زمان مناسب برداشت را ميتوان با آزمايشاتي چون سفتي بافت، نسبت قند به اسيد، تعداد روز پس از گلدهي كامل و حتي واحدهاي گرمايي گرفته شده توسط محصول تعيين نمود. در مورد محصولات مختلف يك يا بيش از يك معيار مورد استفاده قرار ميگيرد و براي هر محصول استانداردهايي نيز تعريف شده است. در ايران به اين عامل مهم كمتر توجه شده است در حالي كه در كشورهاي ديگر چنانچه محصول زودتر يا ديرتر از موقع برداشت گردد نه تنها اجازه فروش به آن داده نمي شود بلكه توليد كننده آن محصول جريمه خواهد. با توجه به مطالب فوق لازم است در هر منطقه و براي هر محصول عمليات برداشت با توجه به معيارهاي صحيح صورت گيرد.

 

 

تيمارهاي پيش سرما دهي

عمليات پيش سرما دهي نقش بسيار مفيدي در افزايش عمر انباري و كاهش ضايعات محصولات باغي دارد. تأثير اين عمليات بر برخي محصولات مانند توت فرنگي بسيار بارز بوده و ضايعات اين محصول را شديداً كاهش ميدهد. در ايران به جز موارد جزئي (خصوصاً در مورد توت فرنگي كه بصورت استفاده از كانتينرهاي يخچال دار بلافاصله پس از برداشت است و همچنين بطور تجربي در مورد برخي محصولات مانند انگور آنرا بصورت كاملا ابتدايي انجام ميدهند كه گاهي با مشكلات زيادي روبرو خواهند شد) عمليات پيش سرمادهي غالبا صورت نميگيرد. انتخاب روش سرد كردن مقدماتي شامل استفاده از آب سرد، هواي سرد، يخ و خلا بستگي زيادي به ماهيت فيزيولوژيكي محصول داشته و در صورت انتخاب نادرست نه تنها عمر انبارداري محصول افزايش نخواهد يافت بلكه ضايعات محصول شديدا زياد خواهد شد. ايجاد تجهيزات مناسب به منظور انجام اين عمليات در دوره پس از برداشت ضروري است. تحقيقات نشان داده است كه تعلل در انجام اين عمليات جايز نيوده و با تاخير در انجام عمليات پيش سرمادهي، درصد محصول قابل فروش كاهش مي يابد. بنابراين لازم است به منظور افزايش عمر انباري و كاهش ضايعات پس از برداشت و همچنين كاهش بار سردخانه بلافاصله پس از برداشت محصول را با استفاده از روش مناسب خنك نمود.

 

كنترل عوارض پاتولوژيكي

بخش زيادي از محصولات باغباني بدليل حمله عوامل بيماريزا به محصول برداشت شده از حلقه مصرف خارج ميشوند. خسارت برخي از بيماريها به حدي زياد است كه گاهي تمام محصول دور ريخته ميشود. حمله عوامل بيماريزا اغلب بدنبال صدمات فيزيكي صورت ميگيرد ولي تعداد كمي از قارچها وجود دارند كه به بافتهاي سالم نيز حمله برده و شرايط را براي توسعه بقيه عوامل بيماريزا هموار ميسازند. معمولاً ميوه برداشت شده مقاومت قابل توجهي نسبت به عوامل بيماريزا دارد ولي با آغاز رسيدگي، ميوه ها به اين عوامل حساس ميگردند. بين ميزان تركيبات فنلي و مقاومت به بيماريها يك همبستگي مثبت وجود دارد. اين در حالي است كه ميزان زياد تركيبات فنلي سودمند نبوده و باعث ايجاد مزه گس و قهوه اي شدن بافت در اثر اكسيداسيون خواهد شد. يكي از اهداف اصلاحي به طريق بيوتكنولوژي، رسيدن به حدي از تركيبات فنلي است كه نه تنها منجر به ايجاد مقاومت گردد بلكه از نظر گسي و قهوه اي شدن، كيفيت ميوه در حد مطلوب حفظ گردد.

اگر چه استفاده از تركيبات شيميايي ميتواند ضايعات حاصل از عوامل پاتولوژيكي را كاهش دهند ولي روز به روز به دليل عوارض جانبي اين مواد مصرف آنها محدود ميشود. اخيراً روشهاي غير شيميايي چون استفاده از اشعه گاما، نور فرابنفش، گرما درماني و همچنين استفاده از تركيبات طبيعي مانند اسانسهاي گياهي توسعه يافته اند. در ايران چنين عملياتي هنوز در حد ابتدايي و در مراحل اوليه تحقيق قرار دارند. چنين راهكارهايي به همراه رعايت اصول بهداشتي در طي رشد و نمو كه منجر به كاهش بار ميكروبي محصول خواهد شد ميتوانند در كاهش ضايعات حاصل از حمله عوامل بيماريزا نقش مؤثري را ايفا نمايند.

 

تكنولوژي انبارداري

شرايط انبارداري نقش بسيار مهمي در افزايش نگهداري محصولات باغي و كاهش ضايعات دارد. با استفاده از تكنولوژي محيطي انبارداري ميتوان ضايعات محصولات باغي را به حداقل رساند. انبارداري در اتمسفر كنترل شده و استفاده از انبارهاي كم فشار با تاثير بر فرآيندهاي تنفس و توليد اتيلن عمر نگهداري محصولات و ضايعات محصولات باغي در طي انبارداري را كاهش ميدهد. انبارهاي موجود در ايران غالباً بسيار قديمي و ابتدايي ميباشند. در انبارهاي موجود در ايران هيچ كنترلي بر غلظت اكسيژن، دي اكسيد كربن و اتيلن صورت نميگيرد. تنها عواملي چون رطوبت و دما كنترل ميگردد. در چنين شرايطي نه تنها امكان نگهداري ميوه هاي حساس و خصوصا ميوه هاي تابستانه و سبزيجات وجود ندارد بلكه ضايعات محصولات نگهداري شده نيز بسيار زياد خواهد بود. در چنين شرايطي انبارداري صرفاً به انواع محدودي از ميوه و سبزي (سيب، گلابي، سيب زميني و پياز) محدود شده است. به منظور كاهش ضايعات ناشي از عدم وجود انبارهاي مناسب لازم است سردخانه ها و انبارهايي با استانداردهاي جهاني مانند انبارهاي با اتمسفر كنترل شده و انبارهاي كم فشار احداث گردد ويا انبارهاي موجود از نظر تأسيسات كنترل كننده عوامل مهم مانند اكسيژن، دي اكسيد كربن و اتيلن تجهيز گردند تا بتوان سبزيجات، ميوه هاي تابستانه و ميوه هاي حساس را بخوبي انبار نمود. با توجه به هزينه هاي سنگين احداث سردخانه هاي مناسب و پيشرفته نقش دولت در سرمايه گذاري در اين بخش اجتناب ناپذير خواهد بود.

 

تكنولوژي بسته بندي

يكي از راهكارهاي ديگر كاهش ضايعات محصولات باغي در دوره پس از برداشت بسته بندي است. بسته بندي علاوه بر نقشي كه در بازاريابي محصول دارد در جلوگيري از ضايعات و كاهش ضايعات محصولات برداشت شده نيز بسيار موثر است. با استفاده از تكنولوژيهاي مدرني چون بسته بندي با اتمسفر متغير، شرينك راپ و غيره ميتوان ضايعات محصولات باغي را به حداقل رساند. اخيراً MAP با غلظت اكسيژن بالا جايگزين MAP با غلظت اكسيژن كم شده است. اين روش جديد تاثير بيشتري بر آنزيمهاي مضر داشته و از واكنشهاي تخميري غير هوازي و همچنين از رشد ميكروبها جلوگيري مينمايد. اين تكنيك بطور موفقيت آميزي براي بسته بندي كلم گل، بروكلي، هويج، جوانه لوبيا، قارچ دكمه اي و اسفناج بكار رفته است. در ايران هنوز استفاده از اين نوع بسته بندي حتي براي قارچهاي خوراكي كه توجيه اقتصادي نيز دارد بطور قابل توجهي صورت نگرفته است.

 

جابجايي محصول

بخشي از محصولات باغي توليد شده در طي جابجايي دچار آسيب ميگردند. آسيبهايي كه در طي جابجايي به محصول وارد ميشود شامل خسارات ناشي از فشار، سائيدگي، ضربه و گرما خواهد بود. همانطور كه در بخش انتخاب رقم اشاره شد اصلاح ارقام مقاوم در برابر جابه جايي يكي از اهداف مهمي است كه خسارات ناشي از حمل و نقل را به حداقل ميرساند. اخيراً ارقامي از گوجه فرنگي اصلاح شده اند كه در طي حمل و نقل خسارت كمي خواهند ديد.

 

منابع

1- راحمي، مجيد (1373) فيزيولوژي پس از برداشت، مقدمه اي بر فيزيولوژي و جابجايي ميوه ها (ترجمه) انتشارات دانشگاه شيراز، 259 ص.

2- هاشمي دزفولي، سيد ابولحسن و ميداني، جواد، (1376) فيزيولوژي پس از برداشت، انتشارات نشر آموزش كشاورزي، 408 ص.

3- Chervin, C., Raynal, J., Andre N., and Bonneau, A., (2001) Combining control atmosphere storage and ethanol vapors to control superficial scald of apple. HortSci. 36 (5): 951-952.

4- Day, B. P. F. (2001) Modified atmosphere packaging of fresh fruit and vegetable, an overview, Acta Hort. 533: 58-59.

5- Druege, U. (2001) Post-harvest response of different ornamental products to pre-harvest nitrogen supply: Role of carbohydrates, photosynthesis and plant hormones. (543): 97-103.

6- Kadr, Adel A. (2002) Opportunities in using biotechnology to maintain post-harvest quality and safety of fresh product. HortSci, 37 (3): 467-468.

7- Marais, E., Jacobs, G. and Holcroft, D. M. (2001) Light and temperature affect post-harvest color development in apple. Acta Hort. 533: 91-94.

8- Mukum, L., Singh, Z. and Phillips, D. (2001) Nitrogen nutrition affects fruit firmness, quality and shelf life of Strawberry. Acta Hort. 533: 69-72.

9- Nazir,A. M., Curell, E., Khan, N., Whitaker, M. and Beaudry,R. M. (2001) Harvest maturity, storage temperature, and 1-MCP application frequency alter firmness retention and chlorophyll fluorescence of Redchief delicious apples. J.Amer. Soc. Hort. Sci. 126 (5): 618-624.

10- Sargent,Steve A., Stoffella, P. J. and Maynard, D. N. (2001) Harvest date affect yield and post-harvest quality of nondried, short day onion. HortSci. 36 (1): 112-115.

11- Sholberg, P., Haag, P., Hocking, R. and Bedford,K. (2000). The use of vinegar vapor to reduce post-harvest decay of harvested fruit. HortSci, 35 (5): 898-903.

12- Watkins, C. B. and Pritts, M. P. (2001) The influence of cultivar on post-harvest performance of fruit and vegetable. Acta Hort. 533:59-63.

مجيد عزيزي

گروه باغباني، دانشكده كشاورزي، دانشگاه فردوسي مشهد

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

معرفی و پرورش انواع سبزیجات در خانه

معرفی و پرورش انواع سبزیجات در خانه

 

کلم پیچ

 

کلم پیچ ، گیاهیست دوساله و در بعضی موارد چندساله که برگ آن مورد مصرف خوراکی انسان واقع میشود .

این گیاه درسبزیکاری به عنوان گیاه یکساله مورد مصرف قرارمیگیرد .

محل اصلی و اولیه این گیاه را شمال شرقی فرانسه ، دانمارک ، یونان و نواحی ساحلی انگلیس می دانند .

برگ کلم پیچ در غذاها و سالادها مورد استفاده است .

برگ های این گیاه خود به خود پیچیده و طبقه طبقه روی هم قرار دارند و گیاهی کُرَوی شکل را بوجود می آورند .در برگهای این گیاه مقادیر فراوان مواد غذائی وجود دارد و ارزش غذائی آن قابل توجه می باشد .

 

انواع کلم پیچ :

 

انواع مختلفی از کلم پیچ وجود دارد که مهمترین آنها عبارتند از :

1– کلم پیچ قرمز ، که برگهای آن قرمز تیره و یا روشن می باشد .

2– کلم پیچ بنفش .

3– کلم پیچ سبز .

 

آب و هوا و خاک :

 

رشد و نمو کلم پیچ ، در آب و هوای نسبتآ خنک و مرطوب و یا در مناطق دارای آب و هوای مدیترانه ای خوب می باشد .

کشت این گیاه در نواحی گرمسیر با زمستان های معتدل ، در زمستان و یا اوایل بهار و در نقاط سردسیر با تابستان های خنک و معتدل در فصل بهار انجام می گیرد .

کلم پیچ ، در خاک های سبک و یا سنگین رشد می کند .

 

ولی خاک های شنی یا شنی رُسی ( سبک) را برای محصول زودرس و خاک های سنگین را برای محصول دیررس انتخاب می کنند .

این گیاه به مواد غذائی فراوان احتیاج دارد و به همین علت بایستی به خاک محل کشت کلم پیچ به مقدار کافی کود داده شود .

 

روش کاشت :

 

برای کاشت کلم پیچ ، با توجه به آب و هوای محل ، بهار یا پائیز بذر را در خزانه می کارند .

پس از آنکه بوته ها رشد کردند و 4 تا 5 برگه شدند آنها را به محل اصلی منتقل نموده و به فاصله 30 تا 90 سانتیمتر از یکدیگر بر روی خطوطی موازی که فاصله آنها از یکدیگر 100 تا 120 سانتیمتر باشد نشاء می کنند .

در مناطق سردسیر و یا سرد معتدل بذر را در اواخر پائیز در خزانه یا گلخانه می کارند و اوایل بهار بوته های جوان را به محل اصلی منتقل میکنند .

 

برای محصول پائیزه ، اواخر اردیبهشت ماه بذر را در خزانه و در هوای آزاد کاشته و پس از آن که بوته ها رشد کافی کردند آنها را به محل اصلی منتقل نموده نشاء می کنند .

 

وجین کردن و کندن علف های هرز ضرورت فوق العاده دارد و بایستی رطوبت کافی همیشه در زمین وجود داشته باشد .

پس از آنکه بوته ها بزرگ شدند و زمان برداشت فرا رسید با چاقوی تیز و از زیر آخرین برگ ، ساقه را قطع کرده و کلم پیچ را برداشت می کنند

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

کشت گوجه فرنگی در گلخانه

کشت گوجه فرنگی در گلخانه

گوجه فرنگی از جمله صيفی جاتی است که به دلايل فراوان کشت آن قابل صرفه است. زيرا اين محصول در غذاهای مختلف مورد استفاده قرار می گيرد و آنجا که به صورت اصلی وجود ندارد به صورت رب گوجه باعث خوشمزگی غذا می شود.به همين دليل است که در کشت گوجه فرنگی واريته هايی در نظر گرفته شده است که دقيقا با شرايط مصرف گوجه فرنگی مطابق است. گوجه فرنگی ريز در اندازه های ۵ تا ۲۰ گرمی و همين طور گوجه فرنگی هايی با اوزان تا ۲۵۰ گرم توليد شده است که به خاطر استفاده از تکنيک های جديد علاوه بر مقاومت بالا در برابر بسياری از ويروس ها و بيماری ها استعداد دوام و تازگی را تا مدت طولانی دارا می باشد. شايان ذکر است که علاوه بر تنوع شکل و اندازه رنگ های زرد و نارنجی به کمک گوجه فرنگی های قرمز آمده است.

انواع کشت گوجه فرنگی:
حال که تصميم گرفته ايد در گلخانه خود بذر گوجه فرنگی را کشت کنيد قبل از هر چيز بايد بدانيد چه نوع بذری را انتخاب و تهيه نمائيد. بذر گوجه فرنگی را بر اساس نحوه مصرف آن می توان تقسيم بندی نمود زيرا اين ميوه را به صورت تازه خوری, رب, سس يا کنسرو می توان مصرف نمود. به همين منظور اولين تقسيم بندی بر اساس تازه خوری و صنعتی می باشد. در حال حاضر در ايران برای کشت گوجه فرنگی در گلخانه تنها از ارقام تازه خوری استفاده می شود. دومين تقسيم بندی بر اساس همرسی استوار است . که به سه دسته همرس - غير همرس و بينابين تقسيم می شود . معمولا در گلخانه های ايران از واريته های غير همرس در برداشت های طولانی مدت و از واريته بينابين در مناطقی که مدت برداشت کوتاه تر است استفاده می شود. سومين تقسيم بندی بر اساس وزن ميوه است . امروزه برای مصرف تازه خوری گوجه فرنگی از گوجه چری با وزن ۵ تا ۲۰ گرم تا گوجه هايی به وزن ۲۵۰ گرم استفاده می شود. نا گفته نماند که هر چه وزن گوجه فرنگی سنگين تر باشد مدت بيشتری برای رسيدن به باردهی نياز دارد . مثلا گوجه چری که حدود ۵ تا ۲۰ گرم است پس از نشاء حدود ۶۰ روز برای برداشت محصول نياز دارد. به تازگی در بازار توليد واريته های ديگری پا نهاده است که کلاستر نام دارد .اصولا چيدن ميوه به صورت خوشه ای با اصطلاح کلاستر خوانده می شود . با پيشرفت تکنولوژی در توليد بذر واريته هايی به بازار معرفی شده است که در برابر نماتد يا ويروسهايی که در منطقه ای فعال هستند مقاومت داشته و می توان با توجه به مشکلات موجود ارقام مورد نظر را انتخاب نمود.

