سن سي ويرا

سن سي ويرا ( زبان مادر شوهر)( sansevieria)

از گياهان مورد استفاده  زياد در خانه ها مي باشد . از خانواده سوسنيان يا ليلياسه و بومي افريقاست ، برگها بلند و کشيده و خاردار با حاشيه زرد و به شکل سرنيزه ، ارتفاع برگها به يک متر مي رسد و تکثير آن از طريق برگ و يا ساقه هاي زيرزميني است ، بسيار کم توقع و مقاوم در برابر خشکي و سايه ولي در اين واريته به علت ابلق بودن برگها به نور بيشتري احتياج دارد .

نيازها :

نور

نور کامل بهترين شرايط نوري اين گياه است ولي در سايه هم قادر به ادامه زندگي است ، تابش مستقيم آفتاب را تحمل نمي کند

دما

در زمستان تا درجه حرارت 10 درجه سانتيگراد قدرت تحمل دارد ولي درجه حرارت مطلوب در اين فصل 16 است ، در تابستان در درجه حرارت مطلوب براي انسان  24 درجه  . نسبت به سرما حساس است  و سرماي بيش از حد تاب نمي آورد و دچار يخ زدگي مي گردد .

 آبياري

در زمستان هر 3 هفته يکبار و در تابستان يکبار در هفته آبياري کافي است  به دليل ساقه گوشتي گياه که سرشار از آب است از آبياري زياد از اندازه پرهيز نماييد چون باعث پوسيدگي گياه مي گردد . در بين دو آبياري اجازه دهيد تا سطح خاک خشک شود 

 خاک

بهترين  خاک ، خاک لوم است  ( مخلوطي از شن ، رس و مواد آلي ( برگ پوسيده   يا کود دامي به مقدار کم ) ) است . استفاده بيش از حد از مواد آلي باعث پوسيدگي ساقه گياه و از بين رفتن آن مي گردد .

  تکثير

 تکثير اين گياه ساده است يا از گياه مادري از ريشه به چند قسمت تقسيم مي شود که هر قسمت دارای ریشه و برگ جداگانه است  و در گلدان جدید کاشت می گردد .  یا از طریق  قلمه : ساقه گیاه به قطعات کوچک حدود 8 سانتیمتر تقسیم کرده و در ماسه کشت می نمایند دقت شود قطعات وارونه  کاشت نشود  برای ریشه دهی سریعتر می تواند خزانه را با پلاستیک پوشاند تا رطوبت حفظ شود . پس از ظهور 2 تا 3 برگ  قلمه ها را به گلدان اصلی انتقال دهید .

 نکته مهم

گیاه کم توقعی است فقط از آبیاری بیش از اندازه پرهیز نمایید که باعث پوسیدگی ساقه می گردد که اکثر موارد از بین رفتن این گیاه در آپارتمان به همین دلیل است .

 

 

 

 

لیندا

ليندا ( Elephant foot tree )

برگها باريک و کشيده و ضخيم و مقاوم ، مجنون و آويزان و فنري ، حالت زيباي آن ناشي از سرازير شدن برگها به طرف پايين بخصوص در سنين بالا انتهاي ساقه ضخيم و شکل عجيبي به خود مي گيرد و نام انگليسي آن به معني پاي  فيل به همين علت است با بالا رفتن سن گياه از ساقه آن جوانه هايي ميرويد که به خاطر حفظ شکل و فرم آن بايد فورا حذف گردند .

نيازها :

نور :در نور کامل بهترين رشد را دارد ولي در نيم سايه نيم آفتاب هم رشد خوبي دارد هر چند وقت يکبار گلدان را به محل پر نور ببريد . سعي کنيد نور کافي باشد .

دما :در زمستان 10 تا 13 درجه و در تابستان 21 درجه بهترين درجه حرارت است .

البته در صورت افت دما آبياري را قطع کنيد .

آبياري :جهت مرطوب نگهداشتن گلدان 2 تا3 بار در هفته در تابستان آبياري نماييد در بهار و پاييز هفته اي يکبار و در زمستان به آن هر سه هفته يکبار آب دهيد در زمستان و دماي پايين در صورت آبياري زياد از اندازه برگها ريزش ميکنند .

خاک :بهترين خاک  خاک ليموني است ( ترکيبي از  رس  ، شن ، مواد آلي  که بهتر است در مواد آلي از خاک برگ بيشتري استفاده شود تا خاک کمي از لوم سبکتر باشد ).

 تکثير :کاشت بذر در خاک پيت در هواي گرم  يا ريشه دار نمودن جوانه هاي ظاهر شده روي ساقه  ( البته تکثير  ليندا در منزل خيلي مشکل است تقريبا ناممکن است ).

 

 

گياهان اپارتماني

گياهان اپارتماني

شرايط نگهداري بعضي از گياهان آپارتماني

 فيکوس، بنجامين، آگلونما، دراسنا، ديفن باخيا، اسپاتي فيلم، تپوس، برگ انجيري ، فيلودندرون، گوش گرگي يا سينگونيوم، سانسوريا و فيکوس الاستيکا ( فيلتوس) نام چند گياه آپارتماني است. فيکوس بنجامين شامل انواعي مانند بنجامين سبز، ابلق، سيلور، زعفراني، آمستر، شيدا، پرتقالي و مينياتوري است. اين گياه به مکاني پر نور نياز دارد که بهترين محل براي آن پنجره هاي جنوبي و نور غير مستقيم از پشت پرده است. آبياري اين گياه در تابستان بايد هفته اي دوبار و در زمستان هفته اي يک بار باشد. بنجامين در تابستان، يک روز در ميان احتياج به اسپري آب روي برگ هايش دارد تا رطوبت نسبي اش تأمين شود. مهندس مهدي بابايي، مسئول دفتر فضاي سبز شهرداري منطقه چهارده درباره شرايط نگهداري ساير گياهان آپارتماني چنين مي گويد:

آگلونما گياهي بوته اي است. بهترين شرايط نوري براي اين گياه، پشت پنجره هاي شمالي و مکان هاي کم نور است. براي تأمين رطوبت نسبيِ، اين گياه در تابستان بايد هر روز اسپري آب شود و در زمستان هر دو روز يک بار. اما دراسنا که شامل دراسناي بلالي سبز، در اسناي بلالي ابلق، دراسناي پرچمي و دراسناي قرمز است، بايد پشت پنجره هاي جنوبي گذاشته شود تا از نور غيرمستقيم استفاده کند. اين گياه بايد در تابستان هفته اي دو بار آبياري شود. اما فاصله بين دو آبياري با توجه به شرايط دمايي بايد به گونه اي تنظيم شود که سطح خاک گلدان خشک باشد.