طول دوره جوانه زنی:
طول دوره جوانه زنی تا ظهور برگ های لپه ای در سطح خاک معمولا ۶ روز است واز ۴ تا ۶ هفته نشاء آماده انتقال به زمين اصلی است . برای اينکه بذر گوجه فرنگی بتواند به خوبی جوانه زده و رشد نمايد تا زمان رشد مطلوب بوته بهتر است آن را در محل خزانه نگهداری نمود که هم در استفاده از امکانات گلخانه بتوان صرفه جويی کرد و هم گياه بتواند در ابتدا رشد خوبی داشته باشد. به همين منظور قسمتی از گلخانه را برای گلدان های نشاء در نظر گرفته و يا محلی را برای خزانه انتخاب می کنيم انتخاب گلدان مناسب که حجم ريشه درون آن به خوبی فعاليت کند حائز اهميت است . دما رطوبت نور فاصله بوته ها نقش مهمی در رشد يک گياه سالم در خزانه را دارد . برای مثال سطحی برابر ۱۰×۱۰ سانتی متر برای هر بوته باید در نظر گرفت . ضمنا بايد از محلهايی استفاده کرد که کاملا ضد عفونی شده و آفات و بيماری ها در محل نشاء موجود نباشد.

دمای مناسب:
بهترين دما برای جوانه زنی ۳۰ درجه سانتی گراد می باشد و بعد از جوانه زنی دما را تا ۲۴ درجه در مواقع روز و ۱۸ درجه در هنگام شب تقلیل می دهیم.با توجه به اینکه بیشترین فعالیت ریشه ها در عمق ۳۰ سانتی متری خاک می باشد قبل از انتقال نشاء های گوجه فرنگی به زمین اصلی باید بسترهای مناسب که تا عمق ۸۰ سانتی متری قابلیت نفوذ ریشه را داشته باشد محیا نمود در این صورت باید علف های هرز را پیش از انتقال نشاء حذف و پاکسازی نمود و بخصوص از دو گیاه سس و گل جالیز نباید غافل گردید که این دو مشکلات فراوانی را برای گیاه ایجاد می نمایند .بهتر است با رویت سس یا گل جالیز آنها را از کنار بوته جدا کرده و پاکسازی نمود آنگاه مواد آلی و کودهای شیمیایی را در اندازه مناسب و با راهنمایی آزمایشگاه های خاک شناسی تدارک دیده و استفاده نمود .

بهترین Ph برای گوجه فرنگی ۵/۵ تا ۸/۶ می باشد و تراکم کشت را بین ۲ تا ۵/۲ بوته در متر مربع می توان انتخاب نمود. علاوه بر مسائلی که در مورد تراکم کشت خیار عنوان شد نحوه پایین کشی بوته گوجه فرنگی دلیل دیگری است برای انتخاب تراکم بوته. شکل بستر را می توان به صورت ذوزنقه که در بالا ۴۰ سانتی متر و در پایین ۷۰ سانتی متر در نظر گرفته و به فاصله حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتی تر از یکدیگر روی بستر حفره هایی به اندازه گلدان های نشاء در ۲ طرف به صورت زیکزاک و یا در یک خط ایجاد نمود. سپس نشاء گوجه فرنگی را در حفره ها قرار داده و با اضافه کردن خاک یا پیت موس به اطراف آن بوته را در محل انتخاب مستقر کرده و سپس آبیاری نمود تا نفوذ آب جایگزین هوای اضافی اطراف ریشه گردد.

هرس :
همه می دانيم که هرس به منظور ايجاد تعادل بين رشد بوته شاخ وبرگ و مقدار ريشه و ميوه است به همين منظور بوته گوجه فرنگی را تا زمانی که به ۳۰ سانتی متری نرسيده است هرس نمی کنيم و اجازه می دهيم رشد خود را انجام دهد زمانی که ارتفاع بوته به ۳۰ سانتی متری رسيد اولين هرس را انجام می دهيم. اين هرس شامل حذف گل ها و شاخه های فرعی است پس از انجام اين مرحله هرس در تمام طول رشد بوته تمام شاخه های فرعی را حذف می کنيم و در کشت های کوتاه مدت بعد از رسيدن بوته به ارتفاع ۳۰ سانتی متری بوته را به صورت دو شاخه به نخ های مهار می بندیم, با انجام این کار دیگر نیازی به پایین کشی بوته نیست .بر اساس تجارب کیفیت و میزان محصول بوته ای که پایین کشیده شده است بهتر و بیشتر است بدیهی است پس از رسیدن این دو شاخه به ارتفاع مفید گلخانه جوانه انتهایی آن را حذف می کنیم تا گل های موجود در بوته به میوه تبدیل شود. پس از برداشت محصول این بوته ها از گلخانه حذف شده و زمین برای کشت بعدی آماده می شود . البته کشاورزان با تجربه جهت همسان کردن اندازه میوه ها بر اساس بضاعت گیاه و نوع واریته گلها و یا میوه های اضافی بر روی خوشه را هرس می کنند و به تعداد مشخصی از گلها اجازه می دهند تا به میوه برسند . گوجه فرنگی گياهی است اتوگارد که معمولا قبل از باز شدن گل تلقيح گل صورت گرفته است. به همين دليل به ندرت می توان در شرايط خاص تلقيح خارجی را در آن مشاهده نمود.

تلقيح :
در فضای گلخانه هيچ گونه عامل محرکی مانند باد و يا حشرات برای تلقيح وجود ندارد برای رفع اين مشکل می توان به چند طريق عمل کرد. اول استفاده از زنبورهای مخصوص که عمر آنها فقط يک فصل استو به طور غير مستقيم باعث شک به گياه شده و عمل لقاح را باعث می گردد. دوم استفاده از ويبراتورهای برقی است که در هر دو يا سه روز يکبار با لرزش خوشه ها عمل لقاح را صورت می دهد. راه سوم اين است که می توان در کشت زمستانه از هرمن تلقيح کننده استفاده نمود. و بالاخره راه چهارم اين است که با ايجاد شک در سيمهای مهار و يا ضربه مستقيم بر روی گلها باعث گرده افشانی يا در نهايت عمل تلقيح گرديم. نکته حائز اهميت در عمل تلقيح گلهای بوته گوجه فرنگی دمای موجود در گلخانه می باشد که بايد بين ۲۰ تا ۲۵ درجه بوده و رطوبت آن نيز کم باشد.

زمان تلقيح :
بهترين زمان برای اين کار بين ساعات ۱۱ تا ۲ بعد از ظهر می باشد که فضای گلخانه از رطوبت کمتر و دمای بيشتری برخوردار است به همين خاطر امکان تلقيح در دمای ۲۸ تا ۳۰ درجه کاهش می يابد و در دمای ۱۳ تا ۱۵ درجه امکان تلقيح وجود ندارد و عدم تلقيح گل ريزش گل را در پی خواهد داشت. به هر حال پس از تلقيح گل ميوه بين ۱۸ تا ۳۵ روز زمان لازم دارد تا قابل برداشت باشد٫ و حالا بوته گوجه فرنگی به زمان ثمر دهی خود رسيده و در اين مرحله بايد به گونه ای برخورد نمود که حداکثر برداشت را کسب کرد. زمانی که برگ های نزديک به هر خوشه ميوه چيده می شود ميوه امکان بهتری برای رنگ گيری پيدا می کند. نکته قابل ذکر ديگر اينکه بدیهی است ۵۰ درصد خوشه ميوه رنگ بگيرد و ۵۰ درصد ديگر از حالت سبز بودن تغيير رنگ داده و رفته رفته قرمز خواهد شد. بنابراين در صورتی که نيمی از خوشه واريته کلاستر به رنگ نهايی در آمده باشد می توان ان را چيد و به بازار عرضه نمود. چنانچه مسافت مزرعه تا بازار کم باشد و نيمه سبز خوشه فرصت رنگ پذيری نداشته باشد می توان از محلی که دمای آن گرمای مناسبی جهت تغيير رنگ گوجه دارد استفاده نمود. در صورتی که واريته ها به صورت کلاستر و يا همرس نباشد بهتر است گوجه های رسيده را در زمان خاص خود برداشت کرد. مسلما اندازه گوجه فرنگی هر چقدر درشت تر باشد زمان تبديل گل به ميوه و رسيدن آن هم طولانی تر خواهد بود. امروزه بسياری از کشاورزان به خاطر تقاضای مناسب مصرف کننده تمايل زيادی به کشت گوجه های چری دارند و اين به دليل ميزان باردهی فراوان رنگ های قرمز صورتی و زرد و شکل های مختلف آن است که باعث قيمت بالای اين واريته شده است. زمانی که بوته ها به سقف مفيد گلخانه می رسند لازم است برگ های پائين را هرس نمود و اگر نخ ها به صورت قرقره ای به سيم آويزان است می توان با بازکردن ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر از نخ قرقره در يک جهت نخ ها را روی سيم حرکت داده که اين عمل باعث می شود ساقه از پائين روی بستر و یا شاسی های مخصوص قرار گیرد و انتهای بوته در فاصله ۳۰ تا ۵۰ سانتی متری سقف مفید گلخانه برسد. این روش به کشت دراز مدت مربوط می شود.

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی

پرورش کاهو

پرورش کاهو

  کاهو گیاهیست یک ساله ، این گیاه از حوالی اروپای ساحلی یا آسیای مرکزی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .گروهی از محققین معتقدند که مبداء اصلی آن هندوستان می باشد .

کاهو ، دارای ویتامین : آ،ب،ث و مواد دیگری مانند : ید ، آهن ، فسفر، منیزیم ، روی ، منگنز و مس می باشد .کاهو دارای برگ های کشیده و قاشقی شکل صاف و بدون کُرک می باشد .این گیاه به صورت خام در سالاد و به عنوان سبزی مصرف می شود .

 

● آب و هوا و خاک :

 

این گیاه به آب و هوای معتدل مایل به سرما نیاز دارد .در مازندران ، در شهریورماه و مهرماه کشت می شود . محصول آن از اوایل بهمن ماه تا اواخر فروردین ماه بدست می آید .

 

در نواحی سرد که دارای تابستان ملایمی باشد ، می توان کاهو را در اسفندماه کاشت ولی اگر کشت کاهو با گرما مصادف گردد ، ساقه های میانی آن بلند شده به گل می نشینند .

 

کاهو گیاهیست پُر توقع و بایستی قبل از کاشت حداقل در هر هکتار ۲۰ تن کود حیوانی پوسیده و ۲۰۰ کیلو فسفات دامونیم و ۱۰۰ کیلو گرم پتاس داده شود .

 

انواع کاهو عبارتند از : کاهو بابلی ، کاهو دولابی که در ایران کاشته می شود و اخیرا کاهوی پیچ و کاهوی گرد نیز کشت و مصرف می شود .

 

در اروپا انواع متنوعی از آن کاشته می شود . انواع کاهو در آب و هوای مختلف قابل کشت است .

برای مثال : بعضی از انواع آن به گرما مقاوم هستند و در مقابل سرما حساسیت نشان می دهند .

برعکس بعضی از ارقام آن در مقابل سرما مقاوم و در برخورد با گرما حساسیت نشان می دهند .

اقسامی که به گرما مقاومت می کنند دارای برگ های ضخیم تر بوده و طعم گس مایل به تلخی دارند .

 

● روش کاشت :

 

این گیاه به دو روش کشت می شود :

 

۱ ) خزانه کردن : این روش به دو صورت انجام می گیرد .

 

الف ) بذر کاهو را روی خطوطی به فاصله ۱۰ سانتیمتر در زمین اصلی می کارند و پس از جوانه زدن و زمانی که گیاه ۳ برگه شد آن را به خزانه دوم که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۲۰ سانتیمتر باشد منتقل و به فواصل ۱۰ سانتیمتر از یکدیگر نشاء می کنند .

 

زملانی که بوته ها ۵ تا ۶ برگه شدند ، آنها را به زمین اصلی که فاصله ردیف ها از یکدیگر ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر باشد ، منتقل و به فاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر می کارند .

 

ب) در این روش پس از آن که بوته های جوان در خزانه اول ۳ برگه شدند آنها را مستقیما به زمین اصلی منتقل نموده و بفاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر از یکدیگر روی ردیف هایی به فاصله ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از هم می کارند .

نکته مهم و قابل توجه آن است که دقت شود اگر خزانه کوُش گرم و یا شاسی باشد چون دارای حرارت مناسب است ، پس از انتقال بوته ها به زمین اصلی صدمه ای به گیاه وارد نشود .

 

زیرا هوای آزاد حرارت مناسب خزانه را نخواهد داشت ، بنابراین روش اول تا حدود زیادی این مشکل را حل می نماید .

 

۲ ) کاشت کاهو در زمین اصلی :

 

علت اساسی خزانه کردن گیاه آن است که چون کاهو گیاه پُرتوقعی است، در زمین کوچکتر تامین مواد غذائی و مراقبت های زراعی ارزانتر و آسانتر انجام می شود ، به خزانه کردن می پردازند.

 

ولی اگر بخواهند در زمین اصلی اقدام به کشت کنند ، عملیات وجین کردن و تُنُک نمودن گران تمام می شو.د .

به همین دلیل از گیاهان دیگری مانند : تربچه و پیازچه کمک می گیرند و آنها را باهم می کارند تا در زمانی که این گیاهان برداشت می شوند ، عملیات وجین کردن و تُنُک کردن هم خود بخود صورت گیرد و چنانچه نقاطی از زمین تُنُک و نقاطی دیگر انبوه باشد ، از نقاط انبوه تر بوته ها را خارج ساخته و در نقاط تُنُک تر نشاء نمایند .

بهترین روش کاشت در زمین اصلی ، روش خطی ( ردیفکاری ) است و درکشت های وسیع این عمل را با ماشین بذرافشان انجام می دهند .کاهو به وسیله بذر کشت و تکثیر می شود .

 

بذر آن دارای برجستگی و به دو رنگ سیاه و سفید است و در یک کیلو گرم حدود یک میلیون دانه یافت می شود .

برای آن که بذر کاهو متراکم کاشته نشود بهتر است که بذر را با ۵ برابر حجم خود خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده و در زمین بپاشند .

 

● بذرگیری :

 

برای آن که بذر سالم و قوی بدست آید ، بین بوته های کاهو آنهائی را که بهتر هستند انتخاب نموده و در اوایل فروردینماه در زمینی که آماده شده ( زمین انتخابی برای هر نوع از کاهو ، بایستی جداگانه در نظر گرفته شود و توجه بنمایند که انواع مختلف مانند : کاهو پیچ یا کاهو دولابی و غیره را باهم مخلوط نکارند ) مجددا می کارند .

فاصله بین این بوته ها ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر از یکدیگر مناسب است .

 

اواخر اردیبهشت ماه بوته ها بزرگ شده و به گل می نشینند و بذر آنها در ماههای خرداد و اوایل تیرماه کاملا می رسد .

 

آنگاه ساقه های حامل بذر را قطع نموده دسته کرده و در محلی سایه خشک می کنند ، سپس آنها را با ملایمت تکان داده ( می کوبند ) تا بذرها جدا شوند .

 

گروهی از متخصصین و افراد با تجربه معتقدند که بذر دوساله کاهو برای کشت بهتر از بذر یک ساله آن می باشد .

 

 

 

منبع:

نوشته : مهندس منوچهر کارگر

 

 

سایت گل و گیاه

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش کرفس

پرورش کرفس

 

کرفس گیاهیست دو ساله با ریشه الیافی و برگ های آن مرکب از برگچه های دندانه دار می باشد که از روی ریشه می رویند .

 

برگ کرفس حدود ۵۰ سانتیمتر رشد می کند و در صورتی که آن را برای مصرف از خاک خارج نسازند در سال بعد از میان برگ ها شاخه های حامل گل خارج می شوند که در راس آنها گل چتری شکلی برنگ سبز قرار دارد .بذر کرفس ، معطر و سبز رنگ است .

 

این گیاه در اکثر نقاط جهان کشت می شود و محل اصلی و اولیه آن را سواحل مدیترانه و اروپای شمالی و آسیای غربی می دانند .ولی به تحقیق مشخص نیست که این گیاه از کدام نقطه جهان به نقاط دیگر برده شده است .

مصرف کرفس ، در انواع اعذیه و ساتلادها به عنوان یک سبزی خوش بو متداول است .

 

▪ انواع کرفس :

 

انواع مختلفی از کرفس بدست آمده که دو نوع آن معروفتر می باشند .

۱ ) کرفس برگ : که از ساقه و برگ آن استفاده می شود .

۲ ) کرفس قمری : که از ریشه آن که ضخیم شده و در سطح خاک قرار می گیرد استفاده می گردد .

مصرف این نوع کرفس در ایران زیاد متداول نمی باشد .کرفس به سرما و گرمای شدید حساسیت نشان می دهد . به همین علت توجه به آبیاری این گیاه اهمیت دارد .

 

● آب و هوا و خاک :

 

این گیاه مخصوص مناطق معتدل و معتدل سرد می باشد و احتیاج به آب فراوان دارد . به همین دلیل در نقاطی که تابستان مرطوب و یا پائیز و بهار طولانی دارند بهترین محصول بدست می آید . بهترین خاک برای کشت کرفس ، خاک های شنی رسی نمدار می باشند .ولی اگر آب و هوا و میزان رطوبت مناسب و مساعد باشد در هرخاکی کشت می شود .