ديفن باخيا يا سُم برگ از نظر شرايط نوري همانند دراسنا است، اما آبياري آن در تابستان هر چهار روز يک بار و در زمستان هر ده روز يک بار کفايت مي کند و رطوبت نسبي اين گياه در تابستان بايد يک روز در ميان از طريق اسپري روي برگ ها تأمين شود.

پتوس يکي ديگر از گياهان آپارتماني است که شامل دو نوع سبز و ابلق است. اين گياه به نور حساسيت زيادي نشان مي دهد و حتي در محيط هايي با نور کم مي تواند به رشد خود ادامه دهد. آبياري پتوس در تابستان هفته اي دوبار و در زمستان هر ده روز يک بار کفايت مي کند اما به جهت حفظ طراوات و شادابي برگ ها بايد هر روز اسپري آب کم املاح انجام شود.

اما نگهداري گياهان آپارتماني، مشکلاتي را هم با خود به همراه دارد. دو مشکل عمده اي که اکثر گياهان آپارتماني در تهران با آن مواجه هستند يکي وجود توده هاي متحرک سفيد رنگ با پوشش آردي به نام شپشک آردآلود است. اين حشره از شيره پرورده گياه تغذيه کرده و باعث افت گياه مي شود. شيوه مبارزه با اين حشره، استفاده از سموم تماسي مانند مالاتيوم، ديازنيون، گوزاتيون به صورت وتاول(پودر) به نسبت به يک قاشق مرباخوري ( دو سي سي در يک ليتر آب به اضافه پنج تا شش قطره مايع ظرفشويي ) است که بايد روي سطح برگ ها و پشت آنها اسپري شود و در صورتي که مؤثر واقع نشود بايد دو هفته بعد تکرار شود. اما نکته اي که بايد به آن توجه کرد اين است که با عنايت به اين که اين حشرات از شيره گياهي تغذيه مي کنند، مي توان از سموم سيستميک نيز جهت مبارزه استفاده کرد.

دومين مشکل، وجود کرم خاکي يا خرخاکي داخل خاک گلدان هاست که اين امر با توجه به وجود اين گياهان در داخل آپارتمان باعث کثيفي محل سکونت و بد منظر شدن اطراف گياه مي شود. روش مبارزه با اين مشکل استفاده از سموم سوين يا ليندين ( وتاول پودري) به نسبت يک قاشق مرباخوري در يک ليتر آب است. اين آب بايد به عنوان آب آبياري روي سطح خاک استفاده شود.

بدون ترديد رعايت نکات علمي براي نگهداري از گياهان آپارتماني و فراهم کردن شرايط مناسب زيستي براي اين گياهان، تأثير به سزايي در رشد، پرورش، سبزي و طراوت آنها دارد، اما نبايد اين نکته را فراموش کرد که گياهان همانند ما انسان ها داراي احساسات و عواطف هستند و احساس ما را نسبت به خودشان به خوبي درک مي کنند. اگر ما ياد بگيريم که جمله هاي تأکيدي مثبت را براي خود نهادينه کنيم ، بهتر مي توانيم اين نعمت هاي الهي را باور کرده، با آنها ارتباط برقرار کنيم و بهره وري مثبت داشته باشيم

 

گل نرگس

                                            گل نرگس

 گياه نرگس از خانواده نرگسيان (Amaryllidaceae ) و تيره Narcissus مي باشد» نرگس گياهي دائمي و پيازدار مي باشد . پيازهاي آن درشت و داراي ورقه هاي فلسي يا مطبق است . به عبارت ديگر پياز آن مي تواند چندين سال متوالي گل دهد و گل آن همه ساله درشت تر گردد. گلهاي نرگس به رنگ سفيد ، زرد ، نارنجي ، کم پر و پُر پر هستند . برگهاي اين گياه از بن ريشه بصورت صاف يا شياردار بيرون مي آيند و در طول ساقه قرار ميگيرند.نرگس‌ها به اندازه‌هاي مختلف يافت مي‌شوند از گلهاي 5 اينچي روي ساقه‌‌هاي 2 فوتي گرفته تا گلهاي 5/0 اينچي روي ساقه 2 اينچي.
نرگس‌ها شايد آسانترين و مطمئن‌ترين پرورش از ميان خانواده تمام گلها هستند و براي افراد مبتدي در باغباني ايده‌ آل است. پياز و برگها حاوي کريستالهاي سمي هستند که فقط حشرات اصلي مي‌توانند بدون آسيب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زير خاک بيرون بياورند.
تکثير نرگس‌ها
نرگس‌‌ها به دو روش تکثير مي‌شوند. 1- روش تکثير غير جنسي (تقسيم پياز) که دقيقاً نتيجه‌اش گلي است مانند گل پياز اصلي. 2- روش تکثير جنسي (دانه) که نتيجه‌اش گلهايي خواهد بود جديد و متفاوت. دانه‌ها در بخش تخمدان ايجاد مي‌شوند اين بخش متورم در پشت گلبرگهاست. پس از شکوفه کردن بخش تخمدان متورم مي‌شود اما خالي از دانه است. گهگاه باد يا حشرات با آوردن گرده‌هاي جديد از گلهاي ديگر مي‌توانند باعث گرده افشاني گل در طول مدت گلدهي آن شوند. وقتي اين اتفاق روي داد در تخمدان يک يا تعداد کمي دانه ايجاد مي‌شود. نرگس‌هاي دورگه بوسيله گرده افشاني گل‌ها با تماس دادن و ماليدن دانه گرده از يک گل به کلاله گل ديگر بوجود مي‌‌آيند در نتيجه تخمدان مي‌تواند تا 25 دانه را در خود ايجاد کند. که هر کدام از آنها يک گياه کامل را بوجود خواهد آورد. اما براي گلدهي گياهي که از دانه پرورش مي‌يابد بايد تا 5 سال صبر کرد.
گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول مي‌کشد که اين بستگي به جايي که شما زندگي مي‌کنيد و همچنين نوع گونه‌اي که پرورش مي‌دهيد دارد. بعد از گلدهي اجازه دهيد تا گياه نرگس پيازش را براي سال بعد بازسازي کند. برگها تا آن هنگام سبز هستند. هنگامي که برگها زرد شدند شما مي‌توانيد آنها را قطع کنيد اما تا قبل از آن خير.