 

کرفس به مواد غذایی احتیاج مبرم دارد و به همین دلیل بایستی زمین محل کشت کرفس را تقویت نمود و بخصوص کودهای ازته مورد نیاز این گیاه هستند .

 

● روش کاشت :

 

کشت و تکثیر کرفس ، فقط به وسیله بذر صورت می گیرد .بذر این گیاه کوچک ( ریز) و سه گوش است .

کشت کرفس ، از اوایل اسفندماه تا اواسط فروردین ماه در خزانه انجام می گیرد . به این منظورپس ازکاشت بذرروی آن را با خاک برگ پوسیده میپوشانند و مرتبا آبیاری می کنند تازمانی که بذرها سبز شده و بوته های کرفس ۴ برگه شوند . آنگاه بوته های جوان را از خزانه خارج ساخته به خزانه دوم منتقل میسازند وآنها را به صورت خطی به فاصله چندسانتیمتر ازیکدیگر نشاء میکنند. پس از آن که بوته ها قوی شدند ، در اواخر اردیبهشت ماه و اوایل خردادماه آنها را از خزانه دوم خارج ساخته و به زمین اصلی منتقل می نماایند .

 

بوته های جوان را روی ردیف هایی به فاصله ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر از یکدیگر و بفاصله ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر از هم می کارند .

 

آنگاه زمین را آبیاری نموده دقت می نمایند که مرتبا آبیاری انجام شود ، زیرا آبیاری مرتب در رشد گیاه بسیار موثر خواهد بود .

 

این امکان نیز وجود دارد که گیاه را مستقیما از خزانه اول به زمین اصلی منتقل سازند و به هر صورت مواظبت های زراعی لازمه کار می باشد . وجین کردن و سُلُه شکنی در کشت کرفس ، بسیار هم و ضروری است .

بتدریج که گیاه رشد می کند ، پای بوته ها را خاک می دهند و یا برگ های پائینی را بدور بوته جمع می نمایند و با یک ساقه و یا برگ خودش اطراف آن را میبندند . این روش در سفید شدن ساقه های کرفس بسیار موثر می باشد .

 

● بذرگیری :

 

برای بذرگیری از کرفس ، در پائیز تعدادی از بوته های قوی و سالم را انتخاب نموده آنها را به فاصله ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر میکارند و سعی مینمایند که سرمای زمستان صدمه ای به آنها وارد نسازد .

در صورت شدت سرما روی بوته ها را با برگ خشک می پوشانند و اواسط فروردین ماه سال بعد که هوا خوب و مساعد شد برگ های خراب شده بوته ها را قطع نموده تا بوته های کرفس گل کنند .

بذراین گیاه بنا به درجه حرارت هوای محل درمردادماه و تیرماه میرسد. قبل از آن که بذرها به زمین بریزند ساقه های حامل بذر را قطع نموده ، سپس در محل سایه خشک می کنند . بذر را از پوسته آن جدا ساخته در ظرف مناسب نگهداری می کنند تا بموقع مورد استفاده قرار دهند .

 

 

 

 

 

 

 

سایت گل و گیاه

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش بادمجان

پرورش بادمجان

 

بادمجان ، گیاهیست یک ساله با ساقه های قوی ، خشن و شاخه شاخه .

 

این گیاه دارای برگ های پهن و کشیده و رنگ متمایل به خاکستری می باشد و برگها گاهی دارای

 

خار هستند .

 

گل بادمجان ، شبیه گل سیب زمینی ، ولی بزرگتر و رنگ آن بنفش کم رنگ می باشد .

 

میوه بادمجان که به صورت های مختلف اعم از :

 

کشیده ، قلمی ، دُلمه ای و یا کُرَوی می باشد همان بادنجان ، نام دارد که مورد مصرف خانگی است.

 

بادمجان را به صورت پخته در غذاها و خورش ها مصرف می کنند و از آن نوعی ترشی نیز تهیه

 

می شود که معروف به ترشی بادمجان و یا ترشی لیته است .

 

همچنین آن را به صورت تنوری ( کبابی ) سرخ نموده در غذاهای محلی مصرف می کنند و در

 

مواردی هم از میوه این گیاه مربا تهیه می نمایند .

 

انواع بادمجان :

 

تعدادی از انواع بادمجان را برای زینت در گلکاری کشت می نمایند مانند : بادمجان تخم مرغی سفید

 

، کُرَوی قرمز ، ولی آنچه را به منظور تهیه غذا کشت می کنند شامل 7 نوع می باشد که مهمترین

 

آنها عبارتند از :

 

1 – بادمجان قلمی سیاه .

 

2 – بادمجان آمریکائی ( بغدادی ) .

 

3 – بادمجان ریحانی سفید و بلند .

 

4 – بادمجان بارنپتال .

 

5 – بادمجان بنفش ژاپونی .

 

 

 

آب و هوا و خاک :

 

بادمجان ، گیاهیست که در مناطق گرمسیر و معتدل گرم بخوبی عمل میآید . ولی در مناطق سرد

 

میوه آن غالبا نرسیده و نمیتوان از آن استفاده نمود .

 

این گیاه از نظر احتیاجات غذائی همانند ، گوجه فرنگی می باشد و بایستی زمین را تقویت نمود .

 

روش کاشت :

 

در مناطق گرمسیر بذر بادمجان را در بهمن ماه و در مناطق معتدل در فروردین ماه در خزانه گرم و

 

یا شاسی می کارند .

 

پس از آن که بوته های آن چهاربرگه شدند آنها را از خزانه خارج ساخته و در زمینی که قبلا آماده

 

ساخته اند به فاصله 75 سانتیمتر از یکدیگر روی ردیف ها نشاء می کنند .

 

فاصله بین ردیف ها بایستی یک متر منظور گردد .

 

در طول تابستان هر چهار روز یک مرتبه آبیاری ضرورت دارد .

 

در ایران پس از آن که بوته ها بزرگ شدند و اولین گل ها تبدیل به بادمجان شد روی مزرعه

 

گوسفندان را می دوانند تا برگ ها و شاخه های گیاه بشکند ، آنگاه مزرعه را آبیاری می کنند تا

 

مجددا بوته ها شاخه و برگ بدهند و به گل نشسته میوه تولید کنند .

 

ولی در اروپا ، روش دیگری را انتخاب نموده اند به این ترتیب که شاخه های اضافی را با ماشین و

 

یا با دست قطع می کنند تا شاخه های جدید بوجود آیند و میوه بدهند .

 

برداشت بادمجان ، از اواخر خردادماه آغاز می شود و تا اواخر مهرماه ادامه خواهد داشت .

 

بادمجان های آخر محصول غالبا ریز و تلخ مزه هستند و برای تهیه ترشی بکار می روند .

 

بذرگیری :

 

بذرگیری بادمجان همانند گوجه فرنگی می باشد و با همان روش صورت می گیرد .

 

 

نوشته : مهندس منوچهر کارگر

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش هویج

پرورش هویج

 

هویج ، گیاهی است دوساله كه ریشه آن عمودی بوده و قسمت وسط ریشه گوشتی وخشبی و به رنگ زرد میشود كه هویج مصرفی را تشكیل میدهد.

به هر میزان كه این قسمت ظریف تر و ضخامت آن كمتر باشد ، هویج مرغوب تر خواهد بود .

برگ های این گیاه دندانه دندانه و ساقه گل آن درسال دوم ظاهر میشود .

برای مصرف ، محصول هویج ، در سال اول و یا فصل زراعتی اول برداشت می شود و به منظور بذرگیری درسال دوم مورد استفاده قرار میگیرد .

 

گل های این گیاه، سفید رنگ و ریز می باشند كه در سال دوم به صورت چتری از داخل غلافی در راس ساقه گل خارج می گردند .

 

هویج به صورت ، خام و پخته مصرف می شود .

آب هویج را به عنوان آب میوه مصرف می نمایند .

این گیاه دارای ویتامین " A " زیاد است و اغلب پزشكان و مردم مجرب مصرف آن را توصیه می كنند .

از هویج در ترشی ها نیز استفاده می شود .

 

آب و هوا و خاك :

 

هویج ، در هر آب و هوا و خاكی می روید .

ولی در زمین های نرم و عمیق بهار نتیجه می دهد .

برای آن كه ریشه هویج كه همان قسمت خوراكی و مورد استفاده گیاه است صاف و خوش تركیب باشد ، بایستی در زمین هائی به گشت آن پرداخت كه اجسام سخت مانند : سنگ وگیاهان نپوسیده در زمین نباشد.

زمین مورد استفاده برای كشت هویج احتیاج به مقدار كافی مواد غذائی (كود ) دارد .

بایستی محل كاشت این گیاه را با كودهای لازم تقویت نمود .

در صورتی كه بخواهند كود حیوانی به خاك بدهند ، بایستی در پائیز سال قبل اقدام گردد تا كود كاملا پوسیده شود .

 

روش كاشت :

 

این گیاه وسیله بذر تكثیر می شود .

بذر هویج كوچك و به رنگ های خاكستری و سبز و معطر می باشد .

شكل بذر هویج كمی محدّب و دارای خار است و اغلب این خارها موجب می شوند كه چند بذر بع هم بچسبند .

به همین علت بایستی در زمان كاشت ، بذرها را كمی به یكدیگر مالید تا ازهم جدا شوند .

بذر انواع زودرس را می توان در اسفندماه كاشت .

البته در محل های محصور و بطور كلی پس از گذشت سرمای زمستان و بعد از عید نوروز در فروردین ماه می توان هویج را كاشت .

طرز كاشت هویج به صورت خطی و یا دستپاش می باشد .

در هردو صورت بایستی پس از سبز شدن گیاه ، زمین را از علف های هرز وجین كرد و در صورت لزوم هویج ها را تُنُك كرد .

در صورتی كه بذر هویج و تربچه را به نسبت مساوی باهم مخلوط نموده بكارند ، همزمان با سبز شدن هویج ها تربچه ها قابل برداشت می شوند و چون تربچه را برداشت می كنند خود به خود فضای لازم برای رشد و نمو هویج باز می شود و از یك زمین در یك زمان دو استفاده شده است .

در طریقه خطی ، فاصله بین خطوط ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر مناسب است و بایستی دقت شود كه روی بذرها زیاد خاك داده نشود .

از زمان كشت بذر ، تا برداشت محصول هویج نسبت به انواع زودرس و دیررس ۳ تا ۶ ماه به طول می انجامد .

 

نوشته : مهندس منوچهر کارگر

 

سایت گل و گیاه

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

پرورش پیاز

پرورش پیاز

 

پیاز گیاهیست دو ساله یا سه ساله که به وسیله بذر زیاد می شود .محل اصلی و اولیه آن مشخص نیست و آنچه مسلم است در زمانهای قدیم در قاره آسیا کشت میشده .

این گیاه یکی از مهمترین سبزیهایی است که قسمت متورم و گوشتی انتهائی آن مورد استفاده قرار می گیرد و همین قسمت گوشتی و مطبق را پیاز می نامند .

بذر این گیاه پس از کاشت در زمین ابتداء پیازهای کوچکی تولید می کند و در سال دوم اگر این پیازهای کوچک را بکارند آنها درشت شده و به عنوان پیاز مورد استفاده قرار می گیرند .

در صورتی که پیازهای دوساله را که درشت شده اند مجددآ در سال سوم بکارند ، بوته آن به گل مینشیند و تولید بذر می کند .

البته اگر در میان پیازهای کوچک سال اول پیازهای درشتری وجود داشته باشد ، آنها نیز در سال دوم ممکن است تولید گل و بذر نمایند .

ریشه های پیاز ، به صورت ساده و از انتهای ساقه خارج شده و در زمین فرو میروند .

در قسمت بالای ریشه های ساده گیاه ، پیاز که همان ورقه های گوشتی و مطبق گیاه است و شکل کُرَوی دارد قرار گرفته که تنها قشر روئی آن نازک و گاهی به رنگ های : سفید ، زرد ، قرمز و طلائی دیده می شود .

در سال دوم کشت از میان بوته پیاز ، ساقه گل خارج می شود و تا یک متر بلند شده و در انتهای ساقه ، گل پیاز ظاهر می گردد .

گل پیاز ، چتری شکل و به رنگ های : سفید مایل به سبز ، مایل به بنفش و یا ارغوانی می باشد

 

آب و هوا و خاک :

این گیاه در هر آب و هوا و خاکی محصول می دهد .

لکن زمین های سخت مرطوب برای آن مناسب نیستند و از لحاظ درجه حرارت ، در هوای سرد طعم پیاز ، بسیار تند و زننده می شود .

در حالی که طعم پیاز هائی که در نواحی گرم کاشته می شوند ملایم و شیرین می باشند .

 

کود :

نیاز پیاز ، به مواد غذائی فراوان است و بایستی زمینی را که برای کاشت این گیاه در نظر می گیرند کاملا تقویت کنند .

ولی توجه داشته باشند که در زمان کاشت بذر پیاز و یا پیازهای کوچک از دادن کود حیوانی تازه خودداری شود .

چون باعث فساد و بیماری و پوسیدگی و کرم زدگی گیاه می شود .

بهترین روش تقویت زمین و یا کود دادن به محصول پیاز ، آن است که پیاز را پس از یک محصولی که برای کشت آن قبلا کودکافی به زمین داده شده است بکارند ، و کمبود مواد غذائی گیاه را با کودهای شیمیائی جبران نمایند

 

روش کاشت :

کشت پیاز ، به دو صورت انجام می گیرد :

۱ ) کاشت بذر در زمین .

۲) کاشت پیازهای کوچک در زمین .

کشت این گیاه دو نوبت در سال ، در بهار و پائیز صورت می گیرد .

به منظور کشت بهاره ، زمین را در پائیز آماده می سازند و کود کافی میدهند و در کشت پائیزه ، در بهار عملیات آماده سازی زمین انجام می پذیرد.

لازم است زمینی را که می خواهند بذر و یا پیازهای کوچک را در آن بکارند ، قبلا به مقدار کافی تقویت نموده و در زمان کاشت آن را بیل بزنند و در مساحت بزرگ شخم کنند و سپس بذر پیاز ، را به یکی از دو روش خطی و یا دستپاش بکارند .

مسلمآ در روش ردیفکاری ( خطی ) مقدار بذر مصرفی بسیار کمتر و در طریقه دستپاش میزان مصرف بذر زیاد خواهد بود .

به این منظور زمین را با کشیدن شن کش و یا هر وسیله دیگری که در اختیار باشد صاف نمایند تا بذرها زیر خاک بروند و سپس آبیاری کنند .

قبل از آنکه پیازها کاملا سبز شوند لازم است که زمین را وجین کنند و علف های هرز را خارج سازند تا آنها روی بوته های پیاز را نپوشانند .

در صورتی که بخواهند پیازهای کوچک را در زمین به صورت خطی بکارند ، فاصله خطوط و یا ردیف ها ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و فاصله پیازهای کوچک از یکدیگر بر روی خطوط ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر مناسب است .

بذر پیاز سیه رنگ است و روی آن چین هایی وجود دارد .مقدار بذر مورد نیاز برای کشت یک صد متر مربع زمین نسبت به محصولی که مورد نظر است متفاوت می باشد .

به این معنی که اگر منظور تهیه پیاز جهت مصرف به صورت خام و یا پخته باشد و لزومآ باید پیازها درشت باشند حدود ۲۵۰ گرم بذر لازم است .

ولی اگر برای تهیه پیاز ترشی و یا پیازهای کوچک برای کشت سال بعد باشد چون اندازه پیازها کوچک است ، لذا ۵۰۰ گرم بذرمورد نیاز خواهد بود .

به همین دلیل هر اندازه فاصله بوته های پیاز با یکدیگر کمتر باشد پیازها کوچکتروهراندازه که فاصله آنها از یکدیگر بیشتر باشد پیازها درشت تر خواهند بود.

بهترین روش کشت پیاز ، نوع خطی ( ردیفکاری ) می باشد که فاصله بین خطوط ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و فاصله بین بوته ها روی خطوط ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشد .

لکن اگر منظور کاشت دستپاش باشد بهتر است بذر پیاز را تُنُک بپاشند تا در زمان برداشت هم پیازهای کوچک و هم پیازهای درشت داشته باشند و نیازی به تُنُک کردن و صرف هزینه زیاد و کار اضافی نباشند .

هرگاه در محلی که پیاز ، را می کارند ، هوا خشک باشد پیاز ممکن است زودتر به گل بنشیند و گاهی در چنین نقاط در همان سال اول پیازها گل می کنند و بذر می دهند که بذر این پیازها برای کاشت مناسب نخواهند بود.

 

بذرگیری :

پیازهایی را که می خواهند از آنها بذر تهیه کنند از بین بهترین و سالم ترین و خوش فرم ترین آنها انتخاب می کنند و در محلی خشک و هواگیر نگهداری می نمایند تا به موقع مجددآ بکارند .

در فروردین ماه پیازهای انتخاب شده را به فاصله ۴۰ سانتیمتر از هرطرف در زمینی که قبلآ آماده شده می کارند .

در اواخر تیرماه و مردادماه که بذرها در داخل غلاف های نازکی که حامل بذر هستند رسیدند ، غلاف ها را از ساقه جدا نموده و دسته می کنند و در محیط تاریک و هواگیری در محل خشکی نگهداری می نمایند .