 

مراقبت از نرگسها
نکاتي براي موفقيت در پرورش نرگس
ماههاي مرداد و شهريور بهترين زمان براي کشت نرگس در انگليس هستند تا ريشه‌ها قبل از شروع زمستان قابليت رشد را پيدا کنند اگر چه پيازها بايد تا ماه مهر کشت شوند ولي تا آبان ماه قابل کشت هستند.
براي کشت، آنها را بطور مجزا با فاصله‌هاي cm 15 در يک خاک با زهکشي خوب و مناسب کشت کنيد به طوري که حدود cm 10 خاک روي پيازها باشد. يک مقدار کود معمولي را با خاک مخلوط کنيد و در زير محل کاشت بريزيد و اگر خاک رسي و سنگين است مقداري شن با آن مخلوط کنيد تا به زهکشي خاک کمک کند. پيازها را در زميني که از آب اشباع است نکاريد.
نرگس‌ها براي گلدهي سال بعد خود نياز به انرژي سرازير شده از ساقه و برگ به پيازها دارند. به همين دليل برگها را از محل طوقه قطع نکنيد چون اين کار باعث مي‌شود آنها ضعيف شوند. هنگامي که 6 هفته سپري شد بعد از گلدهي مي‌توانيد برگها را قطع کنيد چون تأثيري بر گلدهي سال بعد ندارد.
بعد از پژمرده شدن گلها آنها را از بخش زيرين و پشت تخمدان قطع کنيد.
هر پيازي را که در ساقه و برگ آن نشاني از بيماري است خارج کرده و آن را بسوزانيد.
پس از گلدهي گياه را هفته‌اي يک بار آبياري و بوسيله کودهاي غني از تپاس تغذيه کنيد تا هنگامي که برگها زرد شوند.
تعداد زيادي از نرگس‌ها، خيلي خوب به طور طبيعي سبز شده و نياز به جابجايي ندارند. اگر شما باغ کوچکي داريد و دسته‌هاي نرگس خيلي زياد و بزرگ شده‌اند مي‌توانيد آنها را خارج کرده و تقسيم کنيد.
پيازهاي خارج شده را در مکاني خنک تاريک و با تهويه مناسب تا زمان کشت بعدي ذخيره کنيد.
هم قبل از انبار کردن هم قبل از کشت دوباره، تمام پيازهايي را که هنگام لمس کردن حس مي‌‌کنيد نرم هستند يا حالت اسفنجي پيدا کرده‌اند را جدا کرده و بسوزانيد.
پيازهاي کشت شده در گلدان (براي 16 الي 20 هفته) بايد حداقل در عمق 5 تا 10 سانتي متري کاشته شوند. که اين بستگي به شرايط آب و هوايي منطقه دارد.
بهترين گونه‌ها براي پرورش بستگي به مکاني دارد که مي‌خواهيد کشت کنيد. اگر محيط بزرگي از زمين سبز داريد که مي‌خواهيد در آنجا نرگس‌ها را کشت کنيد نوع « نرگس نما » بهترين نتيجه را دارد. گونه‌هاي مختلف را در يک بخش با هم مخلوط نکنيد که اين يک نتيجه کشت خوب نيست.
براي حاشيه و کناره‌هاي کوچک باغهاي سنگي بهتر است از انواع کوچک‌تر براي پرورش مانند « دو به دو » يا « پرتاب شعله » استفاده شود.
در طول زمان پرورش، حداقل دوبار بوسيله قارچ کش شاخ و برگ نرگس‌ها را سمپاشي کنيد.

 

نخل مرداب یا پنجه کلاغی

 

 

نخل مرداب يا پنجه کلاغي CYPERUS

سيپروس از گياهان خانواده سيپراسه CYPERACEAE و زادگاه اصلي آن باتلاق هاي جزيره ي ماداگاسکار و جزيره موريس است. نخل مرداب گياهي است زيبا که نگهداري و تکثير آن ساده است و براي افراد تازه کار توصيه مي شود.

مشخصات ظاهري

گياه پاياي هميشه سبز با بلندي 30 تا 90 سانتيمتر که در محيط مناسب، ارتفاع آن به 150 سانتيمترهم مي رسد.

ويژگي ها

ساقه هاي سبز رنگ عمودي افراشته اين گياه به جز در رأس بدون برگ هستند که در رأس نيز دايره اي از برگچه هاي سبز علفي به صورت شعاعي مثل قاب يک چتر بيرون مي زنند. علاوه بر اين در تابستان گل ها نيز به صورت شعاعي در رأس بيرون مي زنند ولي اين گل ها کوچک و قهوه اي رنگند.

دما

در زمستان نبايستي در دماي کمتر از ده درجه نگهداري شود. در فصل سرما در خزان گياه جاي نگراني نيست چون با گرم شدن هوا مجدداً شروع به رشد مي کند. بهتر است در زمستان تمام ساقه ها را از سطح خاک حذف نمود تا در بهار دوباره سبز شود و چهره زيباتري به گياه بدهد.

نور

 اين گياه بايد در آفتاب نگهداري شود به شرط آنکه ريشه ها دايم خيس باشند؛ البته در نيم سايه نيم آفتاب يا در سايه اي که نور دار باشد هم مي ماند.

آبياري

در بهار و تابستان هر روز گياه را آبياري مي کنند و در زمستان و پائيز آبياري کم شده و کود را قطع مي کنند. در فصل گرما به آب زيادي احتياج دارد و سعي کنيد گلدان زهکش چنداني نداشته باشد تا محيط تقريباً باتلاقي براي گياه ايجاد شود. بنابراين بهتر است گلدان را در زير گلداني قرار دهيد و در زيرگلداني هميشه مقداري آب موجود باشد.

موارد استفاده

شکل و کيفيت متمايز اين گياه، کنتراست خوبي با نمونه هاي بوته اي گسترده ايجاد مي کند. يک حوضچه نيم بشکه اي با نيلوفرهاي آبي سفيد پا کوتاه و گل هاي فراموشم مکن آبي رنگ که در حاشيه آن پخش شده اند و يک گياه پنجه کلاغي که کنتراست عمودي ظريفي مي دهد، در مجموع بسيار گيرا خواهند بود.

تقويت گياه

پس از سه يا چهار آبياري با کود مايع کامل آن را تقويت مي نمايند.

براي مبارزه با شپشک و حلزون بايستي به وسيله ي ملانيون مبارزه شود.

مراقبت ويژه

ساقه هاي قهوه اي را قطع کنيد. در زمستان ها ريشه ها را در خاک نگهداريد يا گياه را به درون ساختمان ببريد.

تغيير گلدان

 تراکم ريشه موجب شادابي گياه مي شود، پس از پر شدن سه چهارم حجم گلدان آن را با تقسيم ريشه ، تکثير مي نمايند. بايد دقت نمود ريشه ها زخمي نشود.

خاک مناسب، خاک کمي سنگين است ( رس زياد باشد تا حالت باتلاقي ايجاد شود ).

ازدياد

نخل مرداب را مي توان به راحتي از اواسط بهار تا اوايل تابستان با روش تقسيم بوته، تکثير کرد. البته راحتي اين کار، بستگي به تجربه و توان شخص تکثير کننده دارد.

از آنجايي که اين گياه طبيعتاً به وسيله قرار گرفتن در آب رشد کرده و ريشه مي دهد، خاک آن بايد کاملاً مرطوب باشد، ولي اگر به اندازه کافي خيس نبود، ابتدا آن را کاملاً آبياري کنيد، سپس از گلدان بيرون آوريد. با استفاده از يک چاقوي تيز، انبوه ريشه ها را به دسته هايي با حداقل 4 يا 5 ساقه تقسيم کنيد، مراقب باشيد به ريشه ها صدمه نزنيد و سعي کنيد با دست عمل تقسيم را انجام دهيد. سپس هر قسمت را در گلداني با قطر دهانه 11 - 9 سانتيمتر حاوي کمپوست گلداني با پايه پيت قرار دهيد و کاملاً آبياري کنيد.

گرچه روش تقسيم براي تمام انواع نخل مرداب ها به کار برده مي شود ولي اين گياه مي تواند به روش هاي غير معمول ديگري نيز تکثير شوند. در گياه نخل مرداب رأس گل را همراه با برگه هايي که زير گل وجود دارند به وسيله قيچي باغباني به اندازه يک سوم يا يک دوم کوتاه کنيد، گياه را از زير قسمت برگ قطع کنيد و به صورت وارونه ( برگ داخل آب باشد )، در آب يا در ماسه نرم شسته يا کمپوست مخصوص بذر و قلمه مرطوب قرار دهيد(ساقه به طرف بالا و قسمت برگدار درون آب يا خاک قرار گيرد). زماني که ريشه داد، گياه را به گلداني با قطر دهانه 9 سانتيمتر و کمپوست گلداني منتقل کنيد. در طول عمل تکثير، سعي کنيد دماي محيط گياه را 22-20 درجه سانتيگراد نگاه داريد و مراقب باشيد که گياه در شرايط نور مناسب و کافي، دور از تابش مستقيم خورشيد قرار گيرد. بعد از ريشه دادن به گلدان هاي استکاني منتقل کنيد.

 

انبه

مشخصات گیاه‌شناسی

ارتفاع درخت انبه ممکن است به 40 - 35 متر برسد. برگهای نو آن تقریبا به رنگ سرخ روشن می‌باشد که به محض رشد کامل به رنگ قهوه‌ای براق تیره‌ای در می‌آیند. در زمان شکوفایی گلهای سفید کوچک ، رایحه‌ای دلپذیر همانند گل یخ در فضا می‌پیچد. پس از ریختن برگها ، میوه‌های درخت بعد از گذشت از سه تا شش ماه خواهند رسید. میوه انبه هنگام رشد کامل از روی درخت و روی ساقه‌ها آویزان می‌شود و ممکن است وزن آنها به 2 کیلوگرم برسد.

میوه‌های انبه دارای رنگهای متنوعی هستند، سبز ، زرد ، قرمز یا ترکیبی از این رنگها. نوع رسیده آن با پوست دارای رایحــــــه خوشایندی می‌باشد. در میان این میوه هسته تخت مستطیل شکلی وجود دارد که بسته به نوع آن می‌تواند رشته‌دار یا صاف باشد. داخل پوسته که 1 میلیمتر ضخامت دارد یک مغزی به ضخامت کاغذ وجود داردکه دانه درون آن قرار گرفته است. گفته می‌شود انبه رایج ترین میوه تازه‌ای است که سرتاسر جهان مصرف می‌شود.

تاریخچه

در فارسی به این میوه انبه گفته می‌شود و اعراب آن را انبج خوانده‌اند. در کتب قدیمی موانبه نیز ذکر شده است. زادگاه اولیه انبه هندوستان و نواحی استوایی است و اکنون در بلوچستان نیز می‌روید. در نواحی استوایی درخت انبه چندین بار در سال بار می‌دهد. نام این میوه را در Vedas آیین هندو که 4000سال قبل از میلاد نوشته شده به نام غذای خدایان می‌توان یافت. نام این میوه از واژه man-kay گرفته شده که این کلمه هنگام کشف هند غربی توسط پرتقالیان به صورت manga تغییر یافت.

محلهای کاشت

امروزه انبه به عنوان یک درخت میوه در مناطق گرم استوایی و آب و هوای نیمه حاره‌ای در شمال ، جنوب و مرکز آمریکا ، کارائیب ، جنوب و مرکز آفریقا ، فیلیپین و استرالیا به مقدار زیادی کشت می‌شود. رایج‌ترین گونه انبه در کشور هند Alphonso است که به نام شاه انبه معروف هستند، گفته می‌شود. این میوه به راحتی پرورش یافته و اکنون بیش از 1000 گونه انبه یافت می‌شود.

خواص انبه

اعتقاد بر این است که انبه‌ها موجب آرامش روده‌ها در هضم می‌شوند. در کشور هند از انبه برای جلوگیری از خونریزی ، تقویت قلب و منفعتهای مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به سبب آهن فراوان در انبه ، از آن برای درمان کم خونی بهـــره می‌برند. انبه حاوی اوروشیول است اگرچه مقدار آن بسیار کمتر از پیچک سمی می‌باشد. بعضی افراد در اثر لمس پوست یا شیره آن دچار التهاب پوست شده‌اند. از میوه و پوست انبه علاوه بر ترشی و مربا عصاره‌ای می‌سازند که دارای اثرات قابض است.

غرغره این عصاره ، مخلوط با کمی آب جهت درد گلو و اورام لوزتین بکار می‌رود. پوست انبه دارای 15 تا 18 تانن است و یک قاشق چایخوری کوبیده آن دو مرتبه در روز برای معالجه اسهال کافی است. صمغ این درخت کمی در آب حل می‌شود و از انواع صمغ عربی است. میوه انبه ابتدا گس و بعد ترش می‌شود و در اثر زیاد ماندن در روی درخت ، کم‌کم شیرین می‌شود. میوه انبه بوی خوشی شبیه انبر دارد. مقوی جسم و روح و اعضای دستگاه گوارش است. کلیه و مثانه را تقویت می‌کند.

روشهای خوردن انبـــــــه

انبه‌ها عموما بسیار آبدارند و خوردن آنها بسیار کثیف کننده می‌باشد. بنابراین انبه‌هایی که به مناطق معتدله صادر می‌شوند همانند بیشتر میوه‌های گرمسیری به صورت نیمه رسیده چیده می‌شوند. اگرچه آنها تولید کننده اتیلن هستند و در طول حمل و نقل می‌رسند، به ندرت به اندازه نوع تازه دارای آب یا طعم هستند. انبه رسیده دارای پوست نارنجی ، زرد یا مایل به قرمز می‌باشند. برای اینکه انبه پس از خرید همچنان به رسیدن ادامه دهد لازم است در جای خنک و تاریک ولی نه در یخچال انبار شود. یخچال جریان رسیدن انبه را به تاخیر خواهد انداخت. یک راه ساده برای خوردن انبه‌ای درشت ، طبق روال آن استفاده از چاقو است.