یا آنکه غلاف ها را از بوته ها جدا ساخته و در کیسه کرده در محل خشکی نگهداری می کنند .مسلمآ روش اول در حفظ قوه نامیه ( رویش ) بذر پیاز اثر بهتری خواهد داشت .

 

 

 

سایت گل و گیاه

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

نحوه پرورش گیاهان سبزی و جالیزی

نحوه پرورش گیاهان سبزی و جالیزی

 

گوجه فرنگی

 

مشخصات گياهشناسی

 

گوجه فرنگی از گياهان عالی گلدار ، از راسته دو لپه ای ها ، از خانواده Solonaceae ، از جنس Lyopersicon می باشد . اين گياه دارای واريته های بسياری است که ممکن است برای استفاده از ميوه آن و يا تزئينات کشت شوند . ريشه آن عميق و گاهی به طول يک متر می رسد که چنانچه نشاء شود توليد ريشه های جانبی قوی خواهد کرد . ساقه جوان گوجه فرنگی علفی ، گرد ، صاف ، شکننده و کرکدار بوده که در اثر مسن شدن گوشه دار ، سخت و تقريبا خشبی می گردد . ساقه خزنده و منشعب به طول 5/1 متر می رسد ولی بعضی از واريته های آن به نام Validum دارای ساقه کوتاه ، محکم و ايستاده است و در هوا بدون کمک قيم می ايستد . برگهای اين گياه متناوب و مرکب می باشد که بزرگی آنها نسبت به واريته های مختلف يکسان نيست . رنگ برگها سبز روشن و پشت آنها معمولا کرکدار است . گلهای کوچک گوجه فرنگی به صورت خوشه در روی ساقه بين دو گره ظاهر می شود . 5 گلبرگ زرد رنگ به هم پِوسته دارد که در انتها از هم جدا هستند . گلبرگها برگشته ، پهن و نيزه ای شکل می باشند . کاسه گل سبز رنگ دارای 5 کاسبرگ بلند و کشيده يا نيزه ای شکل که در ابتدا کوچکتر از گلبرگها بوده ولی با رشد ميوه بر طول آن افزوده می شود . پرچمها 5 عدد با بساکهای بزرگ که در روی ميله کوتاهی قرار می گيرد . ميوه گوجه فرنگی سته و از 2 تا چند حفره تشکيل شده است . ميوه ها گوشتی و دارای تعداد زيادی تخم های قلبی شکل کوچک می باشد .

رنگ و شکل ميوه ، دير يا زودرس بودن ميوه ، گوشتی يا آبدار بودن ميوه و بالاخره صاف يا چروک بودن ميوه در واريته های مختلف گوجه فرنگی متفاوت است . بذر گوجه فرنگی کوچک ، سبک ، پهن و سفيد رنگ است و تا حدود 4 تا 5 سال قوه ناميه خود را حفظ می کند .

 

تشکيل ميوه در بوته گوجه فرنگی تابع چند عامل است که در يکديگر تاثير متقابل دارند . اين عوامل عبارتند از مواد غذايي ، درجه حرارت و طول مدت روز . از طرف ديگر تلقيح در گلهای گوجه فرنگی بسيار دشوار بوده ، رطوبت زياد هوا و يا ريزش آب روی گلها در هنگام تلقيح ميزان ميوه دهی را به شدن پايين می آورد .

 

ارقام در گوجه فرنگی

گوجه فرنگی دارای واريته های بسيار زيادی است که از نظر رشد گياه کيفيت ميوه ، شکل ميوه و مقاومت به امراض و آفات تفاوتهای زيادی با يکديگر دارند . اين گياه را می توان از نظر رنگ به زرد ، قرمز ، نارنجی و از حيث شکل به گرد ، بيضی ، صاف ، کنگره دار در اندازه های کوچک و بزرگ تقسيم نمود .

در انتخاب واريته بايد مقدمتا هدف از پرورش گوجه فرنگی مشخص شود . آيا منظور توليد در مقياس کوچکی برای مصارف خانگی است و يا منظور عرضه به بازار است و يا تحويل به کارخانه برای تبديل به رب و کنسرو مطرح می باشد .

 

دو واريته معروف گوجه فرنگی گلخانه ای عبارتند از :

Vendor اين واريته دارای ميوه های متوسط ، پوست ضخيم و مقاوم به ويروس موزائيک تنباکو و بيماری Leaf mold بوده ولی نسبت به gray mold حساس می باشد .

Vantage دارای ميوه متوسط و سفت ، گلابی شکل با پوست ضخيم است ولی چون نسبت به ويروس موزائيک تنباکو حساسيت دارد کمتر از Vendor مورد استفاده قرار می گيرد . اين واريته در مقابل leaf mold مقاوم و به gray mold حساس می باشد . در زير برخی از واريته های ديگر گوجه فرنگی با ذکر خلاصه ای از مشخصات آنها نام برده شده است :

1 _ هيبريدهای نسل اول که به بيماری leaf mold مقاومند .

 

Ailresist : بلند و گسترده ، ميوه ها متوسط و مناسب برای نقاط کم نور .

Amberely Cross : بلند و گسترده ، پر محصول و زود رس

Arasta : کوتاه و پرپشت ، عملکرد محصول خوب .

Bonset : متوسط ، زود رس ، مقاوم به بيماری ورتسليوم

 

Harrisons , Systan Cross : کوتاه و پر پشت ، رنگ و کيفيت ميوه ها خوب ، مناسب برای گلخانه های سرد .

 

2 _ واريته های معمولی

 

Alicante : بلند و گسترده ، زودرس ، کيفيت ميوه ها خوب

Ailsa craig : بلند و گسترده ، ميوه ها دارای شکل خوب و اندازه متوسط

Best of all : بلند و گسترده کيفيت ميوه ها خوب ، پر محصول .

Market king : بلند و گسترده ، داخل گلخانه يا هوای آزاد ، عملکرد محصول خوب .

 

3 _ واريته های زرد رنگ Golden dawn :

زودرس ، اندازه ميوه ها متوسط

Mild – day Sun : اندازه ميوه ها متوسط ، دارای رشد خوب در هوای آزاد

 

شرايط لازم برای پرورش گوجه فرنگی در گلخانه

 

حرارت

حرارت يکی از عوامل مهم در پرورش گوجه فرنگی است . برای تهيه نشاء گوجه فرنگی گلخانه هايي که دارای حرارت يکنواختی بين 18 تا 20 درجه سانتيگراد باشد نتيجه مطلوبی داشته و از اين مرجله به بعد حرارت بين 16 تا 18 درجه سانتيگراد در روز و 12 تا 14 درجه سانتيگراد در شب برای گياه مناسب شناخته شده است .

لازم به ذکر است که در روزهای آفتابی حرارت گلخانه به 21 تا 24 درجه سانتيگراد افزايش پيدا می کند ضمنا با نزديک شدن شب بايد درجه حرارت به سرعت کاهش و با شروع روز سريعا افزايش داده شود . اين مطلب بيانگر اين است که حرارت گلخانه به نور بستگی دارد و بايد حرارت و نور تواما کنترل شود . نامنظم بودن حرارت اثراتی بر روی بوته های گوجه فرنگی و عملکرد محصول می گذارد که در زير به برخی از آنها اشاره می شود .

- چنانچه در طول روز حرارت زياد و در شب کم شود در رشد نباتات اختلالی ايجاد می شود . علت اين امر اين است که غذای ساخته شده توسط برگها در هوای گرم روز اگر در شب حرارات کم باشد نمی تواند کاملا مورد استفاده قرار گيرد که نتيجتا برگها پيچش پيدا کرده ، گياه کوتاه و ميوه ها شکاف خورده و کوچک می شوند .

- در صورتيکه حرارت در شب زياد باشد گياهان ضعيف و دراز و باريک شده و ميوه ها ريز می شوند .

- اگر بوته گوجه فرنگی شبانه روز در حرارتهای پايين نگهداری شود دارای رشد بطءی تری بوده در حاليکه پرورش آن در حرارتهای زياد در طول شبانه روز رشد آنها را تسريع کرده و معمولا توليد ميوه های زودرس و کوچک می نمايد . هر چند در مجموع عملکرد محول در واحد سطح بيشتر نخواهد بود .

به طور کلی حرارتهای خيلی بالا سريع تر از حرارتهای پايين تر از حد مطلوب موجب مرگ گياه خواهد شد . لازم به يادآوری است که حرارت محيط کشتی که در آن گياه پرورش می يابد در عمق 10 تا 15 سانتی متری نبايد از 15 درجه سانتی گراد کمتر باشد .

نور

گوجه فرنگی احتياج فراوانی به نور دارد بنابراين در نقاطی که زمستان و پاييز نور کافی نمی باشد بايد نسبت به جهت گلخانه ، نوع پوشش و محل آن دقت کافی به عمل آيد تا نياز به استفاده از نورهای مصنوعی نباشد . کمبود نور بخصوص در ماههای زمستان باعث کاهش رشد و نمو گياه شده ، تشکيل گل و رشد ميوه را مختل می سازد . متوسط شدت نور لازم برای گوجه فرنگی 20000 لوکس معين شده است .

سرمايه گذاری در جهت تجهيز گلخانه به لامپهای فلورسنت به منظور رفع کمبود نور به ويژه در مرحله تهيه نشاء و نقاطی که دارای آب و هوای ابری می باشند ضروری است . برای نشاء های جوان ساعات روشنايي نبايد بيش از 17 ساعت در شبانه روز بوده که معمولا 17 تا 21 روز تکرار می گردد

آب

گوجه فرنگی برای رشد و نمو سريع خود و همچنين به خاطر محصول زيادی که توليد می کند نياز فراوانی به آب دارد . از علل ديگر مصرف آب زياد در اين گياه می توان به تبخير آب اشاره نمود زيرا در اثر تهويه که برای پايين آوردن رطوبت محيط لازم است تبخير شدت يافته و در نتيجه نياز گياه به آب افزايش می يابد . کنترل دقيق مقدار و زمان آبياری در برقراری تعادل بين رشد رويشی و زايشی گياه و در نتيجه ميزان باروری و کيفيت محصول گوجه فرنگی موثر خواهد بود . اين عمل هر چند مشکل است ولی استفاده از رطوبت سنج می تواند کمکی در اين راه محسوب شود .

کم يا زياد شدن دفعات آبياری و نامرتب بودن آن مخصوصا در اواخر دوره رشد گياه و موقع رسيدن ميوه دچار پاره ای از بيماريهای فيزيولوژی می شود . در روزهای گرم آفتابی اگر آّب کافی در اختيار گوجه فرنگی قرار نگيرد پژمرده شده و اغلب در روی برگهای فوقانی آنها لکه هايي ظاهر می شود ، به علاوه گلها به سرعت خواهند ريخت . نباتاتی که بيش از حد آبياری می شوند برگهای قسمت پايينی آنها زرد شده که ادامه اين وضعيت پوسيدگی ريشه را به دنبال خواهد داشت . آبياری گوجه فرنگی معمولا در مواقع لزوم صورت گرفته ولی از شروع ميوه و متورم شدن تا پايان دوره برداشت بايد افزايش پيدا کند و خاک هميشه مرطوب نگهداری شود . چنانچه در اين مرحله خاک خشک شده و يک مرتبه آبياری شديد انجام شود باعث ترک خوردن پوست ميوه ها می گردد . ميزان آّب در گوجه فرنگی به مقدار زيادی استگی به وضعيت آب و هوای خارج از گلخانه دارد . روزهای گرم و آفتابی گياه نياز بيشتری در مقايسه با روزهای ابری دارد . همچنين مقدار آب بستگی به نوع محيط کشت داشته و در سيستمهای مختلف کاشت و پرورش گوجه فرنگی نيز متفاوت می باشد .

 

مطابق برخی از آزمايشات هر بوته گوجه فرنگی گلخانه ای در طول دوره رشد 65 ليتر آب مصرف می کند . بنابراين برای هر مترمربع سطخ زير کشت حدود 300 تا 340 ليتر آب لازم است .

 

محيط کشت ( خاک )

يکی ديگر از عوامل مهم در پرورش گجه فرنگی گلخانه ای محيط کشت می باشد . محيط کشتی که برای اين منظور فراهم می شود علاوه بر نگهداری نبات بايد دارای خصوصيات زير باشد :

تهويه در آن به خوبی انجام گيرد ، آب و مواد غذايي کافی در خود ذخيره کند ، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد ، عاری از آلودگيها بوده و بتوان آن را بدون اينکه اثر سويي روی گياه بگذارد ضد عفونی نمود .

گوجه فرنگی را می توان داخل بسترهايي در خاک کف گلخانه کشت نمود . خاکی که برای اين منظور استفاده می شود بايد پوک ، قوی و بافت آن شنی يا شنی لومی بوده و زهکشی در آن بخوبی انجام گيرد . علاوه بر خاک محيط کشت های ديگری که در پرورش گوجه فرنگی گلخانه ای استفاده می شود عبارتند از :

 

محيط کشت ( خاک )

 

يکی ديگر از عوامل مهم در پرورش گجه فرنگی گلخانه ای محيط کشت می باشد . محيط کشتی که برای اين منظور فراهم می شود علاوه بر نگهداری نبات بايد دارای خصوصيات زير باشد :

تهويه در آن به خوبی انجام گيرد ، آب و مواد غذايي کافی در خود ذخيره کند ، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد ، عاری از آلودگيها بوده و بتوان آن را بدون اينکه اثر سويي روی گياه بگذارد ضد عفونی نمود .

گوجه فرنگی را می توان داخل بسترهايي در خاک کف گلخانه کشت نمود . خاکی که برای اين منظور استفاده می شود بايد پوک ، قوی و بافت آن شنی يا شنی لومی بوده و زهکشی در آن بخوبی انجام گيرد . علاوه بر خاک محيط کشت های ديگری که در پرورش گوجه فرنگی گلخانه ای استفاده می شود عبارتند از :

 

1 _ محيط کشت بذر

از آنجا که پس از جوانه زدن بذر ، بوته های گوجه فرنگی در گلدانهای ديگری نشاء می شوند لذا برای کشت بذر به مواد غذايي چندانی احتياج نيست . در اين رابطه فرمول 1 برای تهيه محيط کشت بذر توصيه می گردد :

فرمول 1 : لوم 2 قسمت به علاوه 1 قسمت پت به علاوه 1 قسمت ماسه که به هر پيمانه 45 گرم سوپر فسفات و 24 گرم سنگ آهک اضافه می شود .

 

2 _ محيط کشت نشاء

پس از جوانه زدن بذور ، نباتات جوان را در داخل گلدان و يا جعبه های مخصوص نشاء می کنند . از اين مرحله به بعد گياه حداکثر 10 تا 12 هفته و 6 تا 7 هفته و يا حتی برای محصولات ديررس زمانی کوهتاتر در گلدانها نگهداری می شوند . فرمول 2 برای محيط کشت نشاء پيشنهاد می گردد :

فرمول 2 : 7 قسمت لوم به علاوه 3 قسمت پت به علاوه 2 قسمت ماسه که به هر پيمانه 24 گرم سنگ آهک و 120 گرم کود اضافه می شود .

 

3 _ محيط کشت برای پرورش نبات

به منظور پرورش گوجه فرنگی در گلدان ، کيسه های پلاستيکی ، تغارهای پلاستيکی و غيره از فرمول 3 استفاده می شود .

فرمول 3 : 7 قسمت لوم به علاوه 3 قسمت پت به علاوه 2 قسمت ماسه که به هر پيمانه حدود 45 گرم سنگ آهک و 240 گرم کود اضافه می شود .

 

4 _ محيط کشت برای پرورش گوجه فرنگی به روش هايدروپونيک

در اين روش محيط کشت را معمولا از موادی مانند پيت موس ، خاک اره و يا محلوط ورمی کوليت به نسبت مساوی از نظر حجم تهيه می نمايند . چنانچه ورمی کوليت در اختيار نبود پرليت را می توان به نسبت 50 درصد جايگزين آن نمود . ضمنا سنگ آهک دولوميت و سنگ گچ به مقدار 6 تا 9 کيلوگرم در متر مکعب با هريک مواد فوق پيشنهاد می گردد .

خاک اره به دليل وزن سبک ، عاری از آلودگی و سهولت در جابجايي يکی از بهترين محيط کشتهايي است که برای پرورش گوجه فرنگی در گلخانه به روش هايدروپونيک استفاده می شود . خاک اره های نرم در مقايسه با خاک اره هايي که دانه های آن درشت است ترجيح داده می شود ولی بايد توجه داشت که درجه ريزی خاک اره نبايد به ترتيبی باشد که در اثر آبياری فشرده شده و مانع زهکشی گردد . علاوه بر محيط کشتهايي که در بالا اشاره شد برای پرورش گوجه فرنگی به روش هايدروپونيک از پوست صنوبر ، ماسه ، سنگريزه به قطر يک سانتی متر ، مخلوط ماسه و پيت و مخلوط خاک اره و ماسه استفاد می گردد . از آنجا که از مخلوط خاک اره و ماسه رطوبت به طور جانبی پخش می شود خاک اره به تنهايي ترجيح داده می شود .