در آغاز قسمت پوست را جدا نموده سپس آن‌را تقسیم کرده و با چاقو تکه‌های کوچک آنرا بخورید. قسمتهای بیشتری از پوست را جدا کنید تا به مقدار بیشتری از گوشت میوه دسترسی پیدا کنید. وقتی آخرین قسمت را می‌خورید، یعنی زمانی که پوست دیگری در میوه برای نگهداشتن وجود ندارد منتظر خیس شدن دستهایتان باشید. در مکزیک و گواتمالا برشهای انبه را با پودر فلفل قرمز و یا نمک می‌خورند. در هندوستان انبه کال را با پودر فلفل قرمز و یا نمک می‌خورند. در فیلیپین انبه کال را با نوعی رب شور به نام bagoong که از ماهی یا میگو تهیه می‌شود می‌خورند.

 

مناطق دیدنی استان

خورشید

The Solar Interior

Schematic view of the inner structure of the Sun
Image courtesy of NASA
Click on image for full size and a more detailed image of the interior of the Sun(238K GIF)

To understand how our Sun works, it helps to imagine that the inside of the Sun is made up of different layers, one inside the other. The core, or the center of the Sun, is the region where the energy of the Sun is produced. Even on Earth we know that the Sun produces energy because we see sunlight and we feel hot on a summer day.

The Sun's energy, which is produced in the core, travels outwards. The energy travels first through the radiative zone, where particles of light (photons) carry the energy. It actually takes millions of years for a photon to move to the next layer, the convection zone.

At the convection zone, energy is transferred more rapidly. This time it is the motion of the gases in the Sun that transfers the energy outwards. The gas at this layer mixes and bubbles, like the motion in a pot of boiling water.This bubbling effect is seen on the surface of the Sun, and is called granulation.

We can't see inside the Sun. So scientists use other diagnostics. These diagnostics help us know what is inside the Sun.

ادامه نوشته

پسته

دید کلی

بطور کلی انواع مختلف پسته را از حیث شکل ظاهری به دو دسته می‌توان تقسیم کرد. یکی بادامی و دیگری فندقی. در شکل بادامی طول پسته از عرض یا قطر آن خیلی زیادتر است به قسمی که شکل کشیده بادامی به پسته می‌دهد در صورتی که در شکل فندقی تفاوت بین طول و قطر پسته خیلی کم است. علاوه بر این در شکل بادامی فاصله دو لب داخلی پوست پسته خندان کمتر از همین فاصله در شکل فندقی است. در پسته بادامی گاهی اتفاق می‌افتد که نوک باریک پسته کمی به شکل نوک خنجر خمیده است این شکل پسته را خنجری می‌نامند.

موطن اصلی و قدمت درخت پسته

درخت پسته معمولی و یا پسته ایرانی پیستاکیا ورا (Pistacia vera) به شکل جنگلهای انبوه در شمال شرقی ایران دیده می‌شود لذا می‌توان گفت که اصل این جور پسته از ایران است. درخت پسته از ایران به سایر نقاط مخصوصا به سواحل دریای مدیترانه (جنوب اروپا و شمال آفریقا) رفته است.

مشخصات گیاه شناسی درخت پسته

درخت پسته گیاهی است دو پایه یعنی گلهای نر و ماده جدا از یکدیگر و روی درخت مجزا قرار گرفته است. گل آذین درخت پسته بطور کلی خوشه‌ای است و در خوشه نر که گلها به یکدیگر فشرده و متراکم هستند. تعداد زیادتری گل مشاهده می‌شود تا در خوشه ماده که فاصله از گلها یکدیگر زیاد است و به همین علت این نوع گلها خوشه افشان و شلی تشکیل می‌دهند.

گلهای ماده دارای یک تخمدان و یک تخمچه هستند ولی کلاله منشعب و دارای سه شاخه است. برگ درخت پسته از 5 تا 7 برگچه تشکیل شده است. ریشه درخت محوری و عمودی است و تا عمق بیشتر از دو متر در داخل خاک فرو می‌رود. تلقیح گلهای ماده بوسیله باد انجام می‌گیرد.

آب و هوای مطلوب پسته

درخت پسته به سرمای شدید زمستان و گرمای زیاد تابستان هر دو مقاوم است. درخت پسته با هوا و زمین مرطوب سازگاری ندارد. رطوبت زیاد در زمین باعث تولید بیماری صمغ و پوسیدگی یقه درخت می‌شود که به تدریج درخت را ضعیف و بالاخره خشک می‌کند. درخت پسته به کم آبی و خشکی مقاومت زیاد نشان می‌دهد بطوری که درختان کهن را می‌توان بدون آبیاری بر مدت خیلی طولانی (شادی چند ده سال) زنده نگاه داشت.

خاک مطلوب پسته

بهترین خاکها برای کاشت درخت پسته خاکهای لیمونی سبک یعنی شن و رس می‌باشد. در اراضی سبک مصرف کود برای برداشت رضایت بخش است ولی در اراضی رسی سنگین که رطوبت را به مقدار زیاد و برای مدتی طولاتی در خود نگاه می‌دارد کاشت این گیاه نتیجه رضایت بخشی نمی‌دهد و مقدار محصول چندان قابل توجه نخواهد بود. درخت پسته تا اندازه‌ای تحمل شوری خاک را می‌کند.

کود

درخت پسته احتیاج به کود فراوان دارد و کود دامی به تنهایی نمی‌تواند رفع احتیاجات درخت پسته را از حیث مواد غذایی برای محصول زیاد بکند. لذا باید علاوه بر کود دامی از کودهای شیمیایی نیز استفاده کرد. کود دامی را پاییز به درخت می‌دهند و کود شیمیایی را در دو دفعه یکی در اسفند ماه و دیگری در خرداد ماه با خاک مخلوط می‌کنند.

ازدیاد درخت پسته و کاشت آن در باغ

از نظر گیاه شناسی درخت پسته را به دو طریق می‌توان تکثیر کرد یکی بوسیله خواباندن شاخه و دیگری بوسیله کاشت بذر. ولی در باغبانی و از نظر اقتصادی تنها راه ازدیاد درخت پسته کاشت بذر برای تهیه پایه و پیوند نهال حاصله با انواع مرغوب پسته می‌باشد.

آفات پسته در ایران

• زنجرک پسته ایدیو سروس ستالی (آفت شیره)
• پسیل پسته که به شیره خشک معروف است.
• شپشک واوی پسته
• لارو برگ خوار پسته
• کرم ریشه پسته
• سرشانه خوار پسته
• زنبورهای مغز خوار پسته

معرفی چند علف کش کاربردی

طبقه‌بندى علف‌کش‌ها :

---

اینکه چگونه علف‌کش‌ها توصیف یا طبقه‌بندى مى‌شوند بسته به سهولت کار است. قسمت عمدهٔ نحوهٔ تقسیم‌بندى بسته به صفات و خصوصیاتى است که مفسر بر آنها تأکید دارد. در حقیقت، معمولاً به‌طور حداقل علف‌کش‌ها به هشت روش تقسیم‌بندى شده‌اند. تمامى این تقسیم‌بندى‌ها و واژه‌ها را بایستى به‌طور دقیق یاد گرفت تا اطلاعات مربوط به علف‌کش‌ها مفهوم شده و به‌طور صحیحى مورد استفاده قرار گیرد. علف‌کش‌ها به‌شرح زیر تقسیم‌بندى شده‌اند:


عکس‌العمل‌هاى متفاوت بین گونه‌هاى گیاهى

یک علف‌کش انتخابی، یک مادهٔ شیمیائى است که درجهٔ سمیت آن براى بعضى گیاهان بیشتر از تعدادى دیگر است. علف‌کش‌هاى عمومى یا غیرانتخابى نسبت به کلیهٔ گونه‌ها سمى هستند.


پوشش گیاه یا خاک

علف‌کش‌هاى شاخ و برگ را مستقیماً بر روى شاخ و برگ گیاهان مى‌پاشند. علف‌کش‌هاى مورد استفاده در خاک را نیز به خاک مى‌پاشند.


طول مدت ثبات در خاک

به هنگام استفاده از مقادیر توصیه شده، علف‌کش‌هاى مقاوم (Persistent) باعث آسیب‌رسانى به گیاهان کشت شدهٔ حساس در تناوب معمولى پس از برداشت مزرعه تیمار شده مى‌شوند. علف‌کش‌هاى داراى پس‌مانده پایدار (Long residual - Soil sterliants عقیم‌کننده‌هاى خاک) علف‌کش‌هاى ماندگارى هستند که به مدت یک یا چند فصل علف‌هاى هرز را کنترل مى‌کنند. بیشتر اوقات از آنها براى کنترل کلیهٔ گیاهان استفاده مى‌کنند. بر طبق کتاب جیب علف‌کش‌هاى منتشر شده توسط WSSA علف‌کش‌هاى داراى پس‌مانده آنهائى هستند که براى مدت نسبتاً کوتاهى (کمتر از یک فصل) به گیاهچه‌هاى جوانه زده صدمه مى‌رسانند یا آنها را از بین مى‌برند.


پوشش منطقهٔ موردنظر

در تیمارهاى سرتاسرى (Broodcast treatments) سطح کل منطقهٔ تحت پوشش قرار مى‌گیرد. در تیمارهاى نوارى (Band treatments)، علف‌کش را به‌صورت پیوسته بر روى بخشى از منطقه مثلاً روى ردیف‌ها یا بین ردیف‌هاى گیاهان مى‌پاشند. در تیمارهاى موضعى یا لکه‌اى (Spot treatments) علف‌کش‌زا (اغلب) به‌وسیلهٔ یک سمپاشى کوچک دستى بر روى مناطقى که علف‌هاى هرز به‌طور پراکنده مجتمع شده‌اند، مى‌پاشند. به این ترتیب بخش نسبتاً کوچکى از کل منطقهٔ تیمار مى‌شود.


استفاده از علف‌کش‌ها در ارتباط با رشد و نمو گیاهان زراعى و علف‌هاى هرز - علف‌کش‌هائى را که قبل از انجام شخم استفاده مى‌کنند، علف‌کش‌هاى قبل از شخم (Preplow) مى‌نامند. علف‌کش‌هاى پیش از کاشت (Preplant) علف‌کش‌هائى هستند که قبل از کاشت بذر یا نشاء در سطح خاک استفاده مى‌شوند. علف‌کش‌هاى قبل از سبز شدن، آنهائى هستند که قبل از جوانه‌زنى گیاه زراعى یا یک علف هرز به‌خصوص و نه الزاماً هر دو، به‌کار مى‌روند. زمانى‌که مقصود گیاه زراعى است قبل از سبز شدن عموماً به مفهوم مرحلهٔ پس از کاشت و قبل از سبز شدن گیاه زراعى اشاره دارد. در گیاهان زراعى چندساله (مثل چمن‌ها یا باغ‌ها) قبل از سبز شدن به مفهوم پیش از سبز شدن علف هرز است. علف‌کش‌هاى زمان شکاف (Cracking herbicides) آنهائى هستند که در زمان شروع شکاف خوردن سطح خاک بالاى گیاهچه در حال خروج استفاده مى‌شوند. این تیمارها را همچنین تیمارهاى خروج (At emergence) نیز مى‌نامند


علف‌کش‌هاى پس از سبز شدن آنهائى هستند که پس از سبز شدن گیاه زراعى یا علف هرزى مخصوص استفاده مى‌شوند. این علف‌کش‌ها را بر روى گیاهان استفاده مى‌کنند مگر اینکه طریقى دیگر تأکید شده باشد. تیمارهاى پس از سبز شدن را به کاربردهاى زود، دیر و هدایت‌شونده تقسیم مى‌کنند. علف‌کش‌پاشى زود پس از سبز شدن ولى در طى مرحلهٔ اول رشد انجام مى‌شود. علف‌کش‌پاشى دیر تیمارى است که پس از اینکه گیاه زراعى یا علف هرز به خوبى مستقر شد صورت مى‌پذیرد. سمپاشى هدایت‌شوند (Directed postemergence) قرار دادن علف‌کش درمحل به‌خصوصى است به این‌صورت که علف هرز را به‌طور کامل تحت پوشش قرار دهد و این پوشش در مورد گیاه زراعى به حداقل برسد. کابردهاى ذخیره (Layby application) هم‌زمان یا بعد از آخرین عمل وجین مکانیکى انجام مى‌شود.

ادامه نوشته

چگونگی مقابلة گیاهان با تنش خشکی در مزرعه

چگونگی مقابلة گیاهان با تنش خشکی در مزرعه

 

دوره های کمبود آب خاک و یا هوا، اغلب در طول چرخه
زندگی گیاه حتی در خارج از نواحی خشک و نیمه خشک
نیز اتفاق می افتد. واکنش های گیاه به کمبود آب
پیچیده هستند،که تغییرات سازشی و یا اثرات زیان
آور را شامل می گردند. تحت شرایط مزرعه ایی ،این
واکنش ها می توانند به طور سینرژیستی یا
آنتاگونیستی توسط وقوع سایر تنشها تغییر یابند. ..
دوره های کمبود آب خاک و یا هوا، اغلب در طول چرخه
زندگی گیاه حتی در خارج از نواحی خشک و نیمه خشک
نیز اتفاق می افتد. واکنش های گیاه به کمبود آب
پیچیده هستند،که تغییرات سازشی و یا اثرات زیان
آور را شامل می گردند. تحت شرایط مزرعه ایی ،این
واکنش ها می توانند به طور سینرژیستی یا
آنتاگونیستی توسط وقوع سایر تنشها تغییر یابند.
این پیچیدگی به خوبی در اکوسیستمهایی از نوع
مدیترانه ایی نشان داده می شود. و در آنجا گیاهان
دارای راهکارهای غالب اجتناب از تنش مثل گیاهان
چند ساله با ریشه های عمیق یا گیاهان یکسالة
زمستانه بهاره، توأم با اسکلروفیل های مقاوم به
تنش یافت می شوند.
اختلافات بین گونه ها می تواند به جای اختلاف در
متابولیسم, به ظرفیتهای متفاوت برای جذب و انتقال
آب در یک وضعیت آبی مشخص منتهی گردد. تغییرات در
نسبت ریشه به اندام هوایی یا تجمع موقتی ذخایر در
ساقه تحت شرایط کمبود آب با تغییرات در متابولیسم
کربن و نیتروژن همراهی می شود. در سطح برگ
پراکندگی انرژی القایی (تهییجی) بوسیلة فرایندهایی
غیر از متابولیسم کربن فتوسنتزی یک مکانیسم دفاعی
مهم می باشد که با کاهش در فتوشیمی و در دراز مدت
افت ظرفیت فتوسنتزی و رشد توأ م می گردد.