 

گلخانه پرورش گوجه فرنگی

از عوامل مهمي كه در پرورش گوجه فرنگي گلخانه اي بايد مورد توجه قرار گيرد داشتن يك گلخانه مناسب است . تامين حرارت ، تهويه و همچنين آبرساني در گلخانه از نكاتي مي باشد كه هنگام ساختن گلخانه بايد مورد مطالعه دقيق قرار گيرد .

 

ساختمان گلخانه

به منظور پرورش گوجه فرنگي از انواع گلخانه ها ( پلاستيكي يا شيشه اي ) در اشكال مختلف مي توان استفاده نمود . اسكلت اين گلخانه ها از چوب و فلز و احتمالا قسمتي از ديوارهاي آن از آجر يا سيمان ساخته مي شود . گلخا نها هايي كه ديواره هاي آنها كاملا از شيشه و يا پلاستيك انتخاب شود نفوذ حرارت و نور در روزهاي آفتابي به داخل گلخانه افزايش داشته ولي بعد از غروب آفتاب حرارت بيشتري را از دست مي دهند . هر چند كه هزينه تامين حرارت گلخانه هاي تمام شيشه اي خصوصا در مناطق سردسير سنگين مي باشد ولي شاغلين اين حرفه به دليل استفاده از نور بيشتر ، از اين گلخانه ها استفاده مي كنند .

 

چنانچه در تهيه اسكلت گلخانه چوب به كار رود لازم است كه از تخته هاي محكم استفاده كرده و آنها را با مواد شيميايي مناسب آغشته نمود . اسكلت گلخانه بهخصوص اسكلتهاي چوبي را بايد به وسيله رنگهاي روشني كه نور را منعكس مي نمايند رنگ آميزي كرد . براي اسكلت اين گلخا نه ها كه در ابعاد و اشكال مختلف ساخته مي شوند مي توان از لوله هاي فلزي توخالي و ميله هاي گرد توپر استفاده كرد كه ساده ترين آن طح نيم استوانه اي ( Quonset ) مي باشد . پوشش گلخانه را علاوه بر شيشه مي توان از پلي اتيلن و فايبرگلاس نيز تهيه كرد . در مناطقي كه سرد است دو لايه كردن پلي اتيلن به حفظ حرارت داخل گلخانه كمك مي كند . گلخا نه هاي پلاستيكي در مقايسه با گلخا نه هاي شيشه اي ، در شب حرارت كمتري را در خود نگهداري مي كنند .

نكته ديگري كه در ساخت اين گلخانه ها بايد مورد توجه قرار گيرد ارتفاع گلخانه است . گوجه فرنگي گياهي است كه اگر خوب پرورش يابد از رشد طولي قابل توجهي برخوردار خواهد بود . بنابراين در صورتيكه هدف برداشت محصول خوب باشد ، به دليل محدود بودن سطح گلخانه بايد از ارتنفاع گلخانه استفاده كرد و به همين منظور گلخانه هاي پرورش گوجه فرنگي را بايد با ارتفاع زياد احداث نمود .

 

نكاتي كه در تهيه گلخانه گوجه فرنگي بايد مورد توجه قرار گيرد عبارتند از :

 

- گلخانه طوري ساخته شود كه از سقف آن قطرات آب ريزش نكند .

- تهويه در آن به خوبي انجام شود . مسئله اي كه در فصل تابستان حائز اهميت است .

- گلخانه بايد داراي سيستم حرارتي مناسب باشد كه حرارت مورد نياز گوجه فرنگي تامين گردد .

- به دليل نياز قابل توجه گوجه فرنگي به آب ، گلخانه بايد داراي آب كافي باشد .

- از نوع سيستم حرارتي استفاده شود كه سرويس خدماتي مربوطه در دسترس باشد .

- محل احداث گلخانه حتي الامكان دور از سايه درختان و ساختمانها باشد . جهت ساختمان گلخانه شمالي ـ جنوبي بوده و رديفهاي كاشت نيز شمالي و جنوبي در نظر گرفته شوند .

- محل احداث گلخانه مجهز به برق باشد .

- از ديوار شمالي گلخانه كه مجهز به پنكه است به فاصله حدود 5/8 متر مانعي وجود نداشته باشد .

- به منظور احداث چندين گلخانه نزديك هم فاصله هر گلخانه حدود 5/4 متر در نظر گرفته شود .

- يكي از نكاتي كه در گلخانه ها مطرح است و بايد مورد توجه قرار گيرد مسئله بهداشتي بودن محيط گلخانه مي باشد . معمولا پس از برداشت محصول گوجه فرنگي مازاد آن را از گلخانه خارج نموده سپس سقف ، ديواره ها ، وسائل حرارتي و تهويه ، كف گلخانه ، بسترها و گلدانها و به طور كلي تمام اشياء موجود در گلخانه را به وسيله آب تميز كنند . به منظور ضد عفوني گلخانه و وسايل و ادوات موجود در آن مي توان از محلولهاي پاك كننده شيميايي يا محلول 1 به 25 فرمالين استفاده كرد كه در اينصورت قبل از كاشت نشاء هواي گلخانه را بايد كاملا تعويض نمود

 

تهويه

ساده ترين سيستم تهويه در گلخانه هاي گوجه فرنگي ، نصب پنجره مي باشد كه بايد تعداد و اندازه آنها متناسب با حجم گلخانه بوده و در جهات مناسب ديواره هاي گلخانه تعبيه نمود . كانالهاي پلاستيكي كه در طول گلخانه از سقف آويزان شده و از يكطرف توسط پنكه هواي تازه به داخل آن هدايت مي شود يكي ديگر از روشهاي مناسب تهويه به شمار ميرود . در اين روش معمولا پنكه هاي تخليه هوا باعث خارج شدن هواي گرم گلخانه شده كه به جاي آن هواي تازه از سوراخهاي كانال پلاستيكي داخل گلخانه مي گردد .

 

استفاده از حرارت مصنوعي در گلخانه

براي گرم كردن گلخانه منابع حرارتي مختلف مانند برق ، نفت ، گازوئيل ، چوب و آب گرم وجود دارد كه بسته به هزينه از هركدام مي توان در مناطق گوناگون استفاده نمود . سيستمي كه براي گرم كردن گلخانه ها در نظر گرفته مي شود بايد حرارت لازم را تامين كرده و از آنجا كه كنترل درجه حرارت در اين گلخانه ها به خصوص انواع پلاستيكي آن نياز به دقت زياد دارد استفاده از سيستم خودكار مناسبتر مي باشد . گرم كردن گلخانه به وسيله لوله هاي آب گرم و يا كانالهاي پلاستيكي كه بين رديفهاي گوجه فرنگي قرار ميگيرد ترجيح داده مي شود زيرا ضمن كاهش رطوبت اطراف بوته ها ، حرارت بيشتري توليد مي كند .

 

آبرساني

علاوه بر آبياري دستي به وسيله شلنگ كه يك روش ساده محسوب مي شود مي توان از آبياري قطره اي در گلخانه هاي پرورش گوجه فرنگي نيز استفاده نمود . اين روش ضمن كنترل يكنواخت رطوبت خاك ، برنامه آبرساني را سهل تر كرده و نيازمنديهاي مربوط به آب و كارگر را كاهش خواهد داد . آبياري قطره اي ممكن است انواع مختلف داشته باشد كه در زير به يك نوع آن اشاره مي شود .

در اين روش لوله اصلي ، آب را به داخل لوله هاي هدايت كننده اي كه داراي سوراخهايي به قطر 035/0 اينچ مي باشند رسانيده سپس توسط شلنگهاي بسيار نازكي به قطر 045/0 تا 036/0 اينچ آب به داخل گلدان و يا در بستر كنار بوته ها منتقل خواهد شد . به منظور پخش يكنواخت آب بايد طول لوله هاي هدايت كننده و قطر آن با فاصله بين سوراخها و فشار آب تناسب داشته باشد . ضمنا لوله هاي هدايت كننده بايد طوري نصب شوند كه شيب آنها به طرف بالا قرار نگيرد .

 

اين سيستم آبياري كه براي پرورش گوجه فرنگي در گلدان بسيار مناسب مي باشد نياز به پمپهايي براي به جريان انداختن آب در لوله ها دارد كه بايد ظرفيت آن متناسب با تعداد لوله هاي هدايت كننده آب و سوراخهاي آن تعيين شود .

آبياري قطره اي در روشهاي هايدروپونيك كه محلول غذايي از روي بستر در اختيار گياه قرار مي گيرد مورد استفاده هاي فراواني دارد .

 

سيستمهاي مختلف كاشت و پرورش گوجه فرنگي در گلخانه

 

Border Culture

در صورتيكه خاك كف گلخانه خوب و عاري از آفات و بيماريها باشد اين روش يكي از روشهاي ايده آل محسوب مي گردد . به همين دليل براي استفاده از اين روش بايد قبل از ساختن گلخانه خاك مورد آزمايش قرار گيرد . از اين روش فقط در چند سال اول كه خاك مناسب است استفاده شده و بعد از آن به روشهاي ديگر مثلا استفاده از گلدان تبديل مي گردد . براي اين منظور بسترهايي در كف گلخانه تهيه نموده و آنها را توسط راهروهاي سيماني با ديواره هاي كوتاه از هم جدا مي كنند . معمولا در اين سيستم به جاي گلخانه از تونلهاي پلاستيكي نيز استفاده مي كنند .

 

خاك

گوجه فرنگي براي گسترش ريشه هاي عميق و قوي خود احتياج به زميني نرم و عميق دارد . بنابراين گلخانه بايد در محلي بنا شود كه داراي خاكي نرم و قوي بوده و در آن زهكشي به خوبي انجام گيرد . از خاكهاي سرد و مرطوب براي كشت گوجه فرنگي در گلخانه بايد بر حذر بود . چنانچه خاك در اثر كشت مجدد مبتلا به آفات و امراض گردد بايد آن را تعويض كرد كه بدين منظور خاكهاي زراعتي قوي كه قبلا در آن گوجه فرنگي كشت نشده باشد نتيجه خوبي خواهد داشت ، استفاده كرد . همچنين مي توان با ضد عفوني آفات موجود در خاك را از بين برد . گوجه فرنگي به خاكهاي قوي و خوب آماده شده PH آن 5/6 باشد نياز دارد . خاك را ابتدا شخم زده بعد از خارج كردن علفهاي هرز مقداري كود حيواني حدود 10 كيلوگرم در مترمربع و گاهي پيت موس به مقدار 6 كيلوگرم در هر مترمربع به خاك بستر اضافه مي نمايند . چنانچه مقداري كمپوست به خاك گوجه فرنگي اضافه شود در عملكرد محصول بي تاثير نخواهد بود .

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

انواع فلفل

انواع فلفل

 

فلفل سياه (piper Nigrum):

 

 

در تيره پيپراسه(piperaceae) قرار دارد و ميوه آن بصورت خشك و پودر بعنوان ادويه مصرف ميگردد. ميوه آن فلفل دانه(peppercorn) نام دارد. فلفل سفيد، سياه، قرمز و سبز همگي از همين ميوه بدست مي آيند. رنگ فلفل عرضه شده به زمان برداشت و شيوه عمل آوردن فلفل دانه بستگي دارد. ميوه نارس فلفل پس از چيده شدن، خشك شدن و تخمير شدن به فلفل سياه تبديل ميشود. فلفل سفيد از ميوه هاي كاملا رسيده تهيه ميشود. در تهيه اين نوع فلفل پوسته هاي خارجي دانه پس از خيساندن جدا ميشوند. در تهيه فلفل قرمزاز ميوه هاي رسيده استفاده شده و در ضمن عمل خشك كردن دانه ها بسرعت انجام ميگيرد، تا از تخمير فلفل دانه ها جلوگيري شود. براي تهيه فلفل سبز دانه هاي زرد و نارس فلفل برداشت شده و سپس دانه ها را در معرض نمك يا سركه قرارمي دهند تا از تخمير شدن آنها جلوگيري شود. از ميان آنها فلفل سفيد از همه تند تر و فلفل سبز از همه ملايم تر است. اما در مقابل فلفل هاي سياه و سبز معطر تر از فلفل سفيد ميباشند. فلفل دانه سبز عطر گياهي و فلفل دانه قرمز طعم شيرين و تند دارد. فلفل دانه ها بصورت خشك و يا ترشي انداخته موجود مي باشنـد. طعـم تـنـد و تـيز فلفل دانه ها عمدتا به خـاطر حضـور مـاده اي به نـام پـيـپـريـن(piperine) ميباشد.

 

 

 

فلفل ها از طريق تبخير مواد فرار و قرار گرفتن در معرض نور طعم و عطر خود را ازدست ميدهند. به همين خاطر توصيه ميگردد جاي خريد پودر فلفل، فلفل دانه بخريد و خودتان بوسيله آسياب فلفل (pepper Mills) آنها را آسياب كنيد.

 

 

 

توليد كنندگان عمده فلفل دانه در جهان به ترتيب ويتنام، اندونزي، هند، برزيل، مالزي، سريلانكا، تايلند و چين ميباشند. پيپرين (piperine) و ساير روغن هاي فرار فلفل دانه ها باعث عطسه و همچنين تحريك ترشح شيره معده ميگردد. به همين خاطر مصرف فلفل باعث تقويت اشتها و سيستم هاضمه بدن مي شود. ناگفته نماند كه از عصاره پيپرين به عنوان حشره كش نيز استفاده ميشود.

 

 

فلفل هاي چيلي(chili Peppers):

 

 

 

ميوه درخت كاپسيكوم (capsicum) و از تيره سولاناسه(solanaseae) ميباشند. فلفل هاي چيلي داراي بيش از 200 گونه هستند. بطور كلي فلفل هاي چيلي به انواع شيرين، ملايم، تند و خيلي تند تقسيم بندي ميگرند.

 

1-فلفل هاي دلمه اي (bell Peppers): بسته به زمان برداشت به رنگ سبز، زرد، نارنجي، قرمز، سفيد، قهوه اي و ارغواني موجود ميباشند. رنگ سبز نارس و مابقي رسيده ميباشند. فلفل دلمه اي سبز اندكي تلخ مزه است. در برخي كشورها اين نوع فلفل ها بطور كلي پاپريكا (paprika) ناميده ميشوند. فلفل دلمه اي كاملا رسيده و قرمزرنگ پيمنتو (pimento) ناميده ميگردد. اين نوع فلفل ها طعم شيرين و ملايمي دارند.

 

 

 

2-جالاپنو (jalapeno): طعم آن از ملايم تا تند متغير است. يك طعم اسيدي خاصي نيز دارد. نوع دودي شده آن چيپوتل(chipotle) ناميده ميشود.

 

 

http://www.ake.blogfa.com/

آشنايي با چند فلفل ديگر:

 

كـاين(cayenne)- تابــاســكو(tabasco)- ناگا جولوكيا(naga Jolokia)- هابنارو(habenaro)- اسـكـاچ بـانـــت(scotch Bonnet)- روكوتــو(rocoto)- پوبــلانــو(poblano) كـه خشـك شده آن آنچو(ancho) نام دارد - پـكـيـن(pequin)- ســرانـو(serrano)- پاسيلا(pasilla)- آناهايم(anaheim)- ميراسول(lirasol)- چيلي تايـلـنـدي(thai Chile)- پپروچيني(pepperoncini)- آربـول(arbol)- دانـديـكــات(dundicut)- جامـائـيـكــا(jamaican Hot)- سانــتـــــــــــاكا(santaka)-كــرونادو(coronado)- نيو مكزيكو(new Mexico)- آجي(aji)- باهامايي(bahamian)-مانزانو(manzano)- گوآجيلو(guajill0)- مكسي بل(mexibell)- تپين(tepin)

 

 

كشورهاي عمده توليد كننده ي فلفل هاي چيلي به ترتيب چين، تركيه، مكزيك، نيجريه، اسپانيا، امريكا، مصر، كره، اندونزي و ايتاليا ميباشند.

 

نحوه انتخاب فلفل هاي چيلي:

 

پوست خارجي فلفل ها بايد فاقد چروكيدگي و رنگ پريدگي باشد.

 

خواص فلفل هاي چيلي:

 

1-فلفل هاي چيلي حاوي ويتامين C فراواني ميباشند. بطوري كه فلفل هاي چيلي 2 تا 3 برابر بيشتر از مركبات حاوي ويتامين C ميباشند.

 

2- فلفل هاي چيلي منبع خوبي از بتاكاروتن (پيش ساز ويتامين A) ميباشند.

 

3-فلفلهاي چيلي منبع خوبي از ويتامينهاي گروه B، آهن، منيزيوم و پتاسيم ميباشند.

 

4-فلفل هاي چيلي به علت دارا بودن كپسايسين داراي خواص ديگري نيز ميباشند كه به آنها اشاره خواهيم كرد.

 

كپسايسين(capssicin):

 

طعم تند و تيز فلفل هاي چيلي مربوط به اين تركيب شيميايي ميباشد. كپسايسين و تركيبات مشابه آن كپسايسينوئيدها (capsaicinoids) ناميده ميگردند. اين تركيبات از فلفل در برابر گياه خواران محافظت ميكند، اما پرندگان نسبت به آنها مقاوم ميباشند. كپسايسين خالص يك ماده چربي دوست، بي بو و بي رنگ، بلورين و يا مومي شكل ميباشد. كپسايسين اصلي ترين كپسايسينوئيد موجود در فلفل هاي چيلي مي باشد(70%). جدول زير مقادير ديگر تركيبات كپسايسينوئيد هاي موجود درفلفل را نشان ميدهد. كپسايسين باعث سوزش زبان و دهان، افزايش ضربان قلب، اشك ريزش، آبريزش بيني و تعريق ميشود.

 

 

درجه تندي و حرارت فلفلهاي چيلي براساس مقياس اسكوويل (scoville Scale) اندازه گيري ميشود. اين مقياس توسط ويلبوراسكوويل(wilbur Scoville) در سال 1912 ابداع گرديد. در گذشته فلفل آنقدر با آب شيرين مخلوط ميشد تا ديگر تندي فلفل قابل احساس نباشد. اما از آنجايي كه اين اندازه گيري قابل اعتماد نبود امروزه به كمك ماشين هاي كروماتوگرافي مايع پر فشار ميزان تندي فلفل ها تعيين ميگردد.

 

نكته: صرفنظر از گونه فلفل، آب و هوا، كيفيت خاك، اقليم و زمان برداشت بروي تندي فلفل ها تاثير گذار است.

 

نكته: هر چه فلفل بزرگتر باشد طعمش ملايم تر و شيرين تر، و هر چه كوچكتر باشد تند و تيز تر است.

 

نكته:فلفل هاي قرمز تند تر از فلفل هاي سبز ميباشند.(متعلق به يك گونه)

 

نكته: فلفل هاي خشك شده تند و تيز تر از فلفلهاي تازه ميباشند. (متعلق به يك گونه)

 

نكته: تند ترين قسمت فلفل در كيسه هاي ريزي كه در طول ديواره داخلي فلفل وجود دارد متمركز است. خطوط سفيد رنگي كه درطول فلفل ها قرار دارند و سپس تخم فلفل ها تند تر از ديگر قسمتها ميباشند. براي كاهش تندي ميتوانيد اين قسمت ها را از فلفل جدا سازيد.

 

 

 

نكته: تند ترين فلفل جهان كه در هند مي رويد ناگا جولوكيا (naga Jolokia) نام دارد، با شـدت تـنـدي 855 هـــزار تا يك ميليون واحد اسكوويل. پس از آن فلفل ساوينا هابانرو(red Savina Habanero) با شدت تندي 577 هزار واحد اسكوويل در مكان دوم قرار دارد.

 

 

 

خواص و ويژگيهاي كپسايسين:

 

كپسايسين يك مولكول غير قطبي و آبگريز است. به همين علت نوشيدن آب باعث كاهش تندي و احساس سوزش زبان نشده بلكه باعث پخش شدن بيشتر كپسايسين بروي سطح زبان مي شود. براي كاهش احساس سوزش ناشي از فلفل ازغذاهاي حاوي چربي استفاده كنيد تا مولكول هاي كپسايسين را در خود حل كرده و از غلظت آنها بكاهند. مصرف شير، نان، برنج، كره، خامه و ماست پر چرب بهترين گزينه ها ميباشند. همچنين مصرف آبليمو و يا آب گوجه فرنگي با خنثي كردن اثر قليايي كپسايسين نيز ميتواند موثر باشد.

 

مكانيسم عمل كپسايسين:

 

اين ماده باعث تحريك گيرنده هاي گرمايي(v1r) زبان ميشود. اين گيرنده ها با حرارت بالاي 43 درجه سانتي گراد و كپسايسين تحريك ميشوند و با گشوده شدن كانالهاي آنها و جريان يافتن يونها، پيامي به مغز ارسال ميگردد كه يك چيز گرم و داغ با زبان شما تماس يافته است.

 

 

نكته: كپسايسين باعث ايجاد سرخوشي، شادي و نشاط نيز ميشود. اين ماده باعث ترشح آندروفين ها (مسكن هاي درد طبيعي بدن) ميشود. به همين خاطر مصرف فلفل ميتواند اعتياد آور نيز باشد.

 

نكته:مصرف فلفل ميتواند ايجاد تحمل كند، يعني آستانه احساس سوزش به تدريج افزايش مي يابد.

 

مصارف دارويي كپسايسين:

 

1-كپسايسين به عنوان كرم موضعي براي كاهش درد و التهاب خفيف و همچنين بي حس كردن موضعي بكار ميرود. درد هاي خفيف آرتريت، رگ به رگ شدگي ها و گرفتگي عضلات را ميتوان با آن تسكين داد. هنگامي كه كپسايسين بروي موضع قرار داده ميشود نورونها از انتقال دهنده هاي عصبي تخليه ميشوند. بنابراين ديگر پيام دردي به مغز مخابره نميشود.

 

 

 

 

2- كپسايسين در درمان سرطان پروستات، سردردها و عفونت هاي سينوسي نيز مفيد است.

 

3- كپسايسين افزايش دهنده بزاق و يك ميكروب كش ميباشد.

 

4- كپسايسين از انعقاد خون در رگ ها جلوگيري كرده و همچنين باعث كاهش فشار خون و كلسترول خون ميشود، بنابراين براي سلامتي قلب و عروق مفيد است.

 

5-كپسايسين احتقان مجاري تنفسي را رفع ميكند.

 

6-كپسايسين در درمان اسهال نيز ميتواند مفيد باشد.

 

مصارف امنيتي:

 

جزء فعال افشانه هاي فلفل كپسايسين ميباشد كه در كنترل شورش و يا دفاع شخصي كاربرد دارند.تماس اسپري فلفل با پوست،چشم ها و پوشش هاي مخاطي بسيار دردناك ميباشد.

 

 

 

ساير مصارف:

 

كپسايسين به عنوان دفع كننده حشرات و حيوانات نيز مورد استفاده قرار ميگيرد.

 

نكته:مصرف مقادير زياد كپسايسين ميتواند كشنده باشد.علايم مصرف بيش از حد آن شامل اشكال در تنفس،آبي شدن رنگ پوست و تشنج ميباشد.اما مصرف فلفل هيچگاه نميتواند براي انسان مشكل ساز باشد.

 

نكته:هنگام خرد كردن فلفل هاي خيلي تند حتما از دستكش استفاده كنيد .و يا دستان خود را از قبل با روغن نباتي چرب كنيد.چنانچه پس از دست زدن به فلفل هاي تند دست خود را به چشمها،دهان،بيني و يا كشاله ران بزنيد احساس سوزش شديدي ايجاد خواهد شد

 

 

 

 

 

منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )

سیر

سیر

(تغییر مسیر از سير)

برای دیگر کاربردها سیر (ابهام‌زدایی) را ببینید.سیر

 

گیاه سیر

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:             گیاهان

شاخه:                 گیاهان گلدار

رده:                   تک‌لپه‌ای‌ها

راسته:                مارچوبه‌ای‌ها

خانواده:              پیازها

سرده:                 سیرها

 

 

 

سیر با نام علمی (Allium sativum) گیاهی است از راسته مارچوبه‌ای‌ها (Asparagales) از تیره پیازها (Alliaceae) و سرده سیرها (Allium).

 

فهرست مندرجات

 

 

 

تاریخچه

 

به دستور خئوپس، یکی از پادشاهان سلسله چهارم مصر باستان، یک پر سیر را روی بلندترین هرم جیزه حکاکی کردند. از این امر چنین برمی آید که مصریان به سیر جنبه الوهیت می‌دادند. سنگ نوشته‌ای که بر یکی از سنگهای اهرام مصر درباره خواص طبی و درمانی سیر باقی مانده آشکار می‌کند که هر روز صبح به کارگرانی که در بنای هرم کار می‌کردند یک پر سیر می‌خوراندند تا آنها در مقابل بیماری مصون مانده و به آنها برای ساختن چنین بنای عظیم و بلندی، دل و جرأت بخشد. یونانیها، بر خلاف مصریان هر که را که بوی سیر می‌داد از معابد بیرون می‌انداختند. با این وجود عجیب این است که پهلوانان یونانی پیش از مسابقات المپیک یک دوره طولانی سیر مصرف می‌کردند. یهودیان و یونانیان و رومیان سیر را مثل نوشدارو می‌دانستند و مورد مصرف قرار می‌دادند و جالب توجه‌است بدانیم که نزد مردم چین که مقدار زیادی سیر مصرف می‌کنند موارد سرطانی بسیار کم دیده شده‌است.

 

ادامه نوشته

سیر

سیر

(تغییر مسیر از سير)

برای دیگر کاربردها سیر (ابهام‌زدایی) را ببینید.سیر

 

گیاه سیر

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:             گیاهان

شاخه:                 گیاهان گلدار

رده:                   تک‌لپه‌ای‌ها

راسته:                مارچوبه‌ای‌ها

خانواده:              پیازها

سرده:                 سیرها

 

 

 

سیر با نام علمی (Allium sativum) گیاهی است از راسته مارچوبه‌ای‌ها (Asparagales) از تیره پیازها (Alliaceae) و سرده سیرها (Allium).

 

فهرست مندرجات

 

 

 

تاریخچه

 

به دستور خئوپس، یکی از پادشاهان سلسله چهارم مصر باستان، یک پر سیر را روی بلندترین هرم جیزه حکاکی کردند. از این امر چنین برمی آید که مصریان به سیر جنبه الوهیت می‌دادند. سنگ نوشته‌ای که بر یکی از سنگهای اهرام مصر درباره خواص طبی و درمانی سیر باقی مانده آشکار می‌کند که هر روز صبح به کارگرانی که در بنای هرم کار می‌کردند یک پر سیر می‌خوراندند تا آنها در مقابل بیماری مصون مانده و به آنها برای ساختن چنین بنای عظیم و بلندی، دل و جرأت بخشد. یونانیها، بر خلاف مصریان هر که را که بوی سیر می‌داد از معابد بیرون می‌انداختند. با این وجود عجیب این است که پهلوانان یونانی پیش از مسابقات المپیک یک دوره طولانی سیر مصرف می‌کردند. یهودیان و یونانیان و رومیان سیر را مثل نوشدارو می‌دانستند و مورد مصرف قرار می‌دادند و جالب توجه‌است بدانیم که نزد مردم چین که مقدار زیادی سیر مصرف می‌کنند موارد سرطانی بسیار کم دیده شده‌است.

 

 

تأثیرات داروشناختی

 

1) در تحقیقات آزمایشگاهی آلیسین و ترکیبات وابسته به آن ماده HMG-CoA ردوکتاز را مهار می‌کند.این ماده در ساخت کلسترول نقش دارد.

 

2) همچنین چندین آزمایش پزشکی نشان داد که سیر باعث کاهش چربی خون می‌شود.

 

3) همجنین سیر از گرفتگی عروق جلوگیری می‌کند.

 

4) علاوه بر اینها فعالیت آنتی اکسیدان و تأثیر در کاهش ال‌دی‌ال (LDL ) خون هم در انسان و هم در آزمایشگاه مشاهده شده‌است.

ادامه نوشته

شنبلیله

شنبلیله

(تغییر مسیر از شنبليله)

 

 

شَنبَلیله یا شنبلید (نام علمی: Trigonella foenum-graecum) گیاهی است از تیره پروانه‌داران (Fabaceae).

 

گیاهی است علفی به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتیمتر با گلهایی منفرد و به رنگ روشن که رنگ میوه‌های آن زرد تا قهوه‌ای است.

 

این گیاه در بیشتر نواحی ایران از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان می‌روید و به عنوان سبزی خوراکی کاشته شده و مصرف می‌شود.

 

 

خواص دارویی

 

شنبلیله دارای خواص اثر تقویتی، ملین، اشتهاآور، خلط آور و ضدتب، محرک جریان شیر و کاهنده قندخون است.همچنین این گیاه حاوی مقادیر زیادی آهن، فسفر و ویتامین D است. شنبلیله یک داروی گوارشی تلخ است و می‌توان آن را در بیماری قند و به صورت موضعی در التهابات پوستی مصرف کرد.جوشانده دانه‌های این گیاه برای نرمی پوست و همچنین رفع تحریکات جلدی به کار می‌رود. به این منظور می‌توان جوشانده آن را به شکل کمپرس به کار برد.دانه‌های شنبلیله به لحاظ دارا بودن برخی عناصر همچون آهن در درمان ضعف عمومی بدن بسیار موثر است.جوشانده دانه‌های این گیاه اگر به صورت غرغره مصرف شود و در رفع ورم لوزه‌ها بسیار مفید و موثر است، همچنین از جوشانده آن برای افزایش میزان شیر در دوران شیردهی می‌توان استفاده کرد.پودر گیاه را می‌توان به صورت خمیر درآورده و روی کورک و دُملهای چرکی پوست قرار داد.

ادامه نوشته

شوید

شوید

(تغییر مسیر از شويد)

 

شِوید یا شِوِد (نام علمی: Anethum graveolens dhi ) گیاهی است یکساله یا دوساله که گاهی بلندی آن به یک متر نیز می‌رسد. ریشه آن راست و مخروطی شکل و سفید است. این گیاه بومی جنوب غربی و آسیا و آسیای میانه‌است و امروزه در بیشتر نقاط گیتی از جمله بخش‌های جنوب اروپا، ایران، مصر، امریکا و چین پرورانده می‌شود.

 

میوه شوید بیضی شکل، مسطح و به درازای ۴ میلی‌متر و پهنای ۳ میلی‌متر است. رنگ آن قهوه‌ای روشن و در سطح آن برجستگی‌هایی به رنگ زرد و در کناره‌های آن لبه بال مانندی به رنگ زرد روشن دیده می‌شود.فهرست مندرجات

 

 

 

ترکیبات شیمیایی

ادامه نوشته

ترخون

ترخون

 

ترخون، گیاهی پایا به ارتفاع ۳۰ سانتیمتر تا ۱ متر است و دارای برگ‌های ساده به رنگ سبز است . برگ‌های قاعده ساقه آن به ۳ لوب تقسیم می‌شود و کاپیتول‌های آن کوچک و به رنک سبز و خوشه‌ای است. تکثیر آن از طریق پیدایش جوانه‌ها در ریزوم گیاه صورت می‌گیرد . قسمت مورد استفاده ترخون برگ‌ها و سر شاخه‌ها جوان گیاه است

ادامه نوشته

کاهو

کاهو

 

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:             Plantae

دسته:                 Magnoliophyta

رده:                   Magnoliopsida

راسته:                Asterales

خانواده:              Asteraceae

سرده:                 Lactuca

گونه‌ها:               L. sativa

 

نام علمی

Lactuca sativa

L.

 

 

کاهو گیاهی است که خواص درمانی و مصارف غذایی بسیاری دارد.

 

 

خواص کاهو

 

عصاره این گیاه حاوی ویتامین‌های آ ، ب ، کا و سی (بیشتر در برگ‌های سبز تر)، آهن ، املاح معدنی مانند ید ، کلسیم ، پتاسیم ، منیزیم و فسفر و علاوه بر این مقدار زیادی آب و مواد قندی و ازته‌است.

 

 

فواید کاهو

 

عصاره برگ‌های تیره بیرونی این گیاه تصفیه‌کننده و کاهش دهنده فشار خون است و در گردش ملایم خون تاثیر مثبت دارد. به اجمال، کاهو:دارای طبیعتی سرد است. از این رو برای رفع یبوست و صفرا مفید است.

سردرد، سرفه و درد معده را از بین می‌برد.

هضم غذا را تسهیل بخشیده و از این رو در تهیه سالادها از آن استفاده می‌شود.

حجم ادرار و خون قاعدگی را افزایش می‌دهد و سوزش مجاری ادراری را برطرف می‌کند.

ملین و خواب آور است. پس برای افرادی که عصبانی و پریشان حال هستند بسیار مفید است.

به پوست بدن شادابی، درخشندگی و لطافت می‌بخشد

ادامه نوشته

سیب‌زمینی

سیب‌زمینی

گل سیب زمینی

 

سیب‌زمینی (فارسی دری افغانستان: کچالو*[۱]) گیاهی است از تیرهٔ سیب‌زمینیان که دارای برگهای مرکب و بریده و گلهای سفید یا بنفش است. میوهٔ آن کوچک، کروی، قرمز، سته و سمی است؛ ولی دارای ساقه‌های زیرزمینی خوراکی است که حاوی اندوختهٔ نشاستهٔ فراوان است گلهایش پنج قسمتی (۵ گلبرگ بهم چسبیده و ۵ کاسبرگ بهم چسبیده‌است). تعداد پرچمها نیز ۵ است که بهم متصل شده و یک لولهٔ بساکی را ساخته‌اند و مادگی از وسط آن خارج شده‌است. این گیاه دارای رقمهای مختلف است که آنها را به زودرس، دیررس و میانه‌رس تقسیم میکند و برحسب استفاده این گیاه به سیب زمینی خوراکی، علوفه‌ای و صنعتی (جهت استفاده الکل یا نشاسته و یا قند) تقسیم میشود.

 

در حال حاضر هر ساله در حدود ۳۰۰ میلیون تن سیب زمینی در سراسر جهان تولید می‌شود. روسیه و آلمان بزرگ ترین تولید کنندگان سیب زمینی هستند.

 

فهرست مندرجات

 

 

 

تاریخچه

 

دانشمندان آمریکایی دریافته‌اند که سرمنشأ کلیه انواع سیب زمینی‌های امروزی را می‌توان به یک گیاه واحد که بیش از هفت هزار سال قبل در پرو کشت شد ردگیری کرد.*[۲]

 

سیب زمینی در حوالی سال ۱۵۷۰ توسط فاتحان اسپانیایی از آمریکای جنوبی به آن کشور منتقل شد و کشت آن در سراسر اروپا رواج یافت. سیب زمینی بعدا توسط مستعمره نشین‌های بریتانیایی به آمریکای شمالی منتقل شد.

 

سیب زمینی نخستین بار توسط میرزا ملکُم خان در اواسط پادشاهی فتحعلی‌شاه قاجار به ایران آورده شده‌است، برای همین در ابتدا به آن «آلو ملکُم» می‌گفتند و اکنون هم در بعضی شهرهای ایران سیب زمینی را بنام آلو می‌شناسند.

 

 

 

 

خواص غذائی و داروئی

 

سیب زمینی سرشار از بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین آ) است که وقتی پخته می‌شود به آسانی جذب می‌شود. ساقه و برگ‌های سیب زمینی حاوی سمی بنام سولانین است، بنابراین نباید آن را مصرف کرد، ولی جوشانده رقیق شده همین برگ‌ها را به عنوان ماده خواب آور و آرامش دهنده اعصاب استفاده می‌کنند.

 

مهم ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته‌است که معمولاً ۹ تا ۲۵ درصد آن را تشکیل می‌دهد، از این رو برای تامین انرژی ماده مفیدی است که نسبت به غلات کمتر تحت تاثیر آفات قرار می‌گیرد و پرورش آن آسان تر است.

 

 

سیب زمینی تقویت کننده قلب، محکم کننده لثه، مسکن درد و زخم معده است. سیب زمینی در بین سبزیجات حاوی ویتامین ث بالایی است و برای تامین ویتامین ث مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است، ولی نکته بسیار مهم این است که در اثر ماندن در انبار و پخت نامناسب مقدار زیادی از ویتامین ث آن به هدر می‌رود. سیب زمینی علاوه بر ویتامین ث حاوی مواد مفید دیگری مثل پتاسیم، فسفر، آهن و منیزیم است.

 

 

سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین ب۶ است. یک فنجان سیب زمینی پخته ۲۱ درصد ب۶ مورد نیاز روزانه شما را تامین می‌کند. می‌دانید که بسیاری از آنزیم‌های بدن خصوصاً آنهایی که در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند به ب۶ محتاج هستند، در نتیجه برای تولید سلول‌های جدید احتیاج به ب۶ داریم. ب۶ برای ورزشکاران بسیار حیاتی است و به آمادگی و بازسازی بدنشان کمک می‌کند. پس بهتر است حتماً در رژیمشان از آن استفاده کنند. ب۶ در جلوگیری از سرطان نیز مفید است. پس بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته‌ای یک بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته‌ای کنند.

 

فهرست سبزی‌ها

ادامه نوشته

سبزی

سبزی

به گياهانی خوراكی سبز رنگ كه در تهيه خوراك‏ها، دسرها و ساير خوردنی‏ها به كار می‏رود، اصطلاحاً سبزی می‏گويند. از سبزی‏ها در پخت برخی غذاها مثل: قرمه سبزی، انواع كوفته، انواع كوكو و انواع آش و هم چنين تهيه انواع ترشی استفاده می‏شود. علاوه بر اين، در ايران و برخی كشورهای آسيای ميانه، برخی از اين سبزی‏ها را به صورت خام و در قالب دسر همراه غذا ميل می‏كنند كه به سبزی خوردن شناخته می‏شود.

 

سبزیهايی كه به طور رايج به طور خام يا پخته در خوراك‏ها و خوردنی‏های ايرانی به كار می‏رود:اسفناج

بابونه

برگ چغندر

پونه

پيازچه

تربچه (ترب)

ترخون

تره

جعفری

ريحان

سير

شاهی

شنبليله

شويد (شبت)

گشنيز

مرزه

نعناع

 

 

 

 

 

جدول تركيب سبزی‏ها در خوراك‏هاخوراك/سبزی         اسفناج                بابونه                 برگ چغندر         پونه                   پيازچه                تربچه                 ترخان                تره                    جعفری               ريحان                سير                   شاهی                 شنبليله                        شويد                  گشنيز                 مرزه                  نعناع

سبزی آش           دلخواه                -                       كمی                   -                       -                       -                       -                       پایه                    پایه                    -                       -                       -                       -                       -                       پایه                        -                       -

سبزی پلو            -                       دلخواه *             -                       -                       -                       -                       -                       پایه                    پایه                    -                       دلخواه **           -                       پایه                    كمی                   دلخواه                        -                       -

ترشی هفت بیجار  -                       -                       -                       -                       -                       -                       پایه                    كمی                   پايه                    -                       پايه ***             -                       -                       -                       پایه                        پایه                    كمی

سبزی خوردن       -                       -                       -                       دلخواه                پایه                    پایه                    دلخواه                دلخواه                پایه                    پایه                    -                       پایه                    -                       دلخواه                -                        -                       دلخواه

قورمه سبزی        -                       -                       -                       -                       -                       -                       -                       پایه                    پایه                    -                       -                       -                       پایه                    -                       فراوان/پایه                        -                       -

كوفته برنجی        -                       -                       -                       -                       -                       -                       پایه                    پایه                    پایه                    -                       -                       -                       پایه                    پایه                    -                        پایه                    پایه ****

كوكو                  -                       دلخواه *             -                       -                       -                       -                       -                       پایه                    پایه                    -                       -                       -                       دلخواه                كمی                   پایه                        -                       -

ادامه نوشته

بررسی نماتد ساقه و پیاز stem and bulb nematode

نماتد ساقه و پیاز  stem and bulb nematode

نماتد ساقه و پیاز Ditylenchus dipsaci(Kuehn) Filip گسترش جهانی دارد. بیشتر در مناطق معتدل شیوع دارد و خسارت می‌زند. بیماری اولین بار در هلند درسال1883 ودر ایالات متحده درسال 1931 گزارش شده است.

در ایران نماتد Ditylenchus dipsaci در روی یونجه گزارش شده است. علاوه براین نماتد به 400 گونه گیاه حمله می‌کند. اما نژاد خاصی از نماتد به پیاز حمله می‌کند. سبزیهائی از قبیل،سیر، لوبیا، باقلا، کلم، هویج، کرفس، مارچوبه، جعفری، نخود، سیب‌زمینی و کدو مورد حمله نماتد Ditylenchus dipsaci قرار می‌گیرد.

مرفولوژی و بیولوژی

عامل بیماری نماتد Ditylenchus dipsaci(Kuehn) Filip می‌باشد که طول آن3/1-1 میلیمتراست وحدود30 میکرومترقطر دارد. روی بدن استوانه‌ای آن خطوط اریب دیده می‌شود. دم نماتد نر و ماده تیز است هر نماتد ماده 200تا500 تخم می‌گذارد. اولین پوست‌اندازی در تخم انجام می‌شود. پوره مرحله دوم از تخم خارج شده، به سرعت پوست دوم و سوم را نیز انداخته و پوره قبل از بلوغ یا عفونت‌زا را تولید می‌کند.این پوره می‌تواند شرایط یخبندان و خشکی شدید را تحمل کرده و در داخل بافتهای گیاهی مثل ساقه‌ها، برگها، پیازها، بذرها یا درداخل خاک به سر می‌برد.هنگامی که قسمتهای هوایی گیاه میزبان با غشائی از آب پوشیده می‌شود،نماتدها به طرف بالا حرکت کرده و خود را به سر شاخه‌ها و برگهای جدید و جوان می‌رسانند و سپس از طریق روزنه‌ها، شکافها یا مستقیما به داخل پایه ساقه‌ها یا محور برگ رخنه می‌کند. بعد از ورود به گیاه میزبان پوست چهارم را انداخته ،تبدیل به نر یا ماده می‌شود. چرخه کامل زندگی حدود19تا25 روز طول می‌کشد. تولیدمثل فقط مواقعی که هوا سرد است متوقف یا کند می‌شود. وقتیکه پیازها شدیدا آلوده شدند ،می‌پوسند، پوره‌های قبل از بلوغ ازآنها خارج شده و گاهی اوقات دراطراف ساقه زیرزمینی پیازهای خشک شده به صورت توده سفید خاکستری پنبه‌ای که پشم نماتد خوانده می‌شود اجتماع کرده وبرای سالهای سال در همین جا می‌تواند زنده بمانند.

نماتد ساقه و پیاز Ditylenchus dipsaci(Kuehn) Filip گسترش جهانی دارد. بیشتر در مناطق معتدل شیوع دارد و خسارت می‌زند. بیماری اولین بار در هلند درسال1883 ودر ایالات متحده درسال 1931 گزارش شده است.

در ایران نماتد Ditylenchus dipsaci در روی یونجه گزارش شده است. علاوه براین نماتد به 400 گونه گیاه حمله می‌کند. اما نژاد خاصی از نماتد به پیاز حمله می‌کند. سبزیهائی از قبیل،سیر، لوبیا، باقلا، کلم، هویج، کرفس، مارچوبه، جعفری، نخود، سیب‌زمینی و کدو مورد حمله نماتد Ditylenchus dipsaci قرار می‌گیرد.

مرفولوژی و بیولوژی

عامل بیماری نماتد Ditylenchus dipsaci(Kuehn) Filip می‌باشد که طول آن3/1-1 میلیمتراست وحدود30 میکرومترقطر دارد. روی بدن استوانه‌ای آن خطوط اریب دیده می‌شود. دم نماتد نر و ماده تیز است هر نماتد ماده 200تا500 تخم می‌گذارد. اولین پوست‌اندازی در تخم انجام می‌شود. پوره مرحله دوم از تخم خارج شده، به سرعت پوست دوم و سوم را نیز انداخته و پوره قبل از بلوغ یا عفونت‌زا را تولید می‌کند.این پوره می‌تواند شرایط یخبندان و خشکی شدید را تحمل کرده و در داخل بافتهای گیاهی مثل ساقه‌ها، برگها، پیازها، بذرها یا درداخل خاک به سر می‌برد.هنگامی که قسمتهای هوایی گیاه میزبان با غشائی از آب پوشیده می‌شود،نماتدها به طرف بالا حرکت کرده و خود را به سر شاخه‌ها و برگهای جدید و جوان می‌رسانند و سپس از طریق روزنه‌ها، شکافها یا مستقیما به داخل پایه ساقه‌ها یا محور برگ رخنه می‌کند. بعد از ورود به گیاه میزبان پوست چهارم را انداخته ،تبدیل به نر یا ماده می‌شود. چرخه کامل زندگی حدود19تا25 روز طول می‌کشد. تولیدمثل فقط مواقعی که هوا سرد است متوقف یا کند می‌شود. وقتیکه پیازها شدیدا آلوده شدند ،می‌پوسند، پوره‌های قبل از بلوغ ازآنها خارج شده و گاهی اوقات دراطراف ساقه زیرزمینی پیازهای خشک شده به صورت توده سفید خاکستری پنبه‌ای که پشم نماتد خوانده می‌شود اجتماع کرده وبرای سالهای سال در همین جا می‌تواند زنده بمانند.

ادامه نوشته

کاشت بادنجان

کاشت بادنجان:

براى تهیه زمین اصلى زمین را در پائیز شخم‌زده و هم‌زمان با شخم مقدارى کود حیوانى را با خاکمخلوط مى‌کنیم و در بهار اقدام به تسطیح و تهیه جوى و پشته جهت نشاءکارى مى‌نمایند.

آبیارى

کشت بادنجان به‌صورت ردیفى و آبیارى آن به‌طریقه نشتى انجام مى‌گیرد.     

ادامه نوشته

هندوانه نیـاز تابستانـه

هندوانه نیـاز تابستانـه

هندوانه ميوه اي شيرين و آبدار است كه نه تنها باعث رفع تشنگي در هواي گرم تابستان مي شود بلكه اثرات بسيار مفيد ديگري نيز دارد كه براي ما نا شناخته است. به همين دليل سعي كرده ايم طي اين مطلب، فوايد بي شمار آن را براي شما بيان كنيم.

هندوانه منبع غني ويتامين A ( به شكل بتاكاروتن ) و ويتامين C مي باشد. اين ميوه پرفايده التهاباتي را كه در بيماري هايي مثل آسم، تصلب شرائين، سرطان روده و التهاب مفاصل وجود دارد، از بين مي برد. همچنين منبع خيلي خوبي از آنتي اكسيدان كاروتنوئيدي بنام ليكوپن مي باشد. ليكوپن يك رنگدانه شيميايي است كه باعث ايجاد رنگ قرمز در هندوانه مي شود و اثرات ضد اكسيداني قوي دارد. اين آنتي اكسيدان به تمامي نقاط بدن رفته و راديكال هاي آزاد را خنثي مي كند.

راديكال هاي آزاد مولكول هايي هستند كه باعث تخريب بسياري از بآفت هاي بدن مي شوند.

اثرات تخريبي راديكال هاي آزاد در بدن شامل موارد زير است:

1 - باعث اكسيده شدن كلسترول مي شوند، در نتيجه كلسترول به ديواره رگ هاي خوني مي چسبد و مي تواند باعث بروز حملات قلبي و سكته شود.

2 - باعث انقباض و بسته شدن راههاي تنفسي و درنتيجه تشديد حملات آسم مي شوند.

3 - باعث افزايش التهابات ناشي از استئوآرتريت¹ و آرتريت روماتوئيد² مي شوند، در نتيجه تخريب مفاصل را در اين شرايط بيشتر مي كنند.

4 - باعث آسيب سلول هاي ديواره روده و تبديل آنها به سلول هاي سرطاني مي شوند.

• خوشبختانه ويتامين C و بتا كاروتن بعنوان آنتي اكسيدان هاي قوي ( كه هر دو در هندوانه به مقدار فراوان وجود دارند)، راديكال هاي آزاد را به دام انداخته و از اثرات مخرب آنها در بدن جلوگيري مي كنند.
• در تعدادي از مطالعات علمي ثابت شده است كه دريآفت بالاي ويتامين C و بتاكاروتن، خطربروز بيماري هاي قلبي ، اسپاسم راه هاي تنفسي در بيماري آسم و سرطان روده را كاهش مي دهد و نيز شدت علائم استئوآرتريت و آرتريت روماتوئيد را كم مي كند.
• يك ليوان هندوانه 20درصد نياز روزانه به ويتامينC و 14 در صد نياز روزانه به ويتامين A را تامين مي كند. هندوانه از لحاظ ويتامين هاي گروه B نيز كه براي توليد انرژي لازم هستند، غني است و منبع خوبي از ويتامين هاي B1 ، B6 ، B5 (اسيد پانتوتنيك)، بيوتين (يك نوع ويتامينB) و نيز منيزيوم ، پتاسيم و فيبر غذايي است. پس مي توان گفت كه داراي ارزش غذايي بالايي است.
• هندوانه داراي آب فراوان و انرژي كمي است در نتيجه نسبت به ساير ميوه ها ، مواد مغذي بيشتري در هر كالري دارد كه نشان دهنده اثرات مفيد آن در بهبود سلامتي بدن است.

ادامه نوشته

طالبی فراتر از آب طالبی

طالبی فراتر از آب طالبی 

  دو هزار و 500 سال قبل از ميلاد مسيح انسان توانست ميوه اي را كه امروز در كشور ما به طالبي شهرت دارد، پيدا كند و از مزه دلپذير آن كمال استفاده را ببرد. طالبي آبدار و زرد است و زادگاهش كشور ايتالياست. در زبان انگليسي به طالبي Cantaloup مي گويند. به اين دليل كه، معتقدند اين ميوه اولين بار در يكي از شهرهاي نزديك رم به نام Cantalupo يآفت شده است. جالب است بدانيد كه ايتاليايي‌ها اين ميوه را با كمي نمك و فلفل و يا زنجبيل، به همراه كمي آب پرتقال سرو مي‌كنند، آنها معتقدند كه سرو اين ميوه بدين شكل داراي خواص درماني فراواني است. 
در حالي كه در كشور ما، آن‌را به همراه تكه هاي كوچك يخ و كمي شكر در مخلوط‌كن مي‌ريزند و نوشيدني فرح‌بخشي را تهيه‌كرده و ميل مي‌كنند.

• طالبي عليه آسم :

  اگر شما هم جزء آن دسته از افراد هستيد كه دوست داريد كالري هر ماده غذايي را بدانيد بايد گفت، هر يك فنجان طالبي داراي 56 كالري انرژي است. اين مقدار ميوه داراي 5 هزارو 158واحد ويتامين A است و 67/5 ميلي گرم ويتامين C دارد. اين ميوه منبع غذايي خوبي براي تا‡مين پتاسيم نيز هست به اين ترتيب كه در هر يك فنجان از آن، 494 ميلي گرم از اين ماده مغذي وجود دارد و مصرف اين مقدار از آن 10 تا 20 درصد از نياز روزانه افراد را به پتاسيم تا‡مين مي‌كند. ‌مطالعات نشان داده‌اند، بچه‌هايي كه از آسم رنج مي‌برند، در صورت استفاده‌از ميوه‌هايي كه ويتامين C بالايي دارند، كمتر دچار حملات تنفسي شده و كمتر سرفه مي‌كنند. از اين رو، استفاده از طالبي در ميان وعده‌ها به علت وجود مقادير بالايي از اين ماده مغذي بسيار كمك‌كننده است. محققان عقيده دارند كه خاصيت آنتي‌اكسيداني ويتامين C خاصيت ضد التهابي نيز دارد و اين خاصيت مانع از شدت يآفتن علايم آسم در بيماران مي شود. به علاوه، آنتي اكسيدان هاي موجود در طالبي از بروز التهاب مزمن برونش‌ها نيز جلوگيري مي‌كند، به همين دليل مصرف روزانه آن براي بيماراني كه از مشكلات تنفسي رنج مي‌برند، بسيار مفيد شناخته شده است. 

ادامه نوشته

کشت گوجه فرنگی گلخانه ای

کشت گوجه فرنگی گلخانه ای

گوجه فرنگی از جمله صیفی جاتی است که به دلایل فراوان کشت آن قابل صرفه است. زیرا این محصول در غذاهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و آنجا که به صورت اصلی وجود ندارد به صورت رب گوجه باعث خوشمزگی غذا می شود.به همین دلیل است که در کشت گوجه فرنگی واریته هایی در نظر گرفته شده است که دقیقا با شرایط مصرف گوجه فرنگی مطابق است. گوجه فرنگی ریز در اندازه های ۵ تا ۲۰ گرمی و همین طور گوجه فرنگی هایی با اوزان تا ۲۵۰ گرم تولید شده است که به خاطر استفاده از تکنیک های جدید علاوه بر مقاومت بالا در برابر بسیاری از ویروس ها و بیماری ها استعداد دوام و تازگی را تا مدت طولانی دارا می باشد. شایان ذکر است که علاوه بر تنوع شکل و اندازه رنگ های زرد و نارنجی به کمک گوجه فرنگی های قرمز آمده است.

انواع کشت گوجه فرنگی:

 حال که تصمیم گرفته اید در گلخانه خود بذر گوجه فرنگی را کشت کنید قبل از هر چیز باید بدانید چه نوع بذری را انتخاب و تهیه نمائید. بذر گوجه فرنگی را بر اساس نحوه مصرف آن می توان تقسیم بندی نمود زیرا این میوه را به صورت تازه خوری, رب, سس یا کنسرو می توان مصرف نمود. به همین منظور اولین تقسیم بندی بر اساس تازه خوری و صنعتی می باشد. در حال حاضر در ایران برای کشت گوجه فرنگی در گلخانه تنها از ارقام تازه خوری استفاده می شود. دومین تقسیم بندی بر اساس همرسی استوار است . که به سه دسته همرس - غیر همرس و بینابین تقسیم می شود .
 معمولا در گلخانه های ایران از واریته های غیر همرس در برداشت های طولانی مدت و از واریته بینابین در مناطقی که مدت برداشت کوتاه تر است استفاده می شود. سومین تقسیم بندی بر اساس وزن میوه است . امروزه برای مصرف تازه خوری گوجه فرنگی از گوجه چری با وزن ۵ تا ۲۰ گرم تا گوجه هایی به وزن ۲۵۰ گرم استفاده می شود. نا گفته نماند که هر چه وزن گوجه فرنگی سنگین تر باشد مدت بیشتری برای رسیدن به باردهی نیاز دارد . مثلا گوجه چری که حدود ۵ تا ۲۰ گرم است پس از نشاء حدود ۶۰ روز برای برداشت محصول نیاز دارد. به تازگی در بازار تولید واریته های دیگری پا نهاده است که کلاستر نام دارد .اصولا چیدن میوه به صورت خوشه ای با اصطلاح کلاستر خوانده می شود .

ادامه نوشته

آشنایی با وسایل، ابزار آلات و تاسیسات مورد نیاز در باغبانی :

آشنایی با وسایل، ابزار آلات و تاسیسات مورد نیاز در باغبانی :

 

پشته ساز یا مرز ساز: وسیله ای است که برای ایجاد پشته یا مرز مورد استفاده قرار می گیرد.

بیل : در موارد خاصی برای شخم زدن و بیل زدن مورد استفاده قرار می گیرد.

چمن زن : جهت چمن زنی مورد استفاده قرار میگیرد و دارای دو نوع موتوری و دستی می باشد.                      

چمن زن موتوری : این دستگاه از قسمتهای مختلفی تشکیل میشود که عبارتند از موتور، هندل، گاز ثابت، گاز متحرک، روغن و در قسمتهای زیری دارای دو تیغه و بخش تنظیم ارتفاع تیغه ها و همچنین کیسه جمع آوری کننده چمن میباشد. لازم به توضیح است که در اولین بار چمن زنی یا بعبارتی سرزنی ارتفاع تیغه ها در بالاترین حالت خود قرار می گیرد.      

چمن زن دستی : تیغه ها بصورت مارپیچ هستند و با حرکت دستگاه تیغه ها نیز به حرکت درآمده و عمل چمن زنی صورت می گیرد.

چاقوی پیوند زنی : ازاین چاقو در هنگام پیوند زنی برای جدا کردن پوست از بخش چوبی مورد استفاده قرار میگیرد. این چاقو باید دور از رطوبت نگهداری شود.

قیچی دسته بلند باغبانی : این قیچی جهت هرس پرچین ها و درختچه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

اره : که دارای دندانه های دو طرفه است و برای بریدن شاخه های خشک ( شاخه هایی با قطر زیاد ) مورد استفاده قرار می گیرد.

ادامه نوشته

پرورش و فراوری سبزی

پرورش و فراوری سبزی

مقدمه

با نگاهی به بافت اجتماعی، اقتصادی کشاورزی کشورمان و نقش زنان روستایی در اقتصاد خانواده، ضرورت توجه بیشتر به این قشر، دو چندان می شود.

سنتی بودن کشاورزی درگذشته و سمت گیری چند سال اخیر برای مکانیزه نمودن بخش کشاورزی نیاز به همسو کردن قشرهای فعال در بخش کشاورزی دارد. بهره گیری از روش های آموزش به زبان ساده گویا به منظور افزایش راندمان تولید و بالابردن آگاهی این قشر زحمتکش از ضروری ترین موارد می باشد.

لذا توجه به احساس مسئولیت، هوش و ذکاوت و موقعیت اجتماعی زنان روستایی در مناطق مختلف کشور و اعتقاد و باورمان به این قشر عظیم که دارای نقش مهمی در پیشرفت و اعتلای اقتصاد کشاورزی می باشند، انتشارات فنی معاونت ترویج و نظام بهره برداری با توجه به رسالت پیام رسانی اق دام به تهیه و چاپ 8 نشریه با عنوان های:

1.       دامپروری و پرورش گاوهای شیرده

2.       پرورش ماهی

3.       سبزی ها و فن آوری های پس از برداشت

4.       آفت ها و آفت کش ها

5.       مدیریت آب در خانه و مزرعه

6.       کشاورزی ارگانیک

7.       تولید و نگهداری بذر

8.       ابزار کمکی برای آسان نمودن کار زنان روستایی

 نموده است. این نشریات ترجمه کتابی با عنوان دانش و فن آوری های موردنیاز زنان روستایی توسط فدراسیون جهانی زنان کشاورز تهیه و توسط گروهی از اعضای هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران ترجمه شده است. امید است این مجموعه بتواند موردتوجه واستفاده زنان روستایی قرارگیرد.

ادامه نوشته

روش کاشت و نگهداری تربچه

روش کاشت و نگهداری تربچه 

 

اين گياه داراي انواع و اقسام فراواني بوده برگ هاي آن بيضي شكل و كشيده هستند و اطراف برگ داراي بريدگي و شكاف بوده و زبر(خشن) ميباشد .

برگ ها مستقيم از ريشه خارج مي شوند . قسمت اصلي و خوراكي تربچه برجستگي انتهايي برگ ها است كه به رنگ هاي مختلف ، سفيد ، قرمز ، و دورنگ ديده مي شود .

تربچه ، يكي از سبزيهاي اشتها آور است كه در اكثر خانواده ها آن را مصرف مي كنند . برگ آن نيز خوراكي مي باشد .

عده زيادي از مردم تربچه را در منزل مي كارند و در سر سفره اغلب خانواده ها ديده ميشود .

اصولا اين گياه را به دو نوع تقسيم مي كنند و كليه انواع اين گياه را در اين دو دسته قرار مي دهند .

۱ – تربچه نقلي يا تربچه چهار فصل : اين قسم تربچه خيلي زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان كوتاهي بدست مي آيد .

تربچه به شكل و رنگ هاي : گرد قرمز ، گرد ارغواني / گرد سفيد ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوك سفيد ، تربچه نيمه بلند قرمز ، نيمه بلند قرمز نوك سفيد ، نيمه بلند ارغواني ، نيمه بلند سفيد ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفيد و بلند بنفش وجود دارد .

۲ – ترب يا تربچه درشت : براي بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بيشتري لازم است .

بوته هاي ترب ، بزرگتر از تربچه مي باشد .

لذا بايستي فاصله بوته ها از يكديگر بيشتر باشد تا فضاي لازم براي رشد گياه وجود داشته باشد .

ترب ، به دو رنگ ، سفيد و سياه وجود دارد كه به نامهاي : ترب سفيد و ترب سياه ناميده مي شوند .

آب و هوا و خاك : تربچه در هر آب و هوا و خاكي مي رويد ، لكن در هواي گرم زود خَشَبي ( خشك و چوبي ) و پوك شده از مرغوبيت آن كاسته ميشود . از نظر خاك ، زمان كشت را بايد در نظر داشت ، باين معني كه براي كشت بهاره ، زمين شني و سست بهتر از زمين رسي و شني سخت مي باشد .

بعكس براي كشت انواع تابستانه در زمين هاي رسي و شني و نمدار بهترين محصول بدست مي آيد .

روش كاشت و ازدياد تربچه و ترب : تكثير تربچه ، وسيله بذر مي باشد.

بذر تربچه ، قرمز رنگ ، كروي شكل و نسبتا ريز است .

قوه ناميه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .

به اين معني كه بذر تهيه شده از تربچه براي كاشت بعدي حد اكثر تا ۵ سال قابل استفاده مي باشد . ولي بهترين محصول از بذرهاي جوان كه حد اكثر ۳ ساله باشند بدست مي آيد .

ادامه نوشته

هورمون های گیاهی و کاربرد آن در گیاه و باغبانی

هورمون های گیاهی و کاربرد آن در گیاه و باغبانی

واژه هورمون به موادمعینی اطلاق می شود که در بخشی از موجود زنده ساخته شده و پس از انتقال اثرات فیزیولوژیکی محسوسی در دیگر قسمتهای آن به جا می گذارد و در تراکم های بسیار کم فعالند.این تصور کلی در اصل در قلمرو فیزیولوژیکی حیوانی بوجود آمده و این واژه هورمون از ریشه یونانی به معنی تهیج کردن گرفته شده است. در گیاهان ترکیبات مترادف ولی از نظر شیمیایی کاملاً متفاوت یافت می شود و واژه هورمون بطور صحیح آنها را در بر می گیرد هورمون های گیاهی که اغلب فیتو هورمون خوانده می شود در بافتهای مریستمی و یا لااقل جوان از هر نوع ساخته می شوندو غالبا اثرخود را پس از انتقال می گذارندکه تا حدودی دورتر از بافتی که ساخته شده اند. هورمون ها با آنزیم ها و تیامین ها و DNA در این خاصیت مشترکند که به غلظت بسیار کم یا ناچیزباعث ایجاد اثرات فیزیولوژیکی عمیق می شوند. اصولاً واژه هورمون باید به ترکیباتی محدود شود که به طور طبیعی در درون موجود زنده ساخته می شود لذا در تعریف هورمون گیاهی می توان گفت مواد آلی می باشد که مواد غذایی نبوده و توسط گیاهان تولید می شود و در غلظت های کم فرآیند فیزیولوژیکی را تنظیم می کند .آنها در درون گیاه، از محل تولید به محل اثر، انتقال می یابد اما گاهاً موادی که معلوم نیست در گیاه وجود داشته باشد اثرات مشابه و بعضی اوقات عیناً نظییر یکی از هورمون های طبیعی گیاهی را دارندکه از نام نهادن هورمون گیاهی می بایست خود داری نمود بلکه واژه برتر برای این چنین ترکیباتی که اثر هورمون مانندروی گیاه دارند تنظیم کننده رشد می باشد و در تعریف آن می توان گفت ترکیبات سنتزشده یا هورمون های گیاهی هستند که فرآیند های فیزیولوژیکی را تغییر می دهد این مواد تقلید کردن از هورمون ها ، تاثیر روی (سنتزشدن) هورمون ها و از بین بردن و یا انتقال و یا (به احتمال) تغییر دادن محل تاثیر هورمونی رشد را تنظیم می کند . با این وصف برای متمایز کردن آنها می توان گفت تمام هورمون ها ، تنظیم کننده رشد هستند اما تمام تنظیم کننده های رشد هورمون نیستند.
در حال حاضر در دنیا پنج گروه مختلف هورمون های گیاهی شناخته شده که بسیاری از آنها دارای کاربرد های عملی متعددو مهمی در کشاورزی بویژه باغبانی هستند این گروه ها عبارتند از: آکسین ها ، جیبرلین ها ، سایتو کنین ها ، اتیلن . لگاماها( مواد بازدارنده).

• آکسین:
اولین گروه هورمون گیاهی هستند که کشف شدند و مورد استفاده قرار گرفته. ماهیت هورمونی آنها بطور روشن در آزمایشی که برای اولین بار توسط وانت در سال 1928 انجام گرفت در کولئوپتیل یولاف از گیاهان تیره غلات نشان داده شده و در غلظت کمتر از 10*1مولار می توان به کار برد طبیعی ترین ترکیبی که در گیاهان شاخته شده است اسید ایندول -3- استیک (IAA) می باشد که احتمالاًدر گیاهان از اسید آمینه تریپتو فان ساخته می شود . مراکز عمده ساخته شدن آکسین بافت های مریستمی انتهایی از قبیل جوانه های در حال باز شدن ، برگهای جوان ، نوک ریشه ، گلها یا گل آذین روی ساقه گلدار می باشد و نحوه انتقال آکسین در اندامهای جوان از بالا به پایین و در اندامهای پارانشیمی در داخل آوند های آبکشی انجام می گیرد و در ریشه هم از نوک ریشه به سمت بالای ریشه صورت می گیرد. از آکسین های مصنوعی می توان به اسید -نفتالین- استیک، اسید ایندول -3- بوتیریک ، اسید 2-4-در کلرو فنواکسی استیک ، اسید نفتاکسی استیک و اسید تریو یدوبنزوئیک اشاره نمود . اسید ایندول استیک بعنوان هورمون طبیعی در اثر آنزیم هایی ازقبیل اکسیدازها و فنولاز ها تجزیه می شود.قابل ذکر است بکار بردن غلظت های نسبتاً زیاد آکسین ها همچنین منجر به نقایصی در گیاهان از قبیل تغییر شکل برگ، ساقه و ریشه، رنگ پریدگی برگها ٍ جلوگیری از طویل شدن ریشه ها یا باز شدن گلها و ایجاد ورم و آماس می شود.

نقش اکسین در گیاه:

1- طویل شدن سلولها و اندامها:

 اولین اثر آکسین ها می باشد که افزایش غلظت آکسین شدت طویل شدن سلولها را به همراه دارد.اما اثر بازدارندگی نیز دارد یعنی آکسین با همان غلظتی که سبب تشدید طویل شدن اندامها هوایی را دارد طویل شدن ریشه را کند می سازد.
2- نور گرایی(فتوتروپیسم):

این اثر که بیشتر بصورت خمیدگی در گیاه می باشد بعلت توزیع نامتقارن اکسین در ان دام مربوط قابل ملاحظه می باشد خمیدگی مزبور ناشی از این است رشد در سمت نزدیک به نور تا حدودی کند و رشد سمتی که به دور از آن است شدید تر است.
3- زمین گرایی:

 در ریشه نظییر ساقه که رشد افقی دارد تجمع زیادتر اکسین در نیمه زیرین رشد ریشه را کند کرده و سبب خمیدگی می شود.
4- فعال ساختن لایه زاینده:

فعالیت لایه زاینده بوسیله آکسین ها که در درون ساقه از بالا به پایین و از جوانه های در حال رشد حرکت می کند تجدید می شود.
5- ایجادگل:

 آکسین گل دادن بعضی از گیاهان روز بلند به شرط آنکه دوره فتوپریود به اندازه کافی برای گلدهی گیاهان طولانی باشد تسریع می نماید.مانند سیلن و بذرالبنج از طرفی گلدهی در برخی گیاهان روز کوتاه در صورت استعمال آکسین در دوره تاریکی متوقف می نماید.

ادامه نوشته

گشنیز

گشنیز

 

خصوصیات گیاهی:

 

 

گشنیز گیاهی یکساله و علفی به ارتفاع 30 تا 60 سانتیمتر بوده و دارای دو نوع برگ که نوع اول در قاعده ساقه دارای پهنک با لوبهای دندانه ای عمیق و نوع دوم برگ در قسمت فوقانی ساقه دارای پهنک باریک و رشته ای است. گلهای آن سفید رنگ و کوچک بوده و گل آذین آن به صورت چتر مرکب است. میوه آن فندقه گرد با عطر فراوان است. وزن هزار دانه آن 6 گرم است. این گیاه دگرگشن بوده و عمل گرده افشانی توسط حشرات انجام می شود.

ادامه نوشته

توضیحاتی در مورد کاهو

توضیحاتی در مورد کاهو

 

کاهو گیاهی سالادی برای تمام فصول است.کاهو گیاهی یکساله است که انواع مختلفی دارد.چندین نوع مختلف از کاهو اصلاح شده که از نظر اندازه -شکل و بافت با هم فرق می کنند....

ادامه نوشته