- حفظ موازنة صحیح آبی:
در همین رابطه, دو گونة بلوط همیشه سبز را در کنار
هم در منطقه اورای پرتقال, مورد مقایسه قرار داده
و در یافتند که هیچ اختلاف معنی داری از نظر
مقادیر آسمیلاسیون خالص کربن هنگامیکه رطوبت کافی
در خاک وجود داشت و یا در مورد گیاهان تحت تنش
خشکی ملایم در اول جولای, وجود ندارد. با وجود
این, تا انتهای تابستان گرم و خشک (ماه سپتامبر)
مبادلة گازی نیمروزی در Q.ilex نسبت به Q.
suberکمتر متأثر گردید. یعنی تا انتهای تابستان
پتانسیلهای آبی بسیار بالاتری در برگهای Q.ilex
(52 .1- مگا پاسگال ) در مقایسه با 38 .2-مگا
پاسگال برای Q. suber مشاهده گردید. و چنین فرض شد
که ریشه های Q.ilex قادر به مکش و دریافت آب از
لایه های عمیق تر خاک بودند که به آنها اجازه می
داد در مقایسه با Q. suber برای دورة طولانی تری
مقادیر بالاتری از جریان آب و آسمیلاسیون برگی را
حفظ کنند. افزایش تراکم ریشه در واحد حجم خاک در
گیاهان یک ساله نظیرLupinus albus نیز در شرایط
کمبود آب مشاهده شده است.(شکل زیر) در کل, رشد
اندام هوایی در مقایسه با ریشه در برابر کمبود آب
حساس تر است. مکانیسم هایی که زمینة پایداری و
تداوم رشد ریشه را تحت تنش خشکی فراهم می آورند
شامل تنظیم اسمزی, افزایش در ظرفیت از بین رفتة
دیوارة سلولی و همچنین انباشت ABA داخلی به جهت
ممانعت از تولید اتیلن, می باشند.

- بسته شدن روزنه ,ذخیرة اقتصادی آب برای
آسمیلاسیون کربن:
کنترل روزنه ایی تلفات آب, که هم در واکنش به کاهش
در تورژسانس برگی یا پتانسیل آبی و هم رطوبت نسبی
پایین هوا می تواند اتفاق بیفتد, به عنوان اولین
واکنش گیاه به کمبود آب در شرایط مزرعه ایی تشخیص
داده شده است. بطوریکه روزنه ها به علایم شیمیایی
(مثلABA) تولید شده بوسیلة ریشه های دهیدراته پاسخ
می دهند در حالیکه وضعیت آبی برگ ثابت نگه داشته
می شود.
- 2 coقابل دسترس, کنترل کنندة ظرفیت بیوشیمیایی
آسمیلاسیون کربن می باشد که کاهش در کربن بین
سلولی (Ci) به دنبال بسته شدن روزنه ها در دراز
مدت کاهش ظرفیت ماشین فتوسنتزی را به منظور
سازگاری به کربن در دسترس القا می کند.
بطورکلی, مقاومت به خشکی در گیاه به مجموعه ایی از
مکانیسم ها و واکنش های پیچیده ایی گفته می شود که
گیاه در صورت بر خورد با کم آبی, توانایی رشد و
نمو خود را تا حدودی حفظ می کند.

برنج

مشخصات گیاه برنج

ساقه برنج راست ، استوانه‌ای و جز در قسمتی که گره‌ها وجود دارند تو خالی است. ارتفاع ساقه به 60 تا 200 سانتیمتر می‌رسد. برنج علاوه بر ساقه اصلی ، 4 تا 5 ساقه فرعی دارد. برگهای برنج به صورت متناوب در دو ردیف در دو طرف ساقه قرار گرفته‌اند. برگ برنج دارای غلاف ، پهنک ، زبانک و گوشوارک است. همچنین برنج مانند گندم ، دارای گل آذین خوشه‌ای می‌باشد که دانه‌ها در آن قرار می‌گیرند.
برخلاف سنبلچه‌های گندم و جو و ذرت که فشرده و نزدیک به هم هستند، سنبلچه‌های برنج به صورت غیر فشرده روی محورهای اصلی و فرعی گل آذین قرار می‌گیرد. میوه برنج دارای غلافی سفید رنگ ، قهوه‌ای ، کهربایی ، قرمز یا بنفش است که این میوه را به همراه غلاف آن ، شلتوک می‌نامند. برای قابل استفاده شدن برنج برای انسان ، باید شلتوک را پوست کنند، یعنی غلاف را از دانه جدا نمایند.

کشت برنج

کشت برنج در نقاط مختلف

شواهد نشان می‌دهند که تقریبا 4000 سال قبل از میلاد ، در کشورهای هند و چین ، کشت برنج متداول بوده است. پس از گندم ، برنج دومین غله مهم در دنیا به حساب می‌آید. نزدیک به 90 درصد سطح زیر کشت و تولید برنج متعلق به کشورهای خاور دور می‌باشد. بیش از نصف محصول برنج هم در دو کشور هند و چین تولید می‌شود. بطور کلی ، کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری برمه ، تایلند ، ویتنام ، لائوس ، اندونزی ، فیلیپین ، پاکستان ، هند ، آمریکا ، ژاپن ، ایتالیا ، مصر ، چین ، برزیل ، کوبا ، مکزیک و استرالیا از تولید کنندگان برنج به شمار می‌آیند.

کشت برنج در ایران

کشت برنج در ایران در نواحی شمالی بویژه رودسر و استان خوزستان تاریخچه طولانی دارد. شواهد نشان می‌دهد که این محصول در این ناحیه قرنها پیش از میلاد مسیح و در زمان هخامنشیان رواج داشته است. البته امروزه با توجه به رشد روز افزون جمعیت ایران ، تولید داخلی برنج پاسخگوی نیاز مردم نیست و به همین دلیل ، مقادیر قابل توجهی از این محصول از خارج وارد می‌شود.

انواع برنج

برنجهای یک ساله در شرایط مساعد آب و هوایی قادرند رشد مجدد خود را پس از برداشت محصول اول ، ‎آغاز نمایند و محصول دوم و گاهی حتی تا چند سری ، محصول تولید کنند. برنجهای وحشی یک ساله در نقاط مرتفع یا باتلاقهای غیر دائمی کم عمق رشد می‌کنند. برنجهای یک ساله کلا نسبت به کم آبی مقاوم‌ترند. برنجهای وحشی چند ساله اغلب در مناطق پست و باتلاقهای دائمی کشت می‌شوند.

شرایط مناسب برای کشت برنج

·         دما: میانگین دمای مورد نیاز برنج هنگام رشد باید بین 20 تا 37 درجه سانتیگراد باشد. پایین بودن دما در اوایل فصل زراعی یا آبیاری مزرعه با آب سرد سبب می‌شود که زمان رسیدن دانه‌ها به تأخیر افتد. بالا بودن دما هم موجب کاهش تعداد سنبلچه‌های بارور و وزن دانه‌ها می‌شود.

·         نور: نور هم یکی از عوامل مؤثر در رشد گیاه است. شدت نور در اوایل فصل زراعی شاید عامل محدود کننده‌ای برای رشد برنج به حساب آید. اما با نزدیک شدن به پایان فصل زراعی ، بویژه موقع تشکیل خوشه ، رقابت برای جذب نور بین بوته‌ها افزایش می‌یابد.

·         رطوبت: مناسب‌ترین میزان رطوبت برای گلدهی گیاه برنج ، 70 تا 80 درصد است. رطوبت کمتر از 40 درصد ، عامل بازدارنده‌ای برای گلدهی گیاه به شمار می‌رود. وزش باد و ریزش باران و تگرگ ، در زمان گلدهی زیانبار است. همچنین بارندگی موقع برداشت محصول هم عملیات مربوط به خشک شدن محصول را به تأخیر می‌اندازد. برنج ، کلا گیاه آب دوستی به شمار می‌رود، ولی آبزی نیست. چون ریشه گیاهان آبزی قادر نیست که تارهای کشنده و ریشه‌های فرعی تولید کند. در حالی که ریشه برنج هم تار کشنده و هم ریشه فرعی دارد.

·         آب: آب مورد نیاز برنج از سایر غلات بیشتر است. هشتاد درصد آب مورد نیاز محصول برنج تولید شده در جهان بویژه در نقاط استوایی ، از آب باران تأمین می‌گردد. 20 درصد باقی مانده را از آب رودخانه و آب چاه تأمین می‌نمایند. نتایج بدست آمده نشان داده که اگر دمای آب کمتر از 19 درجه سانتیگراد باشد، زمان رسیدن دانه به تأخیر می‌افتد. اگر هم از 30 درجه بیشتر باشد، گسترش ریشه و میزان عملکرد گیاه برنج به دلیل محدود بودن اکسیژن موجود در آب ، کم می‌شود و بازدهی گیاه کاهش می‌یابد.

·         خاک: برنج در خاکهای مختلف ، از فقیر تا غنی که تنها آب مورد نیاز گیاه تأمین باشد به عمل می‌آید. البته مقدار آب مصرفی در خاکهای سبک بیش از خاکهای سنگین است. مناسب‌ترین خاک برای کشت برنج ، خاک رسی با لایه غیر قابل نفوذ در عمق 50 تا 150 سانتیمتری و همراه با مقدار زیادی مواد آلی است. برنج اصولا نسبت به شوری خاک و شوری آب مقاوم است. در صورتی که آب کافی برای شستشوی نمک خاک وجود داشته باشد، می‌توان از برنج برای اصلاح خاکهای شور استفاده نمود.

 

کشت برنج

·         روش مستقیم: بذر را مستقیما داخل خاک آماده می‌کارند.

·         روش نشاء: بذر خیس شده را داخل زمین مخصوصی به نام خزانه می‌کارند و سپس ، بوته یا نشای بدست آمده را به زمین اصلی مزرعه منتقل می‌نمایند.

کود مورد نیاز برنج

برنج ، همچون دیگر غلات نسبت به نیتروژن واکنش خوبی از خود نشان می‌دهد. همچنین نیتروژن را به صورت آمونیوم و نیترات جذب می‌کند. از طرف دیگر ، کودهای فسفردار ، رشد ریشه و مقاومت گیاه را در برابر بیماریها و کودهای پتاسیم‌دار ، انتقال مواد فتوسنتزی از برگ به اعضای دیگر گیاه بویژه دانه ، و نیز استقامت بوته‌ها را افزایش می‌دهند.

بیماریها و آفات برنج

بلاست ساقه برنج

این بیماری را قارچی به نام Pyricularia oryzae ایجاد می‌کند. یکی از مخرب‌ترین بیماریهای گیاه برنج است که با خشکاندن، شکستن و خواباندن ساقه قادر است میزان تولید برنج را به میزان چشمگیری کاهش دهد. سمپاشی مزرعه با سولفات مس و ترکیبات آلی جیوه در کنترل این بیماری تا حدی مؤثرند.

پوسیدگی طوقه برنج

این بیماری که به ژیگانتیسم هم معروف است، بوسیله قارچ Gibberia fugikuria ایجاد می‌شود که این قارچ ، سبب رشد فوق‌العاده ساقه و نازک شدن آن و در نهایت مرگ بوته برنج می‌شود. دمای بیش از 20 درجه سانتیگراد بویژه در لایه بالایی خاک می‌تواند شرایط مساعد برای فعالیت این قارچ را فراهم نماید. ضد عفونی نمودن بذر با اگروزان می‌تواند خسارت ناشی از این قارچ را کاهش دهد.

برداشت محصول

زمان برداشت با توجه به دما معمولا از ماههای مرداد و شهریور شروع شده و تا اواخر آبان یا اوایل آذر ادامه می‌یابد. هنگام برداشت محصول ، باید 80 درصد دانه‌های غلافدار (شلتوک) واقع در بخش بالایی خوشه و برگها زرد شده و دانه‌ها سخت شده باشند. دانه‌ها معمولا یک تا دو هفته از آغاز زرد شدن برگها سخت می‌شوند. البته درصد رطوبت شلتوک هم معیاری برای برداشت محسوب می‌شود. میزان رطوبت شلتوک باید بین 20 تا 35 درصد باشد. در برخی کشورها از جمله ایران ، برداشت محصول را با استفاده از داس انجام می‌دهند. خوشه‌های بریده را دسته دسته می‌کنند و می‌گذارند تا خشک شود. پس از خشک شدن، برنج برای مراحل دیگر آماده است